Mammaloe en Pipo de Clown vertellen

Pipo, Mammaloe en Petra

Pipo woont met zijn vrouw Mammaloe en dochter Petra in een woonwagen, waarmee ze volgens eigen zeggen de hele wereld rondtrekken en verschillende avonturen beleven. De eerste aflevering werd uitgezonden op 17 september 1958 door de Nederlandse Televisie Stichting (NTS). 

Vorige week vertelde de produktieleider en de regisseur hun verhaal en nu:

Het is nu 29 april 1967 en Mammaloe en Pipo de Clown vertellen hun verhaal.

Mammaloe

Mammaloe is een nieuwe Mammal­oe. Christel Adelaar, die Pipo zes jaar lang trouw terzijde stond in zijn avonturen, doet in de Pipo-nieuwe-vorm niet meer mee. Het is de lieve en lieftallige Marijke Bakker geworden. Zij, in het dagelijkse leven mevrouw Goedhart, moeder van Job (7) en Doenja (5), speelt vanaf oktober de rol van clownechtgenote en moeder van Petra. Op het scherm ziet ze er jonger uit dan in werkelijkheid, hoewel die werkelijkheid beslist nog flatteus is. Mevrouw Goedhart wordt wel als Mammaloe op straat herkend." Het is nooit zo erg. In de serie heb te mijn haar anders dan ik het ge­woon draag. Het is in ieder geval ,nooit vervelend. Ik vind het werk heerlijk. In het begin was ik wat erg stil in de afleveringen. Wim Meuldijk wist kennelijk nog niet wat hij aan mij had. Nu is mijn aandeel wat groter geworden. Wel leuk, dan heb je wat te doen en ben je er meer bij betrokken.

Wim Meuldijk schrijft echt op de specifieke eigenschappen van iemand. Zoals hij Cor Witschge echt “op het lijf” schrijft. Daarom wilde hij mij waarschijnlijk eerst wat leren kennen voor ik iets mocht zeggen. Marijke Bakker kreeg, voor de Pipo­verhalen opnieuw van start gingen, een telefoontje of ze eens wilde ko­men voor een test. Zij bleek de gezochte nieuwe vrouw voor de televisiekindervriend. In het begin was haar eigen dochter Doenja wel een beetje jaloers op dat andere kindje dat haar moeder bij de TV had. Ze zei tegen haar moeder: “Je bent een veel lievere Mammaloe op de televi­sie dan thuis.” Doenja werd er zelfs een beetje lastig van. Ook Petra wilde wel weten­ dat zij Doenja, waar­over Mammaloe weleens vertelde, als concurrente beschouwde. Het kleine bijdehandje zei als ze een tekening gemaakt had tegen haar beeldbuismoeder “Mooi hè, zo mooi kan Doen­ja het niet." Het was allemaal over toen Petra bezoek kreeg van Doenja en haar moeder. Doenja zag toen dat Petra ook een "gewone vader en moeder had" en niet werd bevoorrecht. Ze werden de beste maatjes. Mammaloe, die enige tijd geleden jarig was in de serie, heeft stapels brieven ter felicitatie gekregen. “Die reacties zijn verbazend leuk. Het geeft je het idee dat het werk gewaardeerd wordt. Ik hoop het dan ook nog lang te doen. Ik geloof dat Pipo een bezit van de kinderen is ge­worden dat je niet gauw door iets anders kunt vervangen."

Christel Adelaar, die destijds zwanger was, liet daarom de rol van Mammaloe over aan Marijke Bakker. In 2 jaar verschenen meer dan 600 afleveringen. Daarna verdween Petra, de dochter van Pipo, uit de serie door de arbeidsinspectie.

Mammaloe en Pipo

Pipo de Clown

De eigenlijke Cor Witschge (46) is onder de laag schmink die hem tot Nederlands grootste kindervriend maakt, niet te herkennen. “Dat vind ik wel fijn," zegt hij ervan. “Ik word door niemand op straat als Pipo her­kend. Gelukkig maar, anders had ik elke dag horden kinderen achter mij aan. De kleintjes geloven ook on­voorwaardelijk in het bestaan van Pipo. Als er kinderen bij mij aan de deur komen en ik wijs ze zijn pak en zijn schoenen en ik zeg: “Sapperdeflap," dan kijken ze mij aan en zeg­gen: “Je doet Pipo na, hè, maar wan­neer komt hij nou echt?" Ze geloven gewoon niet dat het niet echt is, de schmink, de rode neus en het zonne­tje. Ze geloven dat ik zo naar bed ga. Ik moet zeggen, het is ook bijna zo. Ik ben zo met die rol vereenzelvigd, dat Cor Witschge bijna Pipo is ge­worden. Of andersom."

Als de serie in 1968 door zal gaan, dan is het voor Cor Witschge tien jaar dat hij beter bekend staat als Pipo. Als er geen onderbreking was van twee jaar, zou het een jubileum zijn. Tien jaar clown zijn, hoe is dat? “Ik ben eigenlijk geen echte clown. Ik kan niet op mijn handen lopen of andere typische clownsdingen doen. Iemand heeft mij gezegd dat ik een soort clown buiten dienst ben en dat vind ik wel een goede typering. Een clown buiten dienst die de kinderen wat van zijn reizen en trekken met zijn gezinnetje laat zien."
 

Pipo en het ezeltje Nono

In die tien jaar is er al veel rond Pipo veranderd. Zijn eerste Petra is al verloofd. Het zou niet passend meer zijn om haar iedere avond naar bed te brengen. Alleen Dikke Deur en Klukkluk horen nog tot de oude ge­trouwen. Cor Witschge heeft in het begin aan de Pipo-rol moeten wen­nen. Willy van Hemert bezorgde hem deze schnabbel die Cor eerst als een welkome aanvulling op zijn budget beschouwde. Het bleek al gauw ech­ter dat Pipo hoofdschotel werd. De clown werd populairder dan Sinter­klaas, want in Sinterklaas- optochten werd het: “Piet-Piet" al gauw:“Pipo­Pipo", als het gezicht van Pipo in de stoet ontwaard werd. In Rotterdam werd het verkeer zelfs ontwricht door de stroom lieve jeugd die hun idool wilde zien.

"De kinderen beschouwen me echt als hun vriendje. Geen kind zegt u te­gen mij. Ze vertellen mij ook de vertrouwelijke dingen, die ze niet eens aan hun vader en moeder zouden ver­tellen. Pipo is ook daarom zo van me­zelf geworden, ik vind het heerlijk om zo voor de kinderen iets leuks, iets fijns te doen. Dat is geloof ik met ons allemaal zo. Het is net een gezel­lige familie, alle medewerkers. Ieder­een gaat erin op.

Het publiek vraagt overigens wel veel van je. Je krijgt telefoontjes van mensen, die vragen of je maar even naar hun zieke zoontje wilt komen, omdat hij naar Pipo gevraagd heeft. Ze vergeten niet alleen dat je een uur bezig bent met je te schminken en nog een uur om het eraf te halen, ze vergeten dat je je werk hebt. En ze vergeten ook nog dat iedere dag van dit soort verzoeken binnenkomen. Als je ze dat beleefd uitlegt, gooien ze kwaad de hoorn op de haak. An­dere reacties, alle brieven, al het en­thousiasme van de jeugd als je ergens komt voor een show of iets derge­lijks, zijn heerlijk. Volgend seizoen word ik weer helemaal Pipo. Ik kan nu eenmaal niet en Pipo zijn en bij de Nederlandse Comedie werken. Wim Meuldijk schrijft een halfuurs- of drie­kwartiersshow voor me, waarmee ik in het land ga werken. Samen met de hammondorganist Joop Reynolds, die nu de muziek maakt, en mijn vrouw."


 

Pipo eindigde ieder verhaal altijd zwaaiend met een bekende uitspraak:

             Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.



dag vogels, dag bloemen, dag kinderen

De laatste keer dat Cor Witschge Pipo de Clown speelde was op 17 februari 1990 in het programma Rondom tien waarin hij voor het laatst het clownspak aantrok. Het was een programma vol clowns, en Cor vond het de ideale gelegenheid om zich voor altijd te ontdoen van de flapschoenen, de ruitjesjas en de bolhoed. Voor het oog van de camera gaf hij ze aan het omroepmuseum, waar het kostuum sindsdien te bewonderen is. Een jaar later overleed Cor Witschge onverwachts.


Geniet U nu nog even van een aflevering die ongeveer 5 minuten duurt. Klik op de hieronder staande tekst.


                            Pipo de Clown en de Klok



Leen Bakker

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://ljabakker.magix.net/website

http://knipselsuitkranten.nl

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter