De pop lééft - en leve de pop!

samen eten

Het naderende Sinterklaasfestijn heeft zich al weer aangekondigd met de gewone verschijnselen: de kinderen hebben er hun mond van vol, de bekende liedjes worden als nieuw opgehaald, het geheim­zinnig gedoe van surprises voorbereiden brengt een eigenaardige sfeer in huis, de reclame tooit zich zon­der de minste piëteit met mijter en staf en de winkels stallen op verlokkende wijze hun artikelen uit die zonder uitzondering Sinterklaas­geschenken zijn.

Nu krijgen de speelgoed­winkels het druk – vanbinnen en van buiten. Voor de groote vitrines verdrin­gen zich hele families en vooral de vaders zijn niet weg te slaan van dien tot in alle onderdelen completen spoorweg, met zijn fel glimmende rails, waar­over een snoezig miniatuurtreintje in volle vaart feilloos alle hindernissen neemt. En de moeders kijken naar de rijen kleine en groote, poeslieve en karakteristieke poppen achter in de etalage en de groote oogen van kleine meisjes kijken begeerig wee.

Ook de pop haar haren moeten er mooi uitzien

Niet álle meisjesoogen. Er zijn ook piepjonge Evaatjes, die haar blikken wenden naar wat Adam als zijn speciale gebied beschouwt, en die veel meer belangstelling hebben voor een spoortrein, een auto of vliegmachine, dan voor een nog zoo lieftallige pop. Onlangs nog lazen we, dat in een Engelsche stad een poppen tentoonstelling moest worden afgelast, omdat de plaatselijke handelaars in speelgoed geen enkele pop hadden ingezonden. Het comité kreeg te hooren dat de Engelsche meisjes zich voor dit eenmaal uitverkoren speelgoed niet langer interesseerden en dat zij de voorkeur gaven aan Iilliput-spoorwegen en dergelijke tech­nische artikelen.

Slaap je al?

Dat is heel jammer en gelukkig doet dit, verschijnsel zich niet overal voor. In Duitschland blijft de pop in de meisjeswereld hoog in ere en ook in ons land is er van het verloochenen dier oude liefde nog geen sprake. Zij is, vergeleken met vroeger, verzwakt, dat is waar, en hiervan zijn voor een groot deel de volwassenen de schuld. De modegril van kort geleden, toen de bizarre, kwasi-artistieke sierpop den salon veroverde, en de nog altijd bestaande liefhebberij om in auto's popjes als mascottes op te hangen, hebben het vertrouwen van het kind in de pop geen goed gedaan. Daarbij komt dat het meisje in haar prille jeugd wordt losgerukt uit de gevoelige sfeer van het poppenleven, om haar aandacht gevestigd te zien op de daverende dingen van onzen mecha­nischen tijd. Van de fiets op den motor, van den auto in de vliegmachine - en overal om haar heen het verbluffende wonder van de moderne techniek. Het meisje op kantoor, liet meisje in de fabriek, het meisje in de sport, de vrouw náást den man....

Wie slaapt bij wie?

Maar er is al weer kentering. En nog altijd behoudt de pop terrein tegenover de wel levendige, maar wezenlijk levenlooze dingen. Zij is voor het  recht­geaarde meisje immers geen stuk speelgoed als ieder ander; zij is voor het moedertje in aanleg het geliefde en graag geliefkoosde kind. Aan de manier waarop een meisje met haar pop omgaat, kan men haar eigen karakter leren kennen. Zij speelt er niet alleen mee, zij lééft er mee. Meestal is zij verrukt over de prachtige kleertjes van een nieuwe pop en dan uit zich de vrouw, die verzot is op het mooie uiterlijk. Maar de oprechte genegenheid is niet gebonden aan uiterlijkheden en het kind houdt vaak het meest van de pop, die voor het oog alle bekoring heeft verloren. Daar steekt iets geheimzinnigs in en dit wordt het best verklaard door de wijzen op de diepe liefde van een echte moeder voor haar minst beminnelijke kind. De gebreken worden vergoelijkt het afstortende wordt over het hoofd gezien, het moederhart dringt naar de zede­lijke of lichamelijke hulpbehoevendheid.

Welke is de mooiste?

Zoo is het wel duidelijk het moederinstinct, dat spreekt uit de liefde van het meisje voor haar pop. Die eigenschap verdient aangekweekt te worden, want zij geeft een mooie belofte voor de toekomst. Het zorgzame poppenmoedertje wordt gewoonlijk een goede zuster voor haar broers, een helpster voor den behoeftige naaste, en  als zoo haar levens­loop is bepaald - een liefdevolle echtgenote en moeder. Let maar eens op de verstandige, bekwame en toegewijde moeder van een flink gezin: nog altijd is haar poppenliefde niet verdwenen, nóg interesseert ze zich voor het poppen gedoe van haar kroost, en nóg kleedt ze graag met haar vaardige vingers zoo'n hulpeloos schamel lijfje aan.

De pop lééft - en leve de pop!

Leen Bakker

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://ljabakker.magix.net/website

http://knipselsuitkranten.nl

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter