door Ed Vermeulen
In het eerder geplaatste verhaal Demis Roussos, vastgelegd voor later haalde ik herinneringen op aan mijn ontmoetingen met Demis tijdens mijn ’muzikale’ loopbaan op de Populaire Repertoire Afdeling (wij spraken van de Pop-afdeling) van het entertainmentconcern Polygram. Ons hoofdkantoor was gevestigd in de helaas afgebroken villa Hoog Wolde, oorspronkelijke naam Villa Favorita. Mijn verhaal leverde mooie, bijzondere en soms ontroerende reacties op. Van Baarnaar, schrijver, kunstenaar en (oud)directeur Phonogram Leo Boudewijns kreeg ik deze foto:
 |
| Demis Roussos en Leo Boudewijns: Het is alles goud wat er blinkt! (coll. Leo Boudewijns) |
Demis haalde voor de zoveelste keer de aan hem uitgereikte trofeeën op. Gezien zijn successen van toen en de daarbij behorende populariteit waren dat er velen.
Ditmaal naast een gouden plaat ook een gouden musicassette! Een bijna vergeten geluidsdrager. Of de heer Boudewijns een fan van Demis en zijn repertoire was vermeldt de historie niet, maar, indien het niet het geval was, dan heeft hij het prachtig verborgen gehouden achter een goed geacteerde vreugdevolle blik.
Mei 2015 Eurovisie Songfestival
Eurovisie Songfestival of zoals u wilt Eurovision Songcontest. Meer dan tien jaar een vaste waarde in mijn takenpakket van toen. Niet dat ik ook maar enige inbreng had bij de artiest- en of repertoirekeuze. Verre van dat. Ik verrichtte allerlei promotionele, administratieve en logistieke handelingen rond de releases van de plaatjes van de bij ons, Phonogram International, onder contract staande artiesten. Ook verzamelde ik al in een vroeg stadium alle beschikbare informatie over deelnemende nationale en internationale deelnemers, inclusief de verschillende muziekuitgeverijen. Informatie die door mij in allerlei lijstjes werd verwerkt. Het doel van deze niet altijd even spectaculaire lijstjesmakerij was om op het juiste moment onze slag te kunnen slaan bij het samenstellen van compilatiealbums met zo veel mogelijk, liefst alle, Songfestivalhits. Een toen uiterst lucratieve markt. En niet alleen in landen waar singles niet of nauwelijks verkocht werden.
Soms werden mijn administratieve beslommeringen onderbroken door een bezoek aan het Songfestival zelf, zoals in 1980 in Den Haag. We hadden twee internationale ijzers in het vuur: Turkije met de mooie Ajda Pekkan en voor Spanje het charmante trio Trigo Limpio. Ik smaakte het genoegen om met Ajda kennis te maken tijdens een party gehouden op de Turkse ambassade in Den Haag. Dit alles onder het genot van een (Turks) hapje en een (alcoholvrij) drankje. Zo kwam je nog eens ergens.
 |
| Ajda Pekkan |
Met haar lied ‘Petr’oil’, waarvan ik aanneem dat het Turks is voor benzine behaalde zij een mooie vijftiende plaats.
 |
| Trigo Limpio ...een toost op de goede afloop! |
Mijn echte ’moment of glory’ onderging ik tijdens een bezoek aan het Songfestival zelf. Even poseren met onze Spaanse bijdrage Trigo Limpio, bestaande uit Luis Carlos Gil, Iñaki de Pablo en de charmante Patricia Fernández. Gezien het glas met bubbels in mijn linkerhand had ik een groot vertrouwen in de goede afloop. Het mooie ’Quédate esta noche’ bereikte een uitstekende twaalfde plaats. Werk aan de winkel! Er werd een LP uitgebracht en het nummer zelf verscheen op ontelbare compilaties.
Voor uw herinnering: de Nederlandse bijdrage in 1980 was Maggie MacNeal met het nummer ’Amsterdam’. Het behaalde een fraaie vijfde plaats. ’And the winner was’: Johnny Logan, Ierland met de tranentrekker ’What’s another year’.
Nu we het toch over het Songfestival hebben wil ik u in vertrouwen, dus het blijft onder ons (!), mededelen dat mijn ’alltime favourite’ het door Vicky Leandros gezongen Après Toi was en nog steeds is. Met dit fraaie en sterk gezongen lied behaalde zij voor Luxemburg in 1972 een eerste plaats. Begin zeventiger jaren bracht de charmante Vicky en haar gevolg een bezoek aan Baarn. Ongetwijfeld voor contractbesprekingen. Ook haar repertoire was aan mijn goede zorgen toevertrouwd. Zij werd gefotografeerd in onze nog spiksplinternieuwe kantoortuin aan de Amalialaan. Dit in mijn ogen foeilelijke gebouw waarin ik een viertal jaren werkte luisterde naar de verrassende en vooral ook romantische naam ’Amaliawolde’.
 |
| Vicky Leandros en haar gevolg op bezoek in Amaliawolde, v.l.n.r. 2x N.N, Oskar 'Ossie' Drechsler dir. Phonogram Duitsland, Reinhard Klaassen dir. Phonogram Int. , Vicky Leandros, Piet Schellevis president Phonogram Int. (Coll. Historische Kring Baerne) |
Een aantal jaren later, rond 1980, brachten Vicky en Demis tegelijkertijd een bezoek aan het Baarnse hoofdkwartier. Dit mooie Griekse onderonsje is in zwart-wit vastgelegd op deze indringende opname. De mooie Vicky, met haar ogen zo diep als de Egeïsche Zee zelf, probeert aan Demis iets uit te leggen. Maar wat? Hoe belangrijk toen ook, doet het er nu zo veel jaren later niet meer toe.
 |
| Een Grieks onderonsje (Coll. Ed Vermeulen) |
En ja, er werd gerookt en er was een goed gevuld glas binnen handbereik. Lokatie: het kantoor van directeur Phonogram International Aart Dalhuisen, in de houten keet. De goede oude tijd, toen de bomen nog redelijk hoog tot in de hemel groeiden.
Soms, heel soms komt er bij het horen van een songfestivalliedje een gevoel van heimwee bovendrijven. Eigenlijk is het meer een gevoel van: daar had ik bij willen zijn! Het overkwam me bij het Songfestival 2014 bij ’Calm after the storm’ van de Common Linnets. Vanaf dag één mijn favoriet! Wat had ik graag met deze act en aan dit project gewerkt. Uitgegeven door Universal Music maar toch nog steeds op de plek waar ooit Hoog Wolde stond.
Lindsey Buckingham
Mei 2015, ook de maand dat de nog altijd immens populaire band Fleetwood Mac met alle bekende namen waaronder die van gitarist Lindsey Buckingham weer naar Nederland kwam. In de jaren 1981 en 1984 brachten wij op Polygram’s label Mercury Lindsey’s soloalbums ’Law and Order’ en ’Go Insane’ uit.
In november 1982 bracht Lindsey in het kader van zijn Europese promotietour een bezoek aan de Popafdeling, in de ’houten keet’ op Hoog Wolde. Het leverde de volgende nu inmiddels historische foto op…
 |
| Lindsey Buckingham 'shaking hands' met junior-productmanager Roy Teysse. (Coll. Ed Vermeulen) |
Zowel Lindsey als Roy Teysse zijn ‘still going strong’ in de internationale muziekwereld. Lindsey speelt nog steeds de sterren van de hemel bij Fleetwood Mac, terwijl Roy Teysse al ruim veertien, niet altijd even gemakkelijke jaren, in een continu veranderende muziekmarkt bij Universal Music als Managing Director Universal Strategic Marketing werkt. Wat er ook veranderde, zijn werkplek is al weer geruime tijd aan onze eigen Baarnse Gerrit van der Veenlaan gevestigd op de plaats waar ooit Villa Hoog Wolde stond. Roy is het levende bewijs dat echt marketing en repertoire talent zich niet verloochent en zijn weg vindt. Ik ben er trots op, inmiddels lang geleden, een bescheiden bijdrage te hebben kunnen en mogen leveren bij de start van zijn mooie loopbaan in de muziekindustrie. Nu dierbare herinneringen!
Ed Vermeulen (1942)
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter