Zwemmen voor een stuiver in het bad van de rijken deel 1

 

 BAARN (1977) - ,,Dit is een uniek plekje. Ik zou het dan ook bij­zonder prettig vinden als de gemeente het in stand houdt."

De heer Th. de Ruig (66) staat op de grond, die hij in 1977 verkocht aan de ge­meente Baarn. Een verlaten camping midden in de zomer. Aan dat beeld moet hij nog wel even wennen. Zijn vaste gasten trouwens ook.

 Toen het echtpaar De Ruig besloot er een punt achter te zetten moesten mensen, voor wie 't verblijf op "Bes­tevaer" een jaarlijks terugkerende traditie geworden was, op zoek naar een ander plekje. En plekjes die het idyllisch aan de Eem gelegen Beste­vaer afdoende kunnen doen vergeten, liggen in Nederland nu niet bepaald voor het opscheppen.

Het was overigens niet alleen die rustieke ligging, die het voor talrijke kampeerders, waaronder veel buiten­landers, zo aantrekkelijk maakte. Het was vooral ook een kwestie van sfeer. Een sfeer, die opgeroepen werd door de menselijke instelling, waarmee het echtpaar De Ruig de camping leidde.

Hobby

Hij zegt daarover: “Wij zijn niet zo zakelijk ingesteld. Het is nooit onze bedoeling geweest er veel geld aan over te houden. We beschouwden het meer als een hobby. We organiseer­den ook altijd van alles: een gondel­vaart, optochten, barbecue-feesten, allerlei spelletjes, noem maar op.

Tja, dat zullen we wel erg gaan missen; maar het was genoeg zo, von­den wij. Het werd gewoon te druk voor ons en dan kun je wel personeel aan gaan trekken, maar dan valt er toch altijd een stuk van die sfeer weg. Dan krijg je dat onpersoonlijke, wat je op veel grote campings aan­treft."

Wie uit de mond van de heer De Ruig, die door talrijke Baarnaars op handen wordt gedragen, verhalen van vroeger wil horen dient daarvoor wel op z'n minst enige uurtjes uit te trekken, want aan dit stukje paradijs langs de Eem is een kostelijke histo­rische achtergrond verbonden. Daarvoor moeten we terug naar de achtste augustus van het jaar 1916.

De zweminrichting

 Opening

De bevallige dochter van de Baarnse miljonair August Jansen verricht op die dag de opening van een in opdracht van haar pa in de Eem aangelegd zwembad. Er is een bad voor de armen en eentje voor de rijken. Enkele jaren later, als August Jansen is overleden, schenkt zijn echtgenote de badinrichting met alles voor huidige begrippen te verwaarlo­zen bedrag van fl. 6500,- per jaar.

Burgemeester en wethouders vinden dit een te grote last op de begroting en willen van het zwembad af. Op dat moment stapt de heer De Ruig het verhaal binnen. Hij wil het bad wel kopen.

 In de gemeenteraad stuit de ver­koop op nogal wat bezwaren van de· SDAP-fractie. Men spreekt van ,,ver­vreemding van een geschenk". Niette­min komt het voorstel er ruimschoots door. Alleen de drie SOAP-raadsle­den stemmen tegen. Ook in kerkelijke kringen gaat de verkoop van het bad niet onbesproken voorbij. In de "Baarnsche Kerkbode" van 16 mei 1936 wordt het geval in de redactio­nele kolommen met de nodige droef­heid begeleid. Eén citaat spreekt boekdelen: “Daar gemengd baden grootte verzoekingen met zich brengt en het open zijn op Den Dag des Heeren tegen de Christelijke zedenwet ingaat."

Volgende week deel 2.

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://www.grijsvuur.nl

e-mail: bakker.groenegraf@gmail.com