Door rood licht rijden mocht toen ook al niet...

We zijn met zijn allen aan het digitale tijdperk gewend. Maak je tegenwoordig een verkeersovertreding en wordt je gesnapt, dan heb je binnen een week de bon in huis. Tegenwoordig wordt alles in computers geregistreerd en afgehandeld. Dat ging vroeger wel anders, en dat vroeger is nog niet eens zo lang geleden. Dhr. H. Stroo uit Baarn stuurde ons onderstaande foto.

De foto is gemaakt op een kruispunt in Hilversum. In de linker bovenhoek zien we een klok waarop datum en tijd te zien is wanneer de foto genomen is. De datum is vrijdag 8 april 1977, tijd even na 9 uur 's morgens. Op de klok lezen we tevens dat de gemeentepolitie Hilversum voor de foto gezorgd heeft. Tegenwoordig met computers is het een fluitje van een cent om zo'n foto te maken, maar wat een werk moet dat zijn geweest om zo'n foto in 1977 te produceren. En we mogen toch aannemen dat er meer van dit soort foto's gemaakt werden!

Op de foto ziet u een bestelbus door het rode licht rijden op een kruising in Hilversum. Zoals ik reeds vermeldde was dhr. Stroo de inzender van de foto. Helaas moeten we ook melden dat dhr. Stroo zelf de pechvogel was die de bestelwagen bestuurde. Ondanks dat hij in 1977 heeft moeten boeten voor deze overtreding, was hij toch zo sportief om deze foto met ons allemaal te delen. Natuurlijk danken we hem daar hartelijk voor. De foto geeft een leuk tijdsbeeld weer!

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

De haan op de toren van de Pauluskerk geplaatst (3)

Al eerder schreven we over het feit dat Frederik Hendrik van Klaarwater in 1929 de haan van de toren van de Pauluskerk op de Brink haalde. Die stukjes vindt u hier en hier.

Klaarwater was echter niet de laatste die dat stukje waaghalzerij voor zijn rekening nam. In de jaren zeventig van de vorige eeuw is de windhaan nogmaals van de toren gehaald, zoals uit onderstaande foto uit de Baarnsche Courant blijkt!

Wie was deze waaghals in de jaren zeventig?

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

Een bekend stukje Eemnesserweg in Baarn

Sommige plekken in Baarn zien er al eeuwen lang hetzelfde uit, maar die plekken worden steeds schaarser. Door de steeds verder gaande ontwikkeling van Baarn, het groeiende verkeersaanbod, de sloop van oude villa's verandert het beeld van Baarn. Het is daarom leuk om eens te kijken, hoe een bepaalde plek er vroeger uitzag. Neem nu eens deze foto, enig idee waar die gemaakt is?

Notariskantoor Römer, Eemnesserweg 40 in Baarn
Foto: mevr. M.L.A. Römer, Amsterdam

Ik denk dat er niet veel mensen zijn die deze plek onmiddellijk herkennen, maar het is Eemnesserweg 40, woning en kantoor van notaris Römer. Dit enorme pand stond precies op de plek waar nu Albert Heijn is te vinden. De volledige naam van deze notaris was Maria Carl André Arthur Hermann Römer, roepnaam Arthur. Hij werd op 16-12-1889 geboren in Maastricht en trouwde in 1922 met Maria Clotilde Albertina (Bertha) Janssen uit Heinkenszand. Uit dat huwelijk werden maar liefst 13 kinderen geboren. Het was dus maar goed dat ze zo'n groot pand hadden ;-)

Het pand links van het notariskantoor is Eemnesserweg 42. In 1917 woonde daar, volgens het adresboek uit dat jaar, dhr. A. de Nooij en later de dames mej. A.L. van Beverwijk en mej. F.L. Wits. De laatste was heilgymnaste van beroep.

Villa Vijverhof, Eemnesserweg 46

Links daarvan (niet meer zichtbaar op de foto) op Eemnesserweg 44 stond nog een villa van dhr. Jan Boelens, secretaris van de Nationale Christen Geheelonthouders Vereniging. 

En daar weer links van stond op nummer 46 Villa Vijverhof. Dat pand kennen we natuurlijk allemaal want dat staat er nog steeds. Al deze grote villa's hadden gemeen dat er een enorme tuin achter de woningen lag. Daarachter lag het arbeiderswijkje Santvoort, met straten als Johannalaan, Dijkweg en Elisabethstraat. Van de achtertuin van notaris Römer kunnen we een glimp opvangen op een familieportret dat in oktober 1942 in de achtertuin van de villa genomen is. De foto werd gemaakt ter gelegenheid van het twintig jarig huwelijk van de notaris en zijn echtgenote. Op deze foto is het complete gezin te zien.

Het gezin Römer in de achtertuin van Eemnesserweg 40
Foto: mevr. M.L.A. Römer, Amsterdam

Notaris Römer kwam op 19 april 1933 naar Baarn. Dat was vier maanden nadat hij als notaris benoemd was. Hij vestigde zich zoals gezegd op Eemnesserweg 40, waar hij tot aan zijn pensioen op 1 januari 1960 zou wonen en werken. Na die datum wordt echtgenote Bertha waarnemend notaris en op 1 september van datzelfde jaar verhuist het echtpaar naar Bussum. De villa wordt gesloopt en op die plek wordt supermarkt Albert Heijn gebouwd.

Albert Heijn in 1964

Rechts naast het kantoor van Römer stond nog een villa, op de hoek met de Dalweg. Op de foto van Albert Heijn ziet u die villa nog staan, maar ook die villa is inmiddels verdwenen. In 1970 stond die villa op de nominatie om gesloopt te worden.

Eemnesserweg 38 op 17 februari 1970
Foto: dhr. R.F.F. van den Brink, Baarn

Medewerkers van slopersbedrijf van destijds kregen het "leuke" idee om in de kelder van het gebouw wat sloophout te verbranden. Het had gesneeuwd en het vroor. De slopers zullen het wel koud gehad hebben. In ieder geval ging het mis. Het gebouw vatte vlam en in ging in rook op. Op 17 februari van dat jaar betekende dat het einde van die villa.

Villa Trianon, Eemnesserweg 36, hoek Dalweg

En omdat we nu zo lekker bezig zijn, laat ik ook nog maar even het pand op de andere hoek met de Dalweg zien: Villa Trianon, op Eemnesserweg 36. Deze villa is (gelukkig!) nog steeds op dezelfde plek te vinden.

Albert Heijn anno 2012, helemaal links villa Vijverhof

Een begrafenisstoet op de Eemnesserewg. Links ziet u nog net een stukje
van het pand van Römer. Daarnaast de afgebrande villa op de hoek met de
Dalweg en rechts villa Trianon op de andere hoek van de Dalweg

Hetzelfde stukje Eemnesserweg vanuit de lucht in 1964

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

De haan op de toren van de Pauluskerk geplaatst (2)

De haan op de Pauluskerk in Baarn anno 2012

In ons laatste stukje in ons blog liet ik u wat beeldmateriaal zien van Frederik Hendrik van Klaarwater die de haan op de toren van de kerk op de Brink in Baarn plaatste. De foto's die we lieten zien kwamen van mevr. E. Sierink-Van Klaarwater uit Soest. Gisteren kreeg ik van haar nog een berichtje waaruit bleek dat we er in ons stukje op een aantal punten naast zaten. Achterop de foto waar Frederik Hendrik van Klaarwater met zijn ladder tegen de toren staat staat wat geschreven.

Ik citeer uit het berichtje van mevr. Sierink:

"Op de achterkant van mijn foto staat: Uit het zolderraam van mijn huis Holderuststraat of Bolderruststraat nummer 11 (kan het niet goed lezen) des maandag ongeveer deze uur. Deze morgen was (niet te lezen woord iets van leefken of zoiets) 9-12 uur de haan van de toren genomen. Onder te tekst staat de naamstempel Jan F. Meursing Baarn. Helaas staat er geen datum bij."

Adresboek Baarn 1917

De eerste fout die ik in ons laatste bericht maakte was dat de haan niet op de toren geplaatst werd, maar juist van de toren gehaald! Wellicht werd het tijd om onderhoud aan de haan te plegen. De tweede fout die we maakten was de (voorzichtige) conclusie dat de foto gemaakt is vanaf de Stationsweg. Weliswaar kennen we in Baarn geen Holderuststraat of Bolderuststraat, maar  wel een Mollerusstraat. En volgens een adresboek van Baarn uit 1917 woonde op nummer 11 dhr. J.F. Meursing. Daarmee is het raadsel "van waar is de foto genomen?" opgelost. Voor het woord "leefken" moeten we denk ik "tussen" lezen. De dubbel-s werd in die tijd nog als "sf" geschreven, dus "tusfen".

Natuurlijk wilde ik weten of Mollerusstraat 11 nog steeds bestaat, dus maar weer op de fiets gesprongen. Teleurgesteld moest ik vaststellen dat er op de plek waar die oude villa gestaan heeft een (niet zo'n mooi) nieuwbouw appartementengebouw staat.

Het huidige pand aan Mollerusstraat 11

Maar toen ik met mijn rug naar het pand ging staan zag ik tot mijn aangename verrassing dat het pand aan de overkant, Mollerusstraat 10, dat op de oude foto afgebeeld is, in vrijwel ongewijzigde vorm nog aanwezig is.

Mollerusstraat 10

En als we de oude en de nieuwe foto naast elkaar zetten, dan ziet dat er zo uit:

Mollerusstraat 10

We kunnen zonder twijfel vaststellen dat het hier om hetzelfde pand staat. Wellicht zult u zeggen dat de toren van de Pauluskerk op de oude foto veel dichterbij staat, maar die foto is vanuit het zolderraam van het pand ertegenover genomen. De nieuwe foto is vanaf de straat genomen. Het perspectief is dus anders.

Verder heeft mevr. Sierink ook nog even voor ons gekeken of er nog iets op de achterzijde van de foto van Frederik Hendrik van Klaarwater met de haan in zijn handen staat. De foto is ergens uitgeknipt waar de volledige tekst op heeft gestaan, en er staat duidelijk op geschreven dat de foto gemaakt is in de zomer van 1929. Ook dat mysterie is dus opgelost! Er staat verder op geschreven dat hij de lange ladder niet goed had geplaatst, waardoor hij zijn knie blesseerde. Hiervoor heeft hij zelfs in een herstellingsoord gezeten.

Tot slot nog even een luchtfoto waarop te zien is van waar de foto genomen is:

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

De haan op de toren van de Pauluskerk geplaatst

Frederik Hendrik van Klaarwater
1905-1978

Ons laatste bericht ging over de droevige geschiedenis van pater-missionaris Bernardus Johannes van Klaarwater. Bernard van Klaarwater kwam uit een grote familie. Zijn halfbroer was de bekende aannemer Frederik Hendrik van Klaarwater. Hij volgde zijn vader op in het aannemersbedrijf aan het Melkpad in Baarn. Vele panden in Baarn en omgeving zijn door zijn bedrijf gebouwd.

Villa in Baarn met op de achtergrond
de Pauluskerk op de Brink

Mevr. E. Sierink-Van Klaarwater uit Soest stuurde ons deze foto. Een mooie oude foto van een stukje van een villa in Baarn met op de achtergrond de toren van de Pauluskerk op de Brink. Leuke foto, maar op zich niet bijzonder zult u zeggen, totdat we gaan inzoomen op die toren.

Als we inzoomen op de toren wordt duidelijk dat er een steiger halverwege de toren geplaatst is en daarop een ladder, en op die ladder daar staat iemand! Eén ding kunnen we vaststellen: deze persoon op de ladder heeft geen hoogtevrees!

Wie deze persoon is en wat hij daar aan het doen is wordt duidelijk als we nog een foto bekijken die mevr. Sierink heeft toegestuurd. Het is de aannemer Frederik Hendrik van Klaarwater die de haan op de toren van de Pauluskerk plaatst. In zijn handen heeft hij de haan die op de toren van de kerk moet worden geplaatst. Deze foto is genomen op de toren van de kerk. Kijk eens achter Van Klaarwater hoe hoog hij staat. En kijk eens hoe groot die haan is, dat moet een flinke klus geweest zijn om die haan in je eentje die ladder op te krijgen. Respect!

Frederik Hendrik van Klaarwater op de toren van de Pauluskerk.
In zijn handen heeft hij de haan die hij op de toren moet plaatsen

Graag willen we weten wanneer deze foto's genomen zijn. Als ik de leeftijd van dhr. Van Klaarwater moet schatten, denk ik dat hij op deze foto rond de dertig jaar oud is. Dat zou betekenen dat de foto in de jaren dertig van de vorige eeuw is gemaakt. Wie weet het precies?

De haan op de toren anno 2012

Vandaag ben ik ook nog even naar de Brink gefietst, eens kijken of ik met een zoomlens een foto kan maken van de haan op de toren. Hier ziet u het resultaat. Volgens mij is dat nog steeds dezelfde haan die Van Klaarwater destijds op de toren geplaatst heeft.
















Tot slot heb ik er een oude luchtfoto van de Brink bijgezocht om te kijken waar de foto met de villa op de voorgrond precies gemaakt is. Helemaal kom ik er niet uit, maar zo te zien is de foto vanaf een dak genomen of vanaf de eerste verdieping van een woning. Zou het kunnen zijn dat de foto gemaakt is vanaf het dakje bij de rode pijl? Wie het weet mag het zeggen!

Een luchtfoto van de Brink uit 1924. Stond de fotograaf op het dakje
met de rode pijl?

Op dit bericht is inmiddels aanvullende informatie beschikbaar. Klik hier om die informatie te lezen.

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

Het gruwelijke verhaal van pater-missionaris Bernardus Johannes van Klaarwater uit Baarn

Bernardus Johannes van
Klaarwater (1896-1943)

Bernardus Johannes (Bernard) van Klaarwater werd in Baarn geboren op 2 februari 1896 als zoon van Bernardus Johannes van Klaarwater (1866-1934) en Anna Elisabeth Kessels (1862-1897). Vader Bernard was timmerman en had een groot gezin. Na de geboorte van Bernard jr. beviel moeder Anna Elisabeth Kessels van een levenloze zoon. Die bevalling zou zij zelf ook niet overleven. Ze stierf al toen Bernard jr. pas tweeëneenhalf jaar oud was. Vader Bernard bleef achter met vijf jonge kinderen. Hij trouwde een jaar later met Anna Portengen. Anna Portengen kreeg ook nog eens negen kinderen waardoor het totaal aantal kinderen op vijftien (waarvan twee levenloze) kinderen uitkwam. Ook stiefmoeder Anna werd niet oud. Zij stierf in 1917, op 48 jarige leeftijd.

Bernard jr. besloot al jong dat hij priester wilde worden. Het is begrijpelijk dat deze priesterroeping in het gezin met wat reserve werd kennisgenomen. Toch mocht hij naar de apostolische school van de missionarissen van het H. Hart (M.S.C.) te Tilburg. Nadat hij het gymnasium had doorlopen, volgde het noviciaat in Someren. Op 21 september 1916 deed hij professie. Daarna begon hij aan een studie filosofie en theologie in Arnhem. Met nog zes medebroeders werd hij op 15 augustus 1921 te Utrecht priester gewijd en daarna was het wachten op een benoeming. Het liefst wilde hij aan het werk in overzeese gebieden, bij voorkeur Indonesië of de Filippijnen. Het werd het apostolisch vicariaat van Rabaul (en daar nog 670 km vandaan, bij het eiland Manus, een plek nog drie keer verder dan het einde van de wereld). Op 30 januari vertrekt hij vanaf Londen.

Bernardus Johannes van Klaarwater (midden) tot priester gewijd (1921)

Bernard sr. en Bernard jr. bij de priesterwijding 1921

Bernard was groot van postuur, stevig gebouwd, intellectueel ruim voldoende begaafd, goed in organiseren, graag en spontaan helpend, opgewekt van aard, oprecht vroom en in alles een serieuze kloosterling. Als minder positieve puntjes worden van hem vermeld dat hij regelmatig vergeetachtig is en vaak te laat komt. De overste destijds besluit zijn rapport: Joh. 1, 47 (een echte Israëliet, een mens zonder bedrog.) Samen met twee Duitse medebroeders en drie Nederlandse zusters begint hij met grote ijver. In het gebied Manus met zijn vele kleinere eilanden erbij was de katholieke missie pas in 1913 begonnen, met een zeer moeilijke start. Nu het Duits koloniaal gebied inmiddels Australisch was, had men er nu niet-Duitse hulp nodig. Ook de Lutherse kerkgemeenschap had een aantal zendelingen op het eiland. De bevolking voelde zich heel wat beter thuis op het water dan op vaste grond. Er werden ook heel wat, onderling sterk verschillende, dialecten gesproken. Gelukkig waren er kostbare en vaak zeer toegewijde catechisten.

Na 11 jaar komt Van Klaarwater voor de eerste keer (en zoals we nu weten voor de laatste keer) naar Nederland terug voor een goede vakantie. Hij scheept weer in op 4 december 1935. Terwijl in het Westen vanaf september 1939 de oorlog al volop woedde, besloot de Japanse kroonraad in 1941 tot oorlog tegen V.S. en Groot-Brittannië en werden daardoor ook de noordkust van Papua Nieuw-Guinea en de eilanden in de Bismarck-Zee daar bezet. Ook Manus Island kwam onder Japans gezag. Op New-Brittain werden toen alle aanwezige missionarissen en andere vreemdelingen (350 personen) in een enorm kamp nabij Rabaul achter prikkeldraad gezet, bewaakt door de Japanse militaire politie.

Manus Island bij Papua New Guinea
Bron: Google Maps

In 1943 ontving de Japanse commandant kort achtereen drie brieven vanuit het hoofdkwartier:

- alle buitenlanders naar Rabaul overbrengen
- de Akikaze (een torpedojager) komt langs om de mensen aan boord te nemen
- en, eenmaal op open zee, werd door een kleine boot de derde brief aan kapitein Sabe overhandigd. Het was donderdag 18 maart 1943. De brief was verzegeld. Luitenant Kai en de gehele bemanning raakten van streek, maar bevel was bevel. In alle haast werd op het achterdek een houten platform met daarop een soort schavot gebouwd. 2 bij 2 meter, 3,50 meter hoog. Terwijl de snelheid van het schip werd opgevoerd begon de moordpartij.

Het schip Akikaze waar de gruweldaden plaatsvonden
(bron: Wikipedia)

De mannen kwamen eerst aan de beurt, daarna de vrouwen. Men moest zich uitkleden tot op het ondergoed. Dan werd men geblinddoekt. De handen werden bij de polsen vastgebonden aan een haak die aan een kabel bevestigd was. Het slachtoffer werd dan omhooggetrokken en door enkele soldaten doodgeschoten. Men liet het lichaam zakken, maakte het los en wierp het in zee. Drie kinderen werden levend in zee gegooid. De schietpartij begon kort na het middaguur en duurde ongeveer drie uur. Er werden 60 mensen omgebracht. Het schip voer op volle snelheid om zodoende het geluid van het schieten te overstemmen. Na zonsondergang bereikte men Rabaul. Jarenlang is men onwetend gebleven omtrent het lot van Bernard van Klaarwater. Hij moest op zee verdwenen zijn, maar nadere gegevens ontbraken. Pas in de jaren zestig is pater Ralph M.Wiltgens S.V.D. erin geslaagd via officiële instanties in Australië en de Verenigde Staten van Amerika de geschiedenis van de Akikaze te achterhalen.

Zo kwam pater-missionaris Bernardus Johannes van Klaarwater op gruwelijke wijze aan zijn einde. Op 18 maart 1943, op open zee bij het eiland Manus, op weg naar Rabaul. Hij werd slechts 47 jaar oud. Vader Bernard leefde al niet meer, maar voor de rest van de familie moet het nieuws als een bom zijn ingeslagen.

Het grote gezin Van Klaarwater. In het midden Bernardus Johannes sr. met
zijn tweede echtgenote Anna Portengen. Bernard jr. is de tweede van rechts.
Hij heeft zijn hand op de schouder van zijn halfbroer Frederik Hendrik van
Klaarwater, de bekende aannemer van het Melkpad in Baarn

Bron: Website Nicolaaskerk Baarn. Een uitgebreide beschrijving van dit vindt u in hoofdstuk VIII van het boek GETUIGEN VOOR CHRISTUS, ondertitel: Rooms-katholieke bloedgetuigen uit Nederland in de twintigste eeuw, dat in 2008 is uitgegeven in opdracht van de Nederlandse bisschoppenconferentie, en te bestellen is: Administratie NRL, Biltstraat 121, Postbus 13049, 3507 LA Utrecht.
Met dank aan mevr. E. Sierink-Van Klaarwater uit Soest voor het prachtige beeldmateriaal. Het familieportret is afkomstig van dhr. F.H.J. van Klaarwater uit Udenhout, waarvoor hartelijk dank.

Update 25-7-2019: We kregen een leuk berichtje uit Haarlem van schrijfster/blogster Marianne Visser van Klaarwater. Haar vader Petrus Ignatius (Piet) van Klaarwater (1913-1989) was een broer van pater Bernardus van Klaarwater. Zij schreef in haar blog een prachtig verhaal over bedevaartsoord Brielle waarin ook over het familiedrama wordt geschreven. Klik hier om dit artikel te lezen.

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

Groenegraf opzoekservice

Steeds vaker krijgen we van bezoekers de vraag:

"Wat is er over onze familie te vinden op Groenegraf.nl?"

Dat is logisch want onze database met gegevens en beeldmateriaal groeit en groeit. Wij willen zulke vragen uiteraard graag beantwoorden. Van veel familienamen die voorkomen in het Eemland, en met name in Baarn, hebben we ongelooflijk veel gegevens en foto's.

Omdat we dit soort vragen regelmatig krijgen is het handig als we van u alvast wat gegevens kunnen ontvangen, zodat we snel kunnen achterhalen om welke familie het precies gaat en hoe u zelf in die gegevens past. We hebben daarom en formulier ontwikkeld dat u kunt downloaden en invullen. Vult u de gegevens in die u kunt en wilt verstrekken, wij kijken dan of wij u kunnen voorzien van stamboomgegevens en / of beeldmateriaal.

Het formulier kunt u downloaden door met rechts op bovenstaande afbeelding te klikken en het invulformulier op te slaan op uw computer. Nadat u het formulier heeft ingevuld stuurt u het per email aan ons retour via groenegraf.baarn@gmail.com. Wij zullen dan zo snel mogelijk laten weten wat wij voor gegevens een beeldmateriaal we voor u hebben.

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

Energieleveranciers van toen in Baarn (3)

Een vrachtwagen van brandstofhandel De Ruiter uit Soest

Al eerder plaatsten we twee stukjes over oude energieleveranciers in Baarn. Die stukjes gingen met name over brandstofhandelaar De Ruiter in Baarn. Deze stukjes vindt u hier en hier.
In het tweede stukje meldde ik al dat in Soest aan de Nieuwstraat nog steeds een brandstofhandelaar De Ruiter te vinden is. Eigenaar is Anthonius Maria (Anton) de Ruiter, zoon van Willem Anthonius de Ruiter en Maria Gijsberta Theodora de Bruijn. Tijd voor een bezoekje aan Anton, in de hoop op meer informatie over de oude firma De Ruiter. Bij mijn bezoek was ook moeder Riet de Ruiter-De Bruijn thuis. Dat was natuurlijk mooi, want zij kon ook veel uit haar herinneringen vertellen.

Brandstofhandel de Ruiter aan de Nieuwstraat in Soest

Al snel werd duidelijk dat er bij brandstoffenhandel De Ruiter in de afgelopen jaren veel veranderd is. Handel in stookolie en kolen is er vrijwel niet meer. Kolen nog een beetje, maar er wordt nu met name gehandeld in hout voor de open haard of potkachel. Achter op het terrein en in de loods staan vele pallets openhaardhout. "De handel is geen vetpot, maar we kunnen het hoofd boven water houden", vertelt Anton. "Voor de handel in kolen heb ik nog steeds een paar oude adresjes die mij als klant weten te vinden, maar het worden er steeds minder. Eén van mijn vaste klanten voor kolen is Flip Koffrie uit Baarn", vertelt hij. Flip Koffrie kennen we natuurlijk allemaal in Baarn. Flip dreef jarenlang samen met zijn broer de brandstoffenhandel Koffrie op de Oosterhei in Baarn.

Lambertus de Ruiter (1866-1951)
grondlegger van het bedrijf

Anton kwam als vanzelf te werken in het bedrijf van zijn vader Wim. Na de dood van zijn vader in 1996 zette hij de handel voort op dezelfde plek aan de Nieuwstraat op nummer 14. Vader Wim volgde ook al zijn vader op. Dat was Anthonius de Ruiter (1895-1980) echtgenoot van Maria van Hagen. Ook Anthonius dreef zijn handel in Soest op dezelfde plek. En als u denkt dat Anthonius de grondlegger was van het bedrijf, dan heeft u het mis, want dat was zijn vader Lambertus de Ruiter, dus de betovergrootvader van Anton jr. die nu het bedrijf runt.
De oude Lambertus (1866-1951) had zijn bedrijf in Baarn. Hij was getrouwd met Gijsberta Rosweij. Niet alleen zijn zoon Anthonius werd brandstoffenhandelaar, maar ook zijn zoons Teunis (Teus) en Reinier Jozephus (Reyer) de Ruiter werden brandstoffenhandelaren. Teus en Reyer vestigden zich in Baarn langs het spoor achter waar nu restaurant "De Generaal" te vinden is. Maar dat las u al in ons eerste stukje.

Knecht Jan van Bruggen en Anthonius de Ruiter (1895-1980)

Natuurlijk vroegen we of er ook oude foto's waren van het bedrijf, en gelukkig toverde moeder Riet een grote doos met prachtige foto's te voorschijn die wij gretig onder de scanner legden om vast te leggen voor onze site. Zelfs een foto van de grondlegger, de oude Lambertus de Ruiter, ontbrak niet. In dit stukje worden wat foto's getoond, maar later worden in onze beeldbank nog meer foto's geplaatst. Natuurlijk zijn we Anton en moeder Riet heel erg dankbaar voor hun gastvrijheid en voor het prachtige oude beeldmateriaal dat ze ons ter beschikking stelden.

Wim de Ruiter (1926-1996) met zijn echtgenote Riet met hun kinderen.

Heeft u ook nog oud beeldmateriaal of oude verhalen over brandstofhandelaren in Baarn? Laat het ons dan alstublieft weten!!

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.

Grietje de Ruiter-Koenen overleden

Grietje de Ruiter-Koenen
 1915-2012

Vandaag (moederdag) overleed Grietje de Ruiter-Koenen (oma Landje), weduwe van Willem de Ruiter (opa Landje, vader Willem). Grietje werd op 1 april 1915 in Baarn geboren als dochter van Teunis Koenen en Gerharda van Diermen. Het grootste gedeelte van haar leven woonde ze op Israëlsstraat 27 in Baarn, de laatste jaren in verzorgingstehuis Santvoorde in Baarn. Ze is dus 97 jaar oud geworden.

Grietje Koenen en Willem de Ruiter

Zus Neeltje, opa Cornelis van Diermen en Grietje Koenen

Grietje Koenen met haar broer Cornelis

Grietje kwam uit een gezin met 6 kinderen waarvan zij de langst levende was. Vorig jaar overleed haar laatste broer Cornelis (Cor) Koenen. Grietje laat een groot nageslacht na. Maar liefst 8 kinderen (3 zoons, 5 dochters), 25 kleinkinderen (12 kleinzoons, 13 kleindochters), 45 achterkleinkinderen (30 achterkleinzoons, 15 achterkleindochters) en 4 achter-achterkleinkinderen. Een nageslacht van niet minder dan 82 personen dus!

Gerrit, Neeltje, Grietje, Teunis en Cornelis Koenen

In 2002 moest Grietje afscheid nemen van haar echtgenoot Willem de Ruiter. Zij miste haar man vreselijk. Haar kinderen, die gelukkig allemaal nog leven, hebben haar liefdevol verzorgd na het overlijden van Willem.
Oma Grietje zal gemist worden. We hopen dat ze weer samen bij haar Willem mag zijn, waar dat ook moge zijn.

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter.