 |
| Piet Korver |
door Eric van der Ent
Wie kent hem niet, Piet Korver, de markante Baarnaar met groene vingers. Generaties jonge kinderen hebben les van hem gehad. Ze leerden dat groenten, fruit en bloemen niet in de fabriek gemaakt worden, maar in de natuur gekweekt worden. Piet is begin deze maand met pensioen gegaan. Zijn leven lang werkte hij met zijn vingers in de grond en hij had het niet van een vreemde. Zijn vader, Piet Korver Sr., werkte meer dan dertig jaar in het Cantonspark, waar de jonge Piet in zijn schooltijd ook nog stage gelopen heeft. In 1980 kwam Piet Jr. bij de Plantsoenendienst. Begin jaren negentig werd hij steeds meer betrokken bij de activiteiten van de Stichting Schooltuinen. Eerst als vrijwilliger, maar korte tijd later werkte hij voor 100% voor deze Stichting. De organisatiestructuur en de naam van de organisatie zou in de loop der jaren een paar keer wijzigen. Uiteindelijk resulteerde dat in ‘De Groene Inval’, waar Piet tot zijn pensioen zou blijven. Als eerbetoon aan deze markante Baarnaar wil ik graag een stukje schrijven over de geschiedenis van deze organisatie, waar zoveel generaties Baarnse kinderen hebben kunnen leren over alles wat groeit en bloeit.
 |
Baarnse kinderen bij de waterput op het terrein
van School- en Werktuinen |
Om het ontstaan van ‘De Groene Inval’ te vinden moeten we terug naar 1924. De voedselschaarste in de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep in 1918 zorgden ervoor dat het gezond eten van vers etenswaar door de overheid extra gestimuleerd werd. Vanaf die tijd werden rond de steden vele volkstuincomplexen gecreëerd en ook de jeugd werd onderwezen in het tuinieren, waarbij volop geprobeerd werd ook de jeugd het belang van natuur en gezondheid duidelijk te maken. In 1924 richtte de Commissie voor School- en Werktuinen een aantal werktuinen in Nederland op waar schoolkinderen moestuintjes konden aanleggen om zo te leren over gezonde voeding en het kweken daarvan. Baarn was er al snel bij want al in datzelfde jaar werd School- en Werktuinen afdeling Baarn opgericht. Dat ging op initiatief van mevr. C. Poelman en dhr. C.G. Werner, tuinman op het Cantonspark. Eerst waren de tuintjes te vinden op het complex achter het R.K. zusterhuis aan de Kerkstraat, daar waar nu de Schilderswijk ligt. Jaren later verhuisden de tuintjes naar de Geerenweg en nog steeds zijn ze daar te vinden. Tot aan zijn pensioen in 1956 zou Carel Werner directeur van School- en Werktuinen blijven. Nog steeds denken vele oudere Baarnaars met warme gevoelens terug aan deze vriendelijke baas. Wie herinnert zich niet de prachtige optochten van de jeugd door Baarn, met prachtig versierde fietsen en paardenkarren. Op onze website zijn daar prachtige foto’s van te vinden die ons ter beschikking zijn gesteld door Daan Werner, zoon van Carel Werner. Daan is inmiddels ook alweer dik in de negentig en ook zijn hele leven in het groen actief geweest als tuinman en later als tuin- en landschapsarchitect.
 |
| Carel Gustaaf Werner (1890-1972) directeur School- en Werktuinen |
 |
De kinderen van School- en Werktuinen in 1925. Links achteraan
met hoed, Carel Gustaaf Werner |
In 1959 werd
Stichting School- en Werktuinen opgericht met maar liefst 270 werktuinen onder haar beheer. In 2006 werd deze stichting omgezet in de Stichting Natuur- en Milieu Centrum Baarn (st.NMC), maar het zou nog jaren duren voordat het begrip School- en Werktuinen uit de volksmond verdwenen was.
Ik ben ervan overtuigd dat Piet Korver ook de komende jaren volop herkend zal blijven worden als hij door ons dorp loopt. Vele generaties zijn opgegroeid in zijn tuintjes. Ook aan hem hebben vele Baarnaars goede herinneringen. Natuurlijk hopen we dat Piet nog vele jaren van zijn pensioen mag genieten en we wensen zijn opvolger Paul Smet heel veel succes. Dat hij maar net zo’n geliefde tuinbaas mag worden als zijn voorgangers.
 |
| Eric van der Ent |
