Groenegraf.nl wordt Geheugenvanbaarn.nl

 door Eric van der Ent

Onze mooie website www.groenegraf.nl bestaat al sinds 2005. Volgend jaar dus alweer 17 jaar. Toen ik destijds op de oude algemene begraafplaats in Baarn aan het speuren was naar onze voorouders om de genealogische gegevens van onze familie aan te vullen, kwam ik op die grafmomumenten allerlei namen tegen die ik kende uit de geschiedenisboekjes van Baarn. De begraafplaats had in de jaren daarvoor op de nominatie gestaan om geruimd te worden. Gelukkig kon Jaap Kruidenier van de Historische Kring Baerne daar een stokje voor steken en is de begraafplaats inmiddels zelfs gemeentelijk monument geworden.

Ik ontdekte op de oude begraafplaats dus vele bekende oude Baarnaars die er hun laatste rustplaats hadden gevonden en ik besloot om onderzoek te gaan doen naar die personen. Wie waren zij? Wat deden zij? Zijn er verhalen over die oude Baarnaars te vertellen of is er zelfs beeldmateriaal van hen te vinden? Onderzoek doen is leuk, maar het heeft geen zin om te onderzoeken, als je de gevonden informatie niet deelt. Zo ontstond de website www.groenegraf.nl

Een paar jaar later was de website enorm uitgebreid en kon men al veel informatie over die oude inwoners van Baarn vinden. Besloten werd om onze activiteiten onder te brengen in een stichting: Stichting Groenegraf.nl. De website groeide en groeide. We kregen hulp van vrijwilligers, er werden boeken over oud Baarn gepubliceerd, oude adresboeken gedigitaliseerd, een weblog met verhalen over oud Baarn opgezet, een beeldbank met oude foto's van Baarnaars op de site geplaatst, oude kranten gedigitaliseerd etc. Slechts een kleine greep uit onze activiteiten. De website omvat dus allang niet meer alleen gegevens over de oude begraafplaats. De naam Groenegraf.nl dekt de lading daarom niet meer, om die reden heet onze website vanaf heden:

geheugenvanbaarn.nl

Wat verandert er?

Voorlopig verandert alleen de naam en de layout van de website. Gegevens die op groenegraf.nl te vinden waren zijn nog steeds te vinden via geheugenvanbaarn.nl. De vormgeving wordt iets strakker en het is iets gemakkelijker geworden om door de site te navigeren.

Wat gebeurt er met Stichting Groenegraf.nl?

Stichting Groenegraf.nl blijft gewoon bestaan. Geheugenvanbaarn.nl is een initiatief van Stichting Groenegraf.nl. Uitingen naar buiten zullen we steeds vaker uit naam van Geheugenvanbaarn.nl doen, maar de stiching blijft verantwoordelijk voor de activiteiten van Geheugenvanbaarn.nl.

Kan ik nog steeds vriend(in) van Groenegraf.nl worden / blijven?

Ja! Heel graag. Zonder de hulp van donateurs kunnen we niet bestaan. Bent u vriend(in) van Groenegraf.nl dan hopen we natuurlijk dat u dat blijft. Nieuwe vrienden en vriendinnen zijn uiteraard van harte welkom. Klik hier om u aan te melden.

Hoe kan ik Geheugenvanbaarn.nl bereiken?

Aan onze contactgegevens verandert niets:

Stichting Groenegraf.nl
Groen van Prinstererlaan 38
3741 VM Baarn

Mail: groenegraf.baarn@gmail.com
Web: www.geheugenvanbaarn.nl
KvK nummer 56397585
IBAN: NL70 KNAB 0725 0657 88
t.n.v. Stichting Groenegraf, Baarn

Heeft u vragen of opmerkingen, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen. Wij hopen dat u veel plezier beleeft aan onze nieuwe site: www.geheugenvanbaarn.nl

Feestelijke spandoeken en verlichting in Baarn rond 31-01-1938

 De versiering. Inmiddels werd er in een aantal straten al druk gewerkt om de versiering in orde te brengen. Veelal droeg deze versiering een eenvoudig karakter. Een blijde gebeurtenis als deze is niet met zekerheid te bepalen, ’t Kon eens anders lopen. Daarom was van een groots plan tot versiering geen sprake. En met deze tendens is ook de bescheiden verfraaiing te appreciëren. Niettemin heeft de Brinkstraat een zeer mooie voorname versiering aangebracht. Aansluitend moge direct genoemd worden de Penstraat. In deze straat heeft men een eigen weg gevolgd, die zeker aanbeveling verdiend en althans zó geslaagd mag heten, dat we reeds van meerderen hoorden: „Zeg heb je de mooie erepoort in de Penstraat gezien?” De Penstraat heeft een eenvoudige versiering aan de einden der straat gemaakt, doch middenin staat een erepoort die een ongemeen feestelijk en voornaam cachet draagt. Vooral bij avond is dit geheel zeer geslaagd. Op een harmonische onderbouw is hier een lichtstralende zon aangebracht waarin een wit lichtende wieg. Het geheel in de nationale kleuren.

De Laanstraat heeft meer het toevallig karakter doen spreken en heeft volstaan met een versiering van over de weg zigzag aangebrachte rood, wit-blauwe wimpeltjes, waartussen de kleine lampjes ’s avonds een feestelijk licht geven.

De Nieuwstraat kwam met ’n versiering van zuilen zoals hier ook gebruikt werden bij de feestelijke intocht. Deze zuilen maken een goed effect.

Van de niet-winkelstraten valt te noemen de versiering aan de Dalweg en d’Auinislaan. Met eenvoudige oranje wimpels was hier een aardig effect bereikt in het kader van een geïmproviseerde versiering. De Wilhelminaschool heeft zich met haar oranje en gele wimpels hierbij zeer juist aangepast. Van de meer openbare gebouwen en gedenktekens willen wij nog de volgende noemen:

De Ned. Herv. Kerk op de Brink is op verdienstelijke wijze met krachtige schijnwerpers verlicht, zodat zowel kerk als toren baden in een zee van licht en des avonds een feeëriek gezicht bieden. Bij gunstige weersgesteldheid tekenen zich kerk en toren scherp af op de wolken. Eenzelfde schijnwerperverlichting was ook aangebracht bij de Gedenknaald aan de Torenlaan en bij het monument van H.M. Koningin Emma.

Het Stationsplein en perron zijn ook werkelijk feestelijk versierd. Slingers van groen en oranje bloemen zijn aangebracht op het perron aan beide zijden van de overkapping.

Bijzonder trekt de aandacht de prachtige gasverlichting op het Stationsplein vóór hotel Zeiler. Fraaie decoratieve slingerlijnen omlijsten een gekroond wapenschild.

Maar een der best geslaagde staaltjes van feestverlichting is wel de decoratieve lichtomlijsting van de Prins Bernhardboom bij het Badhotel.

Den heer de Booys en den uitvoerder van het werk de fa. H. J. Lengers komen ; een woord van lof toe.

Tenslotte mogen wij nog noemen de feestverlichting op de Brink en de versiering van het Gemeentehuis.

Het Gemeentehuis moge dan al laat versierd zijn — er werd eerst Dinsdagochtend aan begonnen — wat er staat is zowel bij dag als avond een harmonisch geheel.

In de muziekwereld, waar ik ooit, hoelang alweer geleden, werkte niet ongebruikelijk: voor de een een hit, voor de ander een flop. Maar er waren ook onverbiddelijke hits die na hun nummer 1 plaats in de Hitparade ingeleverd te hebben, verdwenen  om een tijdje later even onverbiddelijk weer terug te keren. U weet er vast wel een paar te benoemen. Maar ook in de verhalenwereld van Groenegraf.nl is dit fenomeen niet onbekend: verhalen komen en gaan en soms  lijkt het of ze nooit weg zijn geweest en opnieuw verteld moeten worden. Dogshitlane Fantasy is er zo één: een niet uit te roeien verhaal over  de ellende  veroorzaakt door hondenpoep. Net toen ik dacht: het lijkt de goede kant op te gaan werd ik door berichtgeving in onze onvolprezen Baarnsche Courant teruggefloten en met de neus op de stinkende feiten gedrukt (!) en die logen er niet om:  

Voorpagina Baarnsche Courant van 8 november j.l.:   Hondenpoep onder bladeren, gevolgd door redactionele, van fraaie foto’s voorziene,  beschouwingen op de pagina’s 4 en 5 met als titel ’Heel erg vies en vervelend’ , gevolgd door ’Hondenpoep: ergernis nr. 1’  

Reden genoeg om het verhaal over het ontstaan van de ooit door mij geschreven ijzersterke titel ’Dogshitlane’ uit maart 2018, in april 2020 gevolgd door ’Dogshitlane Revisited’ maar weer eens  van stal te halen. Opnieuw op weg een onverbiddelijke hit te worden. Eigenlijk nooit weggeweest! Is er dan helemaal niets veranderd? Tuurlijk wel: een ander heeft mijn plek op de woensdagmiddag bij de Historische Kring ingenomen en baant zich nu een weg door het alsmaar groeiende fraaie fotoarchief. Dogshitlane daarentegen is echter van alle tijden!

Dogshitlane fantasy

door Ed Vermeulen

’While raindrops gently touched my windowpane

me and my dog strolled along down dogshitlane’

Performing artist & Music: Boo & his Dogcats, Lyrics: Eddie V.

Bij het lezen van de titel van dit verhaaltje denkt u misschien dat uw schrijver zich op het kwispelende pad van de dierenjournalistiek en animalcrackers begeven heeft. Niets is echter wat het lijkt…

’Me and my dog’: Tasso 1946/47.
We woonden beiden op het adres Spoorstraat 2
en konden het goed met elkaar vinden,
je kunt stellen dat we vrienden waren;
Tasso was de hond van mijn inwonende
oom en tante Bill en Joke Visser,
in 1947 met zijn baasjes naar Texel vertrokken;
op Texel doodgegaan en begraven;
foto gemaakt bij fotoatelier Klein,
Oude Utrechtseweg 10.

Wat ooit was
Ik heb natuurlijk niet voor niets een dikke dertig jaar bij Polygram International, ooit een van ‘s werelds grootste entertainment giganten, waarvan het hoofdkantoor gevestigd was in de muzikaalste villa van Baarn, Hoog Wolde, gewerkt. Hierdoor ontstond een gerede  kans op kruisbestuiving met de vele artiesten, waaronder een groot aantal singer-songwriters, die ik in deze zeer inspirerende jaren mocht ontmoeten, groot. Je stak er wat van op!

Hier en nu
Nu is alles anders: waar ooit Polygram gehuisvest was, huist nu Universal, in plaats van het Amerikaanse muziekblad Billboard lees ik  de Baarnsche Courant en in plaats van zakenreisjes naar het buitenland (sommigen spraken van snoepreisjes) ’werk’ ik  nu op de woensdagmiddagen in het fotoarchief van de Historische Kring Baerne (HKB). Een archief waar ruim zeventienduizend (17.000!), veelal unieke foto’s, voorhanden zijn om digitaal bekeken te worden.

Bomenpracht op de Javalaan  (Coll. Groenegraf.nl)

Dogshitlane
In mijn Polygramjaren liep mijn vaste route van huis naar Hoog Wolde langs de uiterst lommerrijke en historisch verantwoorde Javalaan. Een prachtige laan (nog steeds overigens) die door mij, gezien de enorme aantallen hondendrollen, gedeponeerd naast en rond de vele bomen, al snel tot Dogshitlane werd omgedoopt. Ik herinner mij de muffe stank die op warme zomerdagen rond de bomen hing. U begrijpt het al: dit moest een keer leiden tot een onverbiddelijke hitsong , de eerste twee regels waarvan u boven aan dit verhaaltje ziet afgedrukt!

Baarnsche Courant
Dit alles kwam bij mij boven bij het lezen van een artikeltje in de Baarnsche Courant van 7 maart 2018 met als titel:

Baarnsche Courant 7 maart 2018

                                   
U heeft het natuurlijk ook gelezen en u net als ik afgevraagd: Ruysdaelhof? Waar dan? Het antwoord lag voor de hand: de schilders-buurt en de voormalige gereformeerde kerk aan de Eemweg. 

Strip DiRKJaN  (door Mark Retera in Veronicamagazine)

Fotoarchief Historische Kring Baerne
Wat schetst mijn verbazing toen ik op een zoektocht in het fotoarchief van de HKB de volgende foto ontdekte:

Spoorstraat: u bent gewaarschuwd!  (Coll. HKB)

           
Dogshitlane in wording (?), in dit geval de Spoorstraat, vastgelegd in een duidelijke zwart/wit foto: een berg zand voorzien van een spandoek met een tekst die niets aan de verbeelding overlaat.
                                 
De moraal van deze ’net niet’ fabel
Natuurlijk weet ik wel meer plekken in ons mooie dorp waar de benaming Dogshitlane op van toepassing kan zijn. Wat dacht u van het zogenaamde kerkenpad of koeienpaadje, sinds mensenheugenis de verbinding tussen Schoolstraat en Eemstraat, mijn vaste route naar de HKB: Dogshitwalk! Maar u kent er vast wel meer.  Dogshitlane fantasy is immers van alle tijden, in muziekjargon: een onverbiddelijke en veel gecoverde hit, hard op weg om een evergreen te worden!

Tegelijkertijd is maar weer eens bewezen dat het fotoarchief van de Historische Kring Baerne, bijzondere fotografische pareltjes bevat. Of beter gezegd: het voorziet daardoor duidelijk in een behoefte! Komt u ook eens kijken? Een gestaag groeiend aantal belangstellenden ging u al voor. Gewoon doen! U bent van harte welkom.

Ed Vermeulen (1942)

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.

 Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Bent u geïnspireerd geraakt door dit oud-Baarn verhaal en wilt u zelf eens wat 

schrijven voor onze website? Stuur uw verhaal dan

 per email aan groenegraf.baarn@gmail.com

Baarnsche Allerhande en andere geschiedkundige lekkernijen met de smaak van het verleden

Deel 3: de lezer heeft gesproken!

Door Ed Vermeulen

Natuurlijk kent u de fameuze Turcotaart, de Bikkels en de Naaldjes, maar kent u ook de ’Baarnsche Allerhande’? Nee? Tijd voor een kleine proeverij met dit keer twee verschillende smaken, met daarbij een geschiedkundige opdracht.  

Actie is reactie oftewel het een haalt het ander uit. In de onlangs verschenen verhalen ’Baarnsche Allerhande deel 1 en  deel 2’ aandacht voor de bekende sport- en gymnastiekdocent van Het Baarnsch Lyceum Jaap Manting en villa Vondelingenplaat Van Galenlaan 1. Op beide verhalen kwamen mooie en interessante reacties vanuit het lezerspubliek. Te mooi om deze niet met u te delen. Als bonus (lees: kers op de Turcotaart) weer een historisch getinte opdracht: lokale geschiedenis met een knipoog! 

Villa met naambord Vondelingenplaat
(Coll. Historische Kring Baerne)

Villa Vondelingenplaat-Van Galenlaan 1: in ’Baarnsche Allerhande, deel 2’ trachtte ik het geheim van deze fraaie villa te ontrafelen. Goed nieuws: met behulp van twee oplettende, maar meer nog, goed geïnformeerde lezers, nu gelukt! Recente geschiedenis in een notendop: in de jaren 50/60 was in deze in 1907 gebouwde villa op de benedenverdieping een kantoor met laboratorium van de sinds 1901 vanuit Pernis opererende Chemische Fabriek Vondelingenplaat gevestigd. 

Chemische Fabriek Vondelingenplaat, Pernis
(Foto via Stichting Historisch Genootschap Hoogvliet)

Deze fabriek produceerde, het laat zich raden, allerlei chemische producten waaronder diverse plantenbestrijdingsmiddelen. Het laboratorium werd geleid door de bekende bioloog dr. Franciscus Henri Feekes (1901-1994), woonachtig in de Mollerusstraat. Uiteraard diende de verdelgende werking van deze middelen uitgetest te worden, waartoe rechts van de villa een proeftuin vol met allerlei fraaie bloemen en andere gewassen was aangelegd, onderhouden en natuurlijk ook bespoten! Deze werkzaamheden werden sinds 1956 uitgevoerd door de ’tuinbaas’ van Vondelingenplaat Baarn, Harmen Reitsma, die  dagelijks per fiets vanuit zijn toenmalige woonplaats Bilthoven naar Baarn peddelde tot ook hij en zijn gezin in Baarn gingen wonen. Van enige beschermende kleding was in die tijd geen sprake en in de familie Reitsma herinnert men zich dan ook dat vader Reitsma regelmatig met een geel bestoven gezicht en armen thuiskwam. Andere tijden! De proeftuin lag op de plek van waaruit al sinds de twintiger jaren Handelskwekerij W. Egels & Zn. heel Nederland van planten, waaronder de fameuze Gloxinia, voorzag. 

Oude kwekerij Egels, later proefveld Vondelingenplaat.
Op achtergrond huizen Heemskerklaan, richting Tromplaan
(Coll. HKB)

Onze onvolprezen chroniqueur van de Baarnse Middenstand, Piet Lüschen, heeft er in zijn, in 2006 uitgegeven, boek ’Baarn en haar Middenstand’ zelfs een hoofdstuk aan gewijd. Het gezin Egels woonde in de toenmalige bedrijfswoning van Vondelingenplaat, Van Galenlaan 5. Ondanks het feit dat er van een samenwerking met het Fytopathologisch Instituut in de Oosterstraat sprake was opereerden beide organisaties los van elkaar. Voor de geschiedenisfanaten onder u een viertal trefwoorden: Johanna Westerdijk, Wintertuin, Villa Java, Willie Commelin Scholten. 

Suikerzakje Vondelingenplaat,
ooit gevuld met onbespoten suiker.

Terug naar Vondelingenplaat: in 1971, precies een halve eeuw geleden, werd het moederbedrijf in Pernis verkocht en daarmee kwam ook een einde aan de activiteiten in Baarn. Het naambord ’Vondelingenplaat’ verdween van de gevel, het suikerzakje uit de kantine en naamloos ging de villa door met te doen waarvoor zij ooit gebouwd was: het verschaffen van woongenot aan haar eigenarenbewoners. En het moge gezegd: dat doet zij tot op heden met verve! 

Blijft natuurlijk de vraag waar de in het achter het behang geplakte geschiedenis beschreven naam Huize Martha vandaan kwam en meer nog, waar deze is gebleven.  

 ’Huize Martha’: achter het behang geplakte geschiedenis
(Coll. Fam. Boekesteijn)

Weetjes van belang: op de 1e verdieping van villa Vondelingenplaat woonde ten tijde van de chemische activiteiten ene Willem den Boer en zijn gezin, waarvan dochter Estella (1912-2010) zich ontwikkelde tot een bekend kunstschilderes. Meerdere van haar werken zijn in de collectie van de Historische Kring Baerne opgenomen. Maar ook vestigingsmanager dr. Franciscus Feekes had artistieke kwaliteiten. Hij was een talentvol schilder, getuige dit schilderij waarin in schitterende kleuren de in de proeftuin gekweekte bloemen zijn weergegeven. 

’Bloemenpracht in het proefveld’ schilderij
 Franciscus H. Feekes
(Privé Collectie)

Dat tuinbaas Reitsma na het sluiten van Vondelingenplaat werkloos werd moge duidelijk zijn, hij was inmiddels 56! Ook toen al een groot probleem om nog een geschikte baan te vinden. De kantoortuin van het nieuwgebouwde PPI (Polygram) kantoor Amaliawolde aan de Amalialaan bood ook hem een nieuwe kans. 

Amaliawolde  het nieuwe werkterrein van tuinbaas Reitsma
(Coll. HKB)

Met veel liefde onderhield tuinbaas Reitsma ook hier de aan zijn zorgen toevertrouwde planten. In de jaren dat ik zelf in Amaliawolde werkte (1972/73) moet ik hem rondlopend met zijn plantenspuit, bezig gezien en gegroet hebben, zonder echter zijn voorgeschiedenis te kennen. De toevalligheden in het leven. Ook het geheim van Villa Vondelingenplaat was mij toen onbekend.  

Pelitahuis Soest, bouwjaar 1949,  Duinweg 19, broertje Tom hangt uit het raam,
op het balkon zus Evelijn en Ralph 
(Coll. Ralph Ockerse)

Ralph Ockerse-Pelitahuizen Soest-Het Baarnsch Lyceum: via een mooie omweg over internet werd ’Baarnsche Allerhande deel 1’ met daarin een hoofdrol voor gymdocent Het Baarnsch Lyceum Jaap Manting gelezen door Ralph Ockerse, oud inwoner van Soest, geboren in 1933 te Brussel en al sinds de jaren zestig woonachtig in de USA. Er volgde een correspondentie per email, waarin Ralph het verhaal vertelde van zijn jeugd in Indië, zijn komst, samen met zijn moeder (zijn vader was al in 1943 gestorven tijdens het verrichten van dwangarbeid aan de Birma-Siam  spoorlijn), zusje en broertjes, naar Nederland in 1946 en zijn schooljaren op Het Baarnsch Lyceum, 1948-1953. 

Ralph  voor het huis Duinweg 19
(Coll. Ralph Ockerse)

Volleybalteam Het Baarnsch Lyceum 1952-53
Staand v.l.n.r: Jan Middelaer, N.N., Mauk Dandrieu,
 Vooraan v.l.n.r: Hans Bakker, Ralph Ockerse, Ben Loman.
(Coll. Ralph Ockerse)

De opvang van het gezin verliep ronduit dramatisch. Mevrouw Ockerse, lid van de Theosofische Vereniging, en de twee jongsten namen via deze vereniging hun intrek in Arundale House te Naarden, terwijl Ralph en zijn zusje, gescheiden van elkaar, onderdak vonden bij pleeggezinnen. In deze gezinsscheiding kwam pas verandering toen de familie Ockerse in de herfst van 1949 via de Stichting Pelita een huis in Soest kreeg toegewezen. Nu hoor ik u denken, Pelitahuizen, die hebben we in Baarn toch ook? Jazeker, liefst acht stuks, en wel sinds juli 1951 in de toen spiksplinternieuwe Gruttostraat. De nummers 28 t/m 42. Alle huizen voorzien van een naast de voordeur ingemetselde gevelsteen met de beeltenis van een Pelita, een olielampje dat in tropische nachten vaak langs verder onverlichte wegen, kampongs als lichtbaken diende.

Bij Soester Pelitahuizen géén gevelsteentje
(Coll. HKB)

Dat er ooit ook in Soest Pelitahuizen waren, was mij ten tijde van mijn zoektocht in 2017 naar de achtergronden van de in Baarn gebouwde woningen weliswaar vagelijk bekend, maar het ultieme bewijs ontbrak. Niet goed gezocht? Nu dankzij het verhaal van Ralph Ockerse zelfs een foto en adres. Echter hier geen gevelsteentjes! Vanuit Baarn is ook de Soester geschiedenis, hetzij lopend, hetzij per fiets binnen handbereik. Een uitgebreide versie van Ralphs verhaal zal binnenkort op de Groenegraf.nl blogspot te lezen zijn. 

Oude bebouwingsgrenzen: steeg rechts naast Schoenenwinkel
Nelson en links naast Modezaak Van Vuuren.
(Foto’s Groenegraf.nl)

En dan nu de nieuwe opdracht:

Omhoog, Baarnaars kijk omhoog! Laan of straat: ja, ja daar is ie weer, de mooie straat van Laan oftewel de Laanstraat. In een eerder verhaal vroeg ik u om uw historische blik te verruimen door een kijkje te nemen in de steeg naast modehuis Van Vuuren en het pad achterom naast Schoenenwinkel Nelson. Dit alles om met eigen ogen de oude bebouwingsgrenzen te aanschouwen. Gedaan? Ja? Prima: u gaat door naar de volgende ronde! Nee? U heeft nog een herkansing: beide stegen staan in het bestemmingsplan als ’redelijk blijvend’ aangemerkt! Of dit ook zo is: in Baarn kan er van alles gebeuren. Ook met bestemmingsplannen. Dus enige haast is geboden: op naar de Laanstraat. Heel vaak zit geschiedenis onder of in de grond, maar in dit specifieke geval vraag ik u omhoog te kijken. Niet te lang, want dan kunnen er vreselijke dingen gebeuren zoals botsingen met fietsers, pakketbezorgers, RMN en andere afvalophalers en wat dies meer zij. Een gewaarschuwd Laanstraat bezoeker telt voor twee! 

Laanstraat 52: huidige situatie
 (Foto: John Kappers)

Laanstraat 52,  Anno 1912 - hoog bovenaan de gevel
(Foto: John Kappers)

Omhoog 1: U staat bij Boekhandel Den Boer, dit keer met de rug naar de mooie etalage. Alleen vandaag en voor deze ene keer! U kijkt omhoog en wat ziet u: juist ja, een gevel met daarop het jaartal 1912. In dit pand was in mijn jeugd de winkel van Spoelder, v/h Derksen, gevestigd: manufacturen en degelijk ondergoed. Borstrokken! Ja, de winters waren koud, toen.

Detail Laanstraat 52: Anno 1912
(Foto: John Kappers)

Pand Banketbakkerij Hendricksen:  Anno 1905
(Foto: Groenegraf.nl)

Omhoog 2: u spoedt zich verder de Laanstraat in, richting kruising Nieuwstraat: een bruisend en smakelijk stukje Laanstraat, eigenlijk Nieuwstraat, moet ik zeggen. Ook hier blijft u staan en kijkt bij Banketbakkerij Hendricksen omhoog, nee niet naar binnen, maar omhoog. 

Anno 1905, meer dan een eeuw Bakkershistorie!
(Coll. Groenegraf.nl)

Wederom ziet u een jaartal, 1905 ditmaal. 

Banketbakkerij Hendricksen nu
(banket-hendricksen.nl)

Opdracht: Onthoud beide jaartallen en probeer een gebeurtenis in uw familiegeschiedenis op te roepen die plaatsvond in deze jaren. Moeilijk? Misschien. Even uw best doen. Wacht: ik help u een handje, ik pak er onze eigen familiegeschiedenis bij:   

1912: op 11 maart van dit jaar werd in Den Helder, Johanna Cornelia Arina Visser geboren. In januari 1942 werd zij mijn moeder. In februari 1944 kwamen wij naar Baarn.

1905: op 19 december werd te Semarang, midden Java, het huwelijk voltrokken tussen Hendrik Robert Soffner en Theodora Falkenberg. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren. Een daarvan, de in 1918 geboren Edith Hendrika, werd in 1939 de moeder van mijn vrouw en, u raadt het al, Hendrik en Theodora daarmee haar grootouders! 

1905- uit stamboom Soffner

Valt mee toch? Nu bent u aan de beurt!

Met dank aan Edo Boekesteijn, John Kappers, Ruud de Meij, Ralph Ockerse en Familie Reitsma.

Ed Vermeulen (1942)

Dit verhaal (aflevering 95) verscheen op maandag 15 november 2021 in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Groenegraf.nl    

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.

 Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 

Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Groenegraf.nl.

 Antwoord van vorige week:

Sjaak Nijman in 1985

Chef loket- en gelddiensten Baarns PTT-kantoor.

Sjaak Nijman is geboren op 30 augustus 1923. Als zoon van een postbeambte uit Heerhugowaard bestonden de beginjaren in hoofdzaak uit verhuizen. Via Heemstede en Boekel (Noord-Brabant) werd ook Soest aangedaan. En passant doorliep Nijman junior de lagere school en de mulo. Ondanks het naderende einde van de oorlog was ook toen nog de militaire dienstplicht aanwezig. Dit hield voor Nijman in dat hij gedurende de laatste oorlogsdagen veel contact had met de Geallieerden.

In september ’46 begon een nieuw hoofdstuk in het leven van de nog jonge Nijman. Hij werd officieel beëdigd als PTT- ambtenaar in Haarlem. Slechts één maand heeft hij daar gewerkt, waarna overplaatsing werd aangevraagd naar Soest. In Hilversum werd cursus gelopen terwijl drie jaren na het begin van zijn loopbaan bij de overheid stationering in Breukelen volgde. Aangezien Nijman de luxe van een auto zich nog niet kon permitteren was hij genoodzaakt per fiets de afstand te overbruggen (28 km.). Dat ging aanvankelijk goed tot de winter toesloeg. Vanuit het ouderlijk huis in Soest werden onderweg diverse aanslagen op de gezondheid van de toen 26-jarige Nijman gepleegd. Hij bleef in weer en wind fier overeind al kreeg de griep steeds meer vat op hem. Vandaar dat besloten werd om bij mensen in Breukelen in de kost te gaan. Alleen in het weekend verbleef hij thuis.

Inmiddels was bij Nijman de verkeringskoorts al zo hoog opgelopen, dat hij in ’49 trouwde. Uit dit gelukkige huwelijk zijn twee dochters voortgekomen. Even terug naar Breukelen, waar Nijman 1½  jaar werkzaam is geweest. Veel werd in de vervanging dienst gedaan, waaronder een jaar in Baarn. Na deze periode vroeg Nijman overplaatsing aan naar onze gemeente en die werd hem verleend. Hij werkte zich op tot chef loket- en gelddiensten, een functie die Nijman de afgelopen 6 a 7 jaar bekleed heeft. Door uitbreiding van het postkantoor Baarn met Bunschoten/Spakenburg en Soestdijk (Eemnes en Lage Vuursche ressorteerden al onder Baarn) klom Nijman op tot hoofdemployee bijzondere diensten. Uit zijn woorden maakten wij op dat Nijman in Baarn een zeer plezierige periode heeft meegemaakt. 

Sjaak met zijn plakboek van Brandweer Baarn

Naast zijn werk was Nijman ook actief in de jeugdkampen van het PTT personeels- en kinderfonds, de plaatselijke en bedrijfsbrandweer alsmede de bedrijfszelfbeschermingsdienst, van dat laatste eerst als lid en vanaf ’80 als hoofd.

Het succes in zijn loopbaan ging niet gepaard met een actieve sportcarrière. Naast de verplichte gymlessen op school en het voetballen in de jeugdjaren ontplooide Nijman zich wel in de atletiekwereld. Lange afstand lopen was het favoriete nummer en vaak was hij aan de zijde van Jan van Ginkel te vinden. Als bestuurslid van een vroegere gymnastiekvereniging, ontplooide Nijman zich op bestuurlijk niveau en zorgde toentertijd voor een samengaan met Limvio. Als hobby's heeft hij fietsen en het verzamelen van postzegels. Die filatelie was een activiteit die hij van zijn eerste PTT-baas niet mocht uit voeren. Het bloed kroop toch waar het niet gaan kon en de Baarnse Philatelistenvereniging kan vandaag of morgen weer een nieuw lid begroeten in de persoon van deze scheidende PTT- functionaris. Sjaak is op 93 jarige leeftijd overleden op 25 november 2016. De winnaar deze week is: Yvonne Gesgarz - Schotman.