woensdag 26 november 2014

De eerste brandweervrouw van Baarn

Guuke van 't Ent
Een zonnige dag in de mooi aangelegde achtertuin van Guuke van ’t Ent. Heel rustig raken we aan de praat, met een kop thee en koekjes. Guuke vindt al die aandacht voor haar persoon maar zozo. Ik vertel waarom ik juist háár wil interviewen.

Brandweervrouw
Ze was het onderwijs helemaal zát en ging voor een administratieve functie bij de brandweer werken. Al snel bleek dat er ook een uitrukfunctie aan de nieuwe job gekoppeld was. Ze startte haar brandwachtopleiding met een groepje jonge nieuwelingen. Het echte brandweergevoel was ook direct heel sterk: sámen, saamhorigheid en er voor elkaar zijn. Ze zat er meteen volop in en ging mee op de tweede wagen. Gewéldig vond ze dat!

Het type mannen-vrouw
‘Het is een feit. Je moet een bepaald type vrouw zijn om de manier waarop mannen recht voor hun raap zijn, te kunnen waarderen. Ik vind die mentaliteit prettig en makkelijk om mee te werken. Sommigen van de mannen probeerden me natuurlijk uit op kracht en incasseringsvermogen. “Geen vrouwen bij de brandweer, anders neem ik ontslag.” Of (over het aantrekken van de motorkettingzaag): “Dat lukt jou niet!” Ik ging in mijn eigen tijd oefenen bij een vriend om dat starten van zo’n zaag onder de knie te krijgen. Ik liet me toch niet kennen! Je moet het als een compliment ervaren dat ze je de eerste avond helemaal nat spuiten. Zie het als een symbolische “doop” ter acceptatie. Het was de opening voor de komst van meer vrouwen.’

Een heftige inzet
‘’s Nachts moesten we uitrukken naar een huis op de Johannes Vermeerlaan. Veel rookontwikkeling en geen zichtbare brand. Met perslucht op gingen we naar binnen en vonden daar een vrouw. Ze was verbrand door haar elektrische deken. Direct begonnen we met reanimatie, maar het mocht niet baten. De geur van die verschroeide deken bleef onbewust bij me hangen. Een week later hadden we een kaderetentje en daar was een open haard. Ik rook die geur ineens weer en páts, bóém, áf, klaar! Gruwelijk was dat…’



Blijvend betrokken
‘Ik heb het nog geprobeerd, maar ik kreeg acuut hyperventilatie bij een persluchtoefening. Voor mij was het klaar. Ik wilde niet een tweede keer mezelf moedwillig blootstellen. Na deze gebeurtenis wordt meer gedaan aan opvang van brandweermensen na een uitruk.
Eigenlijk was het gewoon pech dat me zoiets na vier en halve maand moest gebeuren. Ik was pas één keer eerder uitgerukt, voor wegdekreiniging. Daar vroeg ik me bijvoorbeeld af waarom we glas ín de berm vegen en niet eróp? Procedures vind ik interessant en mijn nieuwsgierigheid is een belangrijke factor geweest tijdens mijn brandweertijd. Het administratieve werk bleef doorgaan tot 1996. Ik keek mee met oefeningen en organiseerde dat jaar de kolderavond.’

De voldoening komt negen jaar later
Negen jaar later was Guuke terug op haar oude stekkie: de administratie van de brandweer. Intussen was er veel veranderd. Guuke: ‘Maar toch is de basis er nog, alsof je nóóit bent weggeweest. Misschien is het een risico om terug te keren, heb ik even gedacht. Maar niets blijkt minder waar. Ik haal voldoening uit het belang van mijn werk. Dat de administratie klopt voor het hele personeel, voor de beroepsmedewerkers en stiekem met een heel klein beetje “voorrang” voor de vele vrijwilligers.



Guukes statements
Op mijn vraag of ze het brandweergevoel kan beschrijven is ze kort en bondig. Ze vat het samen in een paar statements waar je niet omheen kunt:

  • Bij de brandweer is altijd gewaardeerd wat je deed en doet!
  • Er werken allemaal heel verschillende mensen, het is karakteristiek.
  • Als je erbij hoort, nemen ze je gewoon zoals je bent.
  • Bij de brandweer kun je jezelf zijn, je bent goed genoeg.
  • Je hoeft geen vrienden van elkaar te zijn, je staat sámen voor één ding!
Tastbaar
Aan het eind van het interview staat ze op en loopt naar een beeldje. Het stelt twee mensen voor die vreugde uitstralen en met de armen gespreid in een soort dans elkaar bijna omarmen. Dit symboliseert de samenwerking die Guuke bij de brandweer zo boeit en is, met een bijpassend gedicht, haar tastbare herinnering aan haar afscheid als eerste brandweervrouw.



Het boek over de Brandweer van Baarn "Waarom Redden" is te koop voor een klein prijsje (€ 8,00). Kijk in onze webwinkel
Het Boek "Waarom Redden"








Geplaatst door L.J.A.Bakker oud korpslid van Brandweer Baarn

http://www.grijsvuur.nl

http://knipselsuitkranten.nl
http://ljabakker.magix.net/website#Startpagina

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter