 |
| Brandweergarage Lage Vuursche |
Deze uitdrukking is niet alleen van toepassing op de brandweer van vroeger, maar ook op de brandweer van vandaag. De brandweermensen leven elk op hun plek, maar functioneren bijna als een familie. Niet alleen bij de inzet, maar ook daarbuiten. Van oudsher, en dan praten we voor Lage Vuursche over zo’n 160 jaar geleden, was brandbestrijding iets wat de plaatselijke bevolking zelf regelde. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid. Hele generaties hebben hun steentje bijgedragen aan de lokale veiligheid. Avonddiensten, weekenddiensten et cetera, niets was die mensen te veel. Maar de familie moest groeien. Het opleiden van nieuwe mensen kon niet altijd binnen kleinschalige korpsen worden geregeld en daarom werd samenwerking noodzakelijk. Aldus maakten de burgemeester van Lage Vuursche (jawel!) en die van Baarn al in 1826 een samenwerking bekend. Maar de eigen identiteit van de groep bleef altijd intact en ondanks een prettige samenwerking was er nooit sprake van een ‘huwelijk’, maar slechts van een latrelatie. Een gevleugelde opmerking van de bevelvoerder na de oefening en een versnapering in Baarn was dan ook: ‘Vuursche, naar huis!’
Tegenwoordig wordt ‘de brandweer’ vaak gezien als een soort ‘nationale schat’ die naar believen door iedereen, voor iedereen kan worden ingezet. Dat is mooi, maar de (vrijwillige) inzet en motivatie van die mensen wordt nog altijd lokaal bepaald. Een paar voorbeelden.
De perfecte brandweerorganisatie
Lage Vuursche is klein en er wonen tegen de vierhonderd mensen, die jarenlang een fanatieke brandweerploeg op de been hielden. Dat was ook geen wonder. Welke club van 12-16 mensen had haar eigen, goed ingerichte kazernegebouw waar je gezellig kon vertoeven? Daar stond een mooie en sterke 4x4 autospuit. Lage Vuursche is een dorp met eigenzinnige bewoners – ruwe bolster maar blanke pit – dat toch een beetje de reputatie heeft van een kleine vrijstaat. In de latrelatie met Baarn was het dan ook vaak: Baarn stelt voor, maar ‘de Vuursche beslist’. Zo is het jarenlang gegaan. Motivatie komt ook uit je collega’s voort. Het is gewoon leuk om mensen te leren kennen met allerlei achtergronden en beroepen. Lage Vuursche had smeden, bosbouwers, gemeenteambtenaren, politie, horecamensen, winkeliers, hoveniers, televisiemensen, economen, psychologen, marketeers en zelfs professoren in haar gelederen. Normaal allemaal al een beetje ‘apart’ maar binnen de brandweer wel ‘together’ en vaak heel hecht. Ook de opleidingen en de brandweerwedstrijden die de gelegenheid bieden om het geleerde in competitieverband te laten zien, werden fanatiek en gezamenlijk bezocht.Samen maak je van alles mee en de ervaringen zorgen ervoor dat er een band ontstaat, Niet alleen uit lijfsbehoud, maar ook uit respect en humor! Een ervaring.
 |
| overdracht nieuwe bluseenheid voor Lage Vuursche |
Vlag halfstok bij de Baarnse brandweer
In verband met het overlijden van het 27-jarige korpslid J.H. van Dijk hing de vlag in Lage Vuursche en Baarn halfstok. J.H. van Dijk, brandwacht 1e klasse was bijna drie jaar lid van het korps Lage Vuursche. Hij leerde voor hoofdbrandwacht. Op een maandagmorgen in maart 1988 verongelukte hij. De hoofdparachute van het lid van de Hilversumse Paraclub Icarus ging tijdens een sprong vlakbij vliegveld Hilversum niet open.
Een trotse burgervader
Lage Vuursche heeft vele succesvolle wedstrijdploegen voortgebracht en haar prijzenkast moest regelmatig worden vergroot. Ieder korps krijgt een beurt om de brandweerwedstrijden te organiseren en doet dan zelf niet mee. Toen Lage Vuursche aan de beurt was kon de trotse burgervader, de heer Miedema, het niet laten om aan de deelnemende ploegen mee te delen: ‘Mijne heren, deze keer zal de groep Lage Vuursche reglementair niet kunnen deelnemen aan de wedstrijden. Grijpt dus uw kans op een prijs!’
En de laatste keer
In het jaar 1999 werd de blusgroep Lage Vuursche opgeheven. De reden daarvoor was dat het steeds moeilijker werd om voldoende mensen voor de eerste uitruk te vinden. Was het in vroeger dagen nog mogelijk om alvast met een paar man uit te rukken (de rest volgt later), nu is dat verboden. Een bluswagen moet altijd met volledige bezetting uitrukken.
Voor een 24-uurs dekking heb je dan ten minste 2 ploegen van 6 nodig, liefst meer. Helaas bleven de aantallen vaak steken rond de 10 man. Oorzaak was vooral een gebrek aan huisvesting voor jonge mensen, en pensionering. Voor een klein dorp als Lage Vuursche een groot compliment voor al die 160 jaren intensieve brandweerzorg, met piketdiensten, weekenddiensten en zomerdiensten. Ook in dit geval lijkt het spreekwoord ‘Perfectie is de grootste bedreiging voor het goede’ opgeld te hebben gedaan. Het was goed en het is (dus) over.
De wedstrijdploeg bestaat, van links naar rechts uit de heren H. van de Brink, J. Vervat, G. Wegerif, G. Bos, H. van Dort, W. van de Wetering, W.Winkelman, R. van de Wetering, R. Azar, P. Reverda en P. Jorna
Expositie Branden in BaarnVanaf 1 maart tot medio juni 2014 is er een expositie over de Branden van Baarn te zien, bij de Historische Kring Baerne, in de Hoofdstraat 1a te Baarn.
Openingstijden zijn van:
- woensdag 14.00 uur tot 16.00 uur,- zaterdag van 11.00 uur tot 13.00 uur.
- de toegang is gratis
De expositie is samengesteld door de Historische Kring
en de oud korpsleden van Brandweer Baarn genaamd "Grijs Vuur".
Tijdens deze expositie zijn er de branden te zien van de afgelopen 180 jaar. ook zijn er diverse materialen en brandblusmiddelen te zien.
Natuurlijk is het boek over de Brandweer van Baarn "Waarom Redden" te koop voor een klein prijsje (€ 8,00).
Of bestel het boek via: www.grijsvuur.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
