Heeft u net als ikzelf
ook zo genoten van het verhaal over de schuilkelder plus tunnel in een tuin aan
de Baarnse Beatrixlaan? Alle ingrediënten voor een spannend jongensboek waren aanwezig: een tunnel,
ondergrondse kamers, geheime bergplaatsen, wandtekeningen, dichtgemetselde
muren en mogelijk ook de dolende zielen van Duitse Wehrmachtsoldaten. Ik wist
van het bestaan van deze schuilkelder, maar had hem nooit van dichtbij gezien.
Dankzij Groenegraf.nl weten we nu meer. Ook in mijn (jongens) leven speelt een
bunker een grote rol, met dit verschil dat ’mijn’ bunker niet in Baarn stond
maar op Nederlands grootste Waddeneiland… Texel.
 |
De Bunker, van Atlantikwall tot zomers Koek en
Zopie.
Foto: Collectie Cor Kuip,
De Koog (afkomstig van mevrouw Maas-Drach).
|
Het zit zo: In het
jaar 1948 namen mijn oom en tante Bill en Joke Visser als zelfstandig
ondernemer de exploitatie over van het reeds lang bestaande
Hotel-Café-Restaurant ’Het Witte Huis’
midden in de Texelse badplaats De Koog. Hieraan voorafgaand hadden zij een
kleine twee jaar bij ons ingewoond op Spoorstraat 2.
 |
Hotel 'Het Witte Huis'. Vele jaren mijn Texelse thuis en uitvalsbasis
voor mijn avonturen. Nu opgenomen in de historie.
Foto: Collectie Ed
Vermeulen
|
 |
Texelse boot, Dokter Wagemaker, toen schepen nog schepen
waren.
Uitgave Boekhandel
Parkstraat, Den Burg-Texel. Collectie: Ed Vermeulen
|
Mijn oom, een
broer van mijn moeder, was geboren en getogen in Den Helder en mijn tante kwam
uit Leiden, maar woonde al sinds haar jeugd op Texel. In de herfst van 1943
zijn zij in Den Burg,Texel getrouwd. Dit feestelijke moment was voor mij de
eerste keer in mijn nog prille bestaan, ik ben van januari 1942, dat ik,
waarschijnlijk samen met mijn beide ouders vanuit Den Helder de oversteek over het
Marsdiep heb gemaakt. De Texelse boot voer toen nog naar Oudeschild en de
overtocht was nog een klein avontuur. Dat wij voor deze reis een speciaal door
de Duitse autoriteiten uitgegeven Überfahrtbeweis nodig hadden moge duidelijk
zijn, het was immers oorlog en Den Helder een uiterst belangrijke marinehaven, Stützpunkt
der Kriegsmarine!
 |
Een prachtig paar, Joke en Bill Visser en hun bruidsjonker
Eddy.
Mijn eerste bezoek aan Texel, 10 november
1943.
Foto Jan
C. Bruin, (bijgenaamd Jan Plaatje) Den Burg
Foto: Collectie Ed
Vermeulen
|
Beginnend in 1948
werd mijn moeder gedurende de zomerseizoenmaanden opgenomen in de
huishoudelijke staf van het hotel van haar broer en vulde op deze wijze haar bescheiden
inkomen van confectienaaister en hulp in de huishouding aan. Begin juli maakten
wij, per trein, de toen nog redelijk lange reis naar Texel. Een kist met
kleding etc. was reeds per Van Gend en Loos vooruit gestuurd. Het mooiste van
dit alles was het feit dat ik mee mocht of liever gezegd moest. Dat dit voor
mij geen straf was moge duidelijk zijn.
 |
Een vrolijke foto van 'de Baas' en zijn personeel. Links mijn moeder.
Zittend op tafel koksmaat Wim Bakker, mijn Koger vriend en buurjongen.
Foto
begin vijftiger jaren vorige eeuw. Foto: Collectie Ed
Vermeulen
|
Ik was een geluksvogel of zoals u wilt
een bofkont; iedere zomer ongeveer twee maanden lang naar Texel. Vrijheid,
blijheid! Deze gouden tijd heeft geduurd tot en met de zomer van 1959 toen ik
werd aangenomen op de Kweekschool voor de Zeevaart in Amsterdam en mijn moeder
een vaste betrekking kreeg in het Baarnse Ziekenhuis, dat toen nog aan de
Torenlaan was gevestigd. Texel was inmiddels een wezenlijk onderdeel van mijn,
nu ons, bestaan geworden (en is dat nog steeds), ik kende (bijna) iedereen in
De Koog en ver daarbuiten, vond er vakantiewerk en vakantieliefdes, of was het
andersom? Kortom ik voelde mij op Texel gelukkig. Een geluk dat slechts, weliswaar
tijdelijk, ieder jaar opnieuw werd onderbroken wanneer wij eind augustus- begin
september de thuisreis naar Baarn moesten ondernemen. Mijn Texelgevoel van toen
heb ik vastgelegd in het verhaal De Bunker, Paal 20, De Koog Texel.
U kunt dit verhaal
lezen door hier te klikken.
 |
Mijn favoriete plek op Texel. De zee gezien vanaf Pad Zeereep,
een soort duinboulevard. Je hoort er de zee, de meeuwen
en de wind en als je er oor voor hebt ook de verhalen.
Een mooiere plek bestaat niet!
Foto: Ed Vermeulen
|
Lees over een
prachtig staaltje van verantwoord hergebruik van een niet meer gebruikte bunker,
heringericht tot zomers Koek en Zopie! Mocht u deze of een toekomstige zomer
besluiten om een bezoek te brengen aan Texel, vergeet dan niet mijn favoriete
plek op pad Zeereep bij De Koog te bezoeken: volg de Badweg tot aan de laatste
kluft, kijk naar rechts naar de plek waar ooit ’mijn’ bunker lag, vervolg uw
weg naar links. Luister naar de golven, de wind en de verhalen, zoals
beschreven in het gedicht ’De Zee’
Bedenk bij het
lezen van dit verhaal dat ieder mens zijn eigen ’goede oude tijd’ creëert.
 |
| Pad Zeereep... lees het gedicht 'De Zee' geschreven door 'Thea' en je begrijpt mijn gevoel. Foto: Ed Vermeulen |
Het verhaal ’De
Bunker’ werd eerder gepubliceerd in de juni 2012 editie van het mooie en kleurrijke tijdschrift van de
Historische Vereniging Texel en is sinds 25 juni 2013 opgenomen op de verhalensite Oneindig Noord Holland.
Ed Vermeulen (1942)
