 |
| Brandweergarage Lage Vuursche |
Het is een hartelijke
ontvangst. Als ik binnenkom kijkt Harm Terschegget me aan met een blik van een
tikkeltje verlegenheid en brutale, vermakelijke uitdaging. Wat zal ze vragen en
waarom eigenlijk? Maar het vertrouwen is er en dat is wederzijds.
Hoe het allemaal begon
Eenenveertig jaar
geleden, nog in het ouderlijk huis in Lage Vuursche, werd Harm door zijn oudste
broer ‘aangestoken’. Om heel precies te zijn door een bosbrand op de
Konijnenberg. De brandweer had niet genoeg mensen en alle hulp was welkom, dus
dat liet hij zich geen twee keer vragen. Toen hij dan ook op achttienjarige
leeftijd zijn oproep kreeg voor de BB (Burger Bescherming), riep hij vol
overtuiging dat hij zijn broederdienst bij de brandweer wilde vervullen. Het mocht.
De sirene van vader
Vervat
Harms tijd bij de
brandweer in de Vuursche betekent nog steeds veel voor hem. Het was zijn
mooiste tijd. Gewapend met een overall,
zwartleren oliejas, zwarte helm, rubber laarzen, koppel met bijl en
slangensleutel en toen nog géén handschoenen, rukten ze uit. Gealarmeerd door
de sirene van vader Vervat. Die kreeg het telefoontje en drukte dan drie keer
op de sirene. Het stenen gebouwtje bij de School met de Bijbel is de eerste
‘woningbrand’ die Harm meemaakte. En de brand in het
schoolmeestershuis was er ook een die hij tot het onvergetelijke moment in 1999
– de opheffing van het korps Lage Vuursche – in het mooie dorp heeft meegemaakt.
En verder natuurlijk
vele bosbranden!
Chauffeur Harm
Alles was vroeger
gemoedelijker, vertelt hij. Er waren minder regels dan tegenwoordig. ‘Ik kreeg
mijn opleiding voor brandwacht 1e klasse, perslucht, chauffeur en pompbediende
in de regio. Nou ja,
veel in Soest. Direct werd ik als chauffeur (toen ‘nummertje 6’ van de 9)
ingezet bij brandweerwedstrijden en vanaf het moment dat ik het gouden en rode wieltje
op mijn jas had, werd ik geacht om de week dienst te draaien. Er waren maar
twee chauffeurs in Lage Vuursche.’ Hij was gek van de brandweer, deed alles vol
overtuiging. Het gezin maakte er ook deel van uit, want na de oefenavond was
het bij toerbeurt bij de brandweerlieden thuis koffie en een pilsje.
Gevraagd door de
commandant
In 1976 vroeg commandant
Wiersema hem om in Baarn te komen werken. Werken in Baarn, dat betekende de mogelijkheid
om uit te rukken voor Brandweer Baarn. De avonduren en nachten bleven de Lage
Vuursche voor Harm. Aan de organisatie van
feestavondjes aldaar werkte hij regelmatig en met alle plezier mee. Op dit punt
in het verhaal grijpt hij de kans om naar boven te schieten en terug te komen
met een enorme stapel plak- en fotoboeken.
Typisch Harm
Op die avondjes zijn ook
de ‘typetjes’ ontstaan. Op feesten en jubilea toont hij daarom graag zijn
talenten. Bij de overdracht in 1976 was dat als vrouw, met een lange pruik, waardoor
zelfs zijn eigen vader hem niet herkende! Daarna volgden nog vele
vrouwentypetjes, waaronder ook Dolly Parton in alle soorten en maten. Iedereen
die goed heeft opgelet, weet nog van de paashaas, de zwerver, de kip, de koe,
de wielrenner en Hertog Jan.
Gedenkwaardige
gebeurtenissen
Harm hoeft niet lang na
te denken als het gaat om gedenkwaardige gebeurtenissen. Wat hem altijd zal
bijblijven is de begrafenis van zijn goede vriend Murk, die ze nog samen hebben kunnen regelen.
Alles is ook volgens hun plan verlopen. Indrukwekkend. |
| ‘vuurwerk’ op de Amsterdamsestraatweg' |
Anders nog iets?
Harms leven heeft zich
grotendeels bij, in, tussen en op de brandweer afgespeeld. Als lid van de
contactcommissie bijvoor-beeld; in verschillende bestuursfuncties binnen de personeelsvereniging
waaronder vicevoorzitter; twintig jaar de brandweer-jeugd onder zijn hoede
opgeleid voor het grote korps; vijftien jaar lang de motor achter
activiteiten van de werkgroep Puzzel
en vele organisatorische regelingen meer. De houthakkers-wedstrijden, de
chauffeurswedstrijden. Allemaal voor de saam-horigheid, de samenhang, de
gezelligheid, de binding.
ʻIk heb het laatste
woord, punt!ʼ
Aan het eind van het
interview hebben we nog iets gemeen, hij en ik: de publiciteit! Hij heeft
publiciteit altijd belangrijk gevonden. Zoek ’m en gebruik ’m, om te laten weten
wat het is, de brandweer. Vertel wat het inhoudt, promoot het. Ik sluit af met de vraag
of ik zijn laatste twee weken op gepaste afstand mag ‘volgen’. Na 37 jaar
stoppen, dat lijkt me niet niks. Harm kijkt me rustig aan met een blik van
‘tja, we zullen het wel zien’. Hij is en blijft zoals ie er voor mij al jaren uitziet: een brandweerman met een brandweerhart voor altijd. Zo beschreef Maartje Hormes haar verhaal over Harm voor in het boek over de Brandweer van Baarn met de titel "Waarom Redden".
Het boek over de Brandweer van Baarn "Waarom Redden" is te koop voor een klein prijsje (€ 8,00). Kijk in onze webwinkel
Het Boek "Waarom Redden"
http://knipselsuitkranten.nl
http://ljabakker.magix.net/website#Startpagina
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
