Een nieuwe frisse look voor Groenegraf.nl

Onze website bestaat alweer tien jaar! How time flies! Ontstaan uit een site over de oude- en nieuwe begraafplaats in Baarn is het uitgegroeid tot een site met een enorme hoeveelheid informatie en beeldmateriaal over de geschiedenis van Baarn en haar oude inwoners. Wie had in het begin gedacht dat het zou uitgroeien tot wat het nu is; ik niet!

In de afgelopen jaren is de opmaak en de inhoud van de site verschillende keren veranderd. De huidige opmaak stamt alweer uit 2009. Kijk nog maar eens goed, over een paar weken zal de site in de huidige opmaak verdwijnen. De site krijgt binnenkort een volledige facelift, een compleet nieuwe frisse look. In de afgelopen jaren is de digitale wereld veranderd. Het gebruik van tablets, smartphones, apps en moderne toepassingen is tegenwoordig gangbaar. Onze site is daar nu niet goed op berekend. Als u de site op een tablet of smartphone bekijkt, dan zult u het met me eens zijn: deze site moet nodig een nieuwe opmaak krijgen. Binnenkort zal dit gebeuren, maar voor die tijd moet nog veel werk verzet worden. We grijpen ons 10-jarig jubileum aan om deze vernieuwing door te voeren.

Hoe de site er uit komt te zien houden we nog geheim. Binnenkort maak ik de datum bekend waarop de site de nieuwe opmaak krijgt. Alle functionaliteiten zullen behouden blijven. Er zal geen informatie of beeldmateriaal verdwijnen, en... zoals u gewend bent, alles blijft gratis toegankelijk! Speciaal voor U!

Hieronder kunt u nog even bekijken hoe www.groenegraf.nl er vroeger uitzag. Binnenkort is de huidige opmaak ook alweer geschiedenis. Ik ben benieuwd wat u van onze nieuwe opmaak gaat vinden. Ik hou u op de hoogte.

2005

Het prille begin in 2005. Een index van de oude- en nieuwe begraafplaats in Baarn, doorzoekbaar middels een zoekmachine. De gegevens veelal voorzien van foto's van grafmonumenten en scans uit de begraafplaatsen. Toch ook nog een link naar de stamboomgegevens, waarmee ik me tot dan toe had beziggehouden. Ook het boek over de oude begraafplaats in Baarn had ik blijkbaar al klaar.

2006 / 2007

De website is vanaf 2006 wat opgepimpt qua layout. De database met gegevens van personen begraven in het Eemland is inmiddels aangevuld met gegevens van meer begraafplaatsen in de regio. Bijna 12.000 records zijn er al in de database te vinden. Nog steeds richt de informatie zich vrijwel uitsluitend op de begraafplaatsen. Ook de boeken over de nieuwe begraafplaats en het boek over begraven in de Pauluskerk hebben het levenslicht gezien.

2008

In 2008 is er flink gestoeid met de layout van de site. Bovendien is er behoorlijk wat inhoud toegevoegd aan de site. De inhoud is in vier onderdelen verdeeld: Graven, Beeldbank, Kranten en Boeken. Elk onderdeel heeft zijn eigen kleur, die vier kleuren zijn nog steeds terug te vinden in het huidige logo van Stichting Groenegraf.nl. Het aantal records in de database begraafplaatsen is inmiddels opgelopen tot bijna 14.000. Het eerste adresboek van Baarn, uit 1948 is inmiddels ook al te vinden op de site. Veel nieuwe boeken zagen het levenslicht, zoals 300 jaar van Diermen en Baarnaars in Portretten. Het onderdeel kranten is vrijwel volledig opgezet door mijn zoon Marlon, die in die tijd veel werk voor de site verzette.

2009

In 2009 wordt de basis gelegd voor de site in een layout zoals de site er nu nog steeds uitziet. Het logo van Groenegraf.nl verschijnt voor het eerst op de site. Vanaf die tijd werden ook de eerste nieuwsbrieven uitgegeven waar bezoekers zich voor konden inschrijven. De diverse databases werden in dat jaar flink aangevuld, met name de beeldbank met oude portretfoto's van Eemlanders. Ook zijn er meer adresboeken van Baarn en Soest op de site te vinden.

2010

In 2010 verandert er aan de layout niet veel. De diverse databases worden nog steeds aangevuld met veel meer gegevens en de site wordt in dat jaar ook genomineerd voor beste genealogische internetpublicatie van 2009 (publieksprijs). Deze prijs slepen we in dat jaar ook in de wacht. Een bewijs dat we op de goede weg zijn om van Groenegraf.nl een succes te maken.

2011

In 2011 blijft het 'gezicht' van de site behouden, maar worden de diverse links met icoontjes weergegeven. De site ziet er daardoor wat fleuriger uit. Het onderdeel 'Oud Nieuws' is op de site gekomen en de eerste verhalen uit oud Baarn worden gepubliceerd. Ook de sociale media zoals facebook en twitter worden op de site geïntegreerd, waardoor het gemakkelijker wordt voor bezoekers om actief deel te nemen aan het verspreiden van informatie en beeldmateriaal over oud Baarn. Het wordt meer en meer een site waaraan onze bezoekers actief meewerken.

2012

In 2012 ziet ons weblog het levenslicht. Dat blog was eerst bedoeld om nieuwtjes over de site te verspreiden, maar bleek meer en meer een tool om oude verhalen uit Baarn te publiceren. Ook de facebookpagina werd in dat jaar nog belangrijker. De site kende in dat jaar gemiddeld 500 unieke bezoekers per dag. Best veel voor een 'lokale' site. In 2012 kwam ook het boek Baarnaars en Barinezen uit. Van dat boek werden maar liefst 900 exemplaren verkocht en nog steeds krijg ik regelmatig de vraag of het boekje nog te verkrijgen is. Helaas, het is uitverkocht. De hoeveelheid beschikbaar beeldmateriaal en informatie is in dat jaar inmiddels tot enorme proporties uitgegroeid. Het beheren van de site begon behoorlijk in de paperen te lopen, dus werd er gezocht naar manieren om de site betaalbaar te houden. De eerste donateurs boden zich aan en door de opbrengsten uit de boekjes was het mogelijk om de site te bekostigen en meer publicaties te betalen. Al meer dan 1400 mensen schreven zich in de loop der jaren in voor de nieuwsbrief. De site werd populairder en populairder. Wie zegt dat geschiedenis saai is?

2013

Eind 2012 realiseerde ik me dat de hoeveelheid informatie en beeldmateriaal zo'n grote omvang kreeg dat er wat moest gebeuren om dat te beschermen. Ik besloot tot het oprichten van een stichting: Stichting Groenegraf.nl. Het oprichten van een stichting heeft ook het voordeel dat ik het financiële aspecten van de organisatie beter kon managen. Opbrengsten uit de site en de publicaties vloeiden vanaf dat moment naar de stichting en werden uitsluitend aangewend om het onderhoud van de site te bekostigen en het promoten van oud-Baarn te financieren. Voor die tijd gebeurde dat natuurlijk ook al op die manier, maar door de stiching kon ik het keurig boekhoudkundig gaan vastleggen. De stiching kreeg zijn eigen kamer van koophandel-nummer en bankrekening. Elke verdiende euro wordt gebruikt om meer publicaties uit te geven, presentaties te geven, deel te nemen aan culturele markten etc. Bovendien is vastgelegd wat er met de verzameling van Stichting Groenegraf.nl moet gebeuren als ik ooit omval en de Stichting ophoudt te bestaan. Natuurlijk hoop ik dat onze vrijwilligers het werk voortzetten, maar mocht dat niet het geval zijn, dan gaat de complete verzameling naar de Historische Kring Baerne, waar de verzameling uiteraard ook thuishoort.

In 2013 bleek ook dat het werk aan de site voor mij alleen niet meer te behappen was. Mijn zoon Marlon had inmiddels andere interesses gekregen, zoals elke gezonde jongeman van zijn leeftijd. Een paar oproepen op de site bracht uitkomst. Inmiddels hebben we ongeveer 15 vrijwilligers die allemaal tijd opofferen om te helpen. Ik wil in deze context speciaal nog even Karla Roskamp en Leen Bakker benoemen. Karla helpt me op het administratieve vlak, en heeft de database begraafplaatsen volledig onder haar hoede. Leen is een fanatieke verteller die al ontelbare hoeveelheden verhalen voor ons weblog heeft geschreven.

2014

Hoe de site er nu uitziet hoef ik niet te laten zien, dat kunt u zelf wel bekijken. Door de hulp van de vele vrijwilligers groeit de site sneller dan ooit. De hoeveelheid gegevens explodeert. Eind vorig jaar kwam het kleine boekje Baarnaars en Bijnamen uit en samen met Leen Bakker bereiden we een nieuw boek over (verdwenen) boerderijen in Baarn voor. Vanaf midden 2012 hebben we een twee-wekelijkse rubriek in de Baarnsche Courant met 'Verhalen uit het Groene Graf' waar we veel leuke reacties op krijgen. Samen met RTV Baarn maken we de televisieserie "De Herinnering Blijft" met programma's over personen, bedrijven en verenigingen uit de geschiedenis van Baarn. Dit jaar werd ook een beeldbank met middenstanders en één met oude Baarnse boerderijen op de site gepubliceerd. Elke twee weken lijsten we een mooi oud verhaal uit Baarn in en hangen deze in het restaurant Dorsthuys Demmers aan de Brink. Zo kunnen hun gasten ook kennis maken met de geschiedenis van Baarn.

2015?

2015 is het jaar waarin we ons 10-jarig bestaan vieren.  De site zal binnenkort een volledige facelift krijgen, zonder dat er informatie verloren zal gaan. Ik weet zeker dat de nieuwe look u zal bevallen. Daarmee kunnen we de komende jaren weer vooruit. Dit jaar zullen we verschillende activiteiten en verrassingen plannen om ons 10-jarig bestaan te vieren. Hiervoor zoeken we nog financiele middelen. Wilt u ons steunen? Word dan Vriend van Groenegraf.nl.

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

LIEFDEWERK OUD PAPIER

LIEFDEWERK OUD PAPIER, of het beste van twee werelden, een verhaaltje over de rol van foto’s bij verhalen; door Ed Vermeulen  

Bij het onderzoeken van de geschiedenis van ons dorp Baarn wordt veel gebruik gemaakt van de beschikbare digitaal vastgelegde beeldbanken Groenegraf.nl en Historische Kring Baerne (HKB) en natuurlijk diverse privé kaartcollecties waarin foto’s van ’ons’ gezamenlijke Baarnse verleden zijn opgeslagen. Denkt u in de laatste categorie aan de prachtige collectie ooit in het bezit van onze geschiedeniskenner en verteller Cees van de Steeg (1927-2007). Cees, in zijn werkzame leven timmerman op Paleis Soestdijk ontpopte zich in later jaren als een groot kenner van het oude Baarn. Zijn diavoorstellingen voor de Historische Kring Baerne en zijn door RTV Baarn gefilmde wandelingen door onze woonplaats, samen met presentatrice Ans van Egdom, zijn onvergetelijk. Het lijkt me geweldig zijn kennis van het oude  Baarn te hebben. De realiteit is dat ik het met mijn eigen herinneringen, zo vanaf 1945, zal moeten doen. Als trouwe bezoeker van Groenegraf.nl bent u natuurlijk ook vertrouwd met de rijk gevulde beeldbank van deze mooie geschiedenissite. De op de site geplaatste verhalen zijn niet voor niets prachtig geïllustreerd met veelal materiaal uit eigen collectie. Ook weten vele geïnteresseerden de beeldbank van de Historische Kring Baerne op waarde te schatten. 

Voor wie het prachtige in 2014 uitgegeven geschiedenisboek ’DUIZEND JAAR BAARN, geschiedenis van een Eemlands dorp’ in bezit heeft zal het duidelijk zijn dat ook de HKB, gehuisvest op de bekende locatie onder de Baarnse Bibliotheek een schatkamer vol aan fotografisch beeldmateriaal in haar bezit heeft. Liefst 15.000 (vijftienduizend!) afbeeldingen digitaal opgeslagen en voor een ieder in de Oudheidkamer te  bekijken. Het merendeel is voorzien van een al dan niet specifiek en correct onderschrift. Daar waar dit niet het geval is wordt  er door de medewerkers van de HKB continu gewerkt om het ideaalbeeld: ’iedere afbeelding haar eigen onderschrift’ te bereiken. Over dit monnikenwerk, sommigen spreken van een titanenstrijd, schreef ik een verhaaltje en gaf het de titel : ’LIEFDEWERK OUD PAPIER’. De aangepaste versie werd geplaatst in de december 2014 editie van ’Baerne’, het mooie tijdschrift van de HKB. Nu, voor u,  bezoeker van Groenegraf.nl, de uitgebreide versie, integraal te lezen op uw eigen Baarnse geschiedenissite. 

LIEFDEWERK OUD PAPIER

Voor de een woorden met een negatieve klank, voor de medewerkers van de werkgroep Oudheidkamer van de Historische Kring Baerne (HKB) een geuzennaam. Ja, we werken met oud papier en ja, we doen dat met veel liefde. Ook ik ben sinds december 2013 ingelijfd in het team van medewerkers op vrijwillige basis bij de Werkgroep Oudheidkamer. In dit verhaaltje geef ik een paar voorbeelden en zal ik uitleggen wat ik doe, waarom ik het doe, en vooral ook hoe ik het doe. En ook hoeveel plezier dit geeft bij het bijstellen van mijn historisch perspectief. Wat is het geval: het fotoarchief van de HKB omvat maar liefst een dikke 15000 (!) foto’s, waarvan het merendeel goed tot redelijk goed is beschreven. Wat en wie er op staat. Alles keurig per straat, laan of anderszins en  per onderwerp geordend. Toch is er ook een niet onaanzienlijk aantal foto’s waar of niets of slechts summiere gegevens van bekend  en/of vermeld zijn. En u raadt het al: het is, sinds een donkere woensdagmiddag in december 2013 mijn taak om deze foto’s van een locatie te voorzien en zo mogelijk verdere informatie over deze locatie en afgebeelde personen en situaties te verschaffen. Leuk werk, met een duidelijk historisch tintje (randje). Onder het motto ’ik weet meer niet dan wel ’ ben ik bijna iedere woensdagmiddag opnieuw verbaasd hoeveel ik eigenlijk wel weet. Het feit dat ik sinds 1944 in Baarn woon en er mijn schoolopleidingen (Amaliakleuterschool in de Schoolstraat, waar ik leerde knippen en plakken,  Hervormde Lagere School in de Spoorstraat, waar ik leerde lezen en schrijven, en Het Baarnsch Lyceum waar ik mijn historisch  perspectief ontwikkelde) heb gevolgd speelt hierbij ongetwijfeld een grote rol.

 Amalia Kleuterschool, Schoolstraat         Hervormde Lagere  School, Spoorstraat     Het Baarnsch Lyceum, Stationsweg

                           
Ontdekkingen: ik doe ze nagenoeg iedere woensdagmiddag. Het fotoarchief zit er vol mee, althans als je er oog voor hebt. Genoeg gepraat, verhaaltjes over gedane ontdekkingen wil ik u vertellen.

Het hierbij volgende verhaaltje had ik al langer geleden geschreven, was ook rijp voor publicatie, maar omdat de kracht van dit verhaaltje in een foto van de hoofdpersoon gevangen wordt, besloot ik bij gebrek hieraan dit verhaal niet te publiceren. Maar dankzij mijn ’ontdekking’ in het fotoarchief sectie ’Onbekend’ nu dus wel:

Als de nood het hoogst is, is redding nabij

De in dit verhaaltje beschreven gebeurtenis had in iedere willekeurige plaats in Nederland plaats kunnen vinden. Maar gezien de locatie, de Laanstraat, en de beide hoofdpersonen de één Barinees en de ander Baarnaar, werd het een echt Baarns verhaaltje. In 1950 verhuisden mijn moeder en ik van Spoorstraat 2 naar Laanstraat 66A. Laanstraat 66A boven de groentezaak van H. Robberse, die ook onze huisbaas was. Op dit adres heb ik gewoond tot 1964.

Hh. Robberse (r), Kleisen, NN in gesprek bij Laanstraat 66. Op achtergrond Banketbakkerij Huize Wijers. Coll. HKB.

Deze jaren omvatten mijn jeugd- en schooljaren, een belangrijke periode. Het huis was ruim, maar zonder al te veel comfort. Eén (koud) waterpunt en een kolenkachel, met het kolenhok beneden in de schuur. Heel gebruikelijk in die jaren. Dat het huis midden in de Laanstraat lag, maakte het uniek. Ik weet zeker dat ons huis door de makelaars van nu als volgt omschreven zou worden: ’Gedeelte van riante stadsvilla, prachtig gelegen in het gezellige dorpscentrum en royaal voorzien van originele stijlkenmerken.’ 

Foto mogelijk rond 1910, Links Drukkerij Bakker, recht tegenover Laanstraat 66.
 Pand vooraan rechts, nu drogisterij Kruidvat.

Onze kolenhaard stond uiteraard in de huiskamer. Huiswerk werd door mij dan ook in de huiskamer gemaakt. Ik gebruikte hiervoor onze eettafel, strategisch opgesteld bij het raam. Ik had dus, al huiswerk makend, oogcontact met het gebeuren in de Laanstraat. Niets van wat er beneden op straat gebeurde ontsnapte aan mijn aandacht. Wie ook van deze situatie profiteerde was onze overbuurman J.B (Jan Bastiaan) Geleijns om precies te zijn. In zijn rijwielzaak in het houten gebouw, waar eens lang geleden Drukkerij Bakker gevestigd was, was géén toilet en ook Geleijns moest wel eens nodig. Aangezien mevrouw Geleijns niet altijd bij de hand was om op de winkel te passen, werd er dan een beroep op mij gedaan.

Rijwielhandelaar J.B. Geleijns. Coll. HKB.

Het ritueel was als volgt: Geleijns ging in de deuropening staan, naar boven kijkend om mijn aandacht te trekken. Een zwaai met zijn arm, een sprint van mij naar beneden en Geleijns kon snel naar zijn even verderop gelegen woning op Laanstraat 85A lopen. Nu is hier de ingang van Supermarkt C1000. Opgelucht kwam hij dan kort daarna weer terug en ik kon, na deze voor mij welkome onderbreking weer verder met mijn huiswerk. Het spreekt welhaast vanzelf dat mijn eerste ’nieuwe’ fiets bij Geleijns gekocht werd.

Tip: bij uw eerstvolgende bezoek aan de herenmodezaak Principe gaat u na binnenkomst de trap recht voor u op naar boven. U staat nu in onze vroegere huiskamer. Loop naar het rechterraam en bedenk dat hier de tafel stond waaraan ik van 1953 tot 1959 mijn huiswerk maakte. Kijk naar buiten en zie voor u hoe Geleijns in zijn winkeldeur stond. Met een klein beetje fantasie van uw kant moet dit lukken.

Pas veel later kwam ik er achter dat er voor Geleijns nog een goede reden was om naar het pand aan de overkant te kijken. In het Baarnse adresboek van 1930-31 staat vermeld dat op Laanstraat 66 naast H. Robberse ook een J.B Geleijns was gehuisvest. Vanuit zijn winkel keek de rijwielhandelaar dus naar zijn vroegere woonhuis. De toevalligheden in het leven!

Jan Bastiaan Geleijns geboren en overleden te Baarn op resp. 21 april 1896 en 27 oktober 1976. Een echte Barinees!  Hij was getrouwd met  Maria Antoinette Balke, geboren te Amsterdam op 12 juni 1891 en overleden te Baarn op 11 december 1968.

Het grafmonument van Jan Bastiaan Geleijns en zijn echtgenote Maria
Antoinette Balke op de Nieuwe Algemene Begraafplaats.

Drukkerij Bakker in vroeger tijden

Jan Bastiaan was zoon van kleermaker Theunis Johannes Geleijns die in het pand Laanstraat 64 zijn beroep uitoefende. In de jaren dat ikzelf in de Laanstraat woonde was hier de winkel van juwelier van Lambalgen gevestigd, later gevolgd door Ringenoldus. Wel woonde hier nog de weduwe van Th. Geleijns, mevrouw Geleijns-Vink Geleijns sr. kocht in 1921 het markante pand Laanstraat 79 van de heer G. Bakker, directeur- eigenaar Drukkerij Bakker. In 1923 begon Geleijns jr. hier zijn rijwielzaak.

Het mysterie van Siebe en Arnold.

Baumkuche... naar origineel recept gemaakt.

Bij banketbakkerij Wijers (Huize Wijers), onze buren van no. 68, werkten in de vijftiger jaren van de vorige eeuw onder leiding van meester- banketbakker
E. (Egbert) Wijers de Baarnse tweelingbroers Siebe en Arnold als leerling banketbakker. Hun werkplek, de bakkerij, bevond zich achter in het pand ’winkel- woonhuis- woonkeuken’. Een plek waar het goed toeven was. Terwijl  mevrouw Wijers de scepter zwaaide in de winkel  werden in de bakkerij de lekkerste banketbakkerszaligheden van Baarn en omstreken gemaakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat door Wijers geleverd gebak zijn weg vond naar onder meer Paleis Soestdijk en Het Loo. Beroemd was de door Wijers , naar oud Duits recept gemaakte fameuze Baumkuche, naar verluid het favoriete gebak van Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard. Zeer arbeidsintensief om te maken, maar uitzonderlijk lekker!


Dat Siebe en Arnold als familienaam ’Roskamp’ hadden en zoons waren van bakker Roskamp van de Eemnesserweg  ging in die tijd volledig aan mij voorbij. Ook lukte het mij niet om ze uit elkaar te houden. Ik deed er eigenlijk ook de moeite niet voor. Ieder keer wanneer ik de bakkerij in kwam riep ik ter begroeting ’hallo Siebe en Arnold’, of ze nu beiden aanwezig waren of slechts één. Ik kreeg dan altijd wel een groet terug, maar van wie…? Tot ik op een woensdagmiddag in het fotoarchief onder de noemer ’Onbekend’ de volgende foto tegenkwam…. jazeker Siebe en Arnold, broodbezorgend samen met hun vader bakker Roskamp.

         

Siebe (l) en Arnold Roskamp met hun vader bezorgen ons dagelijks brood. Coll. HKB.

Maar weer wist ik niet wie, wie was. Tot ik op weer een andere woensdagmiddag een gesprekje had met een bezoekster van de HKB. De dame in kwestie stelde zich voor als Karla Roskamp, kleindochter van bakker Roskamp. Zij bleek de dochter te zijn van Arnold. En nu na meer dan zestig jaar weet ik eindelijk wie Siebe is en wie Arnold . Bijzonder om te vermelden is dat geen van beide broers zich verder heeft bekwaamd in het banketbakkersvak. Siebe werd automonteur en heeft bij garage Vlug in de Leestraat gewerkt, Arnold werkte eerst bij van IJken en later bij de gemeentepolitie alhier. Dat Karla Roskamp actief betrokken is bij Groenegraf.nl is u natuurlijk bekend!

En ten slotte…

Winkelpand Goudsmid-juwelier Fockens, Laanstraat 18 

Het levensverhaal van Bertus Fockens, de man die op 17 januari 1940 vertrok uit Baarn vertrok en pas op 18 januari 1946 weer thuis kwam, heeft u kunnen lezen in de Baerne van september 2013 en op Groenegraf.nl. Klik hier voor dit verhaal. Bertus was één van de vier kinderen van  goudsmid Nicolaas Fockens. Een foto uit 1910 van diens winkel in de Brinkstraat siert het verhaal.

 

Winkel juwelier Fockens, Brinkstraat. Coll. C. v.d. Steeg.

Na jaren in de Brinkstraat gewerkt te hebben verplaatste Fockens zo rond 1917 zijn activiteiten  naar Laanstraat 18.  De verplaatsing van het bedrijf werd wel door mij beschreven, maar niet getoond om de simpele reden dat de foto van dit prachtige oude pand mij ten tijde van het schrijven van het verhaal niet bekend was.  Nu niet meer! De ooit in de duisternis van de sectie ’Onbekend’’ verborgen foto is nu opgenomen in de sectie ’Laanstraat’. Eindelijk thuis!  De oplettende kijker zal vaststellen dat in het getoonde pand nu al vele jaren de mooie zaak van Juwelier Sassoon is gevestigd.

Winkel juwelier Fockens, Laanstraat. Coll. HKB.

Rijwielhandelaar Geleijns, banketbakkersleerlingen Siebe en Arnold Roskamp en Juwelier Fockens, zo maar een drietal prachtige voorbeelden van in de schatkamer van het fotoarchief van de Historische Kring Baerne gedane vondsten. Einde verhaal, op naar de volgende ontdekking! Zoekt u mee?

Bedenk bij het lezen van dit verhaaltje dat ook wij, ieder op zijn eigen wijze, onderdeel zijn van de Baarnse geschiedenis.







Alle genealogische gegevens: Groenegraf.nl
Alle getoonde foto’s: Beeldbank Groenegraf.nl tenzij anders aangegeven. 

Ed Vermeulen (1942)

Baarn – Salò

Brandweerkazerne Salo

In het Italiaanse Salò aan het Gardameer richtte een groepje enthousiaste mensen van wie de meesten hun militaire diensttijd bij de brandweer hadden doorlopen, in 1984 een vrijwilligersorganisatie op met de naam Gruppo Volontari Del Garda. In 1989 bood de Baarnse brandweer en tweedehands blusvoertuig te koop aan. Via een in Nederland wonend Italiaans echtpaar bereikte de brandweer het verzoek dit voertuig te verkopen aan een Italiaans vrijwilligerskorps aan het Gardameer. De verkoop werd datzelfde jaar nog afgesloten.

In oktober 1990 bezocht een delegatie van het Nederlandse brandweerkorps uit Baarn het nog jonge vrijwilligerskorps in Salò. Bij deze gelegenheid, waar ook de plaatselijke en regionale media bij aanwezig waren, werd het blusvoertuig uit Baarn officieel overgedragen aan de Gruppo Volontari Del Garda. In 1995 werden aan het vrijwilligerskorps van Salò nog twee tankautospuiten overgedragen.

 

Een gedenksteen op het dorpsplein

Een delegatie van vijf personen begeleidde het transport vanuit Nederland naar Italië. In het gebied ten westen van Milaan hadden veel overstromingen plaatsgevonden, waar dankzij de inzet van de vrijwilligers uit Salò erger rampen waren voorkomen. Ter herdenking hiervan werd in de kathedraal van Piovera, in het overstromingsgebied, een mis opgedragen. In aanwezigheid van alle hulpverleners werd in het bijzijn van de delegatie uit Baarn een gedenksteen op het dorpsplein onthuld.
Intussen waren er meer gemeentebesturen langs het Gardameer geïnteresseerd geraakt in de wijze waarop de vrijwilligers van Salò de hulpverlening hadden opgezet. In november 1995 werden de Baarnse collega’s uitgenodigd door de burgemeester van Sirmione.
In 1997 werd afgesproken dat een groep vrijwilligers uit Salò in Baarn een verkorte opleiding hulpverlening, ongevallen en brandbestrijding zou gaan volgen.
De onderlinge band werd verstevigd door sportuitwisselingen eens in de twee jaar. In september 1998 vond de eerste sportuitwisseling tussen de beide korpsen plaats in Baarn. De onderdelen die beoefend werden waren zwemmen – school-, rug-, vlinder- en vrije slag – volleybal en roeien. Tot rond 2010 zijn deze tweejaarlijkse traditie in ere gehouden, daarna zijn de verbindingen verbroken.

Een verhaal van Salò

Het plaatsje Salò ligt ingeklemd tussen de bergen en het Gardameer. In 1984 was er alleen in Trentino en Desenzano een beroepsbrandweerkorps. Omdat deze plaatsen zeker op 150 km afstand van Salò liggen, bedacht Franco Rodelli dat het tijd was om in zijn eigen plaats een korps bij ‘Mama’s bloemenwinkel’ op te richten omdat het bij brand veel te lang duurde voordat er een wagen uit Trentino aanwezig was. De naam ‘Gruppo Volontari del Garda’ was geboren.

De brandweerwagens die ze aanschaften werden blauw (van het Gardameer). In Salò en omgeving noemt men de vrijwilligers ook Angeli Azzurri, Blauwe Engelen. In Italië waren deze wagens moeilijk te kopen en ze waren ook vreselijk duur. Totdat een vriend van Franco, de heer Antonioli, die in Sevenum in Nederland woonde, in een krant las dat de gemeente Baarn een brandweerauto in de aanbieding had. De koop werd gesloten en de auto werd overgedragen aan de heer Antonioli. Hij en zijn vrouw Toos werden later de ‘tolken’ tussen Baarn en Salò.

 

Omdat ‘Mama’s bloemenwinkel’ te klein werd, kregen de Volontari di Garda van hun gemeente een oud pand ter beschikking. Ondertussen kochten de mensen uit Salò diverse auto’s aan, die dan door Baarn werden aangevuld met kleding, gereedschap en adembescherming, zodat ze in Salò toch iets aan materiaal hadden.

 

De naam van Murk Camper op een brandweervoertuig van Salo

De mensen die regelmatig naar Italië gingen waren Murk Camper, Ton Baars, Harm Terschegget en Dirk van de Veen. Hoezeer de Italianen aan het Gardameer het op prijs stelden dat deze Baarnaars hun vrije tijd staken in het lesgeven aan hun collega’s in Italië, blijkt wel uit het feit dat ze daar na het overlijden van Murk zijn naam op een nieuwe brandweerauto hebben geschilderd. Het is daar namelijk de gewoonte dat de mensen uit het korps die zijn overleden niet worden vergeten, maar dat hun naam op een auto komt te staan of in de kazerne op de muur wordt gezet.

De nieuwe kazerne in Salò is in 2004 geopend en tegelijkertijd is de Gruppo Volontari Del Garda door de Italiaanse overheid officieel erkend als brandweerkorps. Al vrij snel na de opening kon men alle voertuigen en manschappen inzetten, want Salò was het epicentrum van een enorme aardbeving.

De cirkel is rond: de eerste auto, de laatste auto. Wat begon als een verhaaltje is een love story geworden. Vriendschap, liefde door de jaren heen. Elkaar helpen als het nodig is, of even laten weten dat je meeleeft bij narigheid of ziekte. Heimwee hebben naar de mensen en weten dat het wederzijds is, dat is een vriendschap die nooit meer overgaat.

Het boek over de Brandweer van Baarn "Waarom Redden" is te koop voor een klein prijsje (€ 8,00). Kijk in onze webwinkel
Het Boek "Waarom Redden"








Geplaatst door L.J.A.Bakker oud korpslid van Brandweer Baarn
http://www.grijsvuur.nl
http://knipselsuitkranten.nl
http://ljabakker.magix.net/website#Startpagina


Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Buurtvereniging Zandvoort

Bestaan ze eigenlijk nog? Buurtverenigingen? In een tijd waarin televisies schaars waren en computers en internet nog niet bestonden waren er talloze verenigingen in Baarn. Ook buurtverenigingen. Ik kende buurtvereniging Oosterkwartier en Noorderkwartier, maar ben er sinds kort achter dat ons eigen buurtje, Santvoort, ook een buurtvereniging had: Buurtvereniging Zandvoort.

Van Wim Natter, melkventer die aan de Zandvoortweg woonde, kreeg ik deze mooie foto. Maar liefst 88 leden van buurtvereniging Zandvoort zijn afgebeeld op deze foto. Het kiekje is genomen op 12 augustus 1947, kort na de oorlog. De club maakte een uitje naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen. Er moeten mensen zijn die de afgebeelde personen herkennen. Helpt u mee?

Als u op de foto klikt krijgt u een vergroting te zien waarbij de personen genummerd zijn.
Via deze link kunt u zien welke personen er inmiddels herkend zijn.

Reacties kunnen gestuurd worden naar groenegraf.baarn@gmail.com.

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Populierenlaan voor eventjes weer Elisabethstraat

11 maart 2012, was een bijzondere dag. Voor eventjes werd de Populierenlaan in Baarn weer omgedoopt tot Elisabethstraat. Waarom? Dat leest u hieronder.

Tot 1920 had je in Baarn de Hanensteeg. Die liep van de Zandvoortweg naar de Verlengde Dalweg (heet nu Berkenweg). De steeg hoorde bij de oude buurt Santvoort, waar ook de Johannalaan, Dijkweg, Dallaan, Zandvoortlaan toe behoorde. Santvoort was een arme buurt. Het was een zogenaamde arbeidersbuurt, maar een groot gedeelte van de buurt was werkloos. Het was armoe troef...

De naam Hanensteeg lag in de buurt echter niet goed. De bewoners vonden de naam maar niets. Het werd geassocieerd met kemphanen waardoor de naam een negatief gevoel opriep. Men wilde de naam veranderen en zo werd een verzoek in bij de gemeenteraad ingediend om de naam van de steeg te wijzigen. Die toestemming kwam er. Besloten werd om de straat te vernoemen naar het eerste kind dat in de straat geboren zou worden.

Elisabeth Overeem met haar straatnaambordje

Het omdopen van de Populierenlaan naar Elisabethstraat

Op 1 februari 1920 was het zover. Het gezin van schilder Adriaan Overeem en Teuntje Nagel, wonende aan de Hanensteeg 15, werd verblijd met de geboorte van een dochter: Elisabeth Overeem. In 1921 werd de naam "Elisabethstraat" voorgelegd aan het college van Burgemeester en Wethouders als nieuwe naam voor de Hanensteeg. Het verzoek werd gehonoreerd en vanaf dat moment heette de steeg Elisabethstraat. En zo zou de straat blijven heten tot rond 1970 de wijk Santvoort gesaneerd werd. Vrijwel alle woningen aan de Elisabethstraat, Dijkweg en Johannalaan werden gesloopt. Op die plek verschenen nieuwe woningen aan straten die de namen van bomen kregen. Op die locatie zijn nu de Goudenregenlaan, Elzenlaan en Essenlaan te vinden. De Dallaan en Zandvoortlaan bleven bestaan, maar werden omgedoopt naar Eikenweg en Beukenlaan. Verlengde Dalweg werd vanaf die tijd Berkenweg genoemd. En ook het laatste stukje van de Elisabethstraat bleef bestaan, het gedeelte vlakbij de Zandvoortweg waar onder andere Koenen, Luijer, Van den Brakel, Witzier en Radstok woonden. Dat stukje werd omgedoopt tot Populierenlaan, en zo heet het nog steeds... tot afgelopen zondag.



In 2012 werd ik benaderd door dhr. Jan Overeem uit Woudenberg. Jan liet ons weten dat het oude straatnaambordje van de Elisabethstraat nog steeds bestaat en dat het nu in het bezit is van de dochter van naamgeefster Elisabeth Overeem: Gerda Dusseldorp-Van Leeuwen. Nu ben ik opgegroeid in de Elisabethstraat. Mijn ouders woonden na hun trouwen op zolder bij Teus en Gradje Koenen, naast lompenhandel Luijer. Ik wilde heel graag met het straatnaambordje bij het huis waar ik ben opgegroeid op de foto, dus een afspraak werd gemaakt om dit te gaan doen en zondag was het zover. Jan Overeem, zijn echtgenote Marja en de dochter van Elisabeth: Gerda Dusseldorp-Van Leeuwen met echtgenoot Dirk kwamen naar Baarn. Gezamenlijk togen we naar de Populierenlaan om het bordje "Elisabethstraat" over het straatnaambordje "Populierenlaan" te bevestigen.





Gerda Dusseldorp-Van Leeuwen, dochter van Elisabeth Overeem
samen met Eric van der Ent, opgegroeid in de Elisabethstraat. Op
de achtergrond kijkt Dhr. E. Nagel, destijds melkhandelaar in het
straatje instemmend toe.

 

Voor even had de straat zijn oude naam weer terug. Onopgemerkt bleef het niet. Uit alle hoeken en gaten verschenen oude bewoners van de Elisabethstraat en al snel werden oude herinneringen opgehaald. De Elisabethstraat was die middag tevens "Memory Lane".

 



Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geknipt en geschoren

Wat is internet toch een prachtige uitvinding, vindt u niet? Het maakt het communiceren en delen van informatie en beeldmateriaal zo eenvoudig. De foto's in dit artikel ontvingen we uit Canada, van dhr. Gustaaf Reiche. En wat zijn het prachtige foto's!

Het interieur van kapper N.J. Egtberts, met op de
voorgrond kapper Gustaaf Reiche

Dhr. Reiche is in 1934 in Baarn geboren als zoon van kapper Gustaaf Reiche en Johanna Verhaar. In 1961 is hij naar Curaçao geëmigreerd en in 1987 is hij van Curaçao naar Canada verhuisd. Op zoek naar herinneringen aan Baarn belandde hij op onze site. Hij stelde ons deze prachtige foto's ter beschikking.

Vader Gustaaf Reiche (1902-1990) kwam van oorsprong uit Harderwijk. Hij trouwde in 1930 in Baarn met de Hilversumse Johanna Verhaar (1907-1996). Aanvankelijk werkt hij bij kapper Nicolaas Johannes Egtberts aan Laanstraat 20. De hier getoonde foto is gemaakt in deze kapsalon. De kapper op de voorgrond is Gustaaf Reiche. De foto is gemaakt in 1935.  Ziet u de mooie reclame van Boldoot (Eau de Cologne) aan de wand? Boldoot, de fabrikant woonde ook in Baarn, wist u dat? De kapper op de achtergrond is zeer waarschijnlijk Nicolaas Johannes Egtberts, de eigenaar van de zaak.

De zaak van Gustaaf Reiche aan Laanstraat 71a

In 1936 begon Gustaaf Reiche zijn eigen zaak. Ook die was in de Laanstraat te vinden, op nummer 71a. Dat was links naast slager Hauber. Die slagerij zat waar nu scharrelslager Chris van Boeijen zijn slagerij heeft.

Ook van deze kapsalon heeft dhr. Gustaaf Reiche jr. een mooie foto gestuurd. Natuurlijk kon ik het niet laten om dit mooie beeldmateriaal met u te delen.

Heeft u ook nog mooie oude foto's van Baarnse middenstanders? Wij voegen ze graag toe aan onze beeldbank!

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Hermanus Kroon, 50 jaar lid van Crescendo

Hoe vaak komt het nog voor dat iemand vijftig jaar lid is van een vereniging. Volgens mij word je tegenwoordig gelijk geridderd als dat gebeurt. Bij de familie Van de Bunt werden de dozen met oude foto's van zolder gehaald en daar kwam dit prentje tussen de oude foto's tevoorschijn.

Of deze meneer Kroon geridderd is weet ik niet, maar vast staat dat het gevierd is. Op 27 november 1948 werd in de Baarnse Sociëteit aan de Leestraat in Baarn een feestje gegeven om dit heuglijke feit te vieren. Zou daarbij ook dit Crescendo lied gezongen zijn? Vast wel! De muziek voor dat lied werd geschreven door Jo Koops en H. Bakkernes, de tekst was van N. van Zijst. Het was geschreven ter gelegenheid van het vijftig jarig bestaan van de vereniging. Dat werd, vanwege de oorlog, pas eind 1945 gevierd.

Jan Hendrik van Dapperen
Dirigent Crescendo

Met de hulp van onze vrijwilliger Henk Kroon, overigens geen familie van deze meneer Kroon, hebben we kunnen achterhalen wie deze heer H. Kroon precies is. Het gaat hier om Hermanus Kroon, geboren in Baarn op 17 juni 1879 in Baarn, zoon van Cornelis Kroon en Gerretje Klinkenberg. Hermanus was kleermaker aan de Veldheimweg. Hij is in 1903 getrouwd met Carolina Louisa van Buuren en kreeg (voor zover ons bekend) vier kinderen: Gerritje, Johanna Hendrika Cornelia, Johanna en Cornelis (Cees) Kroon. Van de laatste weten we dat hij ook actief was bij Crescendo. In het adresboek van 1948, het jaar dat vader Hermanus jubileerde, staat hij vermeld als commissaris van Crescendo.

Als Hermanus Kroon in 1948 vijftig jaar lid was, dan is hij dus in 1898 lid geworden. Hij was toen 19 jaar oud. Fanfare Crescendo is in 1894 opgericht. Hermanus was er dus bijna vanaf het begin bij. De eerste dirigent, Jan Hendrik van Dapperen (1865-1948) zou het dirigeerstokje tot 1937 blijven zwaaien. Een groot gedeelte van de tijd dat Hermanus lid was.

Op onderstaande foto's gemaakt door de Baarnse fotograaf Adriaan Boer, begin vorige eeuw, is Fanfare Crescendo te zien tijdens een prachtige optocht door Baarn. De foto's moeten begin vorige eeuw gemaakt zijn. Mogelijk is Hermanus Kroon ook een van de muzikanten op het rijk versierde rijtuig.

In 1921 werd in het Pekingbos een concours gehouden, nog ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van Crescendo in 1919. In het kritisch verslag werd Herman Kroon bejubeld. "De kleine trom heeft een prachtige roffel", zo was er te lezen. De bespeler van die kleine trom was in die tijd, u raadt het al, Herman Kroon.

De 'oudgedienden' van Crescendo, foto uit het boekje '1894-1969 Driekwart eeuw Crescendo'

De laatste rustplaats van Hermanus Kroon en
zijn echtgenote.

Hermanus Kroon, onze jubilaris, stierf in 1964. Als hij tot het eind toe lid geweest is, dan is hij dus 66 jaar lid geweest. Of hij inderdaad lid is gebleven, weet ik niet. Misschien dat oudere leden van de huidige vereniging Crescendo dat kunnen vertellen. Hermanus werd begraven op de nieuwe algemene begraafplaats aan de Wijkamplaan. Hij werd 85 jaar oud. En nu weer 50 jaar later, schrijven we een stukje over hem. Gewoon door een leuk prentje, gevonden in een doos met oude foto's. En... Crescendo bestaat nog steeds! Al meer dan 110 jaar!

Met dank aan Wil en Gijs van de Bunt voor het jubileum-prentje van Hermanus Kroon.

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Het geheugen van Baarn: De geschiedenis van familie De Zoete bij RTV Baarn

Samuël de Zoete
(1835-1919)

De naam De Zoete is onlosmakelijk verbonden met Baarn en vooral met Paleis Soestdijk. Generaties lang woonden de De Zoete's in Baarn en omgeving en nog steeds zijn er afstammelingen van hen te vinden in onze plaats. Leden van de familie De Zoete hadden vaak beroepen die met de natuur te maken hadden. Zo zijn ze vier generaties lang werkzaam geweest als bosbaas en plantagemeester in de bossen van het domein van Paleis Soestdijk.
Karl en Willem De Zoeten zijn al jarenlang bezig om de geschiedenis van deze familie uit te zoeken. In deze aflevering hebben we een gesprek met hen en kijken over hun schouders mee naar de geschiedenis van hun voorouders.

Veel mensen zijn nieuwsgierig naar hun afkomst. Ook Karl en Willem de Zoeten. Zij hebben hun roots in Baarn en Soest en ontdekten na veel onderzoek de geschiedenis van hun voorouders. Een bijzondere geschiedenis waar de bossen rondom Paleis Soestdijk een rol in spelen.

Cameraman Jan Andries Smit, presentatrice Ans van Egdom en Karl en Willem de Zoeten

In deze aflevering van “de herinnering blijft “vertellen zij hun verhaal. Het begint in het noorden van Frankrijk, waar Aernout de Soete woonde met zijn echtgenote Elisabeth. Hij was de eerste De Zoete die zich vanuit Belle, dat tegenwoordig Beaulieu heet, vestigde in Woubrugge in Nederland. Van beroep was hij vellebloter, ofwel handelaar in  huiden. Daarnaast was hij schoolmeester, koster en voorzanger. Drie generaties lang oefenden zijn nakomelingen eveneens dit ambt uit. De laatste, Johannes de Zoete kwam in augustus 1717 als eerste De Zoete naar Baarn waar hij ook als koster en schoolmeester ging werken. Zijn kleinzoon Hessel was de eerste De Zoete die “plantagemeester en opzichter der bosschen te Zoestdijk” zou worden. Deze binding met Paleis Soestdijk zou vier generaties lang blijven en steeds overgaan van vader op zoon.

Het grafmonument van Samuël de Zoete
en Aaltje van de Vuurst op de oude
begraafplaats aan de Berkenweg

Eén van hen was Samuël de Zoete (1835-1919). Meer dan vijftig jaar zou hij als bosbaas in dienst blijven. Ten tijde van Anna Paulowna trad hij in dienst op het domein Soestdijk. Maar hij was ook raadslid van de Gemeente Baarn en kandidaat van de provinciale Staten/Tweede Kamer. Hij diende ook onder Prins Hendrik en Koning Willem III, alsmede onder Koningin Emma.  Tijdens zijn plantagemeesterschap werden o.a. de buitenplaatsen Canton en Peking van de hand gedaan en werd “De Eult” gesloopt.

Anekdotes waren er natuurlijk ook. Zo zou een De Zoete, waarschijnlijk Hessel, in 1795 op de Bisschopsweg bij de brug over de Eem, soldaten van Napoleon tegen gehouden hebben door het uitdelen van jenever. De familie De Zoete was een ijverige familie met beroepen die vaak met de natuur te maken hadden. Generaties lang hebben ze een groot aandeel geleverd in de aanleg van de tuinen en bossen rondom Paleis Soestdijk. Maar ook broers, neven en aangetrouwde familieleden werkten daar vaak mee. Zij werden ook generaties lang naar elkaar vernoemd, waardoor voornamen als Hessel, Zilvester, maar vooral Samuël keer op keer terug te vinden zijn in hun stamboom. Op de oude Begraafplaats aan de Berkenweg en op de Nieuwe Algemene Begraafplaats zijn hun namen nog steeds terug te vinden.

Deze serie van RTV Baarn wordt gemaakt door: Jan Andries Smit,  Ans van Egdom en Eric van der Ent.

“De herinnering blijft” is van zaterdag 10 januari t/m woensdag14 januari te zien op RTV Baarn via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42, of via de stream op www.rtvbaarn.nl, YouTube en Facebook.