maandag 30 november 2015

Sint Nicolaas heette eigenlijk Piet

door Eric van der Ent


Het is weer die tijd van het jaar. Korte dagen, guur weer, veel wind, veel regen, eigenlijk verlang ik alweer naar het voorjaar, de tijd waarin het jonge groen weer aan de bomen komt, een waterig zonnetje aan de hemel verschijnt en de dagen weer steeds langer worden. Geef mij maar het voorjaar in plaats van de herfst en de winter. Gelukkig zijn deze donkere dagen niet alleen slecht. Het is ook een gezellige tijd. Hete chocolade bij de open haard en hopelijk binnenkort een frisse neus halen tijdens een lange wandeling in de sneeuw door het bos. En... het is weer tijd voor de feestdagen. Sinterklaas is alweer in het land en ook de kerstman schijnt onderweg te zijn. Leuk toch?


Sint Nicolaas (of is het Sint Piet?) en Piet op weg naar de Julianaschool


Pieter Hendriksen zoals men hem beter kende:
 postbode te Baarn
Een prima tijd oom een klein stukje Baarnse geschiedenis over Sinterklaas te schrijven. Bij dit artikel zijn een paar prachtige foto’s van Sinterklaas en zijn gewaardeerde medewerker afgebeeld. Geloof het of niet, maar dit is niet de echte Sinterklaas, maar één van de vele hulp-Sinterklazen die de goedheiligman heeft. Deze foto’s zijn eind jaren vijftig gemaakt. Prachtige foto’s! Kijk eens naar de hoopvolle blik in de ogen van de Baarnse kindertjes en de verstandige blik in de ogen van de kindervriend. Raar maar waar, de naam van deze hulp-goedheiligman is niet Klaas, maar Piet! Je zou verwachten dat de naam van zijn collega achter het stuur van het sportwagentje Piet zou zijn, maar in dit geval heet Sinterklaas Piet. Om precies te zijn Pieter Hendriksen (1900-1971).







Piet Hendriksen als wandelaar: Piet de Tippelaar
Als Piet geen (hulp)sinterklaas was, dan was hij postbode en in zijn vrije tijd fanatiek wandelaar en secretaris van Wandelsport Vereniging Dudok de Wit in Baarn. Hierdoor kreeg hij de bijnaam ‘Piet de Tippelaar’. Door zijn beroep was hij voor vele Baarnaars geen onbekende. Dat hij maar liefst bijna vijftig jaar in dienst zou blijven bij de P.T.T. maakte dat hij een bekend gezicht was in de straten van Baarn.



Hoofdonderwijzer van de Julianaschool, Jacobus de Jonge, heet Sinterklaas van harte welkom.


Deze foto’s zijn gemaakt op de Eemnesserweg in Baarn waar beide kindervrienden op weg zijn naar de Julianaschool. Aangekomen bij de school schudt Sinterklaas  de hand van Jacobus de Jonge (1897-1959), hoofdonderwijzer van de Julianaschool, op dat moment nog een lagere school. Later zou het een MAVO worden. Inmiddels is de school verbouwd en zijn er appartementen in te vinden.
De woning achter Sint Nicolaas is nog steeds op de Eemnesserweg te vinden. Nu is daar de  makelaar op de hoek van de Eemnesserweg en de ingang van de parkeerplaats bij de Laanstraat te vinden. Links van dat pand op is nog net een randje van een woning te zien. Die is inmiddels afgebroken plaats te maken voor de ingang naar de parkeerplaats tussen Laanstraat en Eemnesserweg.

Moraal van dit verhaal: De echte Sinterklaas heet natuurlijk Klaas, of beter gezegd Nicolaas, maar er waren dus ook (hulp)sinterklazen die Piet heetten. Hoe vreemd dat ook mag klinken. Over vijf dagen is het weer pakjesavond. Vele kinderharten kloppen nu al sneller. We wensen iedereen hele fijne feestdagen toe.

Met dank aan mevr. G.M. Post-Hendriksen uit Purmerend, dochter van deze hulp-sinterklaas, voor de foto's.



Dit verhaal verscheen op maandag 30 november 2015 in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Groenegraf.nl    








Eric van der Ent


Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt ugroenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter 

zaterdag 28 november 2015

Wie, Wat, Waar? Schilders en stucadoors aan de Rozenstraat in Baarn


Speurder, de speurhond van Groenegraf.nl
Vandaag is een nieuwe uitzending in de rubriek Wie, Wat, Waar? bij RTV Baarn gestart. De rubriek is een samenwerking met Stichting Groenegraf.nl. U kent inmiddels onze speurhond "Speurneus". Tijdens de uitzending van de rubriek Wie, Wat, Waar? graaft Speurneus telkens een foto van Groengraf.nl op. Wij hopen dan dat de kijkers van RTV Baarn en de volgers van Groenegraf.nl de vragen die we hebben over de foto kunnen beantwoorden.







Wie herkent deze mannen?

Op deze foto's ziet u een groep schilders en stucadoors. De foto is gemaakt tijdens de bouw van de woningen aan de Rozenstraat in Baarn. Dat was rond 1920. Helemaal links staat Gerrit de Ruig, daarnaast Hendrik van Schaffelaar. De man met het bordje "Baas" boven zijn hoofd is Teunis Hornsveld, zoon van Hendrik Hornsveld, de Dahliakoning. De man helemaal rechts is waarschijnlijk Wout Broerze. Die naam is niet zeker. Uiteraard willen we weten wie de overige personen zijn en we zoeken mensen die ons meer kunnen vertellen over deze foto.

Update 30-11-2015: Dhr. D. Werner, Culemborg liet ons weten dat Teunis Hornsveld (nummer 12, met het bordje "Baas" boven zijn hoofd, niet Hendrik Hornsveld zoon is, maar zijn vijf jaar jongere broer.

Wat we precies willen weten leest u op onze site via deze link, of bekijkt u op RTV Baarn. De uitzending blijft ook te zien op onze site via deze link. Op die plek kunt u gelijk ook uw reacties plaatsen.

We zijn heel erg benieuwd of u ons kunt helpen!



RTV Baarn via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42 of via de stream op www.rtvbaarn.nlYouTube en Facebook.

Op onze site is deze rubriek te volgen via www.groengraf.nl/wiewatwaar

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

vrijdag 27 november 2015

De herinnering blijft: De Baarnse Motorclub

door Ans van Egdom


Een paar jaar geleden kreeg Els Wortel na afloop van de Motorrun op de Amerpoort een kaartje van de oude Baarnse Motor Club (BMC) aangereikt. Aangezien ze zelf een fervent motorrijder is, ze rijdt op een Yamaha, en ook in het bestuur zit van de BMC, ging ze op zoek naar de geschiedenis . De motorclub bleek al in 1946 te zijn opgericht door Ries Kooy en de heer Dronkers. Veel toerritten, race-en crosswedstrijden en zelfs ritten voor fietsers werden georganiseerd. De vereniging was op een gegeven moment bijna niet meer actief en een paar enthousiaste leden zorgden in de jaren vijftig voor een doorstart. Nu ,70 jaar later, bestaat de Baarnse Motorclub nog steeds en gaan de leden regelmatig samen op de motor op pad.

Frans Kotten
Met een groot boek vol foto's en krantenknipsels en met enthousiaste verhalen over de  Baarnse Motorclub, kwam Els Wortel naar de studio van RTV Baarn. Vertelde over haar zoektocht naar de geschiedenis, de gezelligheid van de vereniging, en de liefde voor de motor.

Cameraman Jan Andries Smit, interviewster Ans van Egdom
en Els Wortel die vertelt over de Baarnse Motor Club.
De cross- en racewedstrijden die in de Lage Vuursche werden gehouden. "Met dezelfde motor alleen met andere banden eronder." Namen worden genoemd : Heesemans, Frans Kotten, Ries en Bart Kooy en Jaap Lengers. Zij waren al in het begin lid.  Eric van der Ent weet dat Ries Kooy een fiets met hulpmotor had gemaakt, de RIKO. Frans Kotten knapte oude motoren op en Jaap Lengers was smid in de Laanstraat en had een slee gemaakt met de letters BMC erop.

Mevr. Heesemans
Mevrouw Heesemans blijkt nog veel foto's en medailles te hebben bewaard. In het interview vertelt ze over de deelname, samen met haar man, aan de activiteiten van de BMC. Ze reed altijd achterop de motor mee. "Met een hoofddoekje op, want een helm had je toen nog niet." Haar taak was dan de opdrachten uit te voeren en aanwijzingen te geven. Nadat het eerste kind was geboren kwam er een motor met zijspan.

In de jaren vijftig komt er een nieuw bestuur met o.a. Leo Meijers, Arnold van Eijden, Jurriëns en Jan van Slooten. De oude vereniging is dan een beetje doodgebloed maar met veel enthousiasme wordt de motorclub weer nieuw leven ingeblazen.

Astoria in de Oranjestraat
Astoria, in de Oranjestraat, neemt een belangrijke plaats in. Voor vergaderingen en als begin-en eindpunt van de toerritten. Jan van Slooten vertelt, bij zijn Goldwin uit 1976 die hij zelf heeft gerestaureerd, over de doorstart van destijds en de gezelligheid en activiteiten van de vereniging nu.
De vele foto's en de gesprekken met Mevrouw Heesemans, Els Wortel, Jan van Slooten en Gerard Wortel, geven u een boeiend beeld van deze 70 jarige Baarnse Motorclub.


De Baarnse Motorclub bij Luchroom Prins Hendrik aan de Prins Hendriklaan

Deze serie van RTV Baarn wordt gemaakt door: Jan Andries Smit, Eric van der Ent en Ans van Egdom.

“De herinnering blijft”is van zaterdag 28 november t/m 2 december te zien op RTV Baarn via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42, of via de stream op www.rtvbaarn.nlYouTube en Facebook.

Deze uitzending is inmiddels geweest. Gemist? U kunt het hieronder terugkijken.



Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

woensdag 25 november 2015

Een trots kasteel ging in vlammen op


Het mooiste gebouw in de omtrek, het Kasteel De Hooge Vuursche, is afgebrand. De brand in het kasteel heeft gewoed op vrijdag 26 januari 1940 en is waarschijnlijk ontstaan door het laten aan staan van een elektrisch kacheltje. Door de grote droogte, ontstaan door een lange vorstperiode, trokken de vlammen in een oogwenk het gehele kasteel door. De op het terrein aanwezige particuliere brandkranen, waar de brandweer normaal het water uit haalt, waren diep onder de sneeuw verborgen en niet voorzien van aanwijspaaltjes. Het achtergedeelte van het kasteel bleef redelijk intact. De brandweer van Hilversum verleende assistentie. Van het inwendige van het kasteel bleef nagenoeg niets gespaard. De brand trok veel belangstelling en tot in de wijde omgeving stonden auto’s geparkeerd. De eigenaar, de heer J.A.L. van den Bosch, verbleef ten tijde van de brand in Amerika.

Hartversterkertje na de brand
Het winterde flink en de brandweermannen begonnen bij aankomst een wak te hakken in het ijs van de vijver voor het gebouw. Toen ze zo’n negentig centimeter diep gehakt hadden, stuitten ze op de bodem. De vijver naast het gebouw gaf minder problemen. Dat het kasteel intussen al flink brandde, behoeft natuurlijk geen betoog.

In die tijd was het slecht gesteld met de verzorging van het brandweerpersoneel. Na een hele nacht blussen was er geen mens die naar de ijverige spuitgasten omkeek. Bij de nablussing van het hotel in de middag, klapperden de meesten dan ook van honger en kou. Ze besloten op onderzoek uit te gaan in het souterrain, de keuken en... ze ontdekten de wijnkelder. Toen was het leed gauw geleden en die dag eindigde op een feestavond in de sneeuw. Het liep echter wel uit de hand, want één van de brandweermensen moest twee dagen later met een zware longontsteking naar het ziekenhuis.
het kasteel voor de brand in 1940
de omloop op de 1e verdieping

het interieur de hal





Het boek over de Brandweer van Baarn "Waarom Redden" is te koop voor een klein prijsje (€ 8,00). Kijk in onze webwinkel
Het Boek "Waarom Redden"









Geplaatst door L.J.A.Bakker oud korpslid van Brandweer Baarn


Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
 



maandag 23 november 2015

Herinneringen van Hans (7): Mijn roots, een familiekroniek, deel 2


door Hans Smeekes

Oma Smeekes/Slof

Mijn Oma verhuisde dus veel, maar er was nog iets waarom ze bekend was in Baarn: Ze had een goede babbel. Ze wist bijvoorbeeld door te dringen tot in de hoogste officiële instanties en heeft er zo voor gezorgd dat mijn Oom Jan niet in dienst en dus niet naar Indië hoefde te gaan. 
En ze kon ongelooflijk goed pingelen. Afdingen dus. Wat mijn vader overigens ook wel aardig kon. Hij kocht nooit iets in één keer. Eerst zien of er iets af kon. 
En ik moet zeggen, ik kan het ook wel aardig. Handig op Bali bijvoorbeeld en dan moet ik altijd aan mijn oma en mijn vader denken. Maar mijn oma ging soms wel erg ver. Zo ver dat de winkeliers haar niet graag zagen binnenkomen. 
Maar gierig was ze zeker niet. Want als we er waren later in Ter Aar, dan kreeg ik altijd wat guldens in mijn hand gedrukt en moest ik er snoep van kopen (voor mezelf en mijn broertjes, die mocht ik niet vergeten) in het winkeltje verderop aan de dijk. Wat ik overhield mocht ik houden. En ik heb ook eens gezien dat mijn vader een bankbiljetje kreeg toegestopt. 

Oom Bertus
Oom Bertus, de jongste broer van mijn vader is met Oma mee gegaan naar Ter Aar. En toen hebben mijn ouders het huis overgenomen. Lang heeft mijn Oom Bertus niet bij zijn moeder gewoond. Hij leerde al snel een meisje van daar kennen: Ina Touw. En met haar is hij getrouwd. Ze kregen vier dochters! 
Dat was om het evenwicht te herstellen, want wij waren met vier jongens! 
Er is een leuke foto waarop we staan op het dek van een binnenvaart schip, aangemeerd voor het huisje van mijn Oma. Ik heb er een zwart jasje aan en een alpinopet op. Verder zijn er op te zien Tante Ina en Oma. De meisjes zijn niet de dochters van Tante Ina, die waren er toen nog niet. Evenmin mijn broertje Cees, die was nog niet geboren. Dus moet de foto omstreeks 1954 zijn genomen. Tante Ina, een spontane hartelijke vrouw, zoals ik mij haar herinner, is helaas al in 1973 op 41 jarige leeftijd overleden.

V.l.n.r. Tante Ina, Oma Slof die broertje Gerard vasthoudt, twee onbekende meisjes,
mijn moeder met broer Henk en ik, mijn vader

Oom Bertus heeft diverse jaren gewerkt als chauffeur op van die grote zwarte teer trucks (de fabriek stond in Uithoorn). Als ik er ergens eentje ontwaarde, waar ze een weg aan het asfalteren waren, was ik altijd benieuwd of ik mijn oom zag. 

Hij is hertrouwd en is in 2009 overleden in Almere. Met Jeannette, zijn oudste dochter, genoemd naar mijn Oma Jannetje,  heb ik sinds enkele jaren weer een leuk contact.
Oom Jan en Tante Riek met mijn neefje Joop (zij woonden toen in Hilversum) kwamen ons nog al eens opzoeken in Baarn. Op hun Solexjes. We gingen er zelfs wel samen op uit. Totdat ze verhuisden naar Tilburg, omdat het bedrijf waar mijn oom werkte (iets met limonade essences) daar naartoe verkaste en zij noodgedwongen meegingen. 

Van mijn Oom Jan is er een leuke foto te vinden op de Groene Graf Beeldbank. 

VV Eemland 1940
Hij is de Smeekes, nummer 5 (staande vijfde van links) op de foto van Voetbalvereniging Eemland uit 1940 (item 2884). Deze vereniging is later omgedoopt tot KSV Limvio. De K van Katholiek. Zelf heb ik toen ik een jaar of twintig was nog een jaartje bij Limvio gevoetbald. Mijn Oom Jan is gestopt met voetballen in 1942. Reden: Hij kreeg toen verkering. Kennelijk een goede reden. 

Oom Jan vertelde mij dat “Eemland” toen voetbalde achter de boerderij van Van Oostrum  aan het einde van de Zandvoortweg, naast de grote villa met landgoed. Het kan zijn dat hij zich hier heeft vergist want volgens het boek “Baarn en haar Middenstand” zou de boerderij die van Schothorst moeten zijn.

V.l.n.r. Oom Bertus, Tante Corrie, mijn vader Joop en Oom Jan 


Johan Egbertus van Houttum
Overgrootmoeder Van Houttum (haar meisjesnaam is Arina Koene) is heel oud geworden. Ze deed nog tot op heel late leeftijd alles zelf. Haar huisje was vanuit de trein van Baarn naar Utrecht te zien. Ik ben er met mijn vader één of twee keer geweest, maar heb geen beeld meer van haar. 

Van overgrootvader Johan Egbertus van Houttum is er wel een foto, maar in levende lijve heb heb ik hem nooit gezien. Ik realiseer me eigenlijk nu pas dat mijn vader exact dezelfde voornamen heeft gekregen: Johan Egbertus. Dus mijn vader is naar hem vernoemd.

Overgrootvader Van Houttum was smid in de stallen tegenover het paleis Soestdijk. Ergens bij één van die karakteristieke witte huisjes. We kwamen er vaak voorbij als we gingen wandelen. Ik herinner me de tamme kastanjebomen. Mijn vader had het dan altijd over makke kastanjes. Dat vond ik zo grappig.
Volgens de overlevering had de zus van overgrootvader van Houttum een baan ìn het paleis. De overgrootouders Van Houttum waren protestant en volgens mijn Oom Jan lagen ze vaak overhoop met elkaar. Om reden dat de één gereformeerd was en de ander hervormd. Gek genoeg staat mijn oma, hun dochter dus, juist bekend als een heel vroom katholiek. Haar kamer stond altijd vol beelden van heiligen. Ze moet dus later katholiek zijn geworden. Misschien wel om met mijn Opa Smeekes te kunnen trouwen.

Overgrootvader Jan Smeekes
Mijn overgrootvader Jan Smeekes was een echte rode rakker (ik weet dus van wie ik dat heb, hij was lid van de SDAP en NVV) en mede oprichter van de arbeiders-woningbouwvereniging “Ons Belang” in 1919. Spoedig werd er toen begonnen met het realiseren van de woningen wat bekend is gaan staan als het “Rode Dorp”. Mijn overgrootvader heeft al snel het penningmeesterschap moeten neerleggen wegens in wat we nu zouden noemen belangenverstrengeling (hij had zelf werk aangenomen van “Ons Belang”, hij was stukadoor van beroep). Om grote bedragen kan het niet gegaan zijn. Kom daar nu maar eens om. Maar het ging om het principe en daar valt iets voor te zeggen.

De enige foto die ik van hem heb, is afkomstig uit het boekje dat is verstrekt door “Ons Belang” ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan in 1969 en daaruit komt ook de tekst i.v.m. zijn aftreden. 




Overgrootvader Jan is gestorven in 1925, op 57 jarige leeftijd, dus hij zou sowieso niet meer lang bestuurslid van “Ons Belang” zijn geweest. Maar hij was dus wel één van de oprichters en daar ben ik trots op.
Overgrootmoeder Cornelia, die ook niet oud is geworden (zij overleed op 51 jarige leeftijd in 1924) heeft 14 kinderen ter wereld gebracht. Mijn grootvader Johannes was de vijfde in de rij en de tweede die het langer dan enkele maanden volhield, want velen overleden (ook na hem) binnen enkele maanden na de geboorte! Wat een tragiek.
Ze werden toen sowieso niet erg oud in mijn familie. Mijn vader die in 1921 is geboren heeft zijn grootouders dus nauwelijks gekend. En zijn eigen vader Johannes is ook maar 49 jaar geworden.

Onlangs wees Eric van der Ent me erop dat ene Jan Kwatta mijn betovergrootvader is. Zijn echte naam was Jan Ruijer. Hij was de schoonvader van overgrootvader Jan, want Jan was getrouwd met zijn dochter Cornelia Ruijer. 



Jan was oorspronkelijk afkomstig uit Soest en stierf in Baarn toen hij 78 jaar oud was, dat was in1920. Hij leefde dus wat langer dan de anderen in mijn familie, maar was dan ook geen Smeekes.
Jan Kwatta was zijn bijnaam, omdat hij in Baarn rondging om de bekende Kwatta chocolade repen te verkopen.

Jan Ruijer (alias Jan Kwatta)






Er is een leuke foto van hem te zien op deze site waarop hij te zien is met juk waaraan de blikken met Kwattta hangen. De naam Ruijer was ik wel ooit tegengekomen maar deze relatie had ik nooit gelegd. Ook mijn ouders niet. 

Wel leuk te weten zo’n voorvader te hebben. En dat hij een kindervriend was (hij verkocht natuurlijk wel een voor kinderen aantrekkelijk artikel en dan ben je gauw populair) doet me erg goed.


De andere betovergrootvader was Anthonij Smeekes, geboren in 1839 in De Bilt. Overleden in Baarn in het jaar 1908. In rechte lijn teruggaand was hij de zoon van Christiaan Smeekes, geboren in 1811 in De Bilt en overleden in De Bilt in 1881. 

En hij was weer de zoon van Hendrik Smeekes, geboren in 1750 in De Bilt en overleden in De Bilt in 1848. Op 97 of 98 jarige leeftijd. Die kon dus wel heel oud worden!

Dus de uiteindelijke roots liggen in De Bilt. Hoewel verrassingen zijn niet uitgesloten want er is nog één voorvader Smeekes verder terug te traceren en dat is Mattheus Smeekes, de vader van Hendrik. Er wordt niet vermeld in de annalen waar hij vandaan kwam.

Misschien wel uit het zuiden van Nederland. Want waar ik nu woon, in de buurt van Maastricht, wonen opvallend veel mensen met de naam Smeekes....











Hans Smeekes



Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

zaterdag 21 november 2015

Wie, Wat, Waar? Kinderen familie Schouten uit de Hoofdstraat


Speurder, de speurhond van Groenegraf.nl
Vandaag is een nieuwe uitzending in de rubriek Wie, Wat, Waar? bij RTV Baarn gestart. De rubriek is een samenwerking met Stichting Groenegraf.nl. U kent inmiddels onze speurhond "Speurneus". Tijdens de uitzending van de rubriek Wie, Wat, Waar? graaft Speurneus telkens een foto van Groengraf.nl op. Wij hopen dan dat de kijkers van RTV Baarn en de volgers van Groenegraf.nl de vragen die we hebben over de foto kunnen beantwoorden.






Kinderen van de familie Schouten?

Op deze foto is een viertal kinderen te zien. De foto is afkomstig uit de collectie van de familie Schouten aan de Hoofdstraat. De familie woonde in een boerderij van Sijmen Schouten (1867-1947), later werd de boerderij bewoond door zijn zoon Jan Schouten (1917-2011). Van Jan hebben we deze foto gekregen. Naast deze foto hebben we nog een hele grote hoeveelheid foto's mogen scannen. Ook van die foto's is vaak niet duidelijk wie er op de foto's afgebeeld staan.

Jan Schouten is inmiddels helaas overleden, daarom roepen we uw hulp in. Weet u wie deze kinderen zijn? Laat het ons dan weten.

Wat we precies willen weten leest u op onze site via deze link, of bekijkt u op RTV Baarn. De uitzending blijft ook te zien op onze site via deze link. Op die plek kunt u gelijk ook uw reacties plaatsen.

We zijn heel erg benieuwd of u ons kunt helpen!

Update: Uit de familie Schouten kregen we de tip dat links onder Johannes Gerardus (Jan) Schouten (1917-2011) staat en achter hem zijn zus Woutera Maria (Tera) Schouten (1915-1984). De andere twee kinderen zijn waarschijnlijk logeetjes.



RTV Baarn via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42 of via de stream op www.rtvbaarn.nlYouTube en Facebook.

Op onze site is deze rubriek te volgen via www.groengraf.nl/wiewatwaar

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter