woensdag 31 januari 2018

Prinses Beatrix geboren in Baarn

Stilte voor het Paleis maar in Baarn laait de feestvreugde hoog op

De eerste bloemenhulde
Op 31 Januari 's morgens te 9 uur 47 aanschouwde Prinses Beatrix het leven. De spanning is voorbij. De in simpele woorden ge­stelde boodschap van het paleis heeft in luttele seconden weken van wachten weggevaagd. Het com­mando: ,,Aandacht, militaire auto­riteiten, 51 schoten" heeft geklonken, en werd overgebracht naar de groene weide even buiten Baarn, waar de vuurmonden evenwijdig gericht in de alarmstelling stonden. Voltallig is het bedieningspersoneel, aanwezig zijn de batterij-officieren, op zijn post is de commandant van de eerste saluutbatterij in den lande, kapitein van Nynatten.

In den mistige Januarimorgen da­verden de schoten over de vlakke lan­den langs de Eem, beluisterd door de omwonenden tot in verre kring, die bedachtzaam telden, tot na 51 schoten geen geluid meer werd vernomen een Prinses was geboren!


Nog vóór half elf rukte de batterij weer in. Omstuwd door de dorpsjeugd trokken de manschappen de stukken naar de binnenplaats achter het bureau van politie, waar ze in storm en regen, in sneeuw en hagel, rustig gewacht hadden, tot het alarmsignaal zou weer­klinken.

In Baarn knalden de kanonnen het eerst.
Precies tien minuten na de geboorte van prinses Beatrix, te 9 uur 57, werd het bericht per telex verzonden, aan de kranten en aan de garnizoenen in de plaatsen, waar sa­luutschoten moesten worden gelost. Op hetzelfde ogenblik werd het heuglijke nieuws dus door de garnizoenen ontvan­gen. De gereedstaande batterijen hebben echter niet alle op hetzelfde tijdstip vuur gegeven. De afdeling generale staf van het departement van Defensie melde de volgende tijden, waarop de eerste schoten zijn gelost:

-       Baarn  9.55

-       Den Haag  9.57  

-       B r e d a  9.59  

-       A m s t e r d a m  10.01

-       A r n h e m 1 0.01

-       A m e r s f o o r 10.02

-       D e n H e 1 d e r  10.03

Dat Baarn twee minuten eerder kon schieten, was het gevolg van een recht­streeksche waarschuwing, aangezien de batterij in Baarn niet op het telexnet was aangesloten.

Schooldeuren gaan open
In Baarn laaide de feestvreugde steeds hoger op. De scholen, nauwelijks Rust, strikte rust heerst er thans voor het paleis te Soestdijk. Het jagende snelverkeer wordt op verre afstand gehouden, want verkeersposten te Soest, Baarn, in de richting Bilthoven, kortom in alle windstreken, leiden de lange files van motorrijtuigen langs· smalle binnenwegen tot ze ver, voorbij Soestdijk weer op den Rijksstraatweg uitkomen.
Alleen wandelaars worden thans voor het paleis toegelaten, en het is te begrijpen, dat vooral de Baarnsche jeugd voor wie hedenmorgen de school deuren wagenwijd openden, in drommen hierheen trekt, van top tot teen in oranje gestoken, of met tien en twintig tegelijk geladen op aftandse brikjes, die echter door de verkeerspost bij de Oranjeboom onverbiddelijk worden teruggewezen. 
Omstreeks half elf uur reeds werd de eerste bloemenhulde ten paleize bezorgd. Het waren de dames de Ruiter, van Garderen en de Smit, die uit naam van de beide Baarnsche Oranjeverenigingen een reusachtige bloemenmand naar het paleis droegen, omstuwd door zeer vele leden der beide organisaties, die echter voor het hek moesten blijven wachten. Alleen de drie dames met haar fraaie bloemenhulde mochten doorlopen, en haar huldeblijk aan den dienstdoende lakei af geven.
Even later was er wederom een aardig moment te beleven. Leerlingen van de school voor reserveofficieren der onbereden artillerie te Utrecht hadden onder leiding van hun commandant, kapitein begonnen, openden haar deuren, en lieten een schare van enthousiaste jongens en meisjes naar buiten, die in lange rijen zingend en juichend door de versierde straten trokken. Van alle huizen in de Laanstraat wapperden de driekleur, en met bekwamen spoedgingen de verschillende comités aan den arbeid, ten einde het dorp een feestelijk aanzien te geven. Men weet, dat op verzoek van H.M. de Koningin met de versiering van Baarn en Soest gewacht was tot na het tijdstip van de blijde Gebeurtenis en het spreekt vanzelf, dat men aan dezen wenk gevolg had gegeven.

Ontspanning in het Badhotel
De spanning in het Badhotel is verbroken nu kan er gewerkt worden! De telefonisten, omringd door de veertien cellen, komen handen te kort om aan alle aanvragen tegemoet te komen.
,,Juffrouw is het gesprek voor Londen er nog niet?". ,,Als Kopenhagen komt, wilt u mij dan waarschuwen?". , Dringend Wenen, alstublieft ... " ,,Juffrouw, ,ik wacht al een kwartier op mijn aansluiting met Warschau, hoe zit dat toch?"

Er heerst in het kleine vertrek van het Badhotel, waar de telefoonkabels uit alle delen van de wereld thans tezamen komen een Babylonische spraakverwarring, maar de stemming is perfect, en geen wanklank wordt vernomen. Flitslicht flitst op, fotografen maken een plaatje van de drukte en draven dan weer weg. Rode, een estafette keten gevormd vanaf de kazerne aan de Croeselaan tot aan het paleis Soestdijk, en langs dezen keten werd een speciale oorkonde overgebracht waarop het feit van de heuglijke gebeurtenis vermeld staat. Met de oorkonde in de hand snelden de jongelui langs den Soestdijkschen weg en voor twaalf uur bereikte de Iaatste loper het paleis
Het eerste felicitatietelegram, dat ten paleize bezorgd werd, was van den gouverneur-generaal van Ned.-Indië. Daarna werd een prachtige bloemenmand van de gemeente Baarn met een oorkonde, en een bloemstuk van burgemeester jhr. dr. G. C. J. van Reenen aangeboden.

Herauten trekken door Baarn
Onmiddellijk na het bekend worden van de blijde gebeurtenis ten paleize Soestdijk, trokken drie herauten in middeleeuwse kledij te paard door Baarn om de bevolking op de hoogte te stellen van het feit, dat er een prinses geboren was. De herauten waren onder andere Gerrit Haarman en Gosen Brölman van de ruiter vereniging Eemruiters. Met luider stemmen werd door één der herauten de volgende oorkonde voorgelezen:

"Aan de burgerij van Baarn wordt hierbij kond gedaan, dat ons heden op het paleis Soestdijk een prinses is geboren. Dat het Goden moge behagen dat zij groeit en bloeit tot vreugde van haar Prinselijke Ouders en tot heil van Volk en Vaderland. Lang leve het Prinselijk Paar,"

Deze proclamatie werd op alle hoeken, voor het gemeentehuis op de Brink, bij het station en overal, waar maar mensen tezamen waren, voorgelezen, voorafgegaan en gevolgd door trompetgeschal.

De eerste huls
De eerste huls van de saluutbatterij Baarn, welke om 9.55 het eereschot heeft gelost is aangeboden aan H.K.H. Prinses Juliana en Prins Bernhard.


Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter  

         

dinsdag 30 januari 2018

De nacht voor de geboorte van Prinses Beatrix

Soestdijk, 12 uur ‘s nachts op 30 januari 1938
Alle tekenen zijn aanwezig, dat aan de lange periode van wachten een eind Is gekomen.  Het Is twaalf uur 's nachts en nog branden alle lichten in het paleis. In het begin van den avond is de dokter van de Prinses, dr. C.L. de Jong, die dr. De Groot zal assisteren, ten paleize aan­gekomen. Niet lang daarna arriveerde de tweede verpleegster, Romke Vermeer. Het verlof voor de telefonistes om haar maaltijden in het restaurant van het Badhotel te gebruiken, was tegen 4 uur 's-namiddag ingetrokken. De telefoonposten voor de pers en ten paleize zijn versterkt. Ook te Amsterdam heeft de P.T.T. bijzondere maatregelen getroffen. Zowel de directeur van het telegraafkantoor, als die van het telefoon­kantoor heeft extra-personeel opgeroepen. Zoo is dus alles gereed om het groote nieuws onmiddellijk te kunnen doorgeven. Op een rustige Zondag is een avond gevolgd die in scherpe tegen­stelling stond tot de voorgaande avonden. De nerveuze stemming ten paleize vindt zijn weerslag in het Badhotel.

In het feit, dat de Prins en de Prinses Zondag niet waren uitgegaan en alleen de Koningin een korte wandeling in het park had gemaakt, meende men nog geen aanwijzing te mogen zien, omdat het slechte weer een autotocht wellicht ongewenst maakte. Pas toen men zag, dat de P.T.T. een wenk had gekregen om op alles voorbereid te zijn, begreep men ten volle, dat het einde van het wachten aanstaande was. De telefoon rinkelde, de journalisten liepen haastig heen en weer, er ontstond een merkwaardige sfeer van spanning. Men begaf zich naar het paleis en keek naar de verlichte ramen. Achter -steeds meer- vensters zag men lampen branden. Ook het licht in de colonnades was volop aan. Dit was voorlopig het enige, wat de weinige kijkers zagen, tot om halfelf een auto uit het duister kwam aan­glijden en langzaam het hek aan de rechterzijde binnen wenkte. Het.is een gesloten Hofrijtuig, dat voorrijdt. Geen licht brandt erin. De chauffeur wacht voor den rechteringang, den ingang voor den Anna Paulowna-vleugel, waar het Prinselijk Paar woont. Een lakei verschijnt aan de deur en dan eensklaps gaat het licht in de hall uit. De auto dooft de koplampen. Een donkere gestalte gaat het bordes op en verdwijnt. Even blijft het nog donker en dan gaan de lichten weer op. Een lakei draagt een paar koffers naar binnen: de tweede zuster, Romke Vermeer, is aangekomen. De veldwachters houden even later het verkeer staande als de auto weer verdwijnt in de richting Baarn.

Er ligt nu een groote spanning en nervositeit over allen. Nu is het of in het gehele hotel iets trilt. Er is meer geluid, er is meer weging. Men ziet mensen heen en weer lopen. De telefonistes gaan niet naar huis; anders om kwart voor twaalf ging het telefoonkantoor dicht en heerste er een doodse stilte in het rustige vertrek, doch nu is het een en al beweging.

SOESTDIJK, 1.45 UUR.
Op drie plaatsen in Soestdijk brandt thans volop licht: in het Paleis, in het telegraafkantoor daar recht tegenover, waar het door de gesloten blinden dringt, en in het Badhotel. Hoewel de officiële mededeling, dat de Blijde Gebeurtenis te verwachten is, nog niet is verschenen, heerste toch spanning, omdat alles er op wijst, dat zij aanstaande is. Beambten van de P. T.T. bewaken en controleren alle telefoon- en telegraaflijnen. Op het plein voor het hotel Trier en voor het telefoonkantoor staan in de duisternis de auto's van de journalisten en fotografen, die naar de verlichte façade van het Paleis turen. Bij de telex wordt met verdubbelde activiteit de wacht gehouden. Uit alle delen van Europa worden telefoonverbindingen aangevraagd met Soestdijk.

SOESTDIJK, 2.30 UUR
In den zwartdonkeren tuin aan de achterzijde van het Paleis lopen, verloren in de duisternis, de wachters. Hier op den onverlichte weg langs de Praamgracht ziet men, dat het Paleis vannacht niet te ruste is gegaan. Vrijwel alle ramen vooral die in het Baarnsche gedeelte, waar de Prinses en de Prins hun intrek hebben genomen, zijn hel verlicht. Aan de voorzijde van het paleis brandt het licht, zoals het reeds den geheel en avond gebrand heeft. Tegen het hek aan de voorzijde staat een vijftal buitenlandse fotografen. 

Zij staren over het hek en hebben hun toestellen en blitzlichtapparaten bij zich. Zelf weten zij blijkbaar niet, wat zij hier doen, doch zij wachten in de duisternis. De hekken aan de voorzijde knarsen open. De veldwachters worden afgelost. Een auto, die uit de richting Amsterdam komt, stopt, ondanks het stopverbod, voor het paleis. "Is het Prinsenkind nog niet geboren?" vraagt de Gelderschman, die op weg huiswaarts is.

SOESTDIJK, 3.30 uur.
De toestand ten Paleize is, zoals hij den helen avond is geweest. Enige positieve mededeling is er niet gekomen. Veranderingen is dan ook in de situatie niet te bemerken. De spanning in het Badhotel stijgt voortdurend. De journalisten rijden af en aan naar het Paleis om te zien, of daar iets te ervaren is. De telefooncentrale heeft het druk te verantwoorden en er zijn in den nacht vier in plaats van twee telefonistes.

SOESTDIJK, 4 uur.
Er is in de situatie nog steeds weinig verandering gekomen. In het middengedeelte van het Paleis ziet men door de ramen aan de linkerzijde dat in de vertrekken, waar H.M. de Koningin Haar intrek heeft genomen het licht brandt.
 
Het is 31 januari 1938 klik op onderstaande link wat er toen gebeurde ook in Baarn.
 
 
 

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter  

         
 
 
 
 
 

maandag 29 januari 2018

Van Baarn naar Beter

Razen over de rijksweg langs Baarn


door Eric van der Ent


Van A naar Beter: onder dat motto wil onze overheid de mobiliteit in Nederland verbeteren, en dat is nodig. Autorijdend Nederland staat te vaak stil. Nieuwe snelwegen moeten aangelegd worden en bestaande wegen moeten verbreed worden. “Beter” is in deze context echter een relatief begrip. Is het echt beter als er meer asfalt in Nederland ligt? Voor de  economie zeker, maar voor de leefbaarheid in Nederland en het milieu zeker niet. Er worden belangrijke keuzes gemaakt met grote gevolgen voor de toekomst.


Rijksweg 1 (de huidige A1) bij Baarn in 1951 toen nog maar 2 rijstroken.


1951: de bouw van het viaduct bij Eembrugge
Ook Baarn ontkomt niet aan de “vooruitgang”. Het zal elke Baarnaar opgevallen zijn dat de afgelopen maanden, en nu nog steeds, hard gewerkt wordt aan de verbreding van de rijksweg A1 langs Baarn. Een hele grote klus. Voor mijn gevoel ligt de snelweg er al een eeuwigheid, maar niets is minder waar. Pas in 1921 werd de eerste snelweg ter wereld gebouwd. Een weg van 9 km bij Berlijn. Wie denkt dat de A1 de eerste snelweg in Nederland was heeft het mis, dat was de A12 tussen Voorburg en Zoetermeer. Deze weg werd in 1937 aangelegd en was de eerste snelweg ter wereld met een vluchtstrook. Die weg werd snelweg genoemd, maar was niet te vergelijken met een snelweg zoals we die nu kennen. Geen gescheiden rijbanen, geen ongelijkvloerse kruisingen en de rijbaan was ook voor ongemotoriseerde voertuigen toegankelijk.

1951: nog een foto van het viaduct

Met de bouw van de A1, en dan het stuk tussen Baarn en Hoogland, werd vóór 1945 begonnen, maar de oorlog zorgde ervoor dat de werkzaamheden gestaakt moesten worden. In 1948 werden de werkzaamheden opnieuw gestart en in 1951 waren de aardenbanen van dit traject gereed en werden de viaducten bij de Baarnsedijk en de spoorweg Amersfoort-Nijkerk in uitvoering genomen. In 1952 werd er een noodaansluiting naar Baarn gemaakt en werd begonnen met de bouw van de viaducten bij Eemnes en Baarn. Op 20 juni van dat jaar werd het traject Baarn-Hoevelaken opengesteld voor verkeer. Knooppunt Hoevelaken was nog een rotonde. De snelweg had nog maar één rijbaan (1 weg met 2 rijstroken). Pas in 1958 was het stuk Baarn-Muiderberg gereed. Tot die tijd werd de huidige Amsterdamsestraatweg nog gebruikt als doorgaande route naar Amsterdam.

Pas in de jaren zestig werd het traject Baarn-Amsterdam dubbelbaans. Deze foto is gemaakt nabij de Witte Bergen.

In 1967 werd het stuk tussen de Witte Bergen en Baarn omgebouwd tot een dubbelbaanse autosnelweg (2 wegen met elk twee rijstroken). Pas vanaf toen zag de A1 er dus ongeveer uit zoals nu. Nog maar vijftig jaar geleden dus! In 1971 werd ook het stuk tussen Bunschoten en Hoevelaken dubbelbaans en nu in 2018 komen er weer twee rijstroken bij.

1971: het viaduct bij de Eem wordt dubbelbaans gemaakt

Tegenwoordig bezit vrijwel elk gezin een auto, vaak zelfs meer dan één. Geen wonder dat snelwegen overvol raken. Door de explosieve groei van het aantal auto’s in Nederland heeft de overheid grote moeite om de zaak in beweging te houden. Miljarden worden geïnvesteerd in wegen, maar het is dweilen met de kraan open. De verbreding van de A1 vordert gestaag, maar hoelang zal het duren voordat deze, dan zesbaansweg, ook weer vol staat? De vooruitgang is niet te stoppen maar gaan we echt van A naar beter?

Voor wie ernaar terug verlangt: de autoloze zondag in 1973, met onder andere beelden van de autoloze snelweg bij Baarn:





Eric van der Ent












Dit verhaal verscheen op maandag 29 januari 2018 in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Groenegraf.nl    



Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Bent u geïnspireerd geraakt door dit oud-Baarn verhaal en wilt u zelf eens wat 
schrijven voor onze website? Stuur uw verhaal dan
 per email aan groenegraf.baarn@gmail.com

zaterdag 27 januari 2018

Wie, wat, waar: Familie Breunesse

Speurder, de speurhond van Groenegraf.nl
In de rubriek Wie, Wat, Waar zoeken we in samenwerking met RTV Baarn naar oplossingen voor vragen over oude foto's van Baarn.  U kent inmiddels onze speurhond "Speurneus". Tijdens de uitzending van de rubriek Wie, Wat, Waar? graaft Speurneus telkens een foto van Groengraf.nl op. Wij hopen dan dat de kijkers van RTV Baarn en de volgers van Groenegraf.nl de vragen die we hebben over de foto kunnen beantwoorden.


Onze vragen gaan dit keer over de familie Breunesse. Hierboven ziet u een familieportret van de familie Breunesse gemaakt op de trouwdag van Wouter Breunesse (1890-1921) en Pieterke Hop (1890-1955). De foto ontvingen we van kleinzoon Wim Breunesse.
Wouter Breunesse

Wouter Breunesse was aannemer en was in 1921, samen met zijn broer Gerrit, betrokken bij de bouw van onder andere school Lenteleven aan de Acacialaan. Tijdens de werkzaamheden gebeurde iets verschrikkelijks. Wouter viel van de steiger en brak daarbij zijn nek. Hij overleefde de val niet. Op 30-jarige leeftijd overleed hij en liet zijn vrouw en vier kinderen alleen achter.

Lenteleven vlak voor de sloop

Wim Breunesse kent een aantal namen van personen op de trouwfoto:

7. Wouter Breunesse
11. Pieterke Hop
14. Gerrit Breunesse (broer van Wouter)
18. Bart Breunesse (vader van Wouter)

Graag zou hij de namen van de overige personen op de foto kennen. Wie kan helpen?

Wat we precies willen weten leest u op onze site via deze link, of bekijkt u op RTV Baarn. De uitzending blijft ook te zien op onze site via deze link. Op die plek kunt u gelijk ook uw reacties plaatsen.

We zijn heel erg benieuwd of u ons kunt helpen!


De uitzendingen van RTV Baarn zijn te zien via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42 of via de stream op www.rtvbaarn.nlYouTube en Facebook

Ook via Xs4all en Telfort met de witte afstandsbediening op kanaal 626 en via XMS, Edutel, Fiber.nl, Stipte, Lybrandt en Telfort met de zwarte afstandsbediening op kanaal 2125.

Op onze site is deze rubriek te volgen via www.groengraf.nl/wiewatwaar

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen?

donderdag 25 januari 2018

De Baarnse Watersportvereniging de Eem

de Baarnse Watersportvereniging de Eem in 2017
Historie
Op 20 maart 1923 richten 20 leden, onder voorzitterschap van de heer G.L. Tegelberg, de Baarnse Watersportvereniging de Eem op en begint de vereniging aan de opbouw van een inmiddels bijna 95-jarige historie. Aan het einde van het eerste verenigingsjaar bedrijven 48 leden watersport in verschillende privé wherry’s, zeilboten en kano’s. 5 jaar later prijkt BWV de Eem op de ledenlijst van zowel de Koninklijke Nederlandse Roei Bond (KNRB) als het Koninklijk Nederlands Watersport Verbond (KNWV).

Botenhuis
In die beginjaren spreekt men nog van ‘een botenhuis’ dat de vereniging eerst voor 180 gulden per jaar van de gemeente Baarn huurt en in 1936 voor 1500 gulden in eigendom krijgt, terwijl voor de grond een erfpacht van 1 gulden per maand geldt. Het botenhuis ligt – heel toepasselijk – precies tussen twee in 1916 door August Janssen gebouwde zwembaden in. De huidige toegangsweg naar de vereniging draagt nog altijd zijn naam. In het ene zwembad baadt ‘het gewone volk’, gratis. Voor het andere bad, waar nu nog het woord zweminrichting op de gevel staat, moet je betalen. De komst van het huidige Baarnse zwembad en zwaar vervuild Eemwater doen beide zweminrichtingen in de geschiedenisboeken verdwijnen.

het logo van BWV de Eem
Vooroorlogse vloot
Voor de oorlog bestaat de vloot vooral uit wherry’s en 12-voets jollen. Dat mag ten opzichte van het huidige botenbestand misschien wat minderwaardig lijken, destijds hebben leden ‘hun’ waardevolle materiaal moeten redden uit vernielzuchtige handen van de wegtrekkende vijand. Maar de 13 roei- en 2 zeilboten hebben de oorlog overleefd en 5 jaar later heeft de boots- alias scheepstimmerman er zelfs 4 jollen bijgebouwd. Wezenlijke aanwas van vooral de roeivloot dateert uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw, als ook de eerste kunststofboten (jeugdskiffs) te water gaan.

Bootsman
Vanaf de oprichting van de vereniging is er een bootsman in dienst, die waakt over het verenigingsbezit. In 1943 moet bootsman Knip vanuit zijn bootsmanshuisje met lede ogen aanzien dat enthousiaste leden ook ’s winters gaan roeien; een ware aanslag op het gekoesterde varend materieel. Dit huisje met luiken voor de ramen mag  vanaf de waterkant lange tijd een heel pittoreske indruk  hebben  gemaakt, begin 90-er jaren is het erg uitgewoond en in 1994 sluit de laatste bootsman, Savonije, voor de laatste keer de deur bij zijn vertrek naar een verzorgingshuis.

Het vernieuwde verenigingsgebouw
Verbouwing of vernieuwing van de accommodatie is sinds de verwerving van het botenhuis een terugkerend thema. Een nieuwe ingang vormt in 1947 de eerste aanpassing, na grondruil met Thymen de Ruig. Ruim 30 jaar later keurt de ledenvergadering een flinke uitbreiding goed van een stenen aanbouw met balkon, gerenoveerde botenloods, vernieuwd vlot en een door Harry Rentema ontworpen botenwagen. Weer 20 jaar verder in de tijd is de recover bijna twee keer zo groot en liggen de wherry’s en singleboten in een nieuwe loods. Dit alles ten koste van het bootsmanshuisje van bootsman Savonije, wiens brievenbus nog wel is blijven staan. Het huidige gebouw biedt ruimte aan meer dan 400 leden, ongeveer 80 roei- en 10 zeilboten. Het vormt met z’n modernere uitstraling en fors uitgebreid balkon een ware parel aan de Eem.

Verenigingstenue en embleem

Het oude wapen van Baarn



















Ook het verenigingstenue kent zijn eigen geschiedenis. Het vroegere gemeentewapen van Baarn,
daterend uit de periode 1867 tot 1969, vormt het verenigingsembleem. De BWV de Eem heeft het oude wapen in ere gehouden.

Omvang vereniging
Een nauwkeurige weergave van de ontwikkeling van het ledenaantal is bijna niet mogelijk vanwege de vernietiging van het verenigingsarchief tijdens de oorlog. Wel is duidelijk dat de vereniging een gestage groei heeft gekend, zeker tot ongeveer 2010. Momenteel schommelt het met ups en downs rond de 450.

Archief
Bestaand archief is online te raadplegen bij Eemland Archief in Amersfoort via http://www.archiefeemland.nl

Bronnen: de Baarnse Watersportvereniging de Eem
(https://www.bwvdeeem.nl/vereniging/historie-bwv-de-eem/)




Embleem

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter  


         


dinsdag 23 januari 2018

Herinneringen van Hans (29): Winterpret

In de wintertijd krijg ik altijd nostalgische gevoelens naar mijn jeugdtijd, want het is net alsof toen de winters pas echte winters waren met ijs en sneeuw. Hoe het ook zij, ik heb er leuke herinneringen aan.

Zo herinner ik me dat we grote sneeuwbergen maakten op het veldje ingeklemd tussen de Lepelaarstraat, Reigerstraat, Wulpstraat en Snipstraat. Sneeuwballen gooien. Lekker rollebollen in de sneeuw. We konden er geen genoeg van krijgen.

Ik weet niet meer of wijzelf daaraan ook hebben meegedaan, want het was wel een stukje bij ons vandaan, maar voor de Baarnse jeugd was wat sleetje rijden betreft het Bosje van IJsendijk met zijn helling de ideale plek. 

Schaatsen heb ik geleerd op de dichtgevroren vijver bij de flats aan de Oosterstraat. Met de ouderwetse duwslee als steun. Nog op Friese doorlopers, die je honderd keer weer opnieuw moest vastknopen.

Als het een tijdje echt goed gevroren had dan kon je schaatsen op de Praamgracht. Het bruggetje is dat bij de Naald. 

En ja, dan was de Eem niet ver weg. Voor velen was het een uitdaging om het IJsselmeer te bereiken, maar daar heb ik me nooit aan gewaagd. Kuijer bereiken was al een hele prestatie.

En met oudjaar was er dan het carbid schieten.Vooral mijn broer Henk hield zich daarmee bezig. Ik was een aandachtig toeschouwer. Sommige jongens in de buurt (de Lepelaarstraat) konden beschikken over heuse melkbussen. Die gaven uiteraard de beste knallen. Maar met een oude verfbus ging het ook al heel aardig.

Het zou goed kunnen dat bovenstaande tekeningen uiteindelijk in het prentenboek over Baarn terecht gaan komen, waaraan ik hard bezig ben. Deze winterse plaatjes zijn dus een leuk opwarmertje. 

Hans Smeekes
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter