5 en 6 september: Cultureel Festival 2014 in Baarn

Op vrijdag 5 september gaat het Cultureel Festival weer van start. Het festival wordt officieel geopend door wethouder Kees Koudstaal. Ook dit jaar is er weer van alles te doen tijdens het festival op 5 en 6 september. Op vrijdagavond is er BrinkPop en op zaterdag zijn diverse podia en markten te vinden in het centrum van Baarn.

Vrijdag 5 september 2014

BrinkPop

19.00 - 23.00 uur 
Het festival start met BrinkPop, een podium speciaal voor jong talent. Onder andere Loose Ends, Elena en de broers Jordanov zullen een spetterend optreden geven.

Zaterdag 6 september 2014

Loof Podium & Baarnsche Courant Podium Pekingtuin

11.00 - 23.00 uur
In de Pekingtuin bevinden zich het hoofdpodium en het danspodium. Op het hoofdpodium zullen Slew Jones, The Black Veins, Get'Us en nog vele andere bands te vinden zijn. De afsluiter van de avond is een knallend optreden van Motel'35. Op het danspodium vind je jazz, moderne dans en een bijzonder tango-optreden met live muziek van Trio Tango Extremo.

Makelaar Bos Podium

11.00 - 16.00 uur
Ook in de Laanstraat bevindt zich een podium. Sfeervolle, intieme muziek met KrizzKrazz, Martijn van Essen en Aart Beunderman.

Pauluskerk

11.30 - 16.00 uur
De Pauluskerk is de plek om koren, zoals Dameskoor Enjoy en Concertkoor Baarn, te beluisteren. Van lichte muziek tot klassiek, alles komt voorbij. In de Herberg van Paulus organiseert Stichting Muziek en Dans workshops en kunnen mensen kennis maken met diverse instrumenten.

Trouwzaal Gemeentehuis

11.00 uur
De prijsuitreiking van de Baarnse Literatuurprijs 2014 vindt plaats in de Trouwzaal van het gemeentehuis. Binnenkort zal bekend gemaakt worden welke verhalen dit jaar genomineerd zijn.
Na de prijsuitreiking is er ook nog een programma met muziek van Tafelkoort Oeps!, Vocalgroup Esperanto en anderen.

Kunstmarkt

11.00 - 17.00 uur
De Kunstmarkt bevindt zich op de Brink. Is uw kunst echt of niet? Tussen 12.00 en 16.00 uur kunt u uw eigen kunst (of niets?) laten taxeren door Eric Branger, eigenaar van Boedelmakelaar en bekend van het SBS6 programma ‘Hoeveel ben je waard’.
Op de Kunstmarkt is kunst van Nadine Rol, FrontaalKunst en Ward's Art en nog vele andere kunstenaars uit Baarn en omstreken te zien.

Welzijns- en Vrijwilligersmarkt

11.00 - 17.00 uur
In de Pekingtuin is er een markt waar meer dan 50 stichtingen en verenigingen uit Baarn zich promoten en leden werven. Dit jaar zal Stichting Groenegraf.nl zich ook presenteren met een kraam. Op de kraam zijn allelei leuke spulletjes en foto's te vinden die met oud-Baarn te maken hebben. Kom langs om een praatje te maken met de vrijwilligers van Stichting Groenegraf.nl

Ook is er dit jaar een speciaal Kinderplein, georganiseerd door Bureau Prikbord, met allemaal leuke activiteiten voor kinderen. Bekijkhier de deelnemers en er is ook een speciaal programma met leuke workshops.

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

De eerste Ladderwagen van Baarn

de eerste ladderwagen in 2005

In 1996 is in het kader van het Project Versterking Brandweer een onderzoek uitgevoerd waaruit bleek dat de opkomsttijd voor een ladderwagen voor circa zevenhonderd objecten in Baarn zeer slecht was.

Behalve voor objecten moet de brandweer ook voorzien in een ladderwagen voor het werken op hoogte voor blus-, red- en hulpverleningswerkzaamheden, mede gelet op de huidige wetgeving, zo vertelde Jacco Krol.

Argumenten voor de aanschaf van een ladderwagen in Baarn
De Baarnse brandweer heeft onderzocht of Soest of Hilversum de beschikbaarheid van een ladderwagen ten behoeve van Baarn zou kunnen garanderen. Uiteindelijk bleek de aanschaf van een eigen ladderwagen de enige optie om de opkomsttijden sterk te verbeteren en om claims voor schades en slachtoffers sterk te verminderen.


de ladderwagen in aanbouw

De aanschaf

We hebben bij de aanschaf gekeken naar verschillende mogelijkheden. Herplaatsing van een ladderwagen uit Amersfoort of Wassenaar naar Baarn was een optie. Uiteindelijk is via een leverancier de ladderwagen van Utrecht aangekocht. Eerst is deze teruggegaan naar de fabrikant, Camiva. In één jaar tijd zijn de cabine en het volledige onderstel gerenoveerd en voorzien van een twee maanden oud ladderpakket.


het begint er al op te lijken

Wat kost een ladderwagen eigenlijk?

Jacco vertelde: ‘Als je een nieuwe bestelt kost dat circa € 550.000. Wij hebben alles kunnen regelen voor zo’n € 145.000.’

Waar moeten de sirenes aan voldoen?

De sirenes voldoen aan de Nederlandse norm van 116 decibel.

Mag iedereen met een vrachtwagenrijbewijs op de ladderwagen rijden?

Nee zeker niet, legde Jacco uit. De chauffeurs krijgen een speciale opleiding en ze moeten een aantal jaren rijervaring hebben op andere brandweerwagens. Als je gaat rijden moet je rekening houden met de wielbasis, breedte en hoogte van de wagen. Het ladderpakket steekt ongeveer anderhalve meter voor de cabine uit.



Schoorsteenbrand in de Bremstraat

Je kunt in Baarn niet overal rijden met de ladderwagen!

Je moet goed uitkijken. En bij de aanleg van nieuwe wegen en de herindeling van wijken, zoals de Oosterhei, wordt rekening gehouden met de druk op de wielen en de draaicirkel.

Wel heeft iedere brandweerwagen zijn eigen verhaal, zegt Jacco Krol. ‘Wij zijn in ieder geval blij met onze ladderwagen, hij heeft al vele malen zijn diensten bewezen.’

 Vervangen
Inmiddels is de ladderwagen vervangen door een Hoogwerker en of deze in Baarn blijft ?
Daarover is het College van Burgemeester en Wethouders momenteel druk over in gesprek met de Veiligheidsregio Utrecht.
 
 
Geplaatst door L.J.A.Bakker oud korpslid van Brandweer Baarn http://www.grijsvuur.nl

http://ljabakker.magix.net/website

http://www.knipselsuitkranten.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

 
 

Drie kerken voor de Oosterhei, deel 1: Een dorp op zichzelf

Wat is de oude Oosterhei en wat de nieuwe? De oude Oosterhei noem ik het buurtje rond Sparrenlaan en Noorderstraat. Mijn huisje in de Sumatrastraat stond honderd jaar geleden aan de rand van Baarn. De nieuwe Oosterhei zou ik de vogelbuurt en bloemenbuurt noemen; Kemphaanstraat, Reigerstraat en omgeving. Anderen rekenen dat tot de oude hei, omdat ambtenaren hebben bedacht dat de buurt achter de begraafplaats (Meeuwenweide, Zwanenweide enzovoort) de nieuwe Oosterhei heet. Toen die wijk gebouwd werd, heette die Eemdal 5. Niemand weet hoe de rest van het Eemdal precies in 1 tot en met 4 is opgedeeld. Wel is bekend wat Eemdal 6 is, al heeft dat in de volksmond ook diverse namen: Tuindorp, Legodorp, Blauw-geeldorp, Ikea-dorp. Het weiland tussen de Botter en de Eem, ook wel Eemerwaard of Onland genoemd, is al Eemdal 7 genoemd. Daar mag nooit worden gebouwd, zeggen velen. Maar dat hebben mensen ook gezegd van Eemdal 1 tot en met 6. Sterker nog, er zijn meer groene vlakten geweest waarvan niemand zich kon voorstellen dat er ooit gebouwd zou worden. Daar kom ik op terug in deel 4 van dit verhaal.

De wijk waarover deze serie gaat, noem ik dan maar de grote Oosterhei, tussen de oude Oosterhei en de nieuwe Oosterhei. De grote hei werd bebouwd in de jaren vijftig. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden. In de Mariakerk hangt een schitterende luchtfoto, die Eric voor deze site heeft gedigitaliseerd.

Onderaan loopt de Maatkampweg.  Het Eemdal was nog niet bebouwd. Haaks daarop loopt een grote verkeersader van beneden naar boven: dat zijn de Bremstraat en de Wijkamplaan. Het grote gebouw iets onder het midden is de Mariakerk. Schuin rechts naar boven zien we de Cantonschool, tegenover het Cantonpark. De drie straatjes rechts van de kerk en de complete driehoek links zijn in de jaren vijftig bebouwd. Vanaf de kerk een stuk naar links is een open terrein te zien, daarop verscheen de speeltuin Oosterkwartier. Links daarvan  is de lagere school Guido de Bres te zien. Van daaraf lopen de Irisstraat en in het verlengde de Reigerstraat naar boven. De winkelgalerij en De Ark zijn niet herkenbaar, maar als je weet waar ze zijn, zie je ze wel. Daarvandaan een stuk naar links is wel de vijver herkenbaar en als je het weet, zie je ook dat daar de flats staan.

Bevolkingsgroei
De grote Oosterhei is volgens mij relatief de grootste uitbreiding die Baarn ooit heeft gehad. Met relatief bedoel ik: oppervlakte ten opzichte van wat er al was. Het Eemdal is groter, maar in de eerste plaats lijkt dat veel minder als één plan ontworpen. Bovendien werden na de Oosterhei nog de Componistenbuurt, de Professorenbuurt, een deel van de Staatsliedenbuurt en de nieuwe Zeeheldenbuurt gebouwd en tegelijk met de Oosterhei de Schildersbuurt. Met andere woorden: wat was er nou eigenlijk voordat die enorme Zuidoostwijk, zoals die ook werd genoemd, werd gebouwd?  Tel je ook nog eens de villawijken niet mee, dan werd Baarn met die wijk voor het ‘gewone volk’ misschien wel met 20 à 30 procent uitgebreid.
De bevolkingsaantallen wijzen ook in die richting. Aantal inwoners van Baarn:
1940 : 13.200
1950 : 16.900 (= toename 28%)
1960 : 21.200 (= toename 25%)
Die toename hoeft niet aan het aantal woningen te liggen, maar kan ook gevolg zijn van een groter aantal kinderen per gezin. Anno 2014 heeft Baarn zo’n 25.000 inwoners, dat is slechts 18% meer dan in 1960. Daarvan kun je zeker zeggen dat het komt door een lager aantal kinderen per gezin. Maar dat de bevolkingsgroei in de jaren veertig en vijftig enorm was, is nu wel duidelijk en de bouw van de Oosterhei droeg daar in belangrijke mate aan bij.

Moderne keukens
In het gereformeerde kerkblad van 1956 trof ik een citaat aan van dominee Seegers over die nieuwe Zuidoostwijk, de Oosterhei. Hij noemde het ‘een dorp op zichzelf’ en schreef: “Ik denk dat de comfortabele manier waarop de huizen daar zijn ingericht de meeste huismoeders wel zal bevallen. Geen deuren met richeltjes; alles vlak bij de hand; een moderne keuken, wat wilt u nog meer?” Uit 1960 vond ik een citaat van zijn collega dominee Zeyl, die zo zijn gedachten had over de groei van de Baarnse bevolking: “Ik zie op plaatsen waar oude panden worden afgebroken nu soms achttien woningen verrijzen op punten waar er vroeger vier stonden. Ik zie in de toekomst Baarn nog groeien tot zeker een dertigduizend inwoners en in verband daarmee onze kerk tot drieduizend leden. Weet u wat dit ook betekent? Mijns inziens op den duur een derde kerkgebouw, een derde predikant en we zullen dan ook wel aan een evangelist(e), een jeugdleid(st)er of een jeugdconsulent en een maatschappelijk werkster toe zijn.”
Het derde kerkgebouw kwam er niet, al had de kerk rond 1970 wel enige tijd een optie op een stuk grond tegenover de Gaspard de Colignyschool. Gelukkig kwam het er niet, want in 1995 moest de kerk zelfs het tweede gebouw afstoten. Drieduizend leden kwamen er ook niet, want het aantal gereformeerden onder de bevolking daalde van tien procent toen tot zes procent nu. En de dertigduizend inwoners van Baarn kwamen er ook niet. Toch zijn de citaten van beide dominees heel interessant bij een poging om een beeld te vormen van hoe er in de jaren vijftig werd gedacht over de groei van Baarn. Met name door die Zuidoostwijk.

Op de foto herkent menigeen de Cantonschool. Hij werd gebouwd aan het begin van de jaren vijftig. De foto is van Jacques Stevens, een Hilversumse fotograaf die veel fotografeerde voor De Gooi- en Eemlander. Die krant publiceert iedere week een foto uit het archief van Stevens, waarvan niet bekend is wat er op de foto staat. Een school in Bussum, dacht de redactie. Wij wisten beter. Karla Roskamp was zo doortastend om de redactie te vragen of we de foto ook voor het Groene Graf mochten hebben. Dat was geen probleem.

Hoopvolle kerken
Een dorp op zichzelf. Zo kun je het Eemdal ook noemen, maar in het Eemdal staan alleen huizen. De grote Oosterhei kreeg een eigen winkelcentrum (Reigerstraat) en twee scholen. De openbare Cantonschool, ook al was de Oosterschool aan de Oosterstraat dichtbij, en de protestants-christelijke Guido de Bresschool. De uitbreiding van Baarn was zelfs zo groot, dat alle drie de grote kerken besloten er een tweede kerkgebouw neer te zetten. De rooms-katholieken de Mariakerk, dat hebben we al gezien. Maar hoe zat het met de hervormden en gereformeerden? Daarover schrijf ik als vervolg hierop drie verhalen, die hopelijk ook boeiend zijn voor mensen die niet (meer) in de kerken zijn geïnteresseerd. Thema: die prachtige Zuidoostwijk, die grote Oosterhei, die wijk voor jonge gezinnen die zo’n grote opwaardering was voor Baarn, gaf ook de kerken hoop op een grote groei. Die kwam er even, maar nam ook weer af. Eén kerk bleef over op de Oosterhei, de kerk waar we de mooie luchtfoto aan te danken hebben.

Johan Hut

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Politieman in Oorlogstijd, inspecteur Chris Dragt

Politieman in Oorlogstijd van Elly Dragt,
boordevol Baarnse geschiedenis!

In 2010, alweer vier jaar geleden, werd ik benaderd door Gerhard (Gerry) Breekveldt, geboren Baarnaar (1925), maar geëmigreerd naar Nieuw Zeeland. Hij was inmiddels de Nederlandse taal verleerd, maar schreef, in het Engels, dat hij goede herinneringen had aan zijn tijd in Baarn. Hij had wat herinneringen op papier gezet en wilde dat wel met ons delen. Het probleem was dat hij dit alleen op papier had en geen idee had hoe hij dat per email naar ons toe zou kunnen krijgen. Dan maar per post, een prima alternatief toch? Na ruim een maand onderweg te zijn geweest kwam de brief uit het verre Nieuw Zeeland in Baarn aan. In een grote envelop waren getypte velletjes en wat foto's en tekeningen te vinden. Alles in het Engels, maar wat een prachtige verhalen uit het Baarn van weleer!

Eén van die verhalen sprak mij extra aan, dat was een verhaal over het eind van de Oorlog, volgens mij een nog nooit eerder gepubliceerd, en natuurlijk waargebeurd, verhaal uit Baarn. Ik vroeg Gerry of ik het verhaal mocht publiceren op onze website. Gerry vond dat prima. Zo gezegd, zo gedaan. Korte tijd later was in ons oude weblog het verhaal te vinden. Dat blog is inmiddels ter ziele en vervangen door dit mooie weblog. Het verhaal van Gerry heb ik natuurlijk opnieuw in ons weblog geplaatst en u kunt het hier lezen.

Elly Dragt

Een paar maanden later werd ik benaderd door Elly Dragt. Zij had het verhaal gelezen en zou graag in contact komen met dhr. Breekveldt. Zij schreef dat ze zich aan het verdiepen was in de geschiedenis van Baarn in oorlogstijd. Dhr. Breekveldt zou haar wellicht meer kunnen vertellen. Ik heb haar daarop het emailadres van dhr. Breekveldt gegeven. Of dat contact nog tot stand gekomen is weet ik niet, dhr. Breekveldt, geboren in 1925, was immers al op leeftijd. Met mevrouw Dragt heb ik later nog verschillende keren contact gehad. Ik kwam erachter dat zij een dochter is van Chris Dragt, politie-inspecteur ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Uit boekjes over Baarn in oorlogstijd kende ik gebeurtenissen die plaats hadden gevonden waarbij haar vader een belangrijke rol heeft gespeeld. Als inspecteur van politie zat Chris Dragt in een moeilijke positie. Voor de Duitsers moest hij doen alsof hij zich hield aan de Duitse regels en eisen, terwijl hij intussen deed wat hij kon om de Duitsers tegen te werken en het verzet te helpen. Een gevaarlijke situatie!

Het lukte me om een afspraak met dochter Elly Dragt te maken. Ik had het boekje Baarn in Oorlogstijd te leen gehad van haar en wilde het haar persoonlijk teruggeven. Ik toog naar Rotterdam om het boekje terug te brengen en hoopte dat mevr. Dragt mij zou willen vertellen over haar vader Chris en de bijzondere gebeurtenissen in Baarn, maar ze vertelde me dat ze gegevens aan het verzamelen was om zelf een publicatie te maken over het leven van haar vader. Een beetje teleurgesteld was ik natuurlijk wel, maar uiteraard had ik er begrip voor.

Zo verstreken er een paar jaar. Af en toe had ik contact met mevr. Dragt en af en toe deelden we wat informatie over Baarn in oorlogstijd, totdat ik twee weken geleden een berichtje van haar ontving dat haar nieuwe boekje uitgekomen was: Politieman in Oorlogstijd, inspecteur Chris Dragt en zijn vrouw Dicky van Wijhe. Sterker nog, een paar dagen later lag er een exemplaar in mijn brievenbus. En wat een prachtig boek!

Elly heeft het boek geschreven voor haar kleinzoon Max, zoals in het voor- en nawoord te lezen is. Hierdoor leest het boek als een heel erg persoonlijk verhaal. Nauwkeurig beschrijft Elly de belevenissen van het gezin Dragt en de moeilijke tijd die haar vader had als politieman in Baarn. Zijn verzetswerk had tot gevolg dat Chris Dragt opgesloten werd in een kamp in Vught. Hij overleefde het kamp en kwam weer terug in Baarn. Zijn tijd in het kamp zorgde voor nog meer anti-Duitse sentimenten. Op een gegeven moment moest hij zelfs onderduiken. Chris Dragt werd na de oorlog nooit meer de oude. De gebeurtenissen in de oorlog hadden hem beschadigd.

Het politiekorps van Baarn vlak na de oorlog. Chris Dragt, zittend tweede van links.

Elly Dragt weet het op een prachtige manier te verwoorden. Gebeurtenissen die in Baarn in de oorlog plaatsvonden worden in het verhaal meegenomen. Veel feiten zijn wel bekend, maar doordat deze gebeurtenissen verweven zijn in dit persoonlijke verhaal grijpen de gebeurtenissen nog meer aan. Ik heb genoten van het boek. Het moet voor Elly een emotionele klus geweest zijn om dit mooie werk te maken. Ik kan iedereen aanbevelen het boek aan te schaffen en te lezen. Zeker als u geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Baarn in oorlogstijd.

Het verhaal van dhr. Breekveldt, waarnaar ik hierboven refereer is ook in het boek verwerkt. Daarbij wordt ook verwezen naar onze website (leuk!).

Het boek kost € 17,50.
Bezorging in Baarn is gratis.
Wilt u het bestellen? Stuur dan een mailtje naar groenegraf.baarn@gmail.com.



Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

In dienst van Oranje

Epauletten in alle vormen en maten

Wat ik u nu ga vertellen en laten zien heeft echt indruk op mij gemaakt. Het gaat namelijk om een verzameling van vele mooie dingen rondom de voormalige bewoners van Paleis Soestdijk en het koninklijk huis. Het zal u misschien niet verbazen dat hierachter een Baarnse inwoner zit middels een internetsite genaamd: www.indienstvanoranje.nl  

Een verzameling

De Baarnse inwoner heeft een verzameling die bestaat uit zaken die in verband staan met hen die in dienst zijn of waren van ons Koningshuis. Zijn collectie bestaat dan ook uit uniformen. medailles, epauletten en onderdelen die hiermee rechtstreeks verband houden. Vaak afkomstig van bekende personen. Of dit nu een chauffeur van onze overleden Prinses Juliana is, tuinman van de voormalige Koningin Beatrix of een intendant het maakt niet uit. Allen hebben zijn ons Vorstenhuis gediend. Het is een bijzonder boeiend onderwerp. Toch is het hof redelijk gesloten te noemen, mensen praten er niet veel over en zijn over het algemeen zeer bescheiden terwijl aan de andere kant er veel bekend is door de media.

Soms door de juiste personen te kennen er soms bijzondere dingen te vinden op diverse markten maakt het verzamelen aantrekkelijk en een verzameling uniek. Toch is het niet alleen zijn bedoeling om zoveel mogelijk dingen te verzamelen. Het gaat hem meer om achtergronden en in sommige gevallen de mens er achter het onderwerp te ontdekken. Het vertellen van het bijzondere verhaal achter soms een klein en eenvoudig artikel kan veel plezier opleveren. Het bestuderen van boeken die over het onderwerp kost hem veel tijd maar levert hem ook een schat aan informatie op.

Een bijzonder persoon "In dienst van Oranje"

Een beschrijving van een bijzonder persoon met een bijzondere status "In dienst van Oranje" is natuurlijk Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard.

Veteranendag 27 juni 2001 een eerbetoon voor een 90-jarige prins(foto RD)

Prins Bernhard der Nederlanden

Prins Bernhard der Nederlanden was in zijn jonge jaren verzot op uniformen en onderscheidingen. Later gaf hij hier veel minder om en noemde hij ze " Banket-orden". Veel van zijn orden gaf hij in bruikleen aan het Museum van de Kanselarij van de Nederlandse Ridderorden op Het Loo.
De Prins gaf er bij de zeldzame gelegenheden dat hij zijn onderscheidingen nog droeg de voorkeur aan om alleen zijn in de oorlog of in verband met de oorlog verkregen orden, kruizen en medailles te dragen. Vanaf de tweede Wereldoorlog heeft de Prins het Nederlandse regels genegeerd en zijn onderscheidingen steeds op de " Engelse" wijze gedragen. In de Nederlandse krijgsmacht draagt men ze opgemaakt in de Pruisische trant. Tijdens staatsbezoeken en op zijn vele reizen kreeg de Prins tientallen onderscheidingen, andere onderscheidingen werden hem in Nederland toegekend.



Bijzondere onderscheidingen

Nederlandse en Buitenlandse onderscheidingen

Vele onderscheidingen zoals die van Commandeur Militaire Willems-Orde tot aan de Zilveren Anjer van het Prins Bernhardfons en die van het Grootkruis in de Orde van de Legioen van Verdienste van de Verenigde Staten van Amerika tot aan het oorlogskruis 1940-1945 met palm van Luxemburg zijn terug te vinden op de eerder genoemde internetsite.

Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard was zelf adjudant van Koningin Wilhelmina en had vervolgens adjudanten die hem op een professionele wijze assisteren in zijn werkzaamheden . Dit alles onder het devies van het Militaire Huis: ‘Trouw, dienstwillig en waakzaam’.

    



Schouder bedekking ca. 1945 in actieve dienst latere periode In buiten Gewone Dienst

Dit was een klein stukje van wat op de internetsite te zien is. En de navolgende zaken kunt u ook nog terugvinden zoals:
- de inhuldigingen van 1813 tot 2013,
- monogram van Koning Willem Alexander ,
- bijzondere personen,
- ambtskleding,
- schouderstukken,
- de hofhouding,
- de huisorde van Oranje en Eremedailles Huisorde.

 www.indienstvanoranje.nl  is een internetsite die u alles, maar dan ook alles vertelt en laat zien van de Oranjes die ik nog nooit eerder had gezien.

Oh ja, wie is die Baarnse inwoner ook al weer? Wel zijn naam kan ik u helaas niet verklappen. En waarom niet, tegenwoordig moet je rekening houden met mensen die graag eens bij je thuis komen shoppen. Maar u komt hem vast nog wel eens tegen.
Ik ben het in iedergeval niet.


Leen Bakker

Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://ljabakker.magix.net/website

http://knipselsuitkranten.nl

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter



Lettenmeijer in 'De Herinnering Blijft...'

Vanaf 23 augustus is weer een nieuwe aflevering van “De Herinnering Blijft…” te zien op RTV Baarn. Deze aflevering is opgenomen op de Brink. Een plaats in Baarn waar Marten Lettenmeijer vele herinneringen heeft liggen. Zijn grootvader begon 95 jaar geleden een zaak in rijwielen en motoren in de Nijverheidstraat. De zaak groeide uit zijn jasje en na enige tijd werd besloten om naar de Brink te verhuizen. Daar, op de hoek van de Hoofdstraat, waar nu appartementen en winkels zijn, groeide het bedrijf van Lettenmeijer verder uit tot de bekende FIAT-garage. Marten Lettenmeijer vertelt over dit bijzondere familiebedrijf.

Marten Lettenmeijer wordt geïnterviewd voor RTV Baarn

Het begon allemaal met grootvader Maarten Lettenmeijer. Hij was timmerman en werkte tot 1919 bij Pierson in Uytenbosch, maar toen hij daar op een gegeven moment schoenen moest gaan poetsen, ging hij weg en begon een zaak voor zichzelf. Het werd een rijwielhandel, met motoren erbij, in de Nijverheidstraat.

Er was veel werk, de zoon van Maarten (vader van Marten) kwam ook in de zaak werken en  zij werden compagnons. Marten ging nog naar school en daar bewaart hij niet zulke goede herinneringen aan. ”De school heb ik niet afgemaakt, ik sta op geen enkele schoolfoto en omdat ik stotterde hoefde ik ook niet in dienst.” Hij ging daarom naar Driebergen om het vak te leren, ging een jaartje naar Engeland en kwam toen ook in de zaak werken, die inmiddels op de Brink zat.

Het ging snel. Verhuur van auto's, uitbreiding van de garage, scooters kwamen erbij, een bezinepomp en natuurlijk de verkoop van auto's. De verplaatsing naar de Drie Eiken was een logisch vervolg op deze uitbreiding. En wie herinnert zich niet het Gat van Lettenmeijer op de Brink? Marten kijkt ook daar op terug en vertelt er zelfs bloemen te hebben gezaaid!

Ronald Lettenmeijer

Zoon Ronald, de vierde generatie Lettenmeijer, heeft nu de zaak op de Drie Eiken. Het 95 jarig bestaan van het bedrijf op 1 april is stilletjes voorbij gegaan. Maar uit het fotoalbum van Marten Lettenmeijer en uit het archief van Stichting Groenegraf.nl laat RTV Baarn u de foto's zien van de geschiedenis van dit familiebedrijf.
Deze serie van RTV Baarn wordt gemaakt door: Jan Andries Smit en Ans van Egdom van RTV Baarn, met hulp van Eric van der Ent van Stichting Groenegraf.nl

“De herinnering blijft”is van zaterdag 23 augustus t/m zaterdag 30 augustus te zien op RTV Baarn via het digitale pakket van Ziggo op kanaal 42, of via de stream op www.rtvbaarn.nl, YouTube en Facebook.

De uitzending is inmiddels geweest. Heeft u het gemist? Hieronder kunt u het nog eens terug kijken:

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Gereformeerde middenstand in 1957

Een mooi bezit dat ik koester, is een vrijwel complete verzameling kerkbladen van de Gereformeerde Kerk van Baarn vanaf de jaren dertig. ‘Bezit’ betekent dat de verzameling zich bij mij bevindt. Het eigendom ligt bij de kerk, maar als het gaat om geschiedenis dan kijken ze altijd naar mij, dus laten ze die bladen mooi bij mij liggen. In 2001 schreef ik aan de hand van die bladen een boek over de 125-jarige geschiedenis van deze kerk, van 1876 tot 2001. Het enige dat ik altijd oversloeg, waren de advertentiepagina’s. Die waren niet interessant voor de gereformeerde geschiedenis. Maar des te interessanter voor onze Baarnse geschiedenissite het Groene Graf! Hieronder een willekeurige pagina uit 1957, in vieren verdeeld. Gereformeerde middenstand, schrijf ik boven dit verhaal. Mochten alleen gereformeerden in het kerkblad adverteren? Vast niet, maar als ik het lijstje zo afloop, zie ik er wel heel veel. Boven de pagina stond vaak als oproep: “Koopt bij onze adverteerders!” Zo ging het toch vroeger. Niet alleen de politieke partijen, de kranten, de radio-omroepen en de scholen waren ‘verzuild’, ook de middenstand was dat. Gereformeerden, maar ook rooms-katholieken en niet-kerkelijken gingen naar de kruidenier van hun eigen richting.

De pagina begint met een overlijdensadvertentie. De Here heeft thuisgehaald, Zijn moegestreden kind. Een schoonzus heette destijds een behuwdzuster, zie ik. Maar laten we snel verder gaan naar de middenstand.
J.A. Roskamp, voor al uw verzekeringen. Ik vermoed dat dat een opa van Karla was, de actieve medewerkster van het Groene Graf.
Daarnaast de smederij van A.B. van den Broek, ‘Adres van vertrouwen’. Hij was de organist van de kerk aan de Oude Utrechtseweg. Zijn smederij, begin Eemnesserweg, bevond zich op de plaats waar tot voor kort houthandel Seezink gevestigd was en nu nieuwbouwwoningen zijn gebouwd. Van den Broek vond dat hij ‘de baas van het orgel’ was. Anderen mochten niet naar boven. Hij had ook als enige de sleutel.
Visser Voor Verf, Nieuw Baarnstraat. Een voorloper van Hubo Visser? Ik weet het niet.
Drogist Groeneveld, Laanstraat 27, die herinner ik me nog wel.

Wat een mooie rijwielen! Ja, bij Knotters. Boschstraat, zie ik, tegenwoordig heet dat gewoon Bosstraat. Wij lieten daar als kinderen altijd onze banden plakken en dronken er regelmatig koffie, ’s zondags uit de kerk. Mijn ouders waren bevriend met meneer en mevrouw Knotters. Tegenwoordig zit er een winkel in zonwering, naast makelaar Bos.
“Voor banket en koek, Vonk weet hoe het moet.” Dat rijmt en bakker Vonk was dan ook een groot dichter. Een ander gedicht van hem was: “Wat Vonk maakt… smaakt.” Maar een banketbakker verdient meer dan een dichter, dus die keus is snel gemaakt. Op zijn plaats in de Nieuwstraat bevindt zich nu bakker Hendricksen.
Over J. Pols, levensmiddelen, en Gez. Keijzer, restanten, kan ik niets vertellen. Wat zou Gez. betekenen? Gezusters? En wat voor restanten zouden ze opruimen?
Schoenmaker Overeem in de Nijverheidstraat kon schoenen vergroten, tot twee maten. Dat vind ik knap. En dat vanaf 1,25 gulden per paar. Er zijn diverse families Overeem in de Gereformeerde Kerk.
Jansen’s Woninginrichting had een mooie aanbieding, zo te zien. Vanuit de Burgemeester Penstraat verhuisde hij later naar de Brinkstraat, waar zijn zoon Reindert verder ging onder de naam Woonstyle. Een tijdlang samen met Adriaan Vonk, zoon van voornoemde banketbakker.

K. Zuidema in de Nieuw Baarnstraat zegt me niets, maar deed in koffers, tassen en etuis. Ik zou er graag gekomen zijn.
Fa. Th. Leijen en Zn, loodgieter in de Padangstraat. Het bedrijf verhuisde naar de Balistraat met achtereenvolgens zoon Klaas, kleinzoon Hans en achterkleinzoon Peter. De laatste doet nu alleen nog verwarming. Klaas had vele zonen, die allemaal in het bedrijf mochten komen en dat ook tijdelijk deden, maar Hans hield het als enige vol.
Wams sigarenhandel in de Laanstraat, herinner ik me ook nog. Als ik me niet vergis zit daar nu de koffiespeciaalzaak van Boot.
De Nijkerkse Groentewinkel, van Jan Kraay. Zou het de vader van Bert Kraay zijn geweest, of zijn opa? In elk geval was ook hij een groot dichter: Wat Jan Kraay U biedt, Vindt U bij een ander niet.” Bert adverteert tegenwoordig met de slogan Kraay = Goedkoop. Maar dat rijmt helemaal niet.
Fa. M. Slob & Zoon was een aannemersbedrijf, met J. Slob als directeur. In de Molukkenstraat. Zou hij in dat straatje ook zijn werkplaats hebben gehad?
A. Eilander in de Nassaulaan deed in verzekeringen en financieringen. Ook in taxaties. Uit mijn jeugd ken ik die naam vooral als makelaar.

Bloemisterij J. Jansen was Uw bloemist voor al uw bloemen en planten. Wat is reclame maken soms eenvoudig. Het was niet alleen een winkel, maar ook een grote tuinderij/plantenkas. Later kwam op het terrein tevens een bedrijfsverzamelgebouw. Dat alles heeft nu plaatsgemaakt voor de Faas Eliashof. Het fraaie woonhuis van de familie Jansen is gelukkig blijven staan.
Het Wolhuis stond tegenover het gemeentehuis. Dat is een handige adresaanduiding. Verder zegt het me niets, evenmin als Vermeulen voor uw bril of horloge en De Betuwe (J. Blonk) voor de fijnproever.
Kuiper’s luxe en moderne brood- en banketbakkerij is natuurlijk een van de bekendste van al deze advertenties. Die is van vader op zoon op zoon overgegaan, onverwoestbaar.
Geslaagd? Geef een goede vulpen! Dat was een mooi advies van Boek- en Kantoorboekhandel A.J. v.d. Ree. Daar ben ik nog wel binnen geweest. Nu is er de Bruna, waarvan ik me herinner dat die begon te adverteren met de opmerking dat klanten niet zouden worden lastig gevallen met de vraag: “Kan ik u helpen?” Klopt, dat is mij bij Bruna nog nooit gevraagd. In de jaren zeventig, toen Bruna de zaak van V.d.  Ree overnam, was dat kennelijk revolutionair.

Reacties zijn van harte welkom, want ik ben te jong om over al deze zaken iets te vertellen.

Johan Hut

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter

Oh jee, we zijn de thee vergeten!

Oh jee, we zijn de thee vergeten! Even snel bijbestellen. 

Hoe vaak gebeurt het niet. Iets vergeten te bestellen. Het is niets bijzonders. Even nabestellen en het probleem is weer opgelost. Niet iets om een verhaal over te schrijven in ons weblog toch? Maar wat nu als die thee in 1898 is vergeten te bestellen door Christiaan Johannes van Kerkhof (1849-1918), kruidenier in Baarn. Op 24 september 1898 stuurt hij een briefkaartje naar De Erven van Nelle, Schiedamsche Dijk, Rotterdam om nog snel de thee te bestellen. En nu, ruim een eeuw later, stuurt John Kappers uit Baarn ons een scan van dat briefkaartje. Het is dus meer dan een eeuw bewaard gebleven.

Christiaan Johannes van Kerkhof had niet kunnen vermoeden, dat zijn kaartje in 2014 nog weer eens gepubliceerd zou worden.

Het kaartje van Christiaan Johannes van Kerkhof
Bron: Dhr. J. Kappers, Baarn

Adresboek Baarn, 1917
Bron: collectie Stichting Groenegraf.nl

Als ik zo'n kaartje zie, kan ik het niet laten. Ik wil weten wie deze C.J. van Kerkhof is. Het kaartje verraadt al dat hij winkelier was en aan de Oosterstraat in Baarn woonde. In het adresboek van Baarn uit 1917 staat hij ook vermeld: Oosterstraat 12. Op www.wiewaswie.nl vond ik meer genealogische informatie over hem. Het blijkt dat hij op 24 september 1849 in Amsterdam geboren is als zoon van timmerman Gerhardus Christiaan van Kerkhof en Johanna Vonk. In 1879 trouwt hij in Amsterdam met Alida Prins. Op dat moment is hij smid. Uit het huwelijk worden twee kinderen geboren. In 1880 werd in Amsterdam zoon Gerhardus Christiaan geboren en in 1885 in Baarn dochter Magteld Jacoba Katharina. Tussen 1880 en 1885 moet het gezin dus naar Baarn gekomen zijn. Vier dagen na de bevalling van dochter Magteld overlijdt moeder Alida op 33-jarige leeftijd. Blijkbaar zijn er bij de bevalling complicaties opgetreden. Ze wordt in Baarn op de oude begraafplaats aan de Berkenweg begraven. 

Het grafmonument op de oude begraafplaats
Bron: Stichting Groenegraf.nl

Twee jaar later, in 1887, trouwt Christiaan Johannes van Kerkhof opnieuw. Nu met Lammerdina Christina Sondorp uit Olst. Er worden nog vier kinderen geboren van wie er twee de volwassen leeftijd halen. Op31 oktober 1918 sterft Christiaan Johannes. Ook hij werd op de oude begraafplaats begraven, bij zijn tweede echtgenote en zijn moeder Johanna Vonk. Het grafmonument is daar nog steeds te vinden.

Helemaal vlekkeloos verloopt het leven van Christiaan Johannes van Kerkhof niet. In 1889 komt hij in de problemen. Een aantal jaren lang voert hij de administratie van de diaconie van de christelijk gereformeerde gemeente in Baarn. In 1889 wordt hij ervan verdacht in de jaren daarvoor geld, maar liefst 195 gulden, verduisterd te hebben. In januari 1887 had hij een bedrag van 829 gulden aan opbrengsten voor verhuurde zitplaatsen ingeboekt, terwijl hij wist dat de werkelijke opbrengsten 100 gulden hoger lagen. In januari 1888 flikt hij hetzelfde. Hij boekte 1004 gulden aan verhuur terwijl de werkelijke opbrengst 40 gulden hoger lag. Tevens boekte hij aan uitgaven voor de bedeelden dhr. Kraak en mevr. Marks elk 2,50 gulden terwijl zij dat geld in werkelijkheid nooit gekregen hebben. En zo werden nog wat verduisteringen vastgesteld. 

Artikel over de rechtzitting
Bron: Gooi- en Eemlander, juni 1889

In april 1889 moet hij voorkomen bij de Rechtbank te Utrecht. Een achttal getuigen werden opgeroepen. Mevr. Marks moest afzeggen wegens ziekte. Van Kerkhof had bij de rechter-commissaris al een volledige bekentenis afgelegd. Op verzoek van de verdediging werd dr. C. Winkel opgeroepen. Hij verklaarde dat Van Kerkhof in bijzondere mate voor suggestie vatbaar was. Bij het minste of geringste ging hij over in een staat van hypnose zelfs totdat hij daarbij in slaap viel. Volgens dr. Winkel kwam dat niet door vermoeienis of inspanning. Ook was er geen sprake van simulatie. Winkel houdt het voor mogelijk dat de verdachte in wakende toestand meegaat in wat hem wordt voorgehouden. De vergeetachtigheid is echter niet voldoende om hem ontoerekeningsvatbaar te verklaren. Dr. Winkel verklaart dat hij denkt dat de beklaagde een 'sukkel' is. 

Hierna werd getuige dhr. E. Mooij gehoord, die enige tijd met Van Kerkhof diaken was geweest. Mooij had in 1888 de administratie van Van Kerkhof overgenomen. Bij de overname heeft Mooij de administratie van Van Kerkhof, inmiddels goedgekeurd door de Kerkeraad, nagerekend en kwam tot de conclusie dat een som van 100 gulden te weinig was verantwoord. Toen hij daarop nog dieper in de cijfers dook vond hij nog meer verschillen, in totaal dus 195 gulden. Mooij werd daarna ondervraagd door de verdediging, waarbij vastgesteld werd dat het totale verschil 24 gulden minder zou bedragen. De rechtbank besliste daarop dat op dit moment geen uitspraak kan worden gedaan en dat eerst de berekeningen opnieuw moeten worden gecontroleerd. 

Christiaan Johannes van Kerkhof (1849-1918)
Bron: Nienke van Kerkhof

Welke straf onze Christiaan Johannes van Kerkhof uiteindelijk kreeg heb ik niet kunnen vinden. Wel verklaarde hij dat hij overlegd had met zijn echtgenote en dat hij het volledige verschil zou terugbetalen.

Een paar jaar geleden ontving ik een paar mooie foto's van Nienke van Kerkhof. Op die foto's staan Christiaan Johannes van Kerkhof en zijn tweede echtgenote Lammerdina Christina Sondorp afgebeeld. Zij stuurde ze omdat ze de gegevens van deze personen in onze database begraafplaatsen gevonden had.

Christiaan Johannes van Kerkhof en Lammerdina Christina Sondorp
Bron: Nienke van Kerkhof

En zo weten we een beetje meer over de man die in 1898 vergeten was om thee te bestellen.

Met dank aan John Kappers en Nienke van Kerkhof voor het beeldmateriaal.

Eric van der Ent

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op  Facebook en Twitter