 |
| De gereformeerde kerk |
Ook dit jaar is op de avond van de 4e Mei weer duidelijk gebleken, dat velen in Baarn prijs stellen op deelname aan de Stille Tocht naar het Stationsplein om daar, staande voor het monument, dat de herinnering aan Baarns gevallenen levendig houdt, gezamenlijk de doden van de laatste wereldoorlog te herdenken.
De plechtigheid verliep zoals zij sinds 1946 traditie is. Vóór half acht hadden weer honderden plaatsgenoten op de Brink en in de Laanstraat plaats genomen in een lange stoet, die om precies half acht, toen de klokken begonnen te luiden, in beweging kwam.
Aan het hoofd van de stoet schreden weer burgemeester rnr F. J. van Beeck Calkoen en de heer P. J. Moritz, oud-commandant der Baarnse B.S. Zij werden gevolgd door nabestaanden van de Baarnse gevallenen, de Roode Kruis-colonne, een groep padvinders en padvindsters en een deputatie van de Baarnse P.T.T. Op enige afstand volgden de honderden andere deelnemers die in rijen van vier in alle stilte over het Brinkplein naar de Brinkstraat trokken en vervolgens de traditionele route Kerkstraat., Dalweg, Nieuwstraat, Pr. Hendriklaan, Koningsweg, Stationsweg aflegden. Terwijl de harmonie ,,Crescendo" gewijde muziek speelde, schaarden de deelnemers aan de Stille Tocht zich rond het grote gazon van het plein.
Er heerste grote stilte op dit anders zo bedrijvige plein toen vijf minuten voor acht uit de Amalialaan een hofauto voorreed waaruit H.M. de Koningin, gekleed in een zwart mantelcostuum waarover een zilvervos en Z.K.H. Prins Bernhard in het uniform van Inspecteur-Generaal van de Kon. Landmacht, stapten. Direct na aankomst begaf het Koninklijk Paar zich naar het monument aan welks voet het een groto krans van paarse seringen legde. De Koningin en de Prins begaven zich vervolgens in gezelschap van burgemeester van Beeck Calkoen en de heer Moritz naar de andere zijde van het gazon. Staande voor de familieleden van de Baarnse gevallenen wachtten H.M. en Haar Gemaal het trompetsignaal af dat om 8 uur het ingaan der twee minuten stil herdenken zou aankondigen. Hieraan vooraf ging het hijsen van de vlag door een zeeverkenner en een padvinder, die direct daarna halfstok ging.
De twee minuten, die volgden op het hoornsignaal van "Crescendo's" 1e pistonnist, waren aangrijpend vanwege de immense stilte, die ver klokgelui tot het Stationsplein deed doordringen. Het gezang van de vogels en het prille groen van de bomen stimuleerden de wijding die ieder jaar weer van deze korte, doch indrukwekkende herdenkingsplechtigheid, uitgaat. Ontroerend schoon was ook nu weer het slot van deze herdenking: het spelen van het Wilhelmus door "Crescendo?', de groet die daarna Koningin en Prins aan de nabestaanden der gevallenen brachten en het vertrek, onder doodse stilte, van het Koninklijk Paar. eerst toen de hofwagen de Gerrit van de Veenlaan was opgereden en uit het zicht verdwenen was kwam er beweging in de mensenrijen op het Stationsplein. Familieleden van de gevallenen en verschillende deputaties van verenigingen legden bloemen en kransen aan de voet van het monument en langzaam ging daarna ieder zijns weegs.
Dienst ter herdenking der Gevallenen
In aansluiting op de plechtigheid op het Stationsplein vond om half negen in de Gereformeerde kerk aan de Oude Utrechtscheweg een herdenkingsdienst plaats. De leiding berustte bij Ds G. Zeijl, predikant der Gereformeerde Kerk. Na het gemeenschappelijk zingen van vers 7 en 8 van psalm 103 las de predikant uit de H. Schrift en ging voor in gebed.
In tegenstelling met de herdenkingsdiensten van vorige jaren werd deze maal geen rede uitgesproken. De voor het Vaderland gevallenen werden herdacht door Da A. J. Meerdink-van den Ban, predikante bij de Doopsgezinde Gemeente, die eerst enige gedichten uit de oorlogstijd en vervolgens enkele bevrijdingsgedichten declameerde.
Met een gebed voor het vaderland, waarin ds. Zeijl voorging, en het gemeenschappelijk zingen van "Mijn schild en de betrouwen" werd de dienst besloten.
Hoewel de kerk niet geheel gevuld was, bestond voor deze Dienst toch een behoorlijke belangstelling. Tijdens de dienst en voor de aanvang werd het orgel bespeeld door de heer A.B. van den Broek.
Deze kerkelijke herdenking werd o.m. bijgewoond door burgemeester en mevr. van Breek Calkoen, do oud-burgemeester, Jhr. mr. G. C. J van Reenen. de hoofdinspecteur van politie, de heer G. J. Backer, de heer P. J. Moritz en het bestuur van de afd. Baarn van de Nationale Federatieve Raad van het Voormalig Verzet in Nederland.
Geplaatst door L.J.A.Bakker
http://ljabakker.magix.net/website
http://www.grijsvuur.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
Er heerste grote stilte op dit anders zo bedrijvige plein toen vijf minuten voor acht uit de Amalialaan een hofauto voorreed waaruit H.M. de Koningin, gekleed in een zwart mantelcostuum waarover een zilvervos en Z.K.H. Prins Bernhard in het uniform van Inspecteur-Generaal van de Kon. Landmacht, stapten. Direct na aankomst begaf het Koninklijk Paar zich naar het monument aan welks voet het een groto krans van paarse seringen legde. De Koningin en de Prins begaven zich vervolgens in gezelschap van burgemeester van Beeck Calkoen en de heer Moritz naar de andere zijde van het gazon. Staande voor de familieleden van de Baarnse gevallenen wachtten H.M. en Haar Gemaal het trompetsignaal af dat om 8 uur het ingaan der twee minuten stil herdenken zou aankondigen. Hieraan vooraf ging het hijsen van de vlag door een zeeverkenner en een padvinder, die direct daarna halfstok ging.
De twee minuten, die volgden op het hoornsignaal van "Crescendo's" 1e pistonnist, waren aangrijpend vanwege de immense stilte, die ver klokgelui tot het Stationsplein deed doordringen. Het gezang van de vogels en het prille groen van de bomen stimuleerden de wijding die ieder jaar weer van deze korte, doch indrukwekkende herdenkingsplechtigheid, uitgaat. Ontroerend schoon was ook nu weer het slot van deze herdenking: het spelen van het Wilhelmus door "Crescendo?', de groet die daarna Koningin en Prins aan de nabestaanden der gevallenen brachten en het vertrek, onder doodse stilte, van het Koninklijk Paar. eerst toen de hofwagen de Gerrit van de Veenlaan was opgereden en uit het zicht verdwenen was kwam er beweging in de mensenrijen op het Stationsplein. Familieleden van de gevallenen en verschillende deputaties van verenigingen legden bloemen en kransen aan de voet van het monument en langzaam ging daarna ieder zijns weegs.
Dienst ter herdenking der Gevallenen
In aansluiting op de plechtigheid op het Stationsplein vond om half negen in de Gereformeerde kerk aan de Oude Utrechtscheweg een herdenkingsdienst plaats. De leiding berustte bij Ds G. Zeijl, predikant der Gereformeerde Kerk. Na het gemeenschappelijk zingen van vers 7 en 8 van psalm 103 las de predikant uit de H. Schrift en ging voor in gebed.
In tegenstelling met de herdenkingsdiensten van vorige jaren werd deze maal geen rede uitgesproken. De voor het Vaderland gevallenen werden herdacht door Da A. J. Meerdink-van den Ban, predikante bij de Doopsgezinde Gemeente, die eerst enige gedichten uit de oorlogstijd en vervolgens enkele bevrijdingsgedichten declameerde.
Met een gebed voor het vaderland, waarin ds. Zeijl voorging, en het gemeenschappelijk zingen van "Mijn schild en de betrouwen" werd de dienst besloten.
Hoewel de kerk niet geheel gevuld was, bestond voor deze Dienst toch een behoorlijke belangstelling. Tijdens de dienst en voor de aanvang werd het orgel bespeeld door de heer A.B. van den Broek.
Deze kerkelijke herdenking werd o.m. bijgewoond door burgemeester en mevr. van Breek Calkoen, do oud-burgemeester, Jhr. mr. G. C. J van Reenen. de hoofdinspecteur van politie, de heer G. J. Backer, de heer P. J. Moritz en het bestuur van de afd. Baarn van de Nationale Federatieve Raad van het Voormalig Verzet in Nederland.
 |
| Leen Bakker |
Geplaatst door L.J.A.Bakker
http://ljabakker.magix.net/website
http://www.grijsvuur.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
