’Het is alles goud wat er blinkt’
door Ed Vermeulen
The Polygram Years (Part 3). Van Paco de Lucia tot ’Stars on 45’. De verhalen achter de foto’s.
Een zaterdagavond in oktober. Op de buis: Matthijs van Nieuwkerk’ s programma ’Matthijs gaat door’. Een feestelijke afsluiting van de week of een feestelijk begin van de nieuwe week? De keus was aan mij. Het werd vanaf opkomst van Matthijs, met in zijn handen de LP ’Friday Night in San Francisco’, John McLaughlin, Al di Meola en Paco de Lucia, een emotionele en vooral mooie confrontatie met mijn Polygram verleden.
 |
| Friday Night in San Francisco (LP hoes) |
 |
| Paco de Lucia (1970) (Foto: Billboard internet) |
Samen met mijn Spaanse collega Carlos Borallo, die als een ware ’postillon d’ámour’ mijn goede intenties aan Paco overbriefde, ontmoette ik Paco tijdens bezoeken aan Madrid.
 |
| Carlos Borallo en uw schrijver heffen het glas! 1977 (Coll. Ed Vermeulen) |
Paco en ik: onze goedbedoelde mix van Spaans en Engels gebrabbel, leidde niet tot diepzinnige discussies, maar er ontstond een herkenning en het gevoel dat Paco door had, wat we, werkend vanuit een houten keet ergens in Baarn, voor hem konden en mochten betekenen. Paco’s LP’s werden wereldwijd uitgebracht. Op mijn initiatief en tegen alles en iedereen die het beter wist in brachten we een 12-inch maxisingle van het geweldige nummer ’Entre dos Aguas’ uit! Zoals ik hoopte en verwachtte binnen de Europese en Zuid Amerikaanse Polygram familie goed ontvangen en vervolgens op allerlei radiostations te beluisteren. Op een zomerse dag in 1980, ons A&R (Artist & Repertoire) team Bas Hartong, Mathieu Vansweevelt en president Phonogram International Aart Dalhuisen, verantwoordelijk voor het tekenen van nieuw en gevestigd talent (!) net teruggekomen van de jaarlijkse muziekbeurs MIDEM in Cannes (dé plek waar vraag en aanbod elkaar ontmoetten), werd mij verteld vanaf nu verantwoordelijk te zijn voor de exploitatie van een nieuw getekend project: ’Friday Night in San Francisco’ waarop drie gitaristen van wereldfaam hun krachten hadden gebundeld: John McLaughlin, Al di Meola en onze ’eigen’ Paco de Lucia. Door mij al snel omgedoopt tot ’Paco, Al & John’. Bekte naar mijn mening beter! Live gitaarvuurwerk van de bovenste plank. Voor de productie tekenden Philip Roberge en Barrie Marshall, gerenommeerd tourmanager, tevens directeur-eigenaar van het in Londen gevestigde Marshall Arts. Een wereldtournee met het drietal was in volle gang.
Volle zalen! Mathieu Vansweevelt, mijn directe chef, drukte mij op het hart een goede band met Barrie op te bouwen. Dat lukte wonderwel. Topper op wereldwijd tour- en concertgebied, wist niet alleen waar in de muziekwereld de mosterd gehaald werd, maar ook een plezierig mens om mee samen te werken. Veeleisend, maar dat mag op dit niveau. Dit alles binnen de grenzen van het redelijk ingewikkelde contract. Wat was het geval: Paco was weliswaar een Phonogram (Spanje)-artiest, maar de beide andere gitaristen hadden hun eigen deals met onder meer Warner Bros. en C.B.S. Dit betekende ook dat ons Phonogram Int. contract niet wereldwijd was maar alleen gold voor Europa (ex UK) en Zuid Amerika. We hadden het graag anders gezien, maar zo was het en er bleef genoeg te doen over! In het voorjaar van 1963 hadden we meer dan 300.000 (!) exemplaren op de teller staan. Tijd voor een feestje! Na een concert in Amsterdam gevierd in een zaal van het Sonesta hotel. Gouden platen werden uitgereikt aan ’ons’ supertrio en Barrie Marshall.
Dat ik er bij was, was vanzelfsprekend, maar dat ik ook in de feestvreugde mocht delen door mijn eigen gouden exemplaar in ontvangst te nemen was andere koek. Man, wat een verrassing! Of ik blij was? Reken maar van yes!
 |
| Gold, more gold! V.l.n.r. uw schrijver, dame naast mij: N.N, John McLaughlin, Kees van Weijen (promotie PI) Al di Meola, Paco de Lucia, Aart Dalhuisen, Jan Corduwener (dir. Phonogram NL.) , vooraan Mariano de Zuñiga (dir. Phonogram Spanje) , Mathieu van Sweevelt, en verscholen rechts: Roy Teysse. 20 mei 1983. (Coll. Ed Vermeulen) |
 |
| V.l.n.r. de blije gezichten van: Barrie Marshall, uw schrijver, Aart Dalhuisen en Mathieu van Sweevelt. (rechts met bril: Al di Meola) (Coll. Ed Vermeulen) |
Presented to
ED VERMEULEN
To recognize
sales by Phonogram International
In
Europe (ex U.K.) and Latin America
of more than
300.000 units of the album
“Friday Night in San Francisco”
Het staat er echt! Indachtig de kreet ’Adel Verplicht’, moest ik vanaf nu extra mijn best doen om mijn pas verworven status als ‘Golddigger’ waar te maken. Dat lukte: ik denk dat toen ik in A.D 1993 afscheid nam van de Pop Afdeling, voor ’een functie elders’ in het bedrijf, het miljoen verkochte LP’s, MC’s (!) en inmiddels ook CD’s reeds was overschreden. Ook groeide ik in mijn rol van psycholoog van de kouwe grond. Ik luisterde, dacht, op mijn manier, na en deed vervolgens wat ik geacht werd te doen! Vertrouwensrelaties opbouwen met de artiesten stond daarbij hoog in het vaandel. Een voorbeeld? Op een vrijdag, overdag, werd mij verteld dat het een goed idee was om morgen, zaterdag, naar Wenen te vliegen, ticket lag al klaar, en een concert van ons illustere drietal bij te gaan wonen. Leuk natuurlijk, maar wat verschafte mij de eer? Mijn vraag ‘wat word ik geacht te gaan doen?’ werd beantwoord met: ’niets… je gaat naar het concert, zoekt Barrie Marshall op en gaat vervolgens Paco een hand geven. That’s all? That’s all!’ Zo gezegd zo gedaan, op naar Wenen, collega Horst Bichler haalde mij op. Samen naar het concert. Barrie Marshall grijnsde toen hij me zag: was het om mij of het feit dat ik er was? Concert was top, zoals te verwachten, na afloop de kleedkamer in (vakjargon: backstage), Paco begroet en ook hij keek blij! Later die avond zijn we met z’n allen ergens iets gaan eten en nog meer gaan drinken. Het was nog lang onrustig in Wenen. Nog steeds wist ik niet precies waarom iedereen zo blij met mij leek te zijn. Kon het ook zelf niet bedenken, of toch: was het soms omdat ik uit Baarn kwam? Ja, geloof het of niet, dat was de reden: het gitaartrio, drie fenomenen, maar ook drie ego’s die het maar met elkaar moesten zien te rooien tijdens de wereldtournee. Spaanse Paco tegen het Engelstalige geweld van Al en John. Mogelijk voelde hij zich op de een of andere manier, in woord en daad en misschien ook wel financieel, buitengesloten. En Barrie kreeg dit gevoel maar niet uit zijn, Paco’s, hoofd. Mijn uiterst bescheiden aanwezigheid in de kleedkamer maakte dat het vertrouwen van Paco in zijn platenmaatschappij een sprong naar voren maakte! Missie geslaagd, zonder er ook maar iets voor te doen. Nou ja, niets: een nacht Vindobona Schrammeln, veel Oostenrijks bier en wijn, een plateau Sachertorte en een kilo Mozartkugeln in de mik, noem dat maar niets! Terug in Baarn kreeg ik de bevestiging van mijn gevoelens! In 1983 werd ’Passion, Grace and Fire’ (opnieuw het Gitaar trio) uitgebracht en in 1984 met Paco’s eigen sextet ’Live …..One Summer Night’. Beide albums leverden Mathieu, mijzelf en andere collega’s eervolle vermeldingen in de hoesteksten op.
Op 26 februari 2014 vernam ik dat Paco, echte naam Francisco Sánchez Gómez, op 21 december 1947 geboren in de, tegenover Gibraltar gelegen, havenstad Algeciras, op 25 februari, was overleden in Playa del Carmen, Mexico. De tijd stond even stil!
The Artists’ Art of Cooking: in 1980 was onder de bezielende supervisie van Piet Schellevis, President van Phonogram International, een als relatiegeschenk bedoeld kookboek verschenen: ’The Artists’ Art Of Cooking- favourite recipes from Phonogram artists the world over.’
In dit fraaie in het Engels uitgegeven boek ook een recept van ’Lentejas estilo de De Lucia’, naar verluidt Paco’s favoriete gerecht. Ik wil het u niet onthouden. Eet smakelijk, of zoals Paco gezegd zou hebben: Buen provecho!
Stars on 45: Na Paco een typisch op projectbasis gestoeld succes. Wat dacht u van ’Stars on 45’ het wonderlijke, de wereld over razende, door producer Jaap Eggermont, in andere tijden drummer bij de Golden Earring(s), razend knap gemaakte studioproject en verkoopsucces! Phonogram Int. had via CNR/Red Bullet een deal voor Zuid Amerika, ver-weg gebieden zoals India, Indonesië en Australië/Nieuw Zeeland.
Vanuit de houten keet mocht ik wederom de honneurs waarnemen. Bij dit zichzelf verkopende project beperkte mijn inbreng zich tot het ruim op tijd ter beschikking stellen van alle elementen nodig voor een release: productiebanden, hoesfilms, sample records, het checken van release data en wat dies meer zij. Routine klus! Maar wel een hele leuke. Op een dag belde Willem van Kooten en vroeg hoe het er mee stond in India en Indonesië: ik kon hem verzekeren dat de plaat was uitgebracht en naar zeggen goed verkocht. Kon ik er niet even heen gaan om alles met eigen ogen waar te nemen? Mijn reisaanvraag werd echter niet (!) gehonoreerd , maar telefonisch en per telex kwam ik toch een heel eind. Overigens herinner ik mij dat de Australische collega(’s) over de door ons getekende deal de vraag stelden wat ze hier nu mee moesten? Een Beatle-medley met een discodreun er onder: hoe kom je op het idee en meer nog wat moet je er mee? Je opwinden bij zo veel onwetendheid had geen zin, ik herkende dit soort reacties, met name uit de Engels/Amerikaanse wereld en dus was het enige passende antwoord: ’Just wait and see!’ Nou, ik hoefde niet lang te wachten, nog voordat ik, bij wijze van spreken de telefoon had neergelegd, stond Stars on 45 op Number 1 in de Australische hitparade! Ook hier gold: succes moet gevierd worden. Goudenplaten werden overhandigd en de glazen gevuld.
 |
| Jaap Eggermont ontvangt zijn gouden plaat! (Coll. Ed Vermeulen) |
Aan mij viel de eer te beurt om muzikaal duivelskunstenaar Jaap Eggermont zijn exemplaar te overhandigen. Mooi moment:
Presented to Jaap Eggermont
To recognize sales in all territories represented by
Phonogram International of more than 1.000.000
copies of the LP/MC Stars on 45 vol.1
 |
| Het is alles goud wat er blinkt! Once upon a time in Vinkeveen. V.l.n.r Willem van Kooten, Ed Vermeulen, Michiel Wolff (CNR), Mathieu Vansweevelt en Bas Hartong (beiden P.I) Kees Baas (CNR), Kees van Weijen (Promotie P.I), Jaap Eggermont, Michel Damen (CNR), Maria ‘Riet’ Engelgeer (Regional manager P.I. Zuid Amerika) (Coll. Ed Vermeulen) |
Ook Willem van Kooten (Red Bullet) en Cees Baas (CNR) werden niet vergeten. Nu veertig (!) jaar later nog steeds een sieraad aan de wand.
 |
| Een sieraad aan de wand! (Privécoll. Jaap Eggermont) |
Na al dit gouden geweld even een moment van bezinning en vooral terugkijken: Het gebeurde allemaal in de houten keet (Het Paviljoen), vastgeplakt aan de aanbouw van Villa Hoog Wolde, ooit de muzikaalste villa van Baarn! Nu herinnert alleen het oude toegangshek nog aan de tijden van weleer.
 |
| (Foto: Gerard Brouwer) |
Geschiedenis, de uwe en de mijne. En mocht u het vergeten zijn: onze platen en musicassettes werden geperst en gefabriceerd op de Torenlaan. De cassettes later ook in Amersfoort. Niet de CD’s, die kwamen uit Hannover. ’The Polygram Years’, het zou een album titel kunnen zijn!
Dit verhaal (aflevering 96) verscheen op maandag 13 december 2021
