vrijdag 31 december 2021

Een luchtfotofoto uit 1924 van de Brink

 

Vandaag wilde ik eens twee mooie foto’s vanuit de lucht met u delen.  Een foto van de Brink, hartje Baarn, genomen rond 1924 en een foto van de Oranjestraat / Laanstraat van vóór 1917.

Brink ca. 1924

Op deze prachtige foto, gemaakt rond 1924, ziet u de Brink in Baarn. Centraal op het Brinkplein natuurlijk de hervormde Pauluskerk met daarvoor, bij de ingang van de Laanstraat, het uit 1907 daterende gemeentehuis. Op de Brink ziet u dat de wekelijkse markt plaatsvindt.  Achter de kerk ziet u de pastorie met aan de overzijde van de straat het zomerverblijf van mej. J.F.M. van IJsendijk, de dame die het bekende ‘Bosje van IJsendijk’ aan de gemeente naliet. Later werd het pand gebruikt door garage Lettenmeijer. Rechts daarvan de ingang naar de Eemstraat. De plek waar nu ‘De Ronde Hoek’ te vinden is, was toen nog tuin van mej. Van IJsendijk. Links naast het huis van mej. Van IJsendijk ziet u de Hoofdstraat met het Nicolaasgebouw. Voor het Nicolaas gebouw staat ‘Hotel Central’ waar nu de Hema te vinden is. Achter het hotel, in de Brinkstraat, ziet u de grote zaal die bij het hotel hoorde. Die zaal is in 1922 afgebrand. Op de foto’s zijn de ruïnes van de zaal nog te zien. Links daarvan de smederij van Brölman en daar weer achter het Nutsgebouw aan de Penstraat. De vijver links onder op de foto hoorde bij villa Lommeroord, het huis van notaris van Ditzhuyzen aan de Eemnesserweg. Vanuit de rechter onderhoek van de foto kronkelt de Stationsweg omhoog met aan de linker kant het politiebureau. Rechts van de Stationsweg vindt u de Nijverheidstraat en de Bosstraat met tal van kleine bedrijfjes. In de rechter bovenhoek ziet u nog net de Schoolstraat. Tussen het gemeentehuis en het politiebureau vindt u het Oranjepark, dat destijds inderdaad nog een park was.

Oranjestraat / Laanstraat vóór 1917


De tweede foto is wat ouder, in ieder geval vóór 1917. Even ter oriëntatie: het grote witte pand links op de foto is de villa die later café-restaurant Astoria aan de Oranjestraat zou gaan heten. Het pand werd voor dat doel grondig
  verbouwd. De villa is hier nog in oorspronkelijke staat. Daarvoor loopt de Oranjestraat die rechts uitkomt in de Laanstraat. Op de hoek Oranjestraat / Laanstraat ziet u de markante grote kastanjeboom staan, bij de ‘rieten dakjes’. U ziet de ‘rieten dakjes’ hier van de achterkant, waar deze pandjes een pannendak hebben, geen rieten kap, net zoals nu nog steeds het geval is. Links naast de kastanjeboom is nu Bril 62 te vinden, het pand waar vroeger Van Gend en Loos zat. Dat pand is gebouwd in 1917. Op deze foto staat het pand nog niet, dus de foto is in ieder geval van voor die tijd. Op de foto zijn nog tal van markante villa’s te bewonderen, waaronder ‘Villa Nova’ van de familie Huneus aan het Stationsplein. U ziet het net onder de horizon, rechts van het midden op de foto.  Ik weet niet of het op de foto in de krant goed zichtbaar wordt, maar links aan de horizon zijn nog net de contouren van het Badhotel te vinden.

Bij het bekijken van beide foto’s zult u zich ongetwijfeld realiseren dat er ontzettend veel veranderd is in Baarn. Hoeveel van die prachtige villa’s op de tweede foto zijn er nu nog te vinden? Veel is verdwenen. Nu staat ook het prachtige historische pand van Schouten aan de Hoofdstraat op het punt van verdwijnen. Eeuwig zonde. Laten we zuinig zijn op het moois dat Baarn heeft!

De vrijwilligers van Geheugenvanbaarn.nl wensen u GELUKKIG NIEUWJAAR!



Vriend(in) worden van Groenegraf.nl

Steun onze activiteiten.

Met de hulp van vele vrijwilligers wordt onze site dagelijks aangevuld met nieuwe gegevens, verhalen en oude foto's. Dit wordt allemaal gedaan zonder subsidie en zonder winstoogmerk. Om de kosten te kunnen dekken kunt u tegen een kleine vergoeding afdrukken van foto's bestellen of een donatie doen. Wij zijn volledig afhankelijk van donaties van onze bezoekers. Vindt u dat wij goed werk doen en wilt u onze activiteiten financiëel steunen? Overweeg dan eens om vriend te worden van Stichting Groenegraf.nl. Met uw donatie kunnen wij meer onderzoek plegen naar het verleden van Baarn en omgeving en meer publiceren middels onze website, boekjes en andere publicaties. Hoeveel u doneert maakt niet uit. U kunt éénmalig een bedrag doneren of een jaarlijkse donatie overwegen. Wilt u doneren? 



 Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.

 Uiteraard kunt u Geheugenvanbaarn.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 
Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Geheugenvanbaarn.nl.

vrijdag 24 december 2021

IJzerwarenwinkel Strumpel

 IJzerwarenwinkel Strumpel verleden tijd (1-2-1999)

Ook hier houdt weer een bekende Baarnse winkel op met bestaan. Vijfenzestig jaar lang was Strumpel een begrip in de Bosstraat. Het begon met de eerste winkel. Een ijzerwarenwinkel. Behalve ijzerwaren was vroeger het assortiment uitgebreid met huishoudelijke artikelen, waaronder pannen, huishoudtrappen enzovoort. Velen van u zullen zich zeker nog de oude heer Strumpel en zijn echtgenote herinneren. Bij de oude heer Strumpel kon men nog schroeven en spijkers per ons kopen, die men vervolgens netjes op de weegschaal afwoog. Zoon Theo belandde zoals vroeger vanzelfsprekend in de zaak van pa. Pa en zoon Strumpel bestieren de zaak. In 1975 wordt een pand een paar huizen verder aangekocht, alwaar men in het begin de huishoudelijke artikelen van de ijzerwarenhandel gaat verkopen.

Hier houdt het verhaal pa Strumpel op. Een paar jaar later wordt de winkel omgetoverd tot sigaren en tijdschriftenwinkel. De sigarenwinkel wordt beheerd door mevrouw Strumpel, beter bekend als Sieb. Vorig jaar is dit pand verkocht aan Hypotheekshop Bos.

Maatschappelijke verandering

Dit jaar zal ook de ijzerwinkel ophouden te bestaan. Volgens de heer en mevrouw Strumpel is dit een bewuste keuze. Men ziet volgens Theo Strumpel een maatschappelijke verandering ontstaan. De consument heeft meer en meer gekozen voor het grootwinkelbedrijf. Al heeft Theo Strumpel naar zijn zeggen nog niet te klagen. Strumpel: 'Vaste klanten houd je toch altijd. Vroeger waren zelfs de leden van het koningshuis vaste klant. Hare Koninklijke Hoogheid Koningin Beatrix, toen nog prinses kwam zelf in de winkel om spullen uit te zoeken. Ik weet nog dat zij dan gezellig met mijn vrouw een kopje thee in de keuken dronk. Het voordeel van een klein winkelbedrijf is, dat je bij ons nog twee of drie kan schroeven kopen. Bij het grootwinkelbedrijf zit je altijd vast aan pakjes met grote hoeveelheden. Wat je met de overige spijkers of schroeven moet doen dat moet men dan maar zien. En persoonlijk contact dat is tegenwoordig ver te zoeken. En deskundige uitleg over hoe je iets moet doen of gebruiken, daar heeft men tegenwoordig weinig tijd voor. Het geduld om de klant te woord te staan is bij sommige, de goede nagelaten ver te zoeken. Kijk, daar komen mijn vaste klanten voor. Maar ook die zullen eens verdwijnen en dat wil ik niet meemaken. Dus daarom heb ik besloten er mee op te houden. En ook hier doet zich hetzelfde euvel voor. Er is geen opvolging. De derde generatie heeft er gewoon geen trek in ouders op te volgen. Ook hier heeft weer een echtpaar moeten besluiten huis en haard te verkopen om te gaan genieten van een rustiger leven.

Om na een werkzaam leven nou eens voldoende tijd te besteden aan hun geliefde hobby's. Bij de heer en mevrouw Strumpel zijn dat reizen met hun caravan en knutselen. Voor de heer en mevrouw Strumpel geldt dat ze uitkijken naar de dag dat ze kunnen doen en laten wat ze willen. Zij hopen dan ook half maart de zaak te sluiten. Overigens zeggen beiden met veel plezier hun twee zaken gedreven te hebben.

 Heer en mevrouw Strumpel Sr. tijdens 40 jarig bestaan anno 1974

 

 Heer en mevrouw Strumpel Jr. anno 1999.

 

 Hieronder nog een advertentie van de Tabakspeciaalzaak van de Familie Strumpel.

 

TABAKSPECIAALZAAK

STRUMPEL

NU GRANDIOZE AANBIEDINGEN:

Sigaren: 50 Wilde Havana’s van 21.50 voor 17.50

50 Sprietjes van 18.50 voor............................... 13.50

Shag per 50 gram nu reeds v.a............................ 2.50

Sigaretten per pakje v.a..................................... 2.35

Nog meer aanbiedingen in de winkel BOSSTRAAT 5-7 BAARN (bij de Brink)

Ook het adres voor uw lectuur en wenskaarten

donderdag 23 december 2021

Afgebroken! Maar nog niet vergeten? De oplossing!

Op 9 december j.l. vroegen we u of u herkent wat op onderstaande foto's gesloopt is/wordt.

Dat bleek een moeilijke puzzel. Mevr. Mercia Vries uit Baarn had de meeste juiste oplossingen en wint ons boek Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 2. Van harte gefeliciteerd!

Dit is de juiste oplossing:

1. De gasfabriek in Baarn, gebied tussen Gaslaan en Lindenlaan

2. Badhotel, Julianalaan Baarn

3. Het Baarnsch Lyceum (villa Waldheim), Stationsweg Baarn

4. Schoonoord, Tromplaan Baarn

5. Musis Sacrum, Nicolaas Beetslaan Baarn

6. Pand aan het eind van de 'Reet van Egypte' bij de Nieuw Baarnstraat Baarn

7. Boerderij Van Paridon, Eemstraat hoek Kerkstraat Baarn

8. Voetgangerstunnel bij het station, Stationsplein Baarn

9. Villa Uytenbosch, Amsterdamse Straatweg Baarn

10. Garage Lettenmeyer, Brink Baarn

11. Tolhuis Eemweg, hoek Kerkstraat Baarn

12. Brandweerkazerne, Acacialaan, hoek Eemnesserweg Baarn

13. Nieuwe Baarnsche School, Smutslaan Baarn

14. Amalia Bewaarschool, Schoolstraat Baarn

15. School met den Bijbel (later Laanstraatkerk), Laanstraat hoek Teding van Berkhoutstraat Baarn





Heeft u ons mooie boek "Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 2" nog niet in uw bezit? Dit is uw kans om het nog te bestellen!


vrijdag 17 december 2021

Klucht ”Opa ziet spoken”

In november 1984 genoten een kleine twee honderd fans van onze plaatselijke amateurtoneelvereniging ”Ons Genoegen” in de grote zaal van Astoria zichtbaar van de klucht ”Opa ziet spoken”. Het was de tweede keer dat Ons Genoegen dit stuk opvoerde. Zaterdag 17 november jl. trok de eerste uitvoering ook al een volle zaal. En terecht, want wat we te zien kregen voldeed aan de verwachtingen. Toneelprestaties zoals we die in de loop der jaren van Ons Genoegen gewend zijn. Het maandenlang instuderen van de teksten en het repeteren onder leiding van regisseur Jan van Keken wierp dan ook vruchten af. Collectief leverde Ons Genoegen een gedegen uitvoering. Het stuk was het gezelschap op het lijf geschreven en de zaal raakte snel geboeid door de geheel eigen wijze waarop de uit vier bedrijven bestaande klucht werd gebracht.

De plaats van handeling was de oer gezellige huiskamer (met stoelen van de Spullenhulp) van een oer Nederlands gezin in het mondaine Noordwijk. Een vakantieplaats bij uitstek. De woonplaats van de familie van der Niet, die tijdens het badseizoen een groot deel van het huis verhuurt. Dit jaar zijn het vier gasten, een kwartet van een uiteenlopend pluimage. Dat blijkt al in het eerste bedrijf. De goedmoedige Jaap van der Niet (keurig vertolkt door Wim Epskamp) en zijn vrouw Sjaan (Marian Buitendijk) zijn in afwachting van hun gasten. Als eerste arriveren Herman Steenbreek en zijn vrouw. De bescheiden Herman Steenbreek (komisch vertolkt door Piet Stalenhoef) wordt aanvankelijk geheel gedomineerd door zijn norse vrouw Coba (Francien Koenen). Hij is zelfs zo bang dat hij z’n flesje cognac in zijn broekzak bewaard. Professor Watergruwel, die even later ten tonele verschijnt, is micro bioloog en staat geboekstaafd als een verstokte vrijgezel. Gijs de Vries gaf op de juiste wijze inhoud aan dit personage, dat uit angst voor de bacteriën constant zijn handen aan een doekje afveegde.

De vierde gast is de frivool uitziende Liesje Zoethout (Machteld Harskamp) die de professor snel het hoofd op hol brengt. Zij blijkt later ook het vriendinnetje van de helemaal niet zo bescheiden zijnde Herman Steenbreek te zijn. Opvallend was de verschijning van Opa (de vader van Sjaan) die duidelijk niet tevreden was met zijn plaatsje op de zolderkamer. Hij vond die badgasten maar niks, toch moest hij zich schikken naar de situatie en dat deed hij voortreffelijk.

Dochter Maartje van der Niet verleende tussendoor hand en spandiensten. Een rol die Anita van der Veer zeker paste. Als blijkt dat ’s nachts de schilderijen en andere spullen in de huiskamer door ’’spoken” worden verplaatst besluit opa met Herman Steenbreek op wacht te gaan staan. Dan blijkt dat Liesje en de professor, de laatste is hopeloos verliefd op Liesje geworden met een ware gedaanteverwisseling als gevolg daarvan, de daders zijn. Tijdens hun slaapwandelingen door de huiskamer worden zij opgeschrikt door lampenkap Herman en Opa, die zich in een kist verstopt had. Van spoken was dus helemaal geen sprake.

Komische kwinkslag aan het einde van het vierde bedrijf was nog dat een laatste kus van Liesje voor Herman tot gevolg heeft dat de verliefde Liesje flauw valt. Na vervolgens in de armen van Jaap en Opa gelegen te hebben komt Liesje op de bank weer bij kennis, waarmee een hoop ’’narigheid” definitief wordt opgelost en iedereen rustig kan gaan slapen.

Opa, een op het lijf geschreven karikatuur voor Henny Berghuizen, en buurvrouw Stien (deze rol vertolkte Mien Suik op de haar bekende uitstekende wijze) zorgden beide voor de nodige komische noten in deze leuke klucht van Aad Caspers. Deze gaf het stuk nog de ondertitel ’’Kamers met ontbijt” mee, maar aan het ontbijt kwam Ons Genoegen in dit stuk niet toe. Het bleef bij voortreffelijke koffie en cognac in de avonduren, uitstekend geserveerd en Sjaan van der Niet vertelt onthutsts van de eerste kennismaking met haar gasten. Echtgenoot Jaap en buurvrouw Stien luisteren aandachtig.

 


maandag 13 december 2021

The Polygram Years (Part 3)

’Het is alles goud wat er blinkt’  

door Ed Vermeulen

The Polygram Years (Part 3). Van Paco de Lucia tot ’Stars on 45’. De verhalen achter de foto’s. 

Een zaterdagavond in oktober. Op de buis: Matthijs van Nieuwkerk’ s programma ’Matthijs gaat door’. Een feestelijke afsluiting van de week of een feestelijk begin van de nieuwe week? De keus was aan mij. Het werd vanaf opkomst van Matthijs, met in zijn handen de LP ’Friday Night in San Francisco’, John McLaughlin, Al di Meola en Paco de Lucia,  een emotionele en vooral mooie confrontatie met mijn  Polygram verleden.

Friday Night in San Francisco (LP hoes)
Dat Matthijs drie Nederlandse topgitaristen had uitgenodigd om de sfeer van ’Friday Night in San Francisco’ weer te geven maakte die bewuste zaterdagavond extra memorabel. U heeft gekeken? Dan zag en hoorde u Eric Vaarzon Morel, Stochelo Rosenberg en Anton Goudsmit de sterren van de hemel spelen. Terug naar toen: ’Friday Night in San Francisco’, ’mijn’ project vanaf de release in 1981 tot vele jaren daarna. Eén van de vele hoogtepunten in mijn kleurrijke loopbaan bij PPI, Phonogram Int. of Polygram. ‘Mijn’ is natuurlijk betrekkelijk, want alleen een project van deze omvang begeleiden en tot een goed resultaat brengen is onmogelijk. Tenzij je onderdeel bent van een ijzersterk team. En dat was ik! Paco de Lucia, onder contract bij Phonogram Spanje, viel in de categorie ’artiest gebonden releases’ en dit maakte dat ik betrokken was bij het internationaal uitbrengen van door hem gemaakte LP’s als: Fuente y Caudal,  Interpreta Manuel de Falla en Castro Marin. 

Paco de Lucia (1970)
(Foto: Billboard internet)



Samen met mijn Spaanse collega Carlos Borallo, die als een ware ’postillon d’ámour’ mijn goede intenties aan Paco overbriefde, ontmoette ik Paco tijdens  bezoeken aan Madrid.

Carlos Borallo en uw schrijver heffen het glas! 1977
(Coll. Ed Vermeulen)

Paco en ik: onze goedbedoelde mix van Spaans en Engels gebrabbel, leidde niet tot diepzinnige discussies, maar er ontstond een herkenning en het gevoel dat Paco door had, wat we, werkend vanuit een houten keet ergens in Baarn, voor hem konden en mochten betekenen. Paco’s LP’s werden wereldwijd uitgebracht. Op mijn initiatief en tegen alles en iedereen die het beter wist in brachten we een 12-inch maxisingle van het geweldige nummer ’Entre dos Aguas’ uit! Zoals ik hoopte en  verwachtte binnen de Europese en Zuid Amerikaanse Polygram familie goed ontvangen en vervolgens op allerlei radiostations te beluisteren. Op een zomerse dag in 1980, ons A&R (Artist & Repertoire) team Bas Hartong, Mathieu Vansweevelt en president Phonogram International Aart Dalhuisen, verantwoordelijk voor het tekenen van nieuw en gevestigd talent (!) net teruggekomen van de jaarlijkse muziekbeurs MIDEM in Cannes (dé plek waar vraag en aanbod elkaar ontmoetten), werd mij verteld vanaf nu verantwoordelijk te zijn voor de exploitatie van een nieuw getekend project: ’Friday Night in San Francisco’ waarop drie gitaristen van wereldfaam hun krachten hadden gebundeld: John McLaughlin, Al di Meola en onze ’eigen’ Paco de Lucia. Door mij al snel omgedoopt tot ’Paco, Al & John’. Bekte naar mijn mening beter! Live gitaarvuurwerk van de bovenste plank. Voor de productie tekenden Philip Roberge en Barrie Marshall, gerenommeerd tourmanager, tevens directeur-eigenaar van het in Londen gevestigde Marshall Arts. Een wereldtournee met het drietal was in volle gang. 

Volle zalen! Mathieu Vansweevelt, mijn directe chef, drukte mij op het hart een goede band met Barrie op te bouwen. Dat lukte wonderwel. Topper op wereldwijd tour- en concertgebied, wist niet alleen waar in de muziekwereld de mosterd gehaald werd, maar ook een plezierig mens om mee samen te werken. Veeleisend, maar dat mag op dit niveau. Dit alles binnen de grenzen van het redelijk ingewikkelde contract. Wat was het geval: Paco was weliswaar een Phonogram (Spanje)-artiest, maar de beide andere gitaristen hadden hun eigen deals met onder meer Warner Bros. en C.B.S. Dit betekende ook dat ons Phonogram Int. contract niet wereldwijd was maar alleen gold voor Europa (ex UK) en Zuid Amerika. We hadden het graag anders gezien, maar zo was het en er bleef genoeg te doen over! In het voorjaar van 1963 hadden we meer dan 300.000 (!) exemplaren op de teller staan. Tijd voor een feestje! Na een concert in Amsterdam  gevierd in een zaal van het Sonesta hotel. Gouden platen werden uitgereikt aan ’ons’ supertrio en Barrie Marshall. 

Dat ik er bij was, was vanzelfsprekend, maar dat ik ook in de feestvreugde mocht delen door mijn eigen gouden exemplaar in ontvangst te nemen was andere koek. Man, wat een verrassing! Of ik blij was? Reken maar van yes!


Gold, more gold!  V.l.n.r.  uw schrijver, dame naast mij: N.N, John McLaughlin, Kees van Weijen (promotie PI) Al di Meola, Paco de Lucia, Aart Dalhuisen, Jan Corduwener (dir. Phonogram NL.) , vooraan Mariano de Zuñiga (dir. Phonogram Spanje) , Mathieu van Sweevelt, en verscholen rechts: Roy Teysse. 20 mei 1983.
(Coll. Ed Vermeulen)
 V.l.n.r. de blije gezichten van: Barrie Marshall, uw schrijver,
Aart Dalhuisen en Mathieu van Sweevelt. (rechts met bril: Al di Meola)
(Coll. Ed Vermeulen)


Presented to

ED VERMEULEN

To recognize sales by Phonogram International

In Europe (ex U.K.) and Latin America

of more than 300.000 units of the album

“Friday Night in San Francisco”

Het staat er echt! Indachtig de kreet ’Adel Verplicht’, moest ik vanaf nu extra mijn best doen om mijn pas verworven status als ‘Golddigger’ waar te maken. Dat lukte: ik denk dat toen ik in A.D 1993 afscheid nam van de Pop Afdeling, voor ’een functie elders’ in het bedrijf, het miljoen verkochte LP’s, MC’s (!) en inmiddels ook CD’s reeds was overschreden. Ook groeide ik in mijn rol van psycholoog van de kouwe grond. Ik luisterde, dacht, op mijn manier, na en deed vervolgens wat ik geacht werd te doen! Vertrouwensrelaties opbouwen met de artiesten stond daarbij hoog in het vaandel. Een voorbeeld? Op een vrijdag, overdag, werd mij verteld dat het een goed idee was om morgen, zaterdag, naar Wenen te vliegen, ticket lag al klaar, en een concert van ons illustere drietal bij te gaan wonen. Leuk natuurlijk, maar wat verschafte mij de eer? Mijn vraag ‘wat word ik geacht te gaan doen?’ werd beantwoord met: ’niets… je gaat naar het concert, zoekt Barrie Marshall op en gaat vervolgens Paco een hand geven. That’s all? That’s all!’ Zo gezegd zo gedaan, op naar Wenen, collega Horst Bichler haalde mij op. Samen naar het concert. Barrie Marshall grijnsde toen hij me zag: was het om mij of het feit dat ik er was? Concert was top, zoals te verwachten, na afloop de kleedkamer in (vakjargon: backstage), Paco begroet en ook hij keek blij! Later die avond zijn we met z’n allen ergens iets gaan eten en nog meer gaan drinken. Het was nog lang onrustig in Wenen. Nog steeds wist ik niet precies waarom iedereen zo blij met mij leek te zijn. Kon het ook zelf niet bedenken, of toch: was het soms omdat ik uit Baarn kwam? Ja, geloof het of niet, dat was de reden: het gitaartrio, drie fenomenen, maar ook drie ego’s die het maar met elkaar moesten zien te rooien tijdens de wereldtournee. Spaanse Paco tegen het Engelstalige geweld van Al en John. Mogelijk voelde hij zich op de een of andere manier, in woord en daad en misschien ook wel financieel, buitengesloten. En Barrie kreeg dit gevoel maar niet uit zijn, Paco’s, hoofd. Mijn uiterst bescheiden aanwezigheid in de kleedkamer maakte dat het vertrouwen van Paco in zijn platenmaatschappij een sprong naar voren maakte! Missie geslaagd, zonder er ook maar iets voor te doen. Nou ja, niets: een nacht Vindobona Schrammeln, veel Oostenrijks bier en wijn, een plateau Sachertorte en een kilo Mozartkugeln in de mik, noem dat maar niets! Terug in Baarn kreeg ik de bevestiging van mijn gevoelens! In 1983 werd ’Passion, Grace and Fire’ (opnieuw het Gitaar trio) uitgebracht en in 1984 met Paco’s eigen sextet ’Live …..One Summer Night’. Beide albums leverden Mathieu, mijzelf en andere collega’s eervolle vermeldingen in de hoesteksten op. 

Op 26 februari 2014 vernam ik dat Paco, echte naam Francisco Sánchez Gómez, op 21 december 1947 geboren in de, tegenover Gibraltar gelegen, havenstad Algeciras, op 25 februari, was overleden in Playa del Carmen, Mexico. De tijd stond even stil! 


The Artists’ Art of Cooking: in 1980 was onder de bezielende supervisie van Piet Schellevis, President van Phonogram International, een als relatiegeschenk bedoeld kookboek verschenen: ’The Artists’ Art Of Cooking- favourite recipes from Phonogram artists the world over.’ 

In dit fraaie in het Engels uitgegeven boek ook een recept van ’Lentejas estilo de De Lucia’, naar verluidt Paco’s favoriete gerecht. Ik wil het u niet onthouden. Eet smakelijk, of zoals Paco gezegd zou hebben: Buen provecho! 


Stars on 45: Na Paco een typisch op projectbasis gestoeld succes. Wat dacht u van ’Stars on 45’ het wonderlijke, de wereld over razende, door producer Jaap Eggermont, in andere tijden drummer bij de Golden Earring(s), razend knap gemaakte studioproject en verkoopsucces! Phonogram Int. had via CNR/Red Bullet een deal voor Zuid Amerika, ver-weg gebieden zoals India, Indonesië en Australië/Nieuw Zeeland. 

Vanuit de houten keet mocht ik wederom de honneurs waarnemen. Bij dit zichzelf verkopende project beperkte mijn inbreng zich tot het ruim op tijd ter beschikking stellen van alle elementen nodig voor een release: productiebanden, hoesfilms, sample records, het checken van release data en wat dies meer zij. Routine klus! Maar wel een hele leuke. Op een dag belde Willem van Kooten en vroeg hoe het er mee stond in India en Indonesië: ik kon hem verzekeren dat de plaat was uitgebracht en naar zeggen goed verkocht. Kon ik er niet even heen gaan om alles met eigen ogen waar te nemen? Mijn reisaanvraag werd echter niet (!) gehonoreerd , maar telefonisch en per telex kwam ik toch een heel eind. Overigens herinner ik mij dat de Australische collega(’s) over de door ons getekende deal de vraag stelden wat ze hier nu mee moesten? Een Beatle-medley met een discodreun er onder: hoe kom je op het idee en meer nog wat moet je er mee? Je opwinden bij zo veel onwetendheid had geen zin, ik herkende dit soort reacties, met name uit de Engels/Amerikaanse wereld en dus was het enige passende antwoord: ’Just wait and see!’ Nou, ik hoefde niet lang te wachten, nog voordat ik, bij wijze van spreken de telefoon had neergelegd, stond Stars on 45 op Number 1 in de Australische hitparade! Ook hier gold: succes moet gevierd worden. Goudenplaten werden overhandigd en de glazen gevuld. 

Jaap Eggermont ontvangt zijn gouden plaat!
(Coll. Ed Vermeulen)

Aan mij viel de eer te beurt om muzikaal duivelskunstenaar Jaap Eggermont zijn exemplaar te overhandigen. Mooi moment: 

Presented to Jaap Eggermont
To recognize sales in all territories represented by
Phonogram International of more than 1.000.000
copies of the LP/MC  Stars on 45 vol.1  

Het is alles goud wat er blinkt! Once upon a time in Vinkeveen. V.l.n.r Willem van Kooten, Ed Vermeulen, Michiel Wolff (CNR), Mathieu Vansweevelt en Bas Hartong (beiden P.I) Kees Baas  (CNR),  Kees van Weijen (Promotie P.I), Jaap Eggermont, Michel Damen (CNR),  Maria ‘Riet’ Engelgeer (Regional manager P.I. Zuid Amerika)
(Coll. Ed Vermeulen)

Ook Willem van Kooten (Red Bullet) en Cees Baas (CNR) werden niet vergeten. Nu veertig (!) jaar later nog steeds een sieraad aan de wand.  

Een sieraad aan de wand!
(Privécoll. Jaap Eggermont)

Na al dit gouden geweld even een moment van bezinning en vooral terugkijken: Het gebeurde allemaal in de houten keet (Het Paviljoen), vastgeplakt aan de aanbouw van Villa Hoog Wolde, ooit de muzikaalste villa van Baarn! Nu herinnert alleen het oude toegangshek nog aan de tijden van weleer. 


(Foto: Gerard Brouwer)

Geschiedenis, de uwe en de mijne. En mocht u het vergeten zijn: onze platen en musicassettes werden geperst en gefabriceerd op de Torenlaan. De cassettes later ook in Amersfoort. Niet de CD’s, die kwamen uit Hannover. ’The Polygram Years’, het zou een album titel kunnen zijn! 




Dit verhaal (aflevering 96) verscheen op maandag 13 december 2021 
in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Geheugenvanbaarn.nl    

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.
 Uiteraard kunt u Geheugenvanbaarn.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 
Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Geheugenvanbaarn.nl.


vrijdag 10 december 2021

Antwoord zoekplaatje vorige week

 Antwoord van vorige week

1:  Het Emma-monument

2: Gerrit van der Veenlaan

Na het overlijden in 1934 van Koningin-Moeder Emma eerde de Baarnse bevolking haar onvergetelijke Ambachtsvrouwen met een monument, dat in 1937 een plaatsje kreeg aan de Gerrit van der Veenlaan voorheen de Spoorweglaan, waar deze bewoonster van Paleis Soestdijk ons dorp op haar rijtoer binnen kwam. Ontwerper en maker van dit monument was de kunstenaar Gerrit Jan van der Veen.

Het Monument voor koningin Emma is een beeld van koningin Emma in Baarn. Het beeld staat op een hoge sokkel en stelt de koningin-regentes wandelend, met parasol in de ene en een (psalm?)boek in de andere hand, wandelend voor. Verder is wat lager een mozaïek aangebracht met daarop een vrouwenfiguur met de wapenschilden van het vorstendom Waldeck en van de gemeente Baarn. Het wapenschild van Baarn toont een paard aangevoerd door een slaaf.

Het monument is voorzien van dit opschrift:

IN EERBIEDIG DANKBAAR GEDENKEN AAN KONINGIN EMMA HOOGE AMBACHTSVROUWE VAN BAARN 24.11.1890 - 20.3.1934

Het monument is gemaakt in opdracht van de Koninklijke Familie en staat vlakbij de Emmabrug. Het beeld werd in 1937 onthuld door een andere voormalige koningin Wilhelmina.

Gerrit Jan van der Veen

In de oorlog namelijk zou Gerrit Jan van der Veen een der groten in de illegaliteit worden. Niet alleen een held, die verzetsvrienden wilde bevrijden, hij was 't met name die het Amsterdamse bevolkingsregister in brand stak en voorts het brein werd achter de ondergrondse persoonsbewijzen-centrale, die tienduizenden aan een vals persoonsbewijs wist te helpen.

Helaas maakte hij de bevrijding niet meer mee. Na een verblijf in de gevangenis aan de Amsterdamse Weteringschans werd hij op 10 juni 1944 geëxecuteerd. Direct na de beëindiging van deze rampzalige oorlog eerde Baarn zijn nagedachtenis door de Spoorweglaan — waar immers een van zijn kunstwerken aan hem herinnert — onmiddellijk om te dopen in Gerrit van de Veenlaan.

Dit eerbewijs steeg belangrijk in waarde, toen later besloten werd geen enkele andere verzetsheld daar meer voor in aanmerking te laten komen. Ook geen plaatsgenoot. Waardoor de wat vreemde situatie kon ontstaan, dat bijvoorbeeld Soest wel een straat noemde naar twee Baarnse jongens en ons dorp zelf niet.

Bedoeld wordt de Hamelstraat bij onze buren.

Twee zoons van de in Baarn woonachtige Prof. Dr. J.A. Hamel verloren in de jaren ’40-'45 hun leven in dienst van het vaderland. Lodewijk werd reeds in 1941 gefusilleerd. Zijn broer Gerard overleed drie jaren later in een concentratiekamp bij Straatsburg.

Niet ver van het Emmamonument werd in 1977 ook het beeld, dat de gemeente ruim elf jaar eerder geschonken kreeg en dat hun vader te hunner nagedachtenis had laten maken, in het plantsoen langs de Gerrit van de Veenlaan geplaatst. Daar stond meer dan dertig jaar de "Wilhelmina-bank’’ (in 1923 op de Brink — waar de bank nu ook weer staat — geplaatst bij het zilveren regeringsjubileum van die Koningin) toen de Duitse bezetters deze herinnering hadden verbannen. Het monument voor de Gebroeders Hamel komt er veel beter tot zijn recht dan in het plantsoen tussen Stationsplein en het oude Lyceum, waar de man met de vlag eerst stond.

 De winnaar deze week is dhr. Kees Huurdeman.





 

 

donderdag 9 december 2021

Afgebroken! Maar nog niet vergeten? Een prijsvraag

Heeft u ons mooie boek "Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 2" nog niet in uw bezit? Dit is uw kans om het te winnen!

Hieronder ziet u 15 foto's van afgebroken gebouwen in Baarn. Sommige foto's zijn nog niet zo lang geleden genomen, andere zijn al ouder.

We zijn benieuwd. Weet u wat op onderstaande foto's gesloopt is?

Mail uw oplossing uiterlijk zondag 19 december naar: geheugenvanbaarn@gmail.com. Onder de beste inzenders verloten we ons boek Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 2.


Mail uw oplossing uiterlijk zondag 19 december naar: geheugenvanbaarn@gmail.com. Onder de beste inzenders verloten we ons boek Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 2.

vrijdag 3 december 2021

Zoekplaatje in Baarn

 

Zoekplaatje in Baarn

 

1: Voor wie is dit monument gemaakt?,

 2: Wat is de naam van de straat langs dit monument?

 
     Deze afbeelding is van rond 1940

U kunt hierop reageren via het sturen van een briefje aan:

 Stichting Groenegraf.nl

T.a.v. Baarnsch Geheugen

Marisstraat 4

3741 SK BAARN

 of stuur een e-mail naar: bakker.groenegraf@gmail.com.

 Onder de goede inzenders verloten we het boek "Baarn in de Tweede wereldoorlog ……..

terugblik".

Daarnaast ontvangt de winnaar ook nog een en een fles wijn voorzien van een ansichtkaart uit Baarn. Deze fles wijn is beschikbaar gesteld door Mitra Baarn - Van de Steeg Laanstraat 72, 3743 BH Baarn tel; 035-5426063.