vrijdag 25 februari 2022

Zoekplaatje in Baarn

 Zoekplaatje in Baarn


1: Wat is de naam van deze bakker uit de Hoofdstraat (1960) 

U kunt hierop reageren via het sturen van een briefje aan:

Stichting Groenegraf.nl

T.a.v. Baarnsch Geheugen
Marisstraat 4
3741 SK BAARN

of stuur een e-mail naar: bakker.groenegraf@gmail.com. 

Onder de goede inzenders verloten we het boek "Baarn in de Tweede wereldoorlog ……..terugblik". 

Dit boek is geschreven door Wim Veldhuizen en uitgegeven door de stichting Groenegraf.nl


Daarnaast ontvangt de winnaar ook nog een en een fles wijn voorzien van een ansichtkaart uit Baarn, beschikbaar gesteld door Mitra Baarn - Van de Steeg Laanstraat 72, 3743 BH Baarn tel; 035-5426063.


maandag 21 februari 2022

Eemlands Allerlei: deel 1

 door Ed Vermeulen


Lichtvoetig en goed gemutst het nieuwe jaar in met voor de een historisch verantwoorde weetjes en voor de ander geschiedkundige niemendalletjes: een terugblik op het jaar 2021 en de eerste schermutselingen in 2022. Vijf  miniverhaaltjes met een Eemlands tintje!

Copy aquarel Hoog Wolde uit directiekamer Mr. Rob Stuyt 
(Coll. Ed Vermeulen)


De Polygram-geest in de fles!
(Foto: Ed Vermeulen)
Polygram dreams: op een koude en donkere decembermiddag ging de bel. Door het glas van de deur meende ik een pakjesbezorger te zien. Raak: DHL, met mondkapje en muts over de oren. Een pakje: ditmaal niet voor de buren, maar voor mezelf. Wat zou het zijn, ik had niets besteld, een cadeau? Snel opengemaakt: wat schetst mijn verbazing: een mooi verpakte fles wijn, Grand Vin du Rhône Sainte Cécile les Vignes 1990, met op het etiket een historisch verantwoorde foto van de oude Villa Hoog Wolde, abusievelijk geschreven als Villa Hoogwolde. 

Opvallend was de zin ’Maison Polygram 1950-1995’. Maison Polygram: klinkt als een chique platenzaak van ver voor de oorlog, maar nog meer hoe kom je er op? Vijfenveertig jaar Polygram waarvan ik er tweeëndertig van nabij heb meegemaakt. Ik was wel toe aan een neut vond ik zelf. Snel de glazen gepakt: dat bij het openen de kurk verpulverde en dat een azijnachtige lucht mijn neus binnendrong, een kniesoor die daar op let. Pas toen bij het inschenken het glas zich vulde met een donkerbruine drab ontwaakte ik uit mijn droom, mijn Polygram droom. Later bedacht ik me dat ik in de DHL bezorger een oud collega meende te herkennen. Maar toen was het al te laat. Wie zong ook al weer dat dromen bedrog zijn?


Maison Polygram, Baarn 1950-1995: Goede wijn behoeft geen krans! 
(Coll. Ed Vermeulen)

Marion Bloem, Tong Tong Fair Festival 2012
(Tong Tong Fair Festival - Marion Bloem)


Indische schrijfster in Baarn: dat de grande dame van de Nederlandse literaire wereld, Hella Haasse, in Baarn heeft gewoond, op Het Baarnsch Lyceum heeft gezeten en op de Nassaulaan haar beroemde boekenweek geschenk Oeroeg heeft geschreven, is u natuurlijk bekend, maar dat Marion Bloem (’Geen gewoon Indisch meisje’, ’Haar goede hand’ en recentelijk ’Indo’) in haar (zeer) ’vroege’ jeugd met haar ouders korte tijd in Baarn heeft doorgebracht is waarschijnlijk niet bekend.


Fragment over Baarn uit boek ’Indo’ – een persoonlijke geschiedenis over identiteit,  uitgave 2020


Alles wijst in de richting van Kasteel van Antwerpen
(Archief Baarnsche Courant)
 

Welgemeende adviezen van de Schoolartsendienst Baarn e.o., 1961
(Coll. Marion Bloem)


Een door haar op Facebook geplaatst document, een rapport van de schoolarts (rayon Baarn/Soest) uit 1961, zette mij op het spoor. Na hun overkomst vanuit Indonesië werd het echtpaar Bloem (met baby) opgenomen in een contractpension in Baarn. Alles wijst er op dat dit Kasteel van Antwerpen van de familie Scheppers (mevrouw en zoon Ruud) geweest moet zijn. U ziet het: het gebeurde in de Laanstraat, toen en nu nog steeds. Vanuit Baarn is het gezin Bloem naar Soesterberg verhuisd.

Vooroorlogse foto van het s.s Simaloer

Glad geschoren de reis en de wal op: u herinnert zich ongetwijfeld het door mij, samen met zijn kleindochter, geschreven verhaal over Baarnaar hofmeester Laurens Swart die in november 1940 vanuit Sumatra naar Engeland voer met het s.s. Simaloer van de SMN en op 2 maart 1941 werd getorpedeerd. Swart overleefde deze scheepsramp en kwam uiteindelijk in juli 1945 behouden thuis. 

Laurens Swart , hofmeester SMN
(Foto: Coll. Fam. Swart)


In zijn nalatenschap bevond zich naast zijn Gillette scheermes een voorwerp dat bij nadere bestudering een scheermesjes slijper, compleet met attributen, bleek te zijn. Merk Allegro. 

Handig! Scheermesjesslijper merk Allegro in
 gebruik bij Laurens Swart
(Foto: Bart Gaarenstroom)

m.s. Rochab – correct afgestempeld!
(Foto Rochab: Coll. Frank Haalmeijer, afbeelding stempel: Coll. Ed Vermeulen)


Glad geschoren de reis op! De hofmeester gaf het goede voorbeeld. Ook in mijn eigen tijd op zee werd een gladgeschoren tronie op prijs gesteld. Zeker voor een 2e stuurman uit vorstelijk Baarn. Met als motto ’Wie scheert met verstand zeept in met de Vergulde Hand!’, glad geschoren de wal op! Olbia, Sardinië 1967, a/b m.s. Rochab, het is maar dat u het weet. Wat we in Olbia deden: In Pointe Noire, Congo Brazzaville, geladen diepgevroren tonijnen lossen! Olbia: ik dronk er mijn eerste Campari.

Uw schrijver: Olbia…ingezeept! 1967
(Coll. Ed Vermeulen)


Pelitahuis Duinweg 19 Soest-Zuid
(Coll. Ralph Ockerse)

Pelitahuizen Soest: Uit het recent geplaatste verhaal van Ralph Ockerse (Soester in Amerika - Geheugenvanbaarn.nl) bleek dat de huizen aan de oneven zijde van de Soester Duinweg 1 t/m 19, gebouwd in de jaren 1949-1950, zogenaamde Pelitahuizen waren. 

Pelitawoningen, ook in Soest
(Nieuwe Courant 30-5-1949)


Anders dan bij de Baarnse Pelitahuizen in de Gruttostraat, bij de Soester versie geen naast de voordeur ingemetselde herinneringstegel. 

Bij Soester Pelitahuizen géén gevelsteentje
(Coll. HKB)

Kaartje uit het kadaster: Duinweg 19

Volgens de eigen geschiedschrijving van Pelita ging het om acht woningen, maar naar het zich nu laat aanzien lijkt tien een juister getal te zijn. Leuk detail: in een door mij recent gedaan onderzoekje gaf de huidige eigenaar van no.1 aan dat hij het verhaal, bij monde van een vorige bewoner, kende. De huidige bewoner van no. 19 kende het verhaal niet, maar in de familie van zijn echtgenote bestond wel een band met Indonesië. Ook hier was het (Pelita)cirkeltje weer rond. Mooi om dit te weten in het jaar dat de Stichting Pelita haar vijfenzeventig jarige bestaan viert. 


Docent natuurkunde HBL Dr. J.A Vreeswijk, 1953
(Coll. Ralph Ockerse)


Dr. J.A. Vreeswijk, docent natuurkunde: in het Ockerse verhaal een drietal prachtige foto’s van de heer Vreeswijk, docent natuurkunde aan Het Baarnsch Lyceum. Ook ik had les van deze humoristische man met zijn Clark Gable-achtige uitstraling. Bij repetities vond hij het geen bezwaar dat je afkeek bij je buurman. ’Gaat toch mis’ was Vreeswijks achterliggende gedachte. Meestal had hij gelijk. Ook bezigde hij de uitdrukking: ’wat je niet weet kun je niet opschrijven’. Nog steeds uit mijn hart gegrepen woorden. Woonde in 1956 op Sophialaan 36 en kwam op de fiets naar school. 

Villa Refugium Sophialaan 36
(Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

Over zijn dagelijkse fietstocht, die hem over de Gerrit van der Veenlaan bracht, vertelde hij het volgende: ’Telkens als ik bijna het Stationsplein heb bereikt hoor ik een geluid…krakkakrekrek! Wat het was, geen idee, tot ik ontdekte dat het kwam uit het gebouw van de Sociëteit De Vereeniging op de hoek van het Stationsplein. Voortgebracht door de krakende nekken van de zich naar mij omdraaiende en kijkende lunchende en borrelende leden: ’Kijk daar gaat Vreeswijk. Eén van ons, wanneer komt hij?’

De in 1865 opgerichte Sociëteit de Vereeniging in afwachting komst Dr. Vreeswijk
(Coll. Geheugenvanbaarn.nl)

Dank aan mevr. Marion Bloem voor verleende toestemming gebruik document en aan John Kappers voor zijn speurwerk

Dit verhaal (aflevering 98) verscheen op maandag 21 fanuari 2022 
in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Geheugenvanbaarn.nl    

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.
 Uiteraard kunt u Geheugenvanbaarn.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 
Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Geheugenvanbaarn.nl.

vrijdag 18 februari 2022

25 jaar WSV Dudok de Wit

 W.S.V. Dudok de Wit het ‘t 25-jarig bestaan - 11 oktober 1960

Het bestuur en de leden van de jubilerende wandelsportvereniging „Dudok de Wit” hebben Zaterdagmiddag een bijzonder feestelijke receptie in de foyer van „Astoria” gehad. Niet alleen, dat deputaties van alle Baarnse sportverenigingen het bestuur hun gelukwensen kwamen aanbieden en ook de belangstelling van de zusterverenigingen uit het Gooi en Sticht groot was, maar ook vanwege de daverende hulde, die het fanfarecorps „Concordia” bracht, toen het — met de drumband voorop — musicerend de zaal binnenmarcheerde en gevolgd werd door plm. 50 leden van de jubilerende vereniging, die allen een splinternieuw wandelkostuum — gele blouse met lichtgrijze pantalon (resp. rok) — droegen. Deze wandelkostuums waren het geschenk van Baarnse Burgerij.

Een der hoogtepunten van de receptie was dan ook de aanbieding van het bedrag, (fl.1360.-) dat het Jubileum-comité in de korte periode van nauwelijks twee maanden had ingezameld (linker afbeelding).

overhandiging cadeau van fl. 1360,00

Direct na de muzikale huldiging van het fanfarecorps „Concordia" en nadat de leden van „Dudok” zich in een grote kring rond het bestuur hadden geschaard nam de voorzitter van het comité, de heer A van Laar, het woord. Hij wees er op, dat het voor een wandelsportvereniging een prestatie is zich 25 jaar te handhaven. „Dudok de Wit” wist zich echter niet alleen te handhaven, doch steeds meer de aandacht te vestigen op de wandelsport door het organiseren van de in Baarn zo populair geworden Avondvierdaagse (rechter afbeelding) en haar jaarlijkse Herfstwandeltochten, die duizenden wandelaars naar Baarn trekken.

Voor een andere grote verrassing zorgde de heer W. Bolthof, die, met de gelukwensen van de Baarnse Sportbond, het geschenk van bij deze Bond aangesloten verenigingen aanbood: een bedrag van ƒ 100,- (in couvert) voor het jubileumfonds.

Daar ook nog enige andere geschenken onder couvert werden ontvangen, kreeg „Dudok de Wit” op deze feestelijke middag dus ruim ƒ 1500,- voor het aankopen van de nieuwe wandelkostuums.

Nog een andere, reeds lang door het bestuur gekoesterde wens, ging deze middag in vervulling. De heer Joop Luijten bood het bestuur namelijk namens de leden een stencilmachine aan. De heer H. Klok, die het woord voer. de als vertegenwoordiger van de Sticht- Gooise Wandelsportbond, overhandigde voorzitter De Vroede de plaquette van de Bond en huldigde, de heer P. Hendriksen, die van de oprichting van „Dudok de Wit” af secretaris is geweest. Ook de heer Bolthof had in zijn toespraak op dit persoonlijk jubileum gewezen en hij had daarbij gememoreerd, dat de heer P. Hendriksen niet alleen veel voor „Dudok dc Wit”, maar ook veel voor de Baarnse Sportbond gedaan heeft. Hij is dan ook een der 3 ereleden van de Bond.

Onder de velen, die tussen al deze speeches nog gelegenheid vonden om het bestuur hun gelukwensen aan te bieden, bevonden zich de wethouders mevrouw Wafelbakker en de heer P. Mourer, de hoofdinspecteur van politie, de heer G. J. Backer, leden van de. Roode Kruiscolonne, vertegenwoordigers van de harmonie „Crescendo”, de voorzitter van het Fanfarecorps „Concordia, de schoolhoofden, de heren R. Aans en J. van Dijk en vele deputaties van zusterverenigingen. 's Avonds werd de feestavond besloten met een gezellig bal.

van rechts naar links Gerard de Vroede, Piet Luijten, ?? Piet Hendriks en de andere ??

woensdag 16 februari 2022

Een zondag in 1938 in de Laanstraatkerk

Een verhaal van Adriaan (Adrian oftewel Addie) Peetoom, Baarnaar in het buitenland, met een voor- en nawoord van Ed Vermeulen 


Ongetwijfeld herinnert u zich het prachtige verhaal  ’Baarnaars in het buitenland: van Baarn naar Calgary, Canada’ geplaatst op 18 augustus 2021 in de blogspot van het toenmalige Groenegraf.nl. Een verhaal dat zijn oorsprong vond in een door redactrice Christine Schut mooi geschreven interview in de Baarnsche Courant van 2 augustus van hetzelfde jaar, in de door haar geïnitieerde rubriek ’Baarnaars in het buitenland’. 



Addie (1934) vertelt in dit interview en het daarbij behorende aanvullende verhaal over zijn jeugd en werkopleidingen in Baarn, gevolgd door de emigratie naar Canada. Tevens gaf hij een boeiende inkijk in de wereld van de Baarnse middenstand van toen. Inmiddels zijn we een halfjaar en vele verhalen verder en is duidelijk geworden dat ook Addie Peetoom de smaak van het verhalen schrijven te pakken heeft gekregen. Hij stuurde ons twee verhalen van zijn hand. Verhalen uit zijn jeugd in Baarn. U staat nu op het punt zijn eerste verhaal getiteld ‘Een zondag in 1938 in de Laanstraatkerk’ te gaan lezen. Addie neemt ons, hijzelf aan de hand van zijn vader, mee van hun woning in de Noorderstraat 4 naar de sinds lang verdwenen Laanstraatkerk op de hoek van de Teding van Berkhoutstraat.

Laanstraatkerk
(Coll. Geheugenvanbaarn.nl)


In zijn verhaal noemt hij de precieze route van hun zondagse tocht en beschrijft hij zijn beleving en gevoelens in en van de zondagse dienst. Het leek ons daarom een aardig idee om aansluitend aan Addie’s verhaal deze wandeling in foto’s vast te leggen. En dan met name de huizen, winkels en gebouwen die ook al weer langer geleden aan de slopershamer ten prooi vielen maar in de tijd van Peetooms ’kerkepad’ in 1938 nog in volle glorie aanwezig waren.


Addie Peetoom’s verhaal:

Ik weet niet of dit voor iedere oudere hetzelfde is, maar zoveel van mijn persoonlijke herinneringen van vroeger zijn verbonden aan plekjes. Plekjes in Baarn (maar ook in Groningen waar onze familie gewoond heeft in 1943-45). Geregeld ’bezoek’ ik die twee plaatsen dan ook via Google Earth. En altijd komen dezelfde herinneringen weer naar boven. In dit relaas vertel ik iets over een Baarns gebouw dat niet meer bestaat, maar dat nog altijd een levendige plek heeft in mijn jeugd herinneringen, namelijk de Gereformeerde Kerk die op de hoek stond van de Laanstraat en de Teding Van Berkhoutstraat. Het zag er niet uit als een kerk – geen toren, gewone ramen. Van binnen een kale zaal met een orgel en een preekstoel. Mijn eerste herinneringen als kerkganger, ik was vier jaar oud, zijn aan dat gebouw. Ik noem die eerste kerk herinneringen ’voetstappen en bellen’. We woonden op Noorderstraat 4 en voor de morgendienst in de Laanstraatkerk liep ik met Vader door de Faas Eliaslaan, sloeg linksaf de Cantonlaan op, vervolgens rechts de Schooldwarsstraat, de huidige Malvastraat, in en daarna naar links door de Schoolstraat, via de Korte Schoolstraat, nu Kapelstraat, naar en over de Brink en dan het laatste stuk Laanstraat tot de kerk. In die tijd had ik het gevoel dat iedereen in Baarn op Zondag naar de kerk ging. Want terwijl ik met Vader naar onze kerk wandelde, hoorde ik voordeuren dichtslaan, de voetstappen van veel andere mensen, en kerkklokken (van de Pauluskerk op de Brink) boven ons aller hoofden. Ik zag als kleine jongen natuurlijk alleen de benen van al die volwassenen, en hun marcherende schoenen. In die tijd van weinig auto’s hoorde ik ook de waarschuwende bellen van fietsers, want wij kerkgangers liepen gewoon op straat. (Gereformeerden, behalve boeren van buiten Baarn, mochten toen niet op Zondag fietsen, Hervormden en Roomsen wel). Nog een bijzonderheid. In ongeveer dezelfde tijd had de Gereformeerde Synode 27 gezangen toegelaten tot het liedboek, na lange debatten en veel oppositie van Gereformeerden die alleen maar (oude) berijmde psalmen wilden zingen. Op sommige Zondagen kwamen we op weg naar de kerk een kerklid tegen die in de Schoolstraat woonde, waarvan Vader wist: die was al in de kerk geweest, zag een gezang aangekondigd op het bord, en ging weer naar huis! Hij wilde die beslist niet zingen. Ik herinner me ook de ongemakkelijke stoelen die lawaai maakten als je de zetel naar beneden klapte. Vader ging altijd nogal vroeg want hij wilde altijd op zijn ’eigen’ plaats zitten, ongeveer zes rijen naar achteren vanaf de kansel, aan het middenpad. In die tijd waren er geen op kinderen afgestemde diensten en was je overgeleverd aan lange preken (en 1 King pepermunt per kerkgang). 

Slechts één King pepermunt per dienst
(Bron: internet)

Je wist dat je stil moest zitten, want ouders beoordeelden elkaar op de maat van het gedrag van hun kinderen in de kerk. Geen gehuil, geen luide stemmen, en niet constant in beweging zodat de aandacht voor de preek van de volwassene naast je niet onderbroken werd. Ik was altijd erg gehoorzaam! Die gehoorzaamheid werd op een Zondag op de proef gesteld. 

 Professor Johan Herman Bavinck (1895-1964),
theoloog, predikant, zendeling en hoogleraar
(Bron: internet)

Op die Zondag zou een beroemde Gereformeerde zendingstheoloog en Professor Bavinck preken in de Laanstraat Kerk, en iedereen wist: de kerk zou die Zondag stampvol zijn, met eigen leden, en ook gast-leden van de Gereformeerde kerk aan de Oude Utrechtse Weg. Dus gingen Vader en ik vroeger dan anders. Mooi, ’zijn’ plaats was er nog, misschien wel een half uur voor de dienst zou beginnen. En inderdaad, de kerk liep vol, een bijna onafgebroken geluid van zetels die naar beneden klapten. Tot er in de banken geen open plaatsen meer waren, en de mensen langs de zijkanten gingen staan. En toen, voor de dienst zou beginnen, kwam er een ouderling  uit de consistorie kamer, en vroeg (gebood?) de ouders om hun kinderen naar voren te sturen zodat volwassenen een stoel hadden. ’Naar voren’  betekende zitten op een van de drie (?) wijde en diepe dwarstreden voor de preekstoel, met je gezicht naar de mensen. Ik was een van die kinderen. En ik kan me nog herinneren hoe moeilijk het was je ouders te eren met stil zitten die Zondag. Bijna onmogelijk. Iedereen kon je zien. En de preek duurde zo lang. De pepermunt al lang op. En de mensen maar kijken. En geen steun in je rug. En de mensen maar kijken. Hoe lang nog? Terwijl ik dit schrijf heb ik weer een herinnering aan de pijn in mijn rug! En toch: goede herinneringen aan de voetstappen en bellen van elke Zondag toen. Behalve als ik tijdens bezoeken aan Baarn de oude kerkepad route loop. Dan vraag ik me nog steeds af waarom een ouderling met misschien een paar jeugdleiders ons niet meenamen voor een wandeling tijdens de dienst, bijvoorbeeld door het Baarnse Bos en langs de Grote en de Kleine Kom. 

 Het Baarnse Bos met de Grote Kom
(Coll. Geheugenvanbaarn.nl)


Met misschien een verhaal over hoe God zo veel moois geschapen had: bomen, struiken, bloemen, paddenstoelen, eenden, zwanen, mussen, eekhoorns, paden om op te wandelen, en daarboven de hemel! Dat zou voor ons kleintjes een mooie preek geweest zijn. Maar zulke dingen mochten toen niet. Jammer!   

Nawoord:

Hier eindigt Addie Peetooms verhaal over andere tijden. Zoals beloofd lopen wij aan de hand van oude, veelal naoorlogse,  foto’s dezelfde route, die Addie en zijn vader vele zondagen gevolgd hebben, waarbij we hebben getracht de situatie uit 1938 zo goed mogelijk weer te geven. We laten u een aantal villa’s, winkels en gebouwen zien, die ooit Baarn sierden maar naar later zou blijken de lijst  van Baarns erfgoed niet gehaald hebben en in aanraking zijn gekomen met de slopershamer teneinde plaats te maken voor nieuwbouw. Bij iedere foto een paar trefwoorden om u op weg te helpen.  

Fotoreportage komende vanuit de Noorderstraat…..


















Dank aan: Addie Peetoom voor zijn verhaal
 Eric van der Ent voor lay-out fotoreportage.

vrijdag 11 februari 2022

De „Bawito”

 De „Bawito” trok weer duizenden belangstellenden

De dertien zakenlieden van de Oosterhei, die Woensdag en Donderdag 7 en 8 september 1960 in de foyer en zaal van „Astoria” hun tweede grote verkoopshow hielden onder de naam Bawito (Baarnse Winkeliers Tentoonstelling), hebben gisteravond laat met tevreden gezichten hun stands afgebroken. Ze kunnen terugzien op twee geslaagde dagen. Enige van hen hebben abnormaal veel verkocht, anderen hebben vele nieuwe contacten gelegd, waarvan zij in de naaste toekomst de vruchten hopen te plukken. Waaraan dit succes te danken is? We kunnen er geen verklaring voor vinden. Opmerkelijk is echter de grote eensgezindheid van deze groep winkeliers. 

Ze hebben bewezen, dat als men gezamenlijk in Baarn iets op touw zet, best wat te bereiken valt. „We hebben beste dagen gehad” was het commentaar van iedere standhouder. Zo vestigde banketbakker Oudwater de aandacht van het publiek op zijn Amerikaanse slagroomwafels, die in een speciaal oventje op de Bawito gebakken werden en passant vonden zijn roomboterkoeken, gevulde koeken en ander banket gretig aftrek. Keurslager Matthijssen vestigde met zijn opvallende verkoopstand de volle aandacht van de bezoekers op zijn rookworst. Duizenden schijfjes worst werden uitgereikt aan de proevers. En met succes, want menigeen ging met een rookworstje huiswaarts. Ook bij de buurman van de Keurslager, de heer Van der Dussen, kon men een „lekker mondje” halen. Honderden hompjes kaas zijn door de eigenaar van het bekende Zuivelhuis aan de Reigerstraat uitgereikt. De heer Blokker, eigenaar van twee Sparwinkels op de Oosterhei, had een speciale wijnstand ingericht met een bar. In het midden van de zaal trok de grote rotanstand van de firma Puper aller volle aandacht, Wat tegenwoordig zoal van rotan gemaakt wordt zal menigeen versteld hebben doen staan: broodschaaltjes, fruitschaaltjes, papiermandjes, boodschappen- en hondenmanden en bloemenstandaards. 

Fa Ploeg

Eveneens opvallend was de grote stand van Rijwielhandel E. v.d. Ent, die de gehele achterzaal in beslag nam. Co van Amerongen was present met een collectie butaangaskachels, gas- komforen en -geisers. Het toneel van „Astoria” en de aangrenzende ruimte werd in beslag genomen door de motor- en rijwielstand van Dries de Boer. Ook was aanwezig de heer J. Breunesse (Eemstraat), die een derde deel van de foyer in beslag nam. Het zou ons te ver voeren om een opsomming te geven van de grote collectie elektrische-, sanitaire en huishoudelijke artikelen, die in deze met zorg ingerichte stand te bezichtigen waren. Woninginrichting Harmsen kwam goed voor de dag met een grote collectie karpetten; wollen dekens, gordijnstoffen en tafelkleden en een groot assortiment huiskamerstoelen. 

De firma Ploeg & Zn (2 afbeeldingen) had in de foyer een opvallende mooie stand ingericht met haarden en kachels. Speciaal de nieuwe Beckers kolenradiator kwam goed voor de dag. Van de vele andere modellen noemen we de Davonette Oliehaard en de Albatros van E. M. Jaarsma. Geheel ingesloten door de haarden van de firma Ploeg & Zn was de kleine stand van Brandstoffenhandel firma Klaas de Ruiter Zn. De heer De Ruiter vestigde in het bijzonder de aandacht op zijn speciale confector-anthraciet. Al bij al was het een tentoonstelling waar veel te zien was, waar het gezellig was en waar veel gekocht is. Volgend jaar September opnieuw een Bawito?

Dhr. Ploeg in het midden

zondag 6 februari 2022

Personeel Zilgroba ca. 1950

 door Eric van der Ent

Af en toe ontvangen we echt pareltjes van foto's. Rob ten Kulve uit Eemnes stuurde ons zo'n mooie foto. Zijn vader Mees ten Kulve werkte jarenlang bij Zilgroba. Dit bedrijf was eigendom van Gregorius Johannes (Goos) Groen. Het bedrijf hield zich vlak na de Tweede Wereldoorlog bezig met het verzilveren van kleine metalen voorwerpen, zoals lepeltjes, armbanden en sigarettenkokers. Later maakten ze armaturen voor TL-verlichting. Binnenkort zal ik uitgebreid schrijven over Zilgroba. Nu wil ik graag proberen om de namen van de personeelsleden te achterhalen. De foto moet gemaakt zijn rond 1950. Bij de foto is een blad met veel namen van de personeelsleden. Wellicht helpt dat om de gezichten te herkennen.

Dit is de foto:


Op de foto staan meer dan honderd personeelsleden afgebeeld. Daarom hieronder verschillende uitsneden van de foto:








Hieronder het blad met handtekeningen van de personeelsleden:


Ik herken de namen H. Gielen, W. Gielen, J. Gielen, M.G. Smeekes, A. Hijmering, G. van Kuijzen, H. van Doornik, G. Mulder, J. ten Kulve, H.G. Groen, D. van Drie, C. Schram, A. van Wageningen, W. Robbertsen, G. Koops, W. Jansen, H. de Vries, Rumondor, A.J. Heiker, W. Gerritse, G.J. Starink, Janmaat, Polderman, Van Velzen, L. Lablans, W. v.d. Laak, A. Scheel, H. v.d. Laak, D.J. Overeem, Idzerda, H. Scheel, P. Koekkoek, Bakker, A. de Vries, Hamersveld, T. v.d. Valk, L. Wiersma, J. Poppe. 

Een aantal namen kon ik niet ontcijferen.

Deze personen zijn met zekerheid te duiden:

37.    Melis Antoon (Mees) ten Kulve (1918-2014)

44.    Jan ten Kulve (1916-?), broer van 37.

Helpt u ons mee ontbrekende namen in te vullen?

Mail uw informatie naar: geheugenvanbaarn@gmail.com

Alvast bedankt.


UPDATE 11-2-2022

Mogelijk is de foto gemaakt in de fabriekshal aan de Amsterdamseweg in Amersfoort, vlak na de verhuizing van Baarn naar Amersfoort. De foto moet rond 1953 gemaakt zijn.

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.
 Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 
Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Groenegraf.nl.