Door Ed Vermeulen
Er zijn van die verhalen die tijdloos lijken en hoe dikwijls ook gepubliceerd, slechts een tijdelijke rimpeling in de vijver van ons bestaan achterlaten: ’Dogshitlane’ is er zo eentje.
Wat eraan voorafging: een zonnige voorjaarsdag nodigde uit voor een al even zonnige wandeling. Blij van zin en met flinke pas liep ik door de straten en lanen van ons dorp. In een van onze lommerrijke lanen stampte ik, net zoals ik dat vroeger deed door de afgevallen bladeren, dwars door een dik bed van door de voorjaarswind afgewaaide magnoliabloesem en neuriede zachtjes: ’waar u zo geniet van de kleuren die u ziet’ . Ik kreeg zowaar last van een goed humeur, maar toen ik eenmaal weer thuis was en zag wat mijn schoenen van mijn wandeling mee hadden gebracht sloeg mijn stemming van hemelhoog juichend over in het diepste mineur. Ik had het kunnen en moeten weten: mijn route liep door ’Dogshitlane’
Dogshit: een niet uit te roeien fenomeen. Nee, zeker geen typisch Baarns verschijnsel, maar we schrijven nu eenmaal over Baarn, haar bewoners en hun meer of minder trouwe viervoeters (toen en nu) en over Baernse geschiedenis, klinkt deftig en dat is het ook. Maar ook een verhaal met een wetenschappelijk tintje: noem het maar Milieugeschiedenis in optima forma! Maar wel degelijk ook Baarnse geschiedenis: weliswaar met een dikke zeg maar gerust vette knipoog, maar toch! Daarbij kijk ik, met uw welnemen, ook terug op mijn eigen (honden)leven. Dit alles overgoten met een welriekende en smakelijke Sauce Polygram, vernoemd naar het bedrijf waar ik na mijn jaren op zee een dikke dertig jaar gewerkt heb. Veel muzikale herinneringen die een diepe indruk achterlieten. Polygram, ooit een van ‘s werelds grootste entertainment giganten, waarvan het hoofdkantoor gevestigd was in de muzikaalste villa van Baarn, Hoog Wolde. Dat hierdoor een gerede kans op kruisbestuiving ontstond met de vele artiesten, waaronder een groot aantal singer-songwriters, die ik in deze zeer inspirerende jaren mocht ontmoeten, spreekt wel haast als vanzelf. Je stak er wat van op!
 |
| Hoog Wolde (Coll. Geheugenvanbaarn.nl) |
Hier en nu: nu is alles anders, waar ooit Polygram was gevestigd, huisde jarenlang Universal Music en ook deze entertainment gigant is inmiddels naar elders vertrokken. In plaats van het Amerikaanse muziekblad Billboard lees ik nu al weer jaren de Baarnsche Courant en in plaats van zakenreisjes naar het buitenland (sommigen spraken van snoepreisjes) houd ik me nu onledig met voor Geheugenvanbaarn.nl verslag te doen van het Baarnse verleden in al haar facetten, al dan niet voorzien van prachtige illustraties uit het eigen Geheugenvanbaarn.nl-archief of dat van de Historische Kring Baerne (HKB). Het laatste bevat inmiddels meer dan éénentwintigduizend (21.000!), gedigitaliseerde en veelal unieke foto’s, klaar om ter plekke bekeken te worden.
Dogshitlane: In mijn Polygramjaren, die begonnen in 1969, liep mijn vaste route van huis naar Hoog Wolde, de eerder genoemde reeds lang verdwenen villa, langs de uiterst lommerrijke en historisch verantwoorde Javalaan. Een prachtige laan (nog steeds overigens) die door mij, gezien de enorme aantallen hondendrollen, gedeponeerd naast en rond de vele bomen, al snel tot Dogshitlane werd omgedoopt.
 |
| Bomenpracht op de Javalaan (Coll. Geheugenvanbaarn.nl) |
Dat dezelfde laan vele jaren later ook de geschiedenis in zou gaan als verzamelplaats van de eikenprocessierups is slechts een voetnoot in het wereldgebeuren. Vooralsnog herinner ik mij de muffe geur die op warme zomerdagen rond de bomen hing. U begrijpt het al: dit moest een keer leiden tot een onverbiddelijke hitsong, de eerste twee regels waarvan u nu ziet afgedrukt!
De scherpe en muzikaal bewuste lezer zal het niet ontgaan zijn dat ik sterk onder invloed stond van de in 1971 uitgebrachte song ’Me and You and a Dog Named Boo’ van de onvergetelijke Lobo (Kent LaVoie) ooit onderdeel van de Polygram catalogus. Toen een wereldhit en nog steeds wonderschoon!
Baarnsche Courant: dit alles kwam bij mij boven bij het lezen van een artikeltje in een inmiddels al wat oudere editie, 7 maart 2018, van onze onvolprezen Baarnsche Courant met als titel: ‘U de hond en ook de stront’.
 |
| Baarnsche Courant, 7 maart 2018 |
Ook u las waarschijnlijk ooit dit smeuïge artikel en ook u heeft zich net als ik toen afgevraagd: Ruysdaelhof? Waar dan? Het antwoord lag voor de hand: de schildersbuurt en de voormalige gereformeerde kerk aan de Eemweg, nu al jaren geleden omgetoverd tot bijzondere aangename en verantwoorde wooneenheden. In 2020 gevolgd door een volgend artikel:
 |
| Baarnsche Courant 30 maart 2020 |
En net toen ik dacht: het lijkt de goede kant op te gaan werd ik opnieuw door berichtgeving in een Baarnsche Courant, ditmaal die van november 2021 teruggefloten en met mijn neus op de meurende feiten gedrukt(!) en die logen er niet om:
Voorpagina Baarnsche Courant van 8 november 2021: Hondenpoep onder bladeren, gevolgd door redactionele, van fraaie foto’s voorziene, beschouwingen op de pagina’s 4 en 5 met als titel ’Heel erg vies en vervelend’ , gevolgd door ’Hondenpoep: ergernis nr. 1’
Het zal u duidelijk zijn het waren en zijn nog steeds ‘shitty times’, maar ook in dit geval heb ik het mooiste voor het laatst bewaard, een soort lest-best, als u begrijpt wat ik bedoel:
 |
| Spoorstraat: u bent gewaarschuwd! (Coll. Historische Kring Baerne) |
Fotoarchief Historische Kring Baerne: wat schetst mijn verbazing toen ik bij een zoektocht in het HKB-fotoarchief de hierbij afgebeelde foto ontdekte. Dogshitlane in wording (?), in dit geval de Spoorstraat, de straat waar ooit, in 1944, mijn Baarnse avontuur begon. Vastgelegd in een duidelijke zwart/wit foto: een berg zand met een spandoek voorzien van een tekst die niets aan de verbeelding van u en uw hond overlaat.
De moraal van deze ’net niet’ fabel: natuurlijk weet ik wel meer plekken in ons mooie dorp waar de benaming Dogshitlane op van toepassing kan zijn. Wat dacht u van het zogenaamde kerkenpad of koeienpaadje, sinds mensenheugenis de verbinding tussen Schoolstraat en Eemstraat: Dogshitwalk!
Dogshitlane fantasy! The end
