donderdag 16 augustus 2018

Voor de goede orde deel 6


ZO HEERLIJK RUSTIG, JA JA .....
Anderhalve eeuw gemeentepolitie. Historisch gezien juist, maar wat zijn er verschillen in die tijdvakken aan te wijzen. Begonnen in de gezapige negentiende eeuw, terwijl ook na de eeuwwisseling de problematiek eerst zoveel overzichtelijker bleef.

Ondanks dat de mobiliteit geleidelijk groter werd, lag het tempo zoveel lager vergeleken met de jaren na de Tweede Wereldoorlog. En zelfs toen sloeg de mens in steeds korter tijd de vleugels steeds verder en sneller uit.
In verhouding tot de huidige tijd was de Hollander tot die oorlogsjaren ongelooflijk naïever. Een onnozelheid waarvoor de latere generatie veelal geen begrip kan opbrengen, maar 't is zonder meer een feit dat men er bijvoorbeeld volop in geloofde, dat de ingenomen neutraliteit door andere landen gerespecteerd zou worden. En mocht men ons land binnenvallen, dan zou de Waterlinie heus wel een halt toeroepen aan al te opdringerige soldaten.

Baarn maakte daarop geen uitzondering. Integendeel, er werd wel eens beweerd dat alles wat elders in ons land gebeurde hier dagen later pas aan de orde kwam.
'Waar het rustig is, moet het rustig blijven', vond de naoorlogse burgemeester Mr F.J. van Beeck Calkoen nogal eens. Nieuw aangestelde agenten, zo uit de drukke binnenstad, konden dat wel met hem eens zijn. Voor hen leek Baarn een 'makkie'. De werkelijkheid bleek vaak anders.

De Baarnse moordzaak in 1961 bijvoorbeeld werd misschien wel de meest geruchtmakende Nederlandse moord van na de oorlog. Niet dat dit de enige rechtszaak op dit terrein in deze gemeente zou blijven, waarin de verdachte van moord beschuldigd moest worden. Integendeel, de Baarnse politie kreeg later nog soortgelijke zaken op te lossen met lijken in de Doormanlaan, Zandvoortweg, Eemweg en Sonnevelt (waarbij zelfs een lichaam in stukjes gehakt was).

Fantastisch natuurlijk dat al deze misdrijven in korte tijd door de eigen medewerkers opgelost konden worden. Maar die ene moordzaak, waaraan om onbegrijpelijke redenen snel de toevoeging 'De Baarnse' werd gehangen, kreeg een ongelooflijke belangstelling. Uit het hele land en er verscheen zelfs een boek over. Zelfs 25 jaar na datum leverde dit nog stof voor reportages op.
Wat werd er veel en lang over gepubliceerd, kennelijk deed het velen mateloos genoegen tegen dat 'rijke Baarn' te kunnen schoppen. Want al was er na de oorlog reeds kentering in gekomen, het imago van een rijk villadorp is lang, heel lang aan Baarn blijven kleven.
Na al dat geschrijf, soms naar waarheid, maar ook volgens geruchten en geroddel, kunnen we hier beknopt blijven. Eigenlijk betreft het een volledig uit de hand gelopen jongensspel. Uiterst luguber, want het heeft het leven gekost aan een 14-jarige scholier uit Soest. Waarmee de politie overigens al eens in contact geweest was.

Twee van de drie verdachten hadden rijke ouders en woonden in een grote villa. De beschuldigingen als klasse-justitie waren slechts voor een klein deel daarop gestoeld, maar werden door allerlei voorvallen gevoed. Bij een verhoor kon een van dat tweetal op gemakkelijke wijze ontsnappen. Eenmaal veroordeeld leken studiemogelijkheden nieuwe stof voor die aantijgingen te leveren.



Het Baarnse politie-voetbalelftal omstreeks 1948149. V.l.n.r.: Pot, Engel, Vedder, Dragt, Oskam, Koppert, Bekking, Maass, de Gier, Dijs, de Jong.

Doorgestoken kaart of hand-boven-het-hoofd houden waren wat mildere aanklachten. Gelukkig dat het juist twee Baarnse rechercheurs waren - hun namen Smit en Pit zouden zo uit een stripverhaal afkomstig kunnen zijn - die een doorslaggevende en positieve rol gespeeld hebben.

Want eerst dreigde de mening van een landelijke (en zeker niet geringste) deskundige het spoor naar een slachtoffer uit de oorlogstijd te leiden. Wat ontzenuwd werd door knap speurwerk van de toenmalige plaatselijke recherche en op 4 november 1961 tot de arrestatie van drie Baarnse teenagers aanleiding gaf.

De drie verdachten hadden een vierde jongen eerst gegijzeld - thuis dacht men dat hij weggelopen was-, waarna het 'spel' steeds gruwelijker vormen aan ging nemen. Tot de dood erop volgde. Het stoffelijk overschot werd in een put naast het huis gedropt, samen met materiaal dat de identiteit moest verbergen.

Wat dus bijna gelukt was, tot geruime tijd later gevonden werd waarom die put niet goed meer functioneerde. Een lapje spijkerstof maakte de recherche duidelijk, dat hier onmogelijk sprake kon zijn van een slachtoffer uit de oorlogstijd. Een bont stukje shirt leidde naar een vermiste jongen uit Soest. De zelf de Baarnse rechercheur had hem kort daarvoor immers verhoord voor een geheel andere zaak en toen droeg die knul dat opvallende shirt.

Er waren genoeg onderwerpen voor de dorpsroddel. Milieu en gezin in een van de grootste villa's van Baarn. Een officier van justitie, die een (rechten)studievriend van de vader van twee verdachten bleek te zijn. Een strooptocht door Baarn en omgeving om de voortvluchtige arrestant te vinden. En bovenal, tot hoever kunnen spelletjes niet gaan om de jeugd voldoende prikkels op te leveren.
* * *
Dergelijke allesbeheersende gevallen kwamen gelukkig niet al te vaak voor. Hoewel de politie naast het vele routinewerk met vreemdelingen, bijzondere wetten en hoe al die taken ook mogen heten, veel meer om handen heeft dan alleen de verwachte orde handhaven en toezicht houden. Met name de sociale kanten eisen alle tact en overleg.
Dagelijkse beslommeringen zijn er met fietsen die verdwijnen, diefstal van en uit auto's, inbraken in huizen en bedrijven, winkeldiefstallen en wat voor overlast, misdrijven en baldadigheid al niet meer. Het percentage opgeloste zaken is zeker niet teleurstellend.


Op het moment van de Baarnse Moordzaak verbleef Karel Appel op Kasteel Groeneveld, waarbij hij geïnspireerd werd tot dit schilderij, dat in het Stedelijk Museum van Amsterdam aanwezig is.

Wonderlijke voorvallen blijven als anekdotes en sterke verhalen veel beter in herinnering. Ook bij de recherche, waar men zich een arrestant herinnert, die bij een verhoor via een raam en dakgoot naar beneden sprong! Daar kon hij evenwel direct weer ingerekend worden, omdat hij zijn enkel brak. Of die arrestant, die in de winter '73-'74 op een geheel andere wijze probeerde te ontsnappen.

Hij werd tijdig ontdekt door de dienstdoende wachtcommandant, toen hij in het plafond van de verhoorkamer was gekropen. En wat te zeggen van de inbraak in de garage van het politiebureau zelf, waar de oorspronkelijke 'eigenaar' zijn in beslag genomen goederen terug kwam halen.

Overlast en baldadigheden zijn ook van die steeds terugkerende meldingen, met het centrum van Baarn en het uitgaansleven als koplopers. Het blijven grote punten van ergernis voor de burger, vooral in de nachtelijke uren. Vergeleken met diverse grote steden baart het drugsprobleem hier weinig zorgen, hoewel andere zaken daar indirect mee te maken hebben.
In Baarn kwam ook het vinden van (oorlogs)munitie nog wel eens aan de orde. Er is een geval geweest van kindersexbemiddeling en ook met ontvoeringen van minderjarige kinderen had men hier de nodige beslommeringen.

Enige tijd heeft in Baarn een zeer populaire popster gewoond, die in 1984 zijn 33ste verjaardag met een Braziliaans feestje vierde. Zijn talrijke gasten kwamen kennelijk in een echt Zuid-Amerikaans sfeertje, want na de nodige buurtoverlast raakte men verwikkeld in een flinke vechtpartij met de politie.

Een door de zanger na afloop ingediende klacht tegen de politie werd door de rijksrecherche onderzocht en vervolgens afgewezen. Het politieoptreden werd volledig rechtmatig en niet buiten het boekje bevonden. 'Ik heb nooit getwijfeld aan de uitslag van het onderzoek', verklaarde de toenmalige korpschef tegen de pers.

Bij hoeveel burenruzies zal de Baarnse politie betrokken zijn geweest? Met als hoogtepunt in 1976 een steeds terugkerende rivaliteit in de Kapelstraat en omgeving. Geluidsoverlast in de zomermaanden was ook zo'n veelgehoorde klacht.

Het korps gemeentepolitie Baarn in 1970/71.
In burgerkleding v.l.n.r.:
G.L. Blank, H. Pit, F. v. Dam, v. Wijk, G. Smit, W.G. Maass, A.B. v. Sermondt: aansluitend in uniform v.l.n.r.: K.F. de Witt, F. v.d. Zee, J. Adelerhof, S. Bouma, A. Mol, J.P. Stoltz; G. v. Beest, F. Hanenberg (tussen v. Beest en Hanenberg: N. Brandsen), J. Leeflang, J. Mol, (tussen J. Leeflang en J. Mol,?), B. Engel, L. Dijkman, G.M. Klomp, A. Maling, H. Pot, W.A.B. Lodenstijn, R. Rienstra, Jac. Mommers, (tussen Stolt; en v. Beest, ?). achter v. Beest: G. v. Anrooy, naast v. Anrooy: Bisschop. bovenste tussen Leeflang en J. Mol: G.L. Born: Voorste rij zittend: v.l.n.r. G.E.R. Amelung, G.L. Backer, mej. S.M. Vermey, J.A .M. Bekking

Voor het grote publiek is een ontdekking van een wapen- en munitiedepot van de RAF in de Vuursche bossen natuurlijk meer aansprekend. Of wat dacht u van apen vangen door de politie in de buurt van de Ringlaan, waar die uit een circus in Soest gevluchte dieren uiteindelijk terecht gekomen waren.

Bemoeienissen van de politie met huisvestingsproblemen passen ook in dit rijtje; met zelfs een demonstratie met tenten in de tuin van een wethouder aan de Kettingweg. En dan de ervaring met heuse, onheuse en vermoedelijk vals alarm met bommen!

In het eigen politiebureau werd op dinsdag 19 februari 1974 's morgens heel vroeg (nog voor kwart voor zes) een benzinebom in de administratiekamer gegooid. Drie aanwezige agenten gingen de vlammen met brandblussers te lijf. Later ontdekte men opnieuw zware rookontwikkeling, nu op de eerste verdieping boven de administratie. Tussen vloer en plafond was 't blijven smeulen en daarom moest de brandweer er zelfs aan te pas komen.
Een 29-jarige 'jeugdleider' (hij telde in zijn honk een klein aantal jongeren) bleek de dader te zijn en hoorde 5 maanden tegen zich eisen. Bovendien besloot de gemeente de volgende dag al te beginnen met de (toch al voorgenomen) sloop van dat 'Sentrum', schuin tegenover het bureau in een voormalig café gevestigd.

Veel drukte en werk leverde een nepbom op, welke bij de 'Muisjesfabriek' geplaatst was. Wat later nog eens dunnetjes overgedaan werd bij het kasteelhotel aan de Hilversumsestraatweg. Dat muisje kreeg nog een staartje, omdat een landelijk ochtendblad op de voorpagina er een rel van maakte. Door verband te leggen met een joodse bruiloft, waarop een helse machine zou zijn afgegaan, verborgen in een bloemstuk.

Een bommelding zeer onlangs bij een Baarnse supermarkt zorgde ook nog voor (onnodige) opschudding. In oktober 1989 was deze zaak al eens in het nieuws gekomen, omdat er een gewapende overval op gepleegd werd.

In samenwerking met de politie in Beverwijk werd in 1975 na maandenlang speurwerk een zwendelzaak opgelost, waarbij grammofoonplaten voorzien werden van valse (overigens wel bekende) labels verkocht werden.

Enkele malen haakte de Baarnse politie in op het Tv-programma 'Opsporing verzocht' van de AVRO. In 1982 ging het om een geraffineerde oplichter, die tal van winkeliers - niet alleen in Baarn, maar in het gehele land - met dezelfde smoes om de (kostbare) tuin leidde. Eind 1986 gevolgd door een gewelddadige overval op twee Baarnse broers (59 en 52 jaar oud).

* * *

Verkeersongevallen (2). De aanrijding met de meeste gewonden: achttien bij een nachtelijk bus ongeval bij 'de Roskam' aan de Hilversumsestraatweg.

Na de Baarnse Moordzaak dreigde in Baarn een andere kwestie landelijke bekendheid te krijgen, namelijk de bemoeienissen, welke men had in de zeventiger jaren met een groepje Baarnaars, dat in verzet kwam tegen bepaalde structuren in onze maatschappij.

Hoewel dus niet zelf partij, kreeg de politie als ordebewaarders er veel mee te maken. Wat begon met een in december 1970 in Baarn ten onrechte en op onzorgvuldige wijze afgegeven krankzinnigheidsverklaring.

Er werd een dossier gestolen, en ook papieren uit een afvalcontainer naast het gemeentehuis. In 1973 kwam de zaak voor bij de Arrondissementsrechtbank te Utrecht, gevolgd door een hoger beroep bij het Amsterdams Gerechtshof. Zelf organiseerde de werkgroep op de Brink een tribunaal, waarvoor de particuliere belangstelling overigens vrijwel nihil was.

Geëist eerherstel en een oproep tot verwijdering van de toenmalige Baarnse burgemeester leidde vervolgens weer tot de oprichting van de actiegroep WOB (Wets Overtreders Belangengroepering, al spoedig verbasterd tot Werkgroep Opblazen Burgemeester), waaraan de plaatselijke politie de handen vol kreeg.

Ondermeer bij het huis van de burgemeester, dat meer en meer het karakter van een vesting kreeg. Het 'eikeltje' op de voorgevel van de toenmalige ambtswoning van de burgemeester, werd later in steen uitgereikt aan de politieambtenaren, die daar de wacht betrokken hadden. Ook andere acties - soms met een ludiek tintje - werden door het Gerecht niet alleen onrechtmatig, maar ook lichtvaardig en ongegrond genoemd. 

Gesproken werd over energie, welke in de verkeerde richting verspeeld was.
Het woord brand is in dit verband nog niet eens gevallen. Toch had de politie ook in die gevallen reden genoeg op te treden. Uiteraard ook bij de grootste brand in Baarn bij een doe-het-zelf zaak op het industrieterrein, waar de schade de 14 miljoen gulden nog overschreed. De politie trachtte orde te scheppen in de enorme chaos, welke toen optrad. Tot op de rijksweg toe, waar door de dichte rookontwikkeling stapvoets gereden moest worden.

* * *

Hulp voor de politie, niet iets van de laatste tijd. Met name in de dagen direct na de oorlog zag men nogal eens zo'n bijstandsverlener met een band om de arm, waarop het woord 'politie' indruk moest maken. Vooral handelingen, die als 't ware een gevolg waren van die oorlogstijd, werden door die vrijwilligers uitgevoerd. Zoals het arresteren 

en opbrengen van personen, die in die oorlogsjaren fout geweest waren.
Was er in die oorlogstijd geen sprake geweest van een beloofde 'bijltjesdag'? Wat ondermeer tot minder fraaie tonelen leidde als het kaalknippen van vrouwen, die de Duitse bezetters welgevallig geweest waren. Kort na de oorlog werd het Korps Gezagstroepen opgericht, niet alleen tot handhaving van orde en rust, alsmede bewaking van bepaalde objecten. Algemeen gezegd tot bijstandsverlening aan de politie. Onze plaatsgenoot H.G. Jurriaans werd districtsformateur.


Assistentie kwam van de Baarnse reservepolitie. Helaas was het gezien de werkzaamheden van diverse personeelsleden nooit mogelijk deze groep volledig bijeen te krijgen.

In 1948 werd in ons land de reserve-politie opgericht. Eerst in de grote steden, maar ook Baarn kreeg geüniformeerde, die hier ingezet werden bij Koninginnedag, Dodenherdenking, wielerronden, avondvierdaagsen, St. Nicolaasintochten en dergelijke. Gelukkig zijn calamiteiten in onze gemeente niet voorgekomen. De mankracht aan de Stationsweg was gering. Het Baarnse wagenpark in 1948 bestond bijvoorbeeld uit één Ford Sedan en één Harley Davidson met zijspan.

Een keer per week werd voor de reservepolitie een oefenavond gehouden, waar op maandag nog een cursusavond bijkwam. Ook wat schieten betreft onder leiding van Klomp boven het PTT-kantoor in de Teding van Berkhoutstraat. Op eigen initiatief wilden sommige reservisten nog wel eens optreden in samenwerking met de post Lage Vuursche. Om stropers en andere ongewenste personen uit de bossen te weren.

Werden er in de begintijd vanuit het politiebureau bij gevaarlijke opdrachten nog wel eens vuurwapens aan de reservepolitie verstrekt, later beschikte de reservist alleen over een gummistok. Wel droeg men een uniform, welke eveneens door het bureau beschikbaar werd gesteld. Voor de vergoedingen behoefde niemand mee te doen, die zijn nooit hoger dan f 1, 10 per uur geweest. Zuiver idealisme dus.

Begonnen werd met 2 strepen van agent (adspiranten kende men niet), waarbij bevordering tot hoofdagent (3 strepen) in Baarn mogelijk was. In grote steden gingen die rangen soms nog verder. Er mocht niet geverbaliseerd worden, uitsluitend regelend opgetreden.
Om welke redenen dan ook werden de oefenavonden steeds slechter bezocht. Dat maakte dat steeds minder geoefende mensen ter beschikking stonden. Net als een ander initiatief na die oorlogstijd (de BB, die voor de binnenlandse veiligheid bij oorlogshandelingen diende te zorgen) zou ook de reservepolitie in Baarn stoppen. Hield de BB landelijk op, bij de reservepolitie was dit plaatselijk. In de omgeving bestaat deze activiteit bijvoorbeeld nog wel in Bunschoten, Soest en Amersfoort.

Totaal iets anders is uiteraard de ME (Mobiele Eenheid), welke in iedere provincie uit de politie zelf 'geleverd' moest worden. Baarn en Soest zorgden voor een groep, die in een peloton opgenomen werd. Een paar keer per jaar werd geoefend (Harskamp), het optreden trekt zoveel publiciteit, dat die wel bekend geacht mag worden. Een ME-busje was zelfs in Baarn gestationeerd.

Voor de komst van de ME werd ook hier nog wel eens gebruik gemaakt van een eigen karabijn-brigade. Plaatselijk door jonge agenten ad hoc gevormd en eigenlijk alleen op oudejaarsavonden nog wel eens ingezet - alle beschikbare manschappen moesten dan trouwens opkomen - om de orde te handhaven.

Achteraf een wat amateuristisch gedoe, met onvoldoende spullen en training. Geen kogelvrije vesten, veel te weinig schilden (in Baarn twee voor wel acht man) en zelfs onvoldoende lange wapenstokken voor iedereen. Voor het vervoer werd een particulier busje ingeschakeld, dat ook door jagers gebruikt werd om geschoten wild in te vervoeren!



Baarnse ME-ers tijdens een oefening in oktober 1972 in Otterlo.


SPORT EN GEZELLIGHEID

Een aparte personeelsvereniging heeft het korps gemeentepolitie Baarn niet gekend. Die overkoepeling gold het voltallige gemeentepersoneel. Wellicht daardoor neemt de Baarnse PSV, of volledig gezegd de Politie Sportvereniging, zo'n bijzondere plaats in. Vrijwel alle korpsleden zijn lid, complete gezinnen helpen mee te organiseren, niet in de laatste plaats omdat het gezelligheidselement altijd een grote plaats heeft ingenomen.

Door de Baarnse politieagenten werd in mei 1916 een vereniging opgericht. De naam 'Helpt Elkander' geeft al aan, dat hier meer een sociale taak nagestreefd werd. Als doel werd aangegeven elkaar te steunen, achteraf bleek vooral in die oorlogstijd. Van het bestuur werd L. ten Harkel voorzitter, A.G.M. Westendorp beheerde de penningen en het secretariaat behartigde ene de Lange.

In latere tijd namen de afdelingen van de vakbonden die sociale rol over. Toen begin 1938 enkele jonge agenten in het Baarnse politiekorps benoemd werden, kwam een geheel ander facet aan de orde. Binnen het toen ongeveer twintig man sterke korps ontstond meer interesse voor sportbeoefening. Eerst in bescheiden vorm, maar het nam toch zo'n omvang aan dat op 1 februari 1938 de Politie Sport Vereniging Baarn werd opgericht.

Nu ja, vereniging. Een echt bestuur was nog niet gekozen. Met een man voor het geld (Bekking) en een soort wedstrijdsecretaris (Boekhoudt) kon worden volstaan. Hoofdzaak was dat men kon gaan voetballen, eerst vriendschappelijke wedstrijden zoals tegen een elftal van gemeenteambtenaren uit Laren. Maar eenmaal over sport gesproken, werd toch ook activiteit op het gebied van de wandelsport, zwemmen en gymnastiek getoond.

Een nieuwe verjonging van het plaatselijke korps in 1940 betekende onmiddellijk een stimulans voor de sportvereniging, want er kwamen niet alleen meer activiteiten, er werd tevens een heus bestuur gevormd. Met hoofdinspecteur Ch.J .Dragt als voorzitter, R. Boekhoudt als secretaris, J. Bekking als penningmeester en A.C. H. de Wolf als algemeen adjunct. Een jaar later volgde aansluiting bij de Nederlandse Politie Sport Bond (NPSB) en ging men ook meedoen aan de voetbalcompetitie van deze organisatie. Om elf man binnen de lijnen te krijgen viel wel eens moeilijk, maar mogelijkheden tot aanvulling waren altijd aanwezig.

Overigens moest ook deze sportvereniging tol betalen aan de oorlogstijd '40-'45, met 1943 wel als somberste jaar. Secretaris de Wolf en voorzitter Dragt vielen toen uit. Wel werd een nieuw bestuur gekozen, Bekking bleef penningmeester, voorzitter werd G. Smit en van Doorn nam het secretariaat voor zijn rekening.

Laatstgenoemde werd nog voor de bevrijding wegens overplaatsing vervangen door Bos, terwijl kort er na Bekking om dezelfde redenen opgevolgd moest worden door Koppert. Opmerkelijk werd een grote actie om donateurs te werven. De PSV werd zelfs de eerste vereniging in Baarn met het grootste aantal donateurs. Er kwam een eigen clubblad en erevoorzitter werd burgemeester Mr F. J. van Beeck Calkoen.


Linksboven: De ploeg van de Baarnse gemeentepolitie, welke deelnam aan de Superteamwedstrijden van de plaatselijke Sportstichting.

Rechtsboven: Een van de vele georganiseerde sportdagen. Onder: Deelnemers aan de Korpsviswedstrijd in de zomer 1969.

Het drietal Smit-Engel-Lodenstijn vormde in de naoorlogse tijd de motor van deze activiteit, die zich naast voetbal uitbreidde met schaatsen, schieten, atletiek, hengelen, zwemmen en volleybal. Maar bovenal ook het gezelligheidsleven, waarvan jaarlijkse feestavonden, sinterklaasmiddagen, kaartavonden, kerstschietwedstrijden en korpsviswedstrijden getuigden.

Natuurlijk kwamen ook bestuurswisselingen, hoewel met name Born als secretaris, Ploeg als penningmeester en vanaf september 1977 Herms als voorzitter geruime tijd aanbleven. Al was het misschien niet op het hoogste niveau, de activiteiten liegen er niet om. Met een terugval in de zestiger jaren en een duidelijke opleving daarna. Waarbij niet alleen binnen, maar zelfs buiten de politie (ook over de gemeentegrenzen) de PSV-kleuren verdedigd werden.

Vooral in die eerste tijd was de voetbalsport hoofdzaak, met uitwedstrijden waarbij trein en bus ingeschakeld moesten worden. Befaamd waren voorts de nederlaagwedstrijden tegen de sportvereniging van het Paleis-personeel, waarbij ZKH Prins Bernhard de prijzen uitreikte.
In 1948 werd zelfs in competitieverband een kampioenschap voetbal gehaald, terwijl het zaalvoetbal van recenter tijd is. In combinatie met de plaatselijke brandweer ontstond ook nog een jaarlijkse gekostumeerde voetbalwedstrijd tegen de bewoners van Eemeroord en Nieuwenoord.

Bij de wandelsport werd vele malen meegelopen in de avondvierdaagse in Baarn, maar ook de grotere evenementen als Airborne en Nijmeegse Vierdaagse. Schieten is traditioneel geworden en ook de hengelsport is niet meer weg te denken bij de PSV. Met de jaarlijkse korpsviswedstrijd sinds 1957 als hoogtepunt.

Rond de jaren vijftig, nadat het eerste volleybaltoernooi hier gehouden was in het Oranjepark, is ook die tak van sport regelmatig bedreven. Ook in bondsverband (competitie). In 1951 werd in Baarn het landelijk kampioenschap van de NPSB georganiseerd. Jaarlijkse wedstrijden tussen jong en oud in het korps veranderden in ontmoetingen tussen teams gevormd door echtparen.

De atletiekafdeling is zeker niet onbelangrijk gebleven, met enthousiaste en succesvolle lopers op 5 en 10 m cross en veldloop. Maar ook bij de paleizen-estafetteloop en zelfs bij technische nummers sloeg de Baarnse politiesportvereniging geen slecht figuur.

Schaatswedstrijden voor het korps op de Baarnse ijsbaan waren natuurlijk volledig van het weer afhankelijk. Deelname aan lange afstands- en toertochten op het ijs mag evenmin vergeten worden te melden. Wat natuurlijk tevens geldt voor het meedoen aan de superteam-wedstrijden van de plaatselijke sportstichting. En aan de sportieve vijfkamp, samen met de marechaussee en de Veiligheidsdienst van het Koninklijk Huis.

Meer eigentijds is de activiteit op het gebied van surfen, terwijl ook het tennissen (zij het met mager resultaat) op het programma stond. Evenals trouwens badminton. De Baarnse politie ontbreekt evenmin bij de sporttoernooien van de plaatselijke bedrijven.

In deze rij behoren voorts de successen op motorisch gebied (zowel auto- als motorritten) nog genoemd te worden. Tot in Noordwijk, Zutphen en Amsterdam toe, waarbij zelfs een Westelijk Districtskampioenschap op de motor binnengehaald werd.

Tenslotte nog het klaverjassen. Vroeger jaarlijks een grote avond, waaraan ook door korpsen uit de omgeving en plaatselijke personeelsverenigingen van de gemeente, brandweer en PTT werd deelgenomen.


Bronnen:
Uitgegeven in verband met de reorganisatie van de Nederlandse politie en het opgaan van de Gemeentepolitie Baarn in Regiopolitie Utrecht District Eemland-Noord.

Tekst:  S.N.  Zwiep 


Illustraties:  Historische  Kring  Baerne  Politiearchief, Baarnsche Courant en vele particulieren
Druk:  Bakker  Baarn 


Geplaatst door L.J.A.Bakker

http://www.grijsvuur.nl

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter