De boerderij is een langhuisboerderij gebouwd in 1834. De naam van de boerderij ‘Brandenburg’ herinnert aan de brandstichting waaraan de voorganger van de huidige boerderij tijdens de Franse tijd ten prooi viel. De boerderij ligt aan het eind van een gebogen oprijlaan op de grens van weilanden en bossen. Ze is wit gesaust en heeft een donkere plint. Op het achtererf staat een open hooischuur uit 1952. De boerderij ligt achter het benzinestation aan de Biltseweg.
De huidige bewoners Gert en Fenna vertellen.
Eens waren er acht gemengde boerderijen op landgoed Pijnenburg. Kippen, varkens en koeien werden er gehouden door de pachtboeren. Er is er daar in 2016 nog eentje van over, dat is de boerderij van ons. Inmiddels vormt Gert met zijn gezin de derde en vierde generatie die op een idyllische plek een bestaan heeft. Maar wel een heel ander bestaan dan zijn voorvaderen.
Opa de Greef kon zijn pacht betalen met gemengde veeteelt. De vader van Gert richtte zich al meer op de melkveehouderij. Op het hoogtepunt had hij veertig melkkoeien lopen in de wei. De weilanden hadden een oppervlakte van zo'n 30 hectare. "Dat was veel in die tijd", weet Gert. De kosten voor een melkkoe werden te hoog, alleen hele grote aantallen zouden dat kunnen compenseren.
Paarden en koeien
In 2006 stopte Gert zijn vader daarom met de melkveehouderij. Intussen was al een alternatieve inkomstenbron gevonden: een paardenpension. Gert nam de zaak over en breidde die activiteiten uit. Nu huppelen er 25 paarden, 's winters in de zandbak en 's zomers in de wei. "Het loopt altijd, want het is een prachtige plek zegt Fenna, de echtgenote van Gert. Zij runt deze tak van het bedrijf. Zij verzorgt de paarden, voedt ze en maakt de stallen schoon. De eigenaren van de paarden komen uit de regio. Ze bezoeken hun paard en maken dan een ritje over de ruiterpaden van het landgoed. Die overigens voor alle ruiters toegankelijk zijn als zij in het bezit zijn van een ruiterpenning. Paardenliefhebbers uit het hele land vinden hun weg naar Pijnenburg.
Uitbreiden vindt Fenna geen goed idee. "Het is nu te behappen, de sfeer is goed en je kent de mensen." Dat zelfde geld ook voor de bewoners van het landgoed, "Wij hebben hele korte lijnen, en iedereen kent elkaar".
Naast het paardenpension houdt Fenna zich ook bezig met de koeien. Geen melkkoeien maar met 70 stuks jongvee die weer worden doorverkocht. De kalveren komen van een boer in Soest en blijven vervolgens 2 jaar bij Gert en Fenna. Zodra ze drachtig zijn worden ze weer doorverkocht aan dezelfde boer uit Soest. Maar ook gaan ze op transport naar landen als Rusland en Turkije. Daar hebben ze graag de goede melkkoeien van na de bevalling. Over het dierenwelzijn maakt Gert zich geen zorgen. "Ze kosten veel geld dus de nieuwe eigenaren gaan er zuinig mee om."
Hun twee dochters, Anouk en Noa genieten ook van het buitenleven. Allebei rijden ze graag paard en helpen hun ouders een handje. Ze hebben hun ritme gevonden In het nieuwe boerenbedrijf waar recreatie, bosonderhoud en veehouden gecombineerd worden. "Het is een manier van leven, je bent er zeven dagen in de week mee bezig", stelt Fenna. Maar kijk je naar buiten dan weet je waar je het voor doet. Links de luchtfoto uit 2012 en rechts de familie Wegerif rond 2016.
