In onze rubriek verwelkomen wij gastschrijfster Sandra van Berkum die ons weer trakteert op een prachtig verhaal. Dit keer over Brinkstraat 34 en bewoonster Corry van der Veen.
door Sandra van Berkum
 |
| Brinkstraat 34, zoals het was (Coll. Ferdinand Hulst) |
 |
| De gevel van Brinkstraat 34 in huidige staat. (Foto: Groenegraf.nl) |
 |
| Corry van der Veen na een concert in de voorkamer van haar ouderlijk huis aan de Brinkstraat 34. (Coll. Ferdinand Hulst) |
Corry van der Veen kreeg de vleugel van haar vader toen ze slaagde voor het conservatorium. Het is een indrukwekkend exemplaar met een zwaar toucher; gebouwd in New York in 1892 en in Nederland geleverd door de Amsterdamse firma Bender. De Steinway ging vaak mee naar concerten. Om hem te kunnen vervoeren moesten wel eerst de poten gedemonteerd worden.
Jaren later speelden Corry’s kinderen Saskia en Ferdinand bij de vleugel wanneer hun moeder quatre-mains oefende met haar studievriendinnen. In de Tweede Wereldoorlog kropen de kinderen weg onder de grote vleugel als het geluid van bommenwerpers klonk. De vleugel werd in oorlogstijd ook gebruikt om fietsbanden in te verbergen.
 |
| Corry van der Veen met haar pianolerares Bertha Kuijer (Coll. Ferdinand Hulst) |
Corry wordt op 3 november 1908 geboren als oudste dochter van Hendrika de Kok en Ferdinand van der Veen. Ze heeft twee jongere zussen, Dies en Nan, en een broertje, Jan. Al op jonge leeftijd toont Corry interesse voor de piano. Pianolerares Bertha Kuijer, die tegenover de Van der Veens woont, gaat haar lesgeven. Corry’s talent valt al snel op in Baarn. Wanneer er een pianist nodig is voor de wekelijkse dansavond in Hotel Zeiler weten ze Corry te vinden. Veertien is ze dan.
Na haar eindexamen aan de Hilversumse HBS gaat Corry naar de muziekschool in Utrecht en vervolgens naar het conservatorium in Amsterdam. Als ze is afgestudeerd gaat ze lesgeven. Op de gevel van Brinkstraat 34 komt een zwartmarmeren bordje te hangen met daarop in gouden letters: ‘Corry van der Veen Leerares Piano’. Corry ontvangt de meeste leerlingen bij haar thuis. Bij leerlingen die zelf een piano hebben komt ze voorrijden in haar hippe Chevrolet cabriolet. Getalenteerde kinderen waarvan de ouders het niet zo breed hebben krijgen van haar gratis pianoles.
 |
| Het bordje dat op de gevel van Brinkstraat 34 hing. Nog steeds in bezit van zoon Ferdinand. (Coll. Ferdinand Hulst) |
Muziek in de winkel
Naast lesgeven studeert Corry veel, soms wel acht uur per dag. Om te oefenen speelt ze mee met radioconcerten. Chopin is haar favoriet. De volle tonen en donkere bassen van haar Steinwayvleugel zijn ook te horen in de winkel die aan de voorkamer van het gezin Van der Veen grenst. Klanten blijven vaak langer om naar haar spel te kunnen luisteren! Sommigen vragen of ‘juffrouw van der Veen’ niet eens bij hen thuis wil komen spelen. Dat doet ze graag. Met enige regelmaat geeft ze huisconcerten. In villa Hoog Wolde bijvoorbeeld, waar de familie Sandberg woont. Jacoba Sandberg-Hooft Graafland ziet de jonge pianiste zelfs als haar protegee. Ze neemt Corry vaak mee naar Amsterdam om concerten bij te wonen. Zelf is de jonkvrouw geen onverdienstelijk zangeres. Bij het zingen van liederen van Schubert laat ze zich graag door Corry begeleiden op de piano.
 |
| Het programma van een concert in het Baarnsch Lyceum op 14 januari 1936. (Coll. Ferdinand Hulst) |
 |
| Het felicitatiekaartje van dirigent Mengelberg. (Coll. Ferdinand Hulst) |
In de dagbladen wordt lovend geschreven over haar ‘schitterende aanslag’, ‘parelende techniek’ en ‘sublieme spel’ dat zo weet te ontroeren. In 1934 speelt ze onder leiding van Willem Mengelberg. De beroemde dirigent schrijft haar na afloop een felicitatiekaart.
Ook in Baarn geeft Corry regelmatig concerten, in de aula van het Baarnsch Lyceum bijvoorbeeld. In de grote zaal van het Badhotel treedt ze in februari 1938 op met sopraan Jo Vincent. In de vestibule is het zó druk dat het concert te laat begint. De zaal zit afgeladen vol. Corry’s ouders zijn maar wat trots wanneer een foto van hun dochter de volgende dag de voorpagina van de Baarnsche Courant haalt.
 |
| Het Tolhuisje aan de Eemweg (Coll. Ferdinand Hulst) |
In 1934 neemt Corry haar intrek in het Tolhuisje aan de Eemweg. De vleugel verhuist met haar mee. Wanneer in de straat riolering wordt aangelegd, belt er op een dag een bouwopzichter aan: Dirk-Jan Hulst. Hij is niet alleen handig maar blijkt ook nog eens zeer muzikaal te zijn. Dirk-Jan speelt gitaar en zingt operette. Het klikt en de twee trouwen met elkaar. In 1941 verruilt Corry haar Baarnse Tolhuisje voor een woning in een pittoresk laantje in Bilthoven. Voor haar leerlingen en het zingen met Jacoba Sandberg reist ze nog wekelijks met de stoomtrein naar Baarn.
Bij de familie Hulst wordt veel gemusiceerd. Wanneer Corry en Dirk-Jan een goede bui hebben, worden er Weense liederen gezongen. Ook zus Dies van der Veen is vaak van de partij. Zij is een voortreffelijk violiste die bij verschillende orkestverenigingen speelt. Als de terrasdeuren openstaan, genieten de buren van de ‘concerten’ in huize Hulst!
‘Echte’ optredens zijn er niet veel meer voor Corry. De oorlog heeft de vaart uit haar loopbaan gehaald en bovendien ontbreekt het haar aan tijd om te studeren. Ze heeft inmiddels haar handen vol aan haar twee kinderen die slechts anderhalf jaar schelen in leeftijd. Daarnaast helpt ze samen met Dies op dinsdag en zaterdag in de zaak van hun ouders in Baarn. De zusters Van der Veen zijn knappe verschijningen die artistiek en kleurrijk gekleed gaan en graag rinkelende armbanden en kettingen dragen. Van zaken hebben ze ook verstand. Na het overlijden van hun ouders zetten zij het bedrijf met veel succes nog jarenlang voort.
Geroemd
 |
| Ferdinand achter de vleugel van zijn moeder Corry (Foto: Groenegraf.nl) |
101 jaar Firma Van der Veen
De historie van de ‘Firma J.C. van der Veen in Manufacturen’ begint in 1874, alsJan Cornelis van der Veen en Cornelia Kübatz een manufacturenwinkeltje in de buurt van de Brink openen. In 1881 kopen ze een pand op de hoek van de Brinkstraat en de Kerkstraat. Naast geweven producten, zogeheten manufacturen, verkopen ze allerlei zaken voor dagelijks gebruik. Van kachelpoets, ondergoed en badgoed tot tropenuitrustingen en ‘muskietentulle’. Ook is J.C. van der Veen het adres voor ‘stof aan de meter’ en luxe fournituren zoals garen, band, knopen en pailletten.
Een oude ansichtkaart van de Brinkstraat. Links het pand van J.C. van der Veen In 1907 laat Jan Cornelis voor zijn zoon Ferdinand een groot pand bouwen aan de Brinkstraat, het huidige nummer 34. Daar wordt de zaak voortgezet. In het adresboek van 1917 wordt achter Ferdinands naam als beroep vermeld: ‘manufacturier’. Hij is een levensgenieter en heeft vele bezigheden, waaronder fotografie en het bouwen van radio’s. Het is zijn echtgenote Hendrika die de leiding heeft over de zaak. Het aimabele en gastvrije echtpaar bouwt al snel een uitgebreide en trouwe klantenkring op.Nadat hun ouders overleden zijn, zetten dochters Corry en Dies van der Veen in 1954 de winkel voort onder de meer eigentijdse naam ‘J.C. van der Veen Modes’. Aan het ruime assortiment manufacturen en fournituren voegen zij naast luxe badkleding ook chique ‘bovenkleding’ toe, zoals rokken, vesten en twinsets. Tot op hoge leeftijd bestieren Corry en Dies het familiebedrijf. In 1975 valt het doek en wordt Brinkstraat 34 verkocht.
Dit verhaal is een bewerking van het verhaal in Baarn Magazine (najaar 2017)
’Vandaag is morgen alweer gisteren
‘Vandaag is morgen alweer gisteren’ is een initiatief van de Historische Kring Baerne en Stichting Groenegraf.nl en verschijnt periodiek op maandag in de Baarnsche Courant en in het weblog van Groenegraf.nl. De verhalen worden afwisselend geschreven door
Ed Vermeulen en Eric van der Ent.
Wilt u meer lezen over oud Baarn?
Bent u geïnspireerd geraakt door dit oud-Baarn verhaal en wilt u zelf eens wat
schrijven voor onze website? Stuur uw verhaal dan
per email aan groenegraf.baarn@gmail.com
