door Eric van der Ent
Ook al zijn we al in 2015 beland, een postduif blijft een postduif. Hij wordt geen e-meeuw. Een postduivenvereniging blijft dus ook gewoon een postduivenvereniging. Dat wil overigens niet zeggen dat een postduivenvereniging niet met zijn tijd mee gaat. Duiven die vroeger aan een wedstrijdvluchten meededen, kregen een gummiring om hun poot. Landde een postduif na een lange vlucht op de klep in het hok thuis, dan moest de duivenmelker zien dat hij de duif zo snel mogelijk te pakken kreeg, het ringetje van de poot halen en deze in de tijdklok stoppen en de sleutel van de klok draaien, zodat de tijd van binnenkomst geregistreerd werd. De klok werd naar de vereniging gebracht en daar werd gekeken welke duif het eerst binnen was. Daarbij werd rekening gehouden met het feit dat de hokken op verschillende plekken staan en de afstand vanaf de losplaats dus ook verschillend is.
 |
| Een ouderwetse duivenklok |
Die manier van registreren wordt niet veel mee gebruikt. Tegenwoordig krijgt een duif geen gummiring meer om de poot, maar een ring die voorzien is van een chip. Op de klep van het hok staat een antenne. Op het moment dat de duif de antenne nadert wordt hij geregistreerd, zonder dat de duif eerst gevangen moet worden. Ook hier wordt met de tijdregistratie rekening gehouden met de GPS coördinaten van het hok. Bij de club worden de kastjes waarmee de tijden geregistreerd zijn ingelezen in de computer en zo is snel te zien welke duivenmelker de wedstrijd gewonnen heeft. Ondanks deze technische vooruitgang blijft een postduif een postduif en is hij nog steeds geen e-meeuw!
 |
| P.V. de Pool bij de ingebruikname van het nieuwe clubgebouw aan de Ericastraat |
Baarn heeft een postduivenvereniging die inmiddels al 105 jaar oud is: P.V. "De Pool". Deze vereniging werd op 20 april 1910 opgericht. Men gaat ervan uit dat de eerste verenigingsactiviteiten van de club plaatsvonden in een café aan de Laanstraat. Waarschijnlijk is de naam "De Pool" ook aan dit café ontleend. Later kreeg men onderkomen in het café van Sander Radstok aan de Oosterstraat, totdat in 1933 een stuk grond werd gekocht aan de Oosterstraat, waarop door de leden van de vereniging een eigen clublokaal gebouwd werd. Dat gebouw lag naast de plek waar vroeger de Rabobank te vinden was, vlakbij de Bremstraat. In 1962 werd de timmermanswerkplaats van de heer Van Tol aan de Ericastraat gekocht en verbouwd tot clublokaal.
 |
| P.V. de Pool in 1950 bij het 40-jarig jubileum |
 |
| Gijsbertus van Wilsum bij zijn duivenhok |
Kort na de oprichting kreeg de vereniging al koninklijke goedkeuring. Bij de eerste vluchten ging veel tijd verloren met het vervoer van de duiven naar de losplaats. Vaak nam het transport vele dagen in beslag. Aanvankelijk werden de duiven in manden op de rug te voet vervoerd. Het was een hele verbetering toen er vervoer met paard en wagen mogelijk werd, maar toen het transport per trein werd geregeld werd pas echt tijdwinst geboekt. Tegenwoordig gaat al het transport per vrachtwagen. De duiven zijn nu nog maar één of twee dagen onderweg.
Bij het ophalen aan herinneringen aan de geschiedenis van P.V. de Pool mag één persoon niet vergeten worden: Karel Frederik Koffrie (1901-1983), Karel werd op 11 november 1923 lid van de club. In 1974, hij was toen ruim 50 jaar lid en al 40 jaar secretaris, werd hij gehuldigd en benoemd tot erelid. Karel stierf in 1983 en zou dus maar liefst 60 jaar aan de vereniging verbonden blijven.
 |
| Karel Frederik Koffrie 50 jaar lid in 1974 |
Naast P.V. de Pool kent Baarn ook nog P.V. de Zwaluw. Die vereniging is slechts één jaar jonger, opgericht op 1 augustus 1911. Een derde vereniging "Julianapost" is inmiddels opgeheven.
 |
| Eric van der Ent |
