Het is 11 oktober 1956
Mej. An Bouwhuysen, Nederlands jongste rijinstructrice, zit het autorijden in 't bloed. Zij is namelijk de enige rijinstructrice in Baarn, de enige instructrice in Nederland, die in het bezit is van het B.O.V.A.G.-diploma is uitgereikt. We hebben An deze week, in haar geriefelijk ingericht theorielokaal aan de Eemstraat, de vraag gesteld, hoe zij er toe gekomen is, dit uitzonderlijke beroep te kiezen, daar autorijles geven nu eenmaal als een mannelijke „job” genoteerd staat. „Wel,” was haar antwoord, „het autorijden zit me van jongs af in het bloed. Toen ik op 17- jarige leeftijd een baan zocht, werd mij een kantoorbetrekking bij een Garagebedrijf te Zeist aangeboden. Ik accepteerde deze baan en zat daardoor dagelijks te midden van de auto's, kreeg interesse voor autotechniek, nam rijles en behaalde, toen ik goed en wel 18 was, het rijvaardigheidsbewijs. Toen ik eenmaal mijn rijbewijs had, deed ik niets liever dan autorijden en reeds op 19-jarige leeftijd liep ik met de gedachte rond rijinstructrice te worden. Daar had ik echter nog geen kans voor, want men moet minstens 24 zijn om deel te mogen nemen aan het B.O.V.A.G.-examen. Ik bleef dus voorlopig op kantoor, doch liet geen kans onbenut om met een auto op pad te gaan. En ik had daarbij geluk, want mijn baas verhuurde nog al eens auto's aan mensen zonder rijbewijs en op 19-jarige leeftijd was ik reeds de aangewezen persoon om in zulke gevallen te rijden. Zo smaakte ik als jong meisje het genoegen grote tochten in het buitenland te maken. Het gevolg hiervan was echter, dat de kantoorbaan me niet meer bevredigde en op 22-jarige leeftijd besloot ik dan ook voor instructrice te gaan studeren.” „Viel deze studie mee?” vroegen we mej. Bouwhuysen, die even was opgestaan om uit een boekenkast een paar banden te halen. „Eerlijk gezegd heb ik wel eens vreemd staan kijken,” luidde het antwoord. „Als je zulke boeken” — en zij legde een paar uitvoerige verhandelingen over verbrandingsmotoren en onderstellen op tafel — „moet doorwerken, dan vraag je je wel eens af: waar ben ik aan begonnen. Eens wist ik met een technisch geval geen raad. Ik ben toen naar verkeersagent Klomp, wiens technische kennis mij bekend was, gestapt en deze bleek bereid niet alleen dat ene geval voor me op te lossen, maar me ook bij de verdere studie te helpen.”
In Januari 1955 was mej. Bouwhuysen met haar studie zover, dat ze het aandurfde zich te melden als kandidate voor het B.O.V.A.G.- examen. Het examen werd in Februari 1955 afgenomen in de Vakopleidingsschool voor de Automobieltechniek te Scheveningen. De examinatoren van de V.A.M. keken vreemd op, toen zij te midden van de mannelijke kandidaten mej. Bouwhuysen opmerkten. Een hunner zei dan ook: „Zo juffrouw, heeft u zo'n interesse voor de automobieltechniek?” waarop direct het spontane antwoord volgde: „Natuurlijk heren, anders was ik hier niet.” Het bleek de examinatoren, dat het Baarnse meisje zich op dit examen, dat een terrein bestrijkt dat bij uitstek des mans is, uitstekend had voorbereid. Zij kenden haar dan ook het B.O.V.A.G.-diploma toe met een puntenlijst, waarop menige mannelijke kandidaat trots zou zijn.
Ruim 18 maanden geeft mej. Bouwhuysen nu rijles. Met haar 26 jaren is zij nog steeds de jongste rijinstructrice van Nederland en de enige instructrice, die het B.O.V.A.G.-diploma bezit.
