----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Op 24 januari 1882 werd Teunis Koenen, echtgenoot van Gerharda van Diermen in Bunschoten geboren. Hij kwam in 1906 vanuit Bunschoten naar Baarn. De bevolking in Bunschoten was onder te verdelen in “De Vissers” en “De Boeren”. De voorouders van Teunis hoorden bij “De Boeren”. In de regel waren de boeren wat rijker dan de vissers. Zij hadden immers grond en boerenbedrijven. Vaak bekleedden de boerenfamilies ook belangrijke funkties. Voorouders van Teunis waren onder andere schepen, burgemeester, kerkmeester en ouderling. Tot ca. 1800 werd de naam nog geschreven als Coenen. Tegenwoordig komt de naam Koenen niet meer voor in Bunschoten-Spakenburg. Het is de familie Koenen niet voor de wind gegaan. Op het moment dat de familie naar Baarn vertrok hadden de familieleden moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Van de bezittingen die de Koenens vroeger hadden is niets meer over.
Teunis ontmoet in Baarn Gerharda (Gradje) van Diermen. Haar naam doet vermoeden dat zij ook uit Bunschoten kwam. Dit is echter niet zo. Er is geen relatie met deze tak gevonden. Zij is op 2 december 1887 in Soest geboren en woonde later met haar ouders in de Elisabethstraat in Baarn. In 1908 trouwde ze met Teunis en vestigden ze zich ook in de Elisabethstraat, een paar huizen verwijderd van Gradje’s ouders Cornelis van Diermen en Neeltje van de Biezen.
Teunis komt net als zijn broers Arie Willem, Wouter en Frans in dienst bij publieke werken in Baarn. Daar zijn ze dan straatvegers, straatlantaarnaanstekers en brandweermannen. Nog steeds geen vetpot dus. Ook Gerharda zal moeten bijdragen in het levensonderhoud. Zij gaat aan het werk als dienstbode en als ze in verwachting raakt van haar kinderen is ze ook zoogmoeder voor rijkere Baarnaars. Dat wil zeggen dat ze kinderen van rijke ouders borstvoeding gaf omdat de echte moeders dit niet wilden of konden doen. Ook heeft zij menigmaal als vroedvrouw gefungeerd als er kinderen in de buurt geboren werden.  |
| De oude woning van Teunis en Gradje, met een nieuwe gevel erom. |
 |
| Thea de Ruiter en Dirk van der Ent |
Iets dat meer dan eens gebeurde: In het kleine keukentje van Gerharda en Teunis stond naast het fornuis een pannetje met water waar opa Teunis zijn kunstgebit ’s avonds in deed. Op latere leeftijd kon opa steeds slechter horen en ook slechter zien. En zo gebeurde het af en toe dat opa, die altijd vroeg naar bed ging, het gebit niet in het pannetje met water deed, maar per ongeluk in het melkpannetje dat op het fornuis stond om melk voor de koffie op te warmen. Meer dan eens gebeurde het dus dat bij het opschenken van de melk op de koffie ineens opa’s kunstgebit tevoorschijn kwam!!
De laatste jaren van zijn leven ging opa Teunis’ gezondheid hard achteruit. De huisarts vond het op een gegeven moment beter dat opa zijn geliefde borreltje (jenever) liet staan, gewoon omdat dat niet goed was voor zijn gezondheid. Vanzelfsprekend vond opa Teunis, die zijn hele leven graag een borreltje gedronken had, dat geen goed idee en hij was zeker niet van plan om zich aan het advies van de dokter te houden. Opoe Gradje en kleindochter Thea, die nog steeds boven het oude echtpaar woonde, vonden echter dat de dokter gelijk had, dus moest er een list verzonnen worden. Er werd een fles 7-Up ingeslagen en telkens als opa begon te mopperen dat hij geen borrel kreeg werd er een borrelglaasje tevoorschijn gehaald en gevuld met 7-Up. Zo kreeg opa toch zijn borrel. Hij dronk het glas dan in één teug leeg. Het koolzuurgas prikkelde in zijn keel en neus en met een zucht zei opa dan: “Whoa!!! Da’s sterk spul!!!”. Opa Teunis tevreden en Opoe, Thea en de dokter ook tevreden....
Inmiddels is de oude wijk dus gesaneerd, maar nog steeds wonen nakomelingen in de straten die nu op de plek van de oude wijk liggen. Thea de Ruiter en haar man Dirk Anthonie van der Ent wonen nu in de Goudenregenlaan. Naast haar woont haar zus Nelly Margaretha (Nel) de Ruiter met haar echtgenoot Frans Kotten. In dezelfde straat woont om de hoek woont broer Frans de Ruiter met zijn echtgenote Alie van Oostrum. Bovengenoemde Roelof Keppel ging na de sanering met zijn gezin wonen aan de Essenlaan. Die straat loopt precies op de plek waar vroeger de Johannalaan liep. In de Elzenlaan gingen nakomelingen van Arie Willem, broer van Teunis Koenen wonen, namelijk zijn kleinkinderen Adriaan Koenen en zijn echtgenote Tiny Ruijer.
 |
| Familie Luijer in de Elisabethstraat |
Terug naar mijn overgrootouders Teunis Koenen en Gradje van Diermen. Gradje was een lieve, zorgzame, diep gelovige vrouw. Zij kon heel goed schrijven, wat heel bijzonder is, aangezien ze maar een paar jaar lagere school gehad heeft. Na haar schooltijd ging ze werken in de wasserij van Van Veen, gevestigd in de Acacialaan te Baarn. Voordat ze met haar dagtaak in de wasserij aanving moest zij samen met haar zus ’s morgens zeer vroeg uit bed om bij bakker Berenkamp in Soestdijk een zogeheten “10 ponder roggebrood” te halen voor het grote gezin Van Diermen. De kruiwagen ging dan ook mee, omdat in het Baarnse Bos hout moest worden gesprokkeld. Dat was een dagelijks terugkerend ritueel. Haar hele getrouwde leven heeft ze op Elisabethstraat 53 gewoond. Nadat haar man Teunis op 4 mei 1973 overleed, trok ze in bij haar dochter Grietje Koenen, die met haar echtgenoot Willem de Ruiter aan de Israëlsstraat 27 in Baarn. Willem en Grietje werden natuurlijk ook ouder, en toen de gezondheid van moeder Gradje achteruit ging werd Opoe Gradje verzorgd in De Blinkert aan de Zandvoortsweg. Op 98-jarige leeftijd kwam ze voor het eerst van haar leven in een ziekenhuis te liggen. Dat was een hele schok voor haar, want vroeger ging je volgens haar alleen naar het ziekenhuis om dood te gaan. Een aardige anekdote is, dat ze tegen een medepatiënte voor het ontbijt zei: “Wacht u even, wij bidden eerst. Als u niet bidden kunt, doe ik dat voor u”. Gerharda haalde de respectabele leeftijd van 102 jaar. Wat zij in haar leven aan ontwikkelingen heeft zien gebeuren is enorm! De eerste fietsen, de eerste auto's verschenen in het straatbeeld, twee wereldoorlogen heeft ze meegemaakt, de eerste man op de maan. Het is bijna niet te bevatten wat er in ruim 100 jaar tijd kan gebeuren! Op haar 100ste verjaardag werd Gradje vereerd met een bezoek van de burgemeester en een felicitatiebrief van onze koningin.Het geloof was voor Gradje alles. Ze moest ook niets hebben van mensen die het geloof niet serieus namen. Zo had ze ook een hekel aan Sinterklaas. Dat mensen verkleed als een bisschop door de straten van Baarn liepen vond ze helemaal niets. Mijn vader, Dirk Antonie van der Ent, heeft zich eens, toen de kinderen nog klein waren, verkleed als Sinterklaas. Hij wist destijds nog niet hoe Opoe over Sinterklaas dacht en wilde haar verrassen. Opoe die plotseling deze verklede bisschop voor zich zag staan, wist niet dat mijn vader in dat pak zat. Ze schoot uit haar slof en zei: “Ga weg!! Besodemieter je ouwe moer maar!!”. Dat soort taal waren we niet van Opoe gewend, dus mijn vader wist dat het Opoe ernst was. Hij heeft nooit aan Opoe verteld dat hij in dat pak zat. Ook de kerstboom werd door Opoe gezien als iets heidens. Deze kwam vast niet in huis. Een stalletje met de os en de ezel en het kinderke Jezus... prima. Maar de kerstboom had volgens Opoe niets te maken met het verhaal over de geboorte van Onze Lieve Heer!
Op 7 december 1989 stierf Gerharda van Diermen op 102-jarige leeftijd en werd ze bij haar echtgenoot Teunis begraven op de nieuwe algemene begraafplaats aan de Wijkamplaan in Baarn. Toen Opoe 100 jaar oud werd, heeft de familie het aantal afstammelingen geteld: 6 kinderen (waarvan één jong gestorven), 24 klein-kinderen, 68 achter-klein-kinderen en 29 achter-achter-klein-kinderen. Bij elkaar 127 bloedverwanten in de rechte lijn en 59 aanverwante kinderen. En tot het laatst toe kende ze iedereen bij naam. Een behoorlijke prestatie lijkt me zo!
