Vastgelegd voor later, herinneringen ingehaald door de tijd en het verhaal achter een foto.
Door Ed Vermeulen
De trouwe lezers van onze rubriek weten inmiddels dat ik begin 1969 mijn laatste reis bij de Nederlandse koopvaardij heb gemaakt en een nieuwe werkkring bij Philips Phonografische Industrie (PPI) vond. In totaal werkte ik een dertigtal jaren bij deze in Baarn gevestigde entertainment-multinational, toen de grootste werkgever van ons dorp. De naamsveranderingen van PPI naar Polygram/Phonogram International kwamen voorbij, natuurlijk ook de gloriejaren van de Musicassette (MC) en de overgang van Langspeelplaat (LP) naar Compact Disc (CD). Mooie jaren! Mijn werkterrein was de wereld, net als bij de koopvaardij. Herinneringen? Dierbaar en veel!
 |
| Villa Hoog Wolde: Baarn’s meest muzikale villa ooit! Foto gemaakt in 1968, vanaf de Gerrit van der Veenlaan. Geheel rechts is de latere aanbouw zichtbaar, in het midden rechts van de villa een oorspronkelijk als studio bedoelde aanbouw. In 1969 het kantoor van Hans van Willigenburg en weer later van Bob Bouma, beiden verantwoordelijk voor pers en public relations. (Foto Bas Peet) |
Werkplekken: achtereenvolgens: de vleugel van Villa Hoogwolde, oorspronkelijke naam Villa Favorita, met uitzicht op de villa’s aan de Amalialaan, het nieuwgebouwde Amaliawolde en de aanbouw van Hoogwolde door ons de ’Houten keet’ genoemd. Hier was de afdeling Populair Repertoire gevestigd, in het dagelijkse spraakgebruik de ’Popafdeling’. Nog weer later bivakkeerde ik in het aan de Oude Utrechtseweg gelegen Koetshuis. Om uiteindelijk na opnieuw een periode Amaliawolde te eindigen in de nieuwgebouwde kantoorvilla’s aan de Gerrit van de Veenlaan waar tot enkele jaren geleden Universal Music was gevestigd.
 |
| Demis Roussos 15 juni 1946 - 25 januari 2015 Bron: Danubius Music |
Herinneringen, ingehaald door de tijd: nu zoveel jaren later heb ik steeds vaker het gevoel dat mijn herinneringen ingehaald worden door de tijd. Over een paar van deze momenten gaat dit verhaaltje. Een zestal jaren geleden werd ik opgeschrikt door het nieuws van het overlijden op 25 januari 2015 van Demis Roussos, de Griekse zanger van wereldhits als Forever and ever, Goodbye my love goodbye, My friend the wind en vele andere. Een artiest met nog steeds een grote en unieke naamsbekendheid.
On the job!: in mijn taakomschrijving was vastgelegd dat ik, samen met een team collega’s, het repertoire van de bij ons onder contract staande artiesten optimaal diende te exploiteren. Naar eer en geweten, dat spreekt vanzelf. In het mij toebedeelde pakket artiesten bevond zich Demis Roussos, de flamboyante Griekse zanger, die na gouden jaren met de groep Aphrodite’s Child nu al weer geruime tijd een uiterst succesvolle solocarrière had. Ik kende zijn repertoire, maar de artiest zelf had ik nog niet ontmoet. Dit veranderde op een dag in april 1978. Demis bracht een bezoek aan het Baarnse hoofdkantoor van Phonogram International. Contractbespreking en het afstemmen van de marketingactiviteiten rond zijn nieuwste album ’Demis Roussos’ (The American Album) met als producer Freddie Perren stonden op het programma. Er was ook tijd voor meer informeel contact. De ten huize van onze directeur, de charmante en altijd artiestgerichte marketingman Piet Schellevis, op de Waldeck Pyrmontlaan gemaakte foto getuigt hiervan. De artiest en zijn productmanager kijken elkaar diep in de ogen en zijn in een goed en diepgaand gesprek verwikkeld. Het lijkt alsof Demis zegt: ’Kijk Eddy, zo gaan we het aanpakken!’
 |
| Demis en Ed in diepgaand gesprek (Coll. Ed Vermeulen) |
 |
| Piet Schellevis, directeur Phonogram International. (Coll. HKB) |
En zo geschiedde! Driemaal ging ik met Demis op (promotie)tournee door Europa om even zoveel nieuwe albums t.w. ’Demis Roussos’, ’Universum’ en ’Man of the World’, onder de aandacht te brengen van onze nationale Phonogram maatschappijen.
 |
| The American Album, Universum, Man of the World |
Met een mooi woord ’Inter-company marketing’ genoemd. Geweldige tijd! Van Helsinki tot Madrid en van Wenen tot Oslo, we reisden door heel Europa. Ik kreeg een steeds grotere bewondering voor Demis en de manier waarop hij in de diverse landen in velerlei talen de verzamelde pers en ook de eigen Phonogram collega’s toesprak en een ieder op het hart drukte om toch vooral aandacht te besteden aan zijn nieuwste meesterwerk. Demis was naast een rasartiest duidelijk ook een topper in public relations. En daarbij een alleraardigst mens met een warme belangstelling voor de mensen die voor en met hem werkten. Het klikte tussen ons en het voelde als een beginnende vriendschap.
 |
| Demis en Florence Warner, ‘Lost in Love’ (Coll. Ed Vermeulen) |
In 1980 bracht Demis, in gezelschap van de charmante Amerikaanse zangeres Florence Warner, opnieuw een bezoek aan Hoog Wolde. Samen hadden ze het mooie nummer ’Lost in Love’ opgenomen: prachtige cover van de gelijknamige hit van de groep Air Supply. Deze, nog steeds, bloedmooie song kreeg een plek op het album ’Man of the World’. De tijd verstreek, ik kreeg ander werk binnen Polygram, ’we lost touch’ zoals dat heet, maar de zanger was altijd in mijn hart en in mijn verhalen aanwezig en daarmee werd het in zwart-wit vastgelegde moment een dierbare herinnering. De foto van mijn ontmoeting met Demis vond zijn weg in de verhalen binnen ons bedrijf en leverde mooie, bijzondere en soms ontroerende reacties op. Baarnaar, schrijver, kunstenaar en (oud) directeur Phonogram Leo Boudewijns stuurde een foto uit zijn eigen archief:
 |
| Demis Roussos en Leo Boudewijns: Het is alles goud wat er blinkt! (Coll. Leo Boudewijns) |
Demis haalde voor de zoveelste keer aan hem uitgereikte trofeeën op. Gezien zijn successen moeten dat er velen geweest zijn. Ditmaal naast een gouden plaat ook een gouden musicassette! Een nu bijna vergeten geluidsdrager. Of de heer Boudewijns een fan van Demis en zijn repertoire was vermeldt de historie niet, maar, mocht dit niet zo zijn, dan heeft hij het prachtig verborgen gehouden achter een goed geacteerde vreugdevolle blik.
Eurovisie Songfestival: of zoals u wilt Eurovision Songcontest. Meer dan tien jaar een vaste waarde in mijn takenpakket. Niet dat ik ook maar enige inbreng had bij de artiest- en of repertoirekeuze. Verre van dat. Ik verrichtte allerlei promotionele, administratieve en logistieke handelingen rond de releases van de plaatjes van de bij Phonogram International onder contract staande artiesten. Ook verzamelde ik al in een vroeg stadium alle beschikbare informatie over deelnemende nationale en internationale deelnemers, inclusief de verschillende muziekuitgeverijen. Informatie die door mij in allerlei lijstjes werd verwerkt. Het doel van deze niet altijd even spectaculaire lijstjesmakerij was om op het juiste moment onze slag te kunnen slaan bij het samenstellen van compilatiealbums met zo veel mogelijk, liefst alle, Songfestivalhits. Een toen uiterst lucratieve markt. En niet alleen in landen waar singles niet of nauwelijks verkocht werden. Soms werden mijn administratieve beslommeringen onderbroken door een bezoek aan het Songfestival zelf, zoals in 1980 in Den Haag. We hadden twee internationale ijzers in het vuur: Turkije met de mooie Ajda Pekkan en voor Spanje het charmante trio: Trigo Limpio. Ik smaakte het genoegen om met Ajda kennis te maken tijdens een party gehouden op de Turkse ambassade in Den Haag. Dit alles onder het genot van een (Turks) hapje en een (alcoholvrij) drankje. Zo kwam je nog eens ergens. Met het lied ‘Petr’oil’, waarvan ik aanneem dat het Turks is voor benzine behaalde Ajda een mooie vijftiende plaats.
 |
| Ajda Pekkan (Bron: internet) |
 |
| Trigo Limpio ...een toost op de goede afloop! (Coll. Ed Vermeulen) |
Mijn echte ’moment of glory’ onderging ik tijdens een bezoek aan het Songfestival zelf. Even poseren met onze Spaanse bijdrage Trigo Limpio, bestaande uit Luis Carlos Gil, Iñaki de Pablo en de charmante Patricia Fernández. Gezien het glas met bubbels in mijn linkerhand had ik een groot vertrouwen in de goede afloop. Het mooie ’Quédate esta noche’ bereikte een uitstekende twaalfde plaats. Werk aan de winkel! Er werd een LP uitgebracht en het nummer zelf verscheen op ontelbare compilaties.
Voor uw herinnering: de Nederlandse bijdrage in 1980 was Maggie MacNeal met het nummer ’Amsterdam’. Het behaalde een fraaie vijfde plaats. ’And the winner was’: Johnny Logan, Ierland met de tranentrekker ’What’s another year’.
Nu we het toch over het Songfestival hebben wil ik u in vertrouwen, dus het blijft onder ons (!), mededelen dat mijn ’alltime favourite’ het door Vicky Leandros gezongen Après Toi was en nog steeds is. Met dit fraaie en sterk gezongen lied behaalde zij voor Luxemburg in 1972 een eerste plaats. Begin zeventiger jaren bracht de charmante Vicky en haar gevolg een bezoek aan Baarn. Ongetwijfeld voor contractbesprekingen. Ook haar repertoire was aan mijn goede zorgen toevertrouwd. Zij werd gefotografeerd in onze nog spiksplinternieuwe kantoortuin aan de Amalialaan. Dit in mijn ogen foeilelijke gebouw waarin ik al na oplevering een viertal jaren werkte luisterde naar de verrassende en vooral ook romantische naam ’Amaliawolde’.
 |
| Vicky Leandros en haar gevolg op bezoek in Amaliawolde, v.l.n.r. 2x N.N, Oskar ‘Ossie’ Drechsler dir. Phonogram Duitsland, Reinhard Klaassen dir. Phonogram Int., Vicky Leandros, Piet Schellevis president Phonogram Int (Coll. HKB) |
Weer een aantal jaren later, rond 1980, brachten Vicky en Demis tegelijkertijd een bezoek aan het Baarnse hoofdkwartier. Ook dit Griekse onderonsje is in zwart-wit vastgelegd op deze indringende opname. De mooie Vicky, met haar ogen zo diep als de Egeïsche Zee zelf, probeert Demis iets uit te leggen. Maar wat? Hoe belangrijk toen, doet het er nu zo veel jaren later niet meer toe.
En ja, er werd gerookt en er was een goed gevuld glas binnen handbereik. Lokatie: het kantoor van directeur Phonogram International Aart Dalhuisen, in de houten keet. De goede oude tijd, toen de bomen nog redelijk hoog tot (bijna) in de hemel groeiden.
 |
| Een Grieks onderonsje (Coll. Ed Vermeulen) |
Soms, heel soms, komt er bij het horen van een songfestivalliedje een gevoel van heimwee bovendrijven. Eigenlijk is het meer een gevoel van: daar had ik bij willen zijn! Het overkwam me bij het Songfestival 2014 bij ’Calm after the storm’ van de Common Linnets. Vanaf dag één mijn favoriet! Wat had ik graag met deze act en aan dit project gewerkt. Uitgegeven door Universal Music maar toch nog steeds vanuit de plek waar ooit Hoog Wolde stond.
Lindsey Buckingham: mei 2015, de maand dat de nog altijd immens populaire band Fleetwood Mac met alle bekende namen waaronder gitarist Lindsey Buckingham weer naar Nederland kwam. In de jaren 1981 en 1984 brachten wij op Polygram’s label Mercury Lindsey’s soloalbums ’Law and Order’ en ’Go Insane’ uit.
In november 1982 bracht Lindsey in het kader van zijn Europese promotietour een bezoek aan de Popafdeling. Het leverde een nu inmiddels historische foto op.
 |
| Lindsey Buckingham ‘shaking hands’ met junior-productmanager Roy Teysse. (Coll. Ed Vermeulen) |
U ziet Lindsey de hand schudden van (toen) junior productmanager Roy Teysse. Van de overige aanwezigen herkennen we v.l.n.r Ed Vermeulen, collegae productmanagers Albert Slendebroek (Berlin, INXS, John Parr) en zittend Dries van de Schuyt (Kiss, Dr. Hook, Steve Millerband). Staand met Runaways sweatshirt, als ik me niet vergis, journalist Tjerk Lammers, onze altijd goedlachse promotiemanager. In oktober 2015 verscheen het door hem samen met Jaap van Eik samengestelde boek ’De Earrings over de Earring’. Ons huismerk was Heineken! Zowel Lindsey als Roy Teysse waren nog lang ‘still going strong’ in de internationale muziekwereld. Lindsey speelde nog jaren de sterren van de hemel bij Fleetwood Mac, terwijl Roy Teysse in een mooie en lange carrière bij Universal Music opklom tot Managing Director Universal Strategic Marketing. Inmiddels is ook hij gepensioneerd. Wat er ook veranderde, ook zijn werkplek was aan de Gerrit van der Veenlaan op de plaats waar ooit Villa Hoog Wolde stond. Roy is het levende bewijs dat echt marketing- en repertoire talent zich niet verloochent en zijn weg vindt. Ik ben er trots op, inmiddels lang geleden een bescheiden bijdrage te hebben kunnen en mogen leveren bij de start van zijn loopbaan in de muziekindustrie. Nu ook ondergebracht in de sectie: dierbare herinneringen!
Bedenk bij het lezen van dit verhaaltje en het bekijken van de foto’s dat het gebeurde in het muzikale hart van ons eigen Baarn.
 |
| Ed Vermeulen (1942) |
Dit verhaal verscheen op maandag 8 februari 2021 in de Baarnsche Courant in de rubriek
’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’
Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Groenegraf.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.
Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen?
Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Groenegraf.nl.
