antwoord schaapskooi

Schaapskooi  in de Veldstraat 

       Antwoord van vorige week:

        Stond in de Veldstraat

Aan de Eempolder lag een meent, met wilde veen en vooral veel heide. Daarom is het duidelijk, waarom Baarn veel schaapskooien telde. Voornamelijk op het gedeelte, dat nu nog als Oosterhei bekend is. Maar ook aan de ’’andere’’ kant van de destijds bescheiden bebouwde kom. Niet ver van de Eemnesserweg richting Eemnes, ter hoogte van de Veldstraat, heeft ook een schaapskooi gestaan.

Jarenlang bestond Baarn eigenlijk hoofdzakelijk uit een kleine dorpskern bij de Brink, met daarbuiten slechts hier en daar wat bebouwing. Zoals het landgoed ’’Lommeroord” tussen de Eemnesserweg en de Holleweg, zoals de Laanstraat in de ’’zandtijd” heette. Die tuin liep tot ongeveer de Nieuwstraat. De villa zelf stond niet ver van de Brink, waar thans de Brinkendael-flats staan.

Het uitzicht aan de voorkant was op de roggevelden van "de Kamp’’, zoals dit veld genoemd werd. Pas veel later, met allereerst de komst van het NPB-kerkje daar, werd ook deze grond bouwrijp gemaakt en verschenen de Kamp- en Veldstraat. Wel liep er een zandpad, met enige fantasie te vergelijken hoe nu de Veldstraat naar de Kerkstraat geprojecteerd is.

Over dat pad werden de schapen gedreven, die ondergebracht waren in die meest westelijke schaapskooi van Baarn. Als vanzelfsprekend noemde men deze verbinding de Schapendrift, een naam die pas veranderde toen er ook een R.K.-kerk aan gebouwd werd. 

Na de Schapendrift passeerde de kudde bij het tolhuis de Baarnse Dijk, ter plaatse thans de Eemweg/Eemstraat. Vervolgens kwamen de schapen in de Noorderlaan — nog geen "weg" dus, zoals nu het laatste stuk heet, terwijl de omzetting in Faas Eliaslaan ook uit het begin van deze eeuw dateert op hun route naar de heide.

Tussen de Brinkstraat en de beide schoolgebouwen bezit de Kerkstraat een opvallend brede rijbaan. De oorzaak daarvan ligt in het feit, dat er vroeger langs die straat een sloot liep. Dat gebeurde wel vaker, maar dit watertje was berucht door een kwalijke lucht. Geen pretje voor de aanwonenden, maar het veranderde pas, toen in die straat de burgemeester kwam wonen.

Dat was Mr. Laan, een naam die herhaaldelijk opduikt wanneer over "vroeger" verteld wordt. Aanvankelijk woonde hij aan de Groeneveldschelaan, maar verhuisde naar het grote witte huis vooral bekend gebleven als het zusterhuis Mariaoord aan de Kerkstraat. 

Nadat burgemeester Laan in de Kerkstraat was komen wonen, kreeg de gemeenteraad spoedig een voorstel die sloot te dempen, wat met algemene stemmen aanvaard werd. Er zou later nog een tweede sloot volgen, hoewel die overlast een geheel andere oorzaak had. Hierin dreigden namelijk herhaaldelijk spelende kinderen te verdrinken. Bedoeld wordt de sloot langs de Noorderlaan, aan de rechterkant gezien vanaf het tolhuis.

Er woonden maar weinig mensen aan de Noorderlaan. Aan de linker kant (weer gezien vanaf het tolhuis) het enorme landgoed Schoonoord, een eeuw lang bewoond door de familie Faas Elias. De enkele huizen aan de overzijde waren door bruggetjes over die sloot met de weg verbonden.

Na het overlijden op 2 januari 1902 van de 85-jarige freule A. Faas Elias werd het miljoenenbezit verbrokkeld. 

De winnaar deze week is; Mevr. Simons

Lommeroord

 Zoekplaatje in Baarn

Waar stond vroeger deze Schaapskooi in Baarn

U kunt hierop reageren via het sturen van een briefje naar:

Stichting Groenegraf.nl

T.a.v. Baarnsch Geheugen

Marisstraat 4

3741 SK BAARN

Of stuur een e-mail naar: bakker.groenegraf@gmail.com

Onder de goede inzenders verloten we het boek “Waarom redden" over de Brandweer van Baarn.

Dit boek is geschreven door Maartje Hormes en Leen Bakker en uitgegeven door Personeelsvereniging Brandweer Baarn in 2007.

Daarnaast ontvangt de winnaar ook nog een fles wijn voorzien van een ansichtkaart uit Baarn, beschikbaar gesteld door Mitra Baarn – Van der Steeg Laanstraat 72, 3743 BH Baarn, tel: 035-5426063.

Lees de 1543 verhalen over Baarn op: [HTTPS://groenegraf.blogspot.com]

 Verbouwing der Herv. Kerk 1888.

Mr. T. Pluim schrijft in juni 1918 hierover het volgende:

Hierover schrijft de heer H. J. Kruijder, die destijds administrerend Kerkvoogd was, nog de volgende bijzonderheden. “In de eerste vergadering der Kerkvoogden, die ik bijwoonde met de heren W. Z. Mulder en J. C. van der Veen, deelde de eerstgenoemde, die vroeger timmerman was geweest, mede, dat hij op den zolder boven de kerk een onderzoek had ingesteld naar den toestand van het hout der kap en dat dit in zeer slechten staat verkeerde. Nu belegden wij spoedig een vergadering der Notabelen, aan wie we den uitslag van dat onderzoek meedeelden. Men benoemde drie deskundigen om de zaak te onderzoeken, n.l. de heren W. Z. Mulder, H. Sweris en G. Koelewijn (de beide laatsten waren Notabelen). Het onderzoek toonde weldra aan, dat de toestand van het bedoelde houtwerk hoogst gevaarlijk was zodat men toen voor vernieuwing van de kap besloot.

Toen kwam het ter sprake, daar de kerk toch te klein begon te worden, of men tevens ook niet tot een gehele vernieuwing en vergroting der kerk zou overgaan. Dit voorstel werd aangenomen, indien ten minste de benodigde gelden (f 27.000) gevonden konden worden. Er stond f 3.000 op het Grootboek, een collecte bij de ingezetenen bracht f 16.000 op, zodat er nog een lening van f 8.000 werd aangegaan. Plan en tekening werden kosteloos opgemaakt door den .heer J. D. F. van der Veen (destijds gemeentearchitect), daarin bijgestaan door den heer G. Koelewijn. Eerstgenoemde heeft verder.de gehele verbouwing bestuurd en de zaak tot een goed einde gebracht De aannemingssom, die Gij opgeeft (n.l. f 13.900) zal wel goed zijn, maar de gehele vernieuwing heeft f 27.000 gekost. Het gebouw werd vergroot met de plek, waar de oude Consistorie gestaan heeft, zodat men nu een langwerpig vierkant verkreeg. De Koningsbank is wat verplaatst en wel niet vergroot, maar de Koningin heeft een bank vóór de beide bestaande banken er bij in huur genomen voor haar personeel.“ Tot zover de herinneringen van een 86-jarige!

De Koningsbank

Ik neem hier de gelegenheid te baat te wijzen op de grootte werkzaamheid, die de tegenwoordige predikant, Dr. H. H Meulenbelt, ook op het gebied van het maatschappelijk-kerkelijk leven aan den dag heeft gelegd. Zodra hij zijn intrede alhier gedaan had (11 Mei 1890), waren zijn eerste zorgen om een geschikt Evangelisatielokaal te kunnen openen voor christelijke verenigingen, samenkomsten, enz. Er werd nu op zijn initiatief een „Vereeniging tot behartiging van Christelijke belangen opgericht, wier taak o.a. zou zijn een Gebouw voor bedoelde samenkomsten te kunnen stichten. 

Door velerlei giften mocht deze Vereeniging reeds spoedig slagen, vooral toen Jonkvrouw Faas Elias den benodigde grond kosteloos aanbood en wel aan de Weteringstraat. Dr. Meulenbelt had dan ook de voldoening reeds spoedig (1892) het Gebouw te kunnen openen. — Het bleek evenwel, dat zijn werkkring weldra te groot werd voor één persoon en zoo besloot men een Godsdienstonderwijzer aan te stellen, waarvoor de heer H. van den Dool werd benoemd, die op 1 Febr. 1897 zijn functie aanvaardde en o.a. de leiding op zich nam van de Jongens- en de Knapenvereniging.

Het Kerkorgel

 Rusthuis „Schoonoord” wordt Bejaardencentrum

De plannen tot uitbreiding van het Rusthuis met 21 tweepersoonskamers zullen in de loop van dit jaar (1954) verwezenlijkt worden. Sinds 19 October 1953 draagt het Rusthuis der Hervormde Gemeente aan de Tromplaan de naam „Schoonoord”. Deze naam herinnert aan het landgoed „Schoonoord”, waartoe tot in 1902 het gehele Faas Elias park; met inbegrip van de terreinen van het Rusthuis, behoorde. De naamsverandering van het Tehuis vond gelijktijdig plaats met de oprichting van de Stichting „Schoonoord”. Het bestuur van deze nieuwe Stichting bestaat uit dezelfde personen, die vóór 19 October in het bestuur van het Tehuis voor Ouden van dagen vormde. De bouwplannen zijn: 1e. de bouw van een nieuwe vleugel aan de Oostkant van het huidige gebouw; 2e. de verbouwing van het bestaande gebouw, waardoor twee ziekenzaaltjes, elk van 3 bedden, een isoleerkamer en 4 een-persoons zit-slaapkamers beschikbaar komen; 3e. de bouw van een ontspanningsgelegenheid en fietsenbergruimte achter het oude gebouw.

 Het oude tehuis voor Wezen en oude vandagen

Na de verbouwing zal „Schoonoord" voldoende ruimte hebben voor een behoorlijke huisvesting van 90 bejaarden. De nieuwe vleugel van het Rusthuis, die een lengte van 40 meter krijgt, zal twee verdiepingen tellen, de verdieping gelijkvloers heeft in het midden een eetzaal van 10 x 8.5. Om deze zaal liggen 9 tweepersoonskamers geprojecteerd. De bovenverdieping telt 12 tweepersoons kamers. De zolder, die boven deze verdieping komt, zal dienst doen als bergruimte. Tot de nieuwe vleugel behoort ook een keuken. De keuken van het oude gebouw zal echter als kookkeuken voor het gehele Rusthuis dienst doen. In de nieuwe vleugel zullen 21 bejaarde echtparen gehuisvest kunnen worden. 

In het Tehuis is thans ruimte voor 44 personen. „Schoonoord” kan dus bij de voltooiing der plannen 90 bejaarden behoorlijke huisvesting aanbieden. Voorwaarden voor opname. Hoewel bejaarde lidmaten van de Hervormde Gemeente van Baam bij opname voorrang hebben, komen bejaarden van alle protestantse gezindten voor opname in aanmerking, óók als zij geen ingezetenen van Baarn zijn.

De pensionprijs moet bij vooruitbetaling worden voldaan. Deze bedraagt voor één persoons- kamers ƒ 100.—a ƒ 150.— per maand en voor twee persoons kamers ƒ 200.— a ƒ 300.— per maand. Het bestuur zal zoveel mogelijk bevorderen, dat de bewoners op het hun toebehorend meubilair kunnen blijven wonen. Ter verkrijging van een zekere uniformiteit wenst het bestuur echter zelf zorg te dragen voor vitrage en overgordijnen. De verzorging omvat naast het gebruik van de aangewezen kamer en van de daarvoor bestemde gemeenschappelijke vertrekken (eetzaal, conversatiezaal, enz.) — huisvesting, verwarming, verlichting, voeding, bewassing en, in geval van niet ernstige ziekte, verpleging.

Een gezellig en gerieflijk ingerichte grote conversatiezaal van Rusthuis „Schoonoord”