Startschot voorintekening van ons nieuwste boek Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 3

Het is zover! We kunnen het nu bekend maken. Binnenkort verschijnt het derde deel van onze boekenserie 

Vandaag is morgen 
alweer gisteren

Weer een boek vol prachtige Baarnse herinneringen en verhalen.

’Vandaag is morgen alweer gisteren’ deel 3 is het vervolg op de eerder verschenen delen 1 en 2 met daarin de verhalen die vanaf september 2015 tot december 2020 periodiek in een rubriek onder deze naam in de Baarnsche Courant opgenomen zijn. Nu, in deel 3, vindt u de verhalen die sinds december 2020 tot heden zijn verschenen.

In negenentwintig uitgebreide en rijk geïllustreerde verhalen delen de schrijvers Eric van der Ent en Ed Vermeulen met u hun Baarnse herinneringen, met daarbij twee gastbijdragen van John Kappers, onnavolgbaar speurder in het Baarnse verleden en Ralph Ockerse, Soester in Amerika met een sterke band met Baarn. Ieder schreef op zijn eigen, inmiddels bekende en herkenbare, manier verhalen over het oude en ietsje minder oude Baarn. Evenals in de voorafgaande delen, ook nu weer een grote variëteit aan onderwerpen: van serieuze, semiwetenschappelijke, beschrijvingen van het verleden tot geschiedenis met een knipoog!

Bestel uw exemplaar van Vandaag is morgen alweer gisteren deel 3.

Het boek kost € 24,50 per exemplaar. Bezorging binnen Baarn is gratis.
Verzendkosten buiten Baarn, € 4,95, ongeacht het aantal bestelde exemplaren.

Heeft u de verkoop van deel 2 gemist en wilt u die ook bestellen? Dat kan! Van deel 2 hebben we een beperkt aantal exemplaren bij laten drukken. Deel 2 kost € 22,50 per stuk. 

Bestel op tijd, want op = op.

Bestel uw exemplaar van deel 3 (en eventueel deel 2) via e-mail: 

geheugenvanbaarn@gmail.com

Vermeld bij uw bestelling:

* Uw naam en adres
* Aantal boeken
* Bezorgen of afhalen

Na uw bestelling ontvangt u een bestelbevestiging met daarin de betaalinstructies. Het boek zal in beperkte oplage gedrukt worden. Maakt u gebruik van onze aanbieding bij deze voorintekening bent u verzekerd van een exemplaar. Uw bestelling zal uiterlijk eerste helft oktober geleverd worden.

Tip: Aanstaande zaterdag, 3 september nemen we deel aan het Cultureel Festival in Baarn. Onze kraam vindt u in de Laanstraat, ter hoogte van de Parkstraat. Kom langs en bestel daar gelijk uw exemplaar van Vandaag is morgen alweer gisteren, deel 3, of één van de andere (talrijke) boeken en publicaties over oud Baarn. 

Chef-monteur van Kouterik

  ZILVEREN DIENST JUBILEUM BIJ DE PARKGARAGE (11-30-1954)

 Chef-monteur van Kouterik werd in de bloemetjes (en de sigaren) gezet.

Woensdag 1 December was de heer B. van Kouterik 25 jaar in dienst bij de Parkgarage aan de Amalialaan. De goede verstandhouding tussen de eigenaar en het personeel van dit bekende garagebedrijf heeft zich bij de herdenking van dit jubileum op wel bijzondere wijze geuit.

’s Morgens tegen 11 uur werd de heer van Kouterik met zijn echtgenote en kinderen aan zijn woning afgehaald en naar de garage gereden. Daar werd de jubilaris toegesproken door de heer A. van de Hoef, die hem dank bracht voor het vele verantwoordelijke werk dat hij voor het bedrijf verricht heeft. Als chef-monteur heeft de jubilaris zich ook verdienstelijk gemaakt met het opleiden van leerlingen, waaruit verscheidene bekwame vakmensen gegroeid zijn. De heer van de Hoef wilde zijn dank voor dit alles niet bij woorden alleen laten en bood de jubilaris als blijk van waardering een gouden polshorloge en een fraaie foto van het bedrijf aan.

Namens het personeel werd de jubilaris toegesproken door de heer B. Brink, die met waardering getuigde van de collegialiteit van de heer van Kouterik, die altijd bereid is de personeelsleden met raad en daad bij te staan. De dank hiervoor werd met een fraaie wand- lamp en een grote fruitmand tot uiting gebracht.

Om 3 uur vond in de woning van de jubilaris aan het Mesdagplein een receptie plaats. Vele cliënten van het bedrijf maakten van deze gelegenheid gebruik om de heer van Kouterik persoonlijk geluk te wensen; anderen zonden gelukstelegrammen en brieven, die meestal vergezeld gingen van bloemen en andere attenties.

Namens Z.K.H. Prins Bernhard kwam de chef van de koninklijke garage de jubilaris gelukwensen en een kistje sigaren aanbieden.

Uit de vele geschenken, die de heer van Kouterik op zijn jubileum dag mocht ontvangen — bloemstukken, fruitmanden, sigaren, sigaretten, enz. — blijkt wel, dat zijn werk door de clientèle van de Parkgarage op prijs wordt gesteld.

’s Avonds was het gehele personeel van het bedrijf bij de jubilaris te gast.

De vorige eigenaar van de Parkgarage dhr. A.G.J. Ambrosius rond 1908

 

Links, klaar om in te stappen staat Nicolaas Karel Jansen (1873-1954), aan de andere kant van de auto zijn echtgenote Wilhelmina van Scherrenburg. Deze foto is genomen bij de Parkgarage in de Amalialaan in Baarn. Wie de overige personen zijn is mij niet bekend.

Diverse foto's uit verschillende periodes

De Parkgarage rond 1954

L

’Baarnsche Allerhande’ en andere geschiedkundige lekkernijen met de smaak van het verleden (Deel 5)

 door Ed Vermeulen

Natuurlijk kent u de fameuze Turcotaart, Bikkels, Naaldjes en de nieuwste aanwinst: de Baarnse Bal. Maar kent u ook de Baarnsche Allerhande? Tijd voor een kleine proeverij met drie verschillende smaken.

Huize Loma: Deze fraaie villa staat, mocht u op zoek gaan, op de Beukenlaan (nummer 9). U weet wel, de vroegere Dallaan, de eerste zijlaan rechts van de Verlengde Dalweg, excuus, de Berkenweg. Ja, er is het een en ander veranderd in deze oude Baarnse buurt sinds ik in de jaren vijftig, het door mij verzamelde oud papier bij Luijer, in de ook al niet meer bestaande Elisabethstraat, inleverde om er mijn zondagmiddagbezoek aan de Florabioscoop mee te financieren. Waarom ik dit met u deel? Nog maar kort geleden zag en las ik in de Baarnsche Courant een artikel voorzien van foto, met als kop: ’Samen energie besparen’. Ik kende de afgebeelde villa meteen bij haar naam: ‘Huize Loma’.

Huize Loma (Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

Deze in 1913 gebouwde villa draagt ruimschoots de sporen van het oude en voorbije Nederlands Indië in zich mee. Hier woonde immers lang, de in Baarn en omstreken bekende, schooltandarts mevrouw Rombouts. Irma da Paula Elizabeth Rombouts, geboren 8 mei 1907 te Pekalongan, Java en overleden in Baarn op 16 augustus 2006. Ook haar ouders, het echtpaar Rombouts-Weissenborn, geboren in respectievelijk Semarang en Kediri, beiden ook op Java, hebben hier en eerder ook op Beukenlaan 12a, gewoond. Gedrieën vonden zij hun laatste rustplaats op de Nieuwe Algemene Begraafplaats aan de Wijkamplaan. 

In de zon een Indisch graf
(Foto: Ed Vermeulen)

Het eerdere graf Rombouts. (Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

Weissenborn: waarvan kennen we deze naam nog meer? Een duik mijn geheugen, mijn Baarn biebje en daarmee in het verleden maakte dat de naam Thilly Weissenborn naar boven kwam. Zij was een jongere zuster van mevrouw Rombouts sr. Een kunstzinnige dame die in vooroorlogse jaren de beelden van het toenmalige Nederlands Indië op magistrale wijze in zwart wit foto’s heeft vastgelegd. Over haar leven en werken is in 1983 een door Ernst Drissen samengesteld boek verschenen gevuld met, naast een uitgebreide familiegeschiedenis, veel schitterende foto’s. Het boek draagt de nostalgische titel ’Vastgelegd voor later’. 

Thilly Weissenborn
(Bron: Wikipedia)

In 1956 is zij samen met haar echtgenoot Nico Wijnmalen vanuit Indonesië naar Baarn gekomen en namen hun intrek in het ruime huis aan de Beukenlaan. Ook het echtpaar Wijnmalen-Weissenborn vond een laatste rustplaats op de begraafplaats aan de Wijkamp­laan.

Het graf Wijnmalen-Weissenborn
(Foto: Ed Vermeulen)

Meer Indië? Ten tijde van de slag om Arnhem, onderdeel van Operatie Market Garden, september 1944, werden de inwoners van deze mooie stad aan de Nederrijn gedwongen een veilig heenkomen te zoeken in andere plaatsen. Dit gold ook voor de Indische schrijfster Maria Dermoût (Pekalongan 15 juni 1888 -Den Haag 27 juni 1962). Na haar evacuatie vanuit Arnhem op 28 november 1944 kwamen zij en haar man op de Baarnse Dallaan no. 9 (!) terecht. Het hoe en waarom vindt ongetwijfeld zijn achtergrond in een ooit in de stad Pekalongan ontstane band. De laatste oorlogswinter verbleven zij in Baarn om op 3 april 1945 naar Hilversum te verhuizen. Weer later gingen zij terug naar Arnhem.

Maria Dermoût: Geboren in Pekalongan als Helena Anthonia Maria Elisabeth Ingerman. In 1907 getrouwd met Isaac Johannes Dermoût. Haar debuutroman als schrijfster was de roman ’Nog pas gisteren’ in 1951. Haar bekendste werk is ongetwijfeld de novelle ’De tienduizend dingen’ uit 1956. Aanrader!

Maria Dermoût
(Bron: Wikipedia)

Huize Loma: in een gesprek met de huidige bewoonster gaf zij aan dat 

mogelijk een nog mooiere en waardiger naam voor deze fraaie villa zou zijn. Een goede en wel heel mooie gedachte!

‘Piet Hein’, een ontmoeting met het verleden: In juli 2006, waren wij, mijn echtgenote en ik, in de drukke en altijd gezellige haven van Oudeschild op Texel getuige van het binnenvaren, afmeren en weer vertrekken van het voormalige Koninklijke jacht ‘Piet Hein’. Vernoemd naar de man met de korte achternaam en bekend van de actie Zilvervloot. In 1937 bij scheepswerf G.de Vries Lentsch Jr.in Amsterdam gebouwd en als nationaal huwelijksgeschenk door het Nederlandse volk aangeboden aan het Prinselijk paar: HKH Prinses Juliana en ZKH Prins Bernhard. 

 Haven  Oudeschild, Texel  (Foto: Ed Vermeulen)

Het inmiddels historische schip werd in 1985 door het Prinselijk paar in bruikleen gegeven aan de speciaal daarvoor opgerichte ’Stichting tot exploitatie van de ‘Piet Hein’. Deze stichting heeft als hoofdtaak het fraaie en perfect gerestaureerde schip, met als thuishaven Rotterdam, blijvend te bewaren als nationaal maritiem erfgoed. Een vriendelijke opvarende gaf ons een brochure met de pakkende titel ’Welkom aan boord. De ‘Piet Hein’ varend nationaal erfgoed van koninklijke klasse’ In deze fraai uitgevoerde brochure de volgende tekst:‘Dit schip zal u voeren tot het karakteristieke schoon van Nederland, dat aan het water in de eerste plaats te vinden is’.

Welluidende woorden, die nog steeds niets aan kracht hebben ingeboet, uitgesproken door Ernst Crone, voorzitter van de technische commissie van het Comité Nationaal Huwelijksgeschenk bij de overhandiging van de ‘Piet Hein’ aan het Prinselijk paar op 28 augustus 1937. De naam Crone herkende ik, hij was het immers die op 14 juni 1962 in zijn toenmalige functie als ‘commissaris over het vaderlandsch fonds ter aanmoediging van ’s lands zeedienst opgerigt in 1781’ (deftige omschrijving van de Kweekschool voor de Zeevaart te Amsterdam) zijn handtekening zette onder een getuigschrift dat mij, na het behalen van het diploma Derde Stuurman Grote Handelsvaart, ontsloeg als kwekeling van diezelfde Kweekschool voor de Zeevaart. Vrij van verdere financiële verplichtingen en vrij om te gaan en te staan waar ik wilde.

Let op: breedte schip is 5.5 meter!
De redacteur van de BC is een punt vergeten!
(Archief Baarnsche Courant)

Koninklijk Jacht ‘Piet Hein’ op de Eem
(Coll. John Kappers)

‘Piet Hein’ in jachthaven Bestevaer.
(Coll. Historische Kring Baerne)

In juli 1949, ik zat in de eerste klas van de lagere school, meerde de Piet Hein, na een mooie tocht over onze door de Eempolder meanderende rivier de Eem, in het kader van een feestweek t.g.v. het 12 1/2 jarig huwelijksfeest van Koningin Juliana en haar gemaal Prins Bernhard, af in de Baarnse jachthaven Bestevaer en was voor het publiek te bezichtigen. Dit laatste dient u niet al te letterlijk te nemen: u kon door de ruiten van de kajuit naar binnen gluren. Het schip heeft drie volle dagen in Baarn gelegen. Fraaie, door fotograaf N. Klein van de Oude Utrechtseweg gemaakte foto’s geven een schitterend beeld van deze Koninklijke gebeurtenis: Vorstelijk Baarn avant la lettre, of in de woorden van de Stichting Piet Hein: een koninklijk jacht voor vorstelijke tochten! 

M.C. Escher: Hij woonde en werkte lange tijd in Baarn. Van 1941 tot zijn vertrek naar Het Rosa Spierhuis in Laren eind 1970. Na zijn overlijden, op 30 maart 1972 werd Escher in Baarn begraven op de Nieuwe Algemene begraafplaats aan de Wijkamplaan. Zijn artistieke nalatenschap wordt door de eveneens in Baarn gevestigde Escher Stichting uiterst zorgvuldig en respectvol beheerd. Escher en Baarn: twee woonhuizen, zijn graf, diverse kunstwerken (waaronder een prachtig in glas uitgevoerd tableau boven de ingang van ons gemeentehuis en natuurlijk de tegelzuil in Het Baarnsch Lyceum), een rotonde en mogelijk nog een verdwaald kunstwerk ergens aan de wand en natuurlijk de met de tijd vager wordende herinneringen. 

Het in glas uitgevoerde tableau boven de ingang van het Baarns gemeentehuis
(Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

De Escherrotonde (Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

De vraag rijst: maakt dit Baarn tot een Escherdorp? Velen vinden van wel en ik keek er dan ook niet vreemd van op toen ik in de Baarnsche Courant las dat een aantal inwoners van Baarn (opnieuw) de handen ineen hadden geslagen om, beginnend in februari 2023, en dat is al snel, een jaarlijks Escher Festival, van de grond te tillen. Dit alles vergezeld en begeleid door de onvermijdelijke apps en andere digitale exponenten van de huidige belevingsrage. Een festival voor iedereen: jong en oud, Baarnaar en de eveneens onvermijdelijke toerist!
U zult zich misschien afvragen: heeft uw schrijver Escher gekend? Het had gekund, ook ik ben niet meer de jongste, maar het antwoord is helaas: nee, niet echt. Jammer natuurlijk: want mocht het leven anders gelopen zijn had ik misschien ook met een door de kunstenaar aan mij geschonken Ex-Libris aan kunnen schuiven bij Kunst & Kitsch. Toegegeven, ik kwam de kunstenaar soms tegen tijdens zijn wandelingen door het dorp en het Baarnse Bos en ooit zag ik hem, bij mijn veelvuldige bezoeken aan de toenmalige rectorswoning van Het Baarnsch Lyceum (Eemnesserweg 81) in gesprek met rector F.C Driessen, naast rector ook de vader van mijn klasgenoot en vriend Nico. Maar veel meer dan dit is het nooit geworden.

Hier kwam verandering in toen ik, nu een tiental jaren geleden, mijn op de verjaardag verzamelde boekenbonnen inruilde tegen de, door onze plaatsgenoot Wim Hazeu - biograaf pur sang- geschreven biografie ’M. C. Escher- Een biografie’ over de grote meester. Eén van mijn betere beslissingen van de afgelopen jaren durf ik nu te stellen. Er ging een wereld voor mij open. 

Baarn Escherdorp? Nou en of! Hoe te werk te gaan? Werk van binnenuit en begin bij uzelf, volg mijn stappenplan en alles komt goed! 

Stap 1: Verzamel boekenbonnen! VVV bonnen mag ook.

Stap 2: Ga met deze bonnen naar de erkende boekhandel, u weet wel die in de Laanstraat, en ruil ze in tegen de hierboven omschreven biografie. 

Stap 3: Lees het boek, volg de kunstenaar en loop met hem mee door het Baarn van de jaren vijftig, zestig en zeventig: met andere woorden creëer uw eigen Escherroute. Doen! Sluit uw Escherwandeling af met een bezoek aan het graf van de kunstenaar op de Nieuwe Algemene Begraafplaats en laat uw gedachten de vrije loop.

Het graf van M.C. Escher op de Nieuwe Algemene Begraafplaats aan de Wijkamplaan in Baarn.
(Foto: Geheugenvanbaarn.nl)

Ten leste: mocht het Escher-comité nog een voor iedereen zichtbare plek, midden in het dorp, zoeken waar passanten, Baarnaars en toeristen gelijk, een door M.C gemaakt kunstwerk zouden kunnen bewonderen, denk dan aan de zijgevel, naast Apotheek Julius, van de winkel die generaties lang drogisterijen huisvestte: van Gerritsen t/m D.A. Wel toestemming vragen aan de huidige eigenaar!

Artist impression op gevel Laanstraat. (Geheugenvanbaarn.nl)

Bron: info Maria Dermoût , Huize Loma: ’Schrijvers in Baarn’, uitgeverij TIEM/Prominent, 2005.

Dit verhaal (aflevering 104) verscheen op maandag 22 augustus 2022 

in de Baarnsche Courant  in de rubriek

  ’Vandaag is morgen alweer gisteren (bruggetjes naar vroeger)’

Deze rubriek is een samenwerking tussen de Historische Kring Baerne en Geheugenvanbaarn.nl    

Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op.

 Uiteraard kunt u Geheugenvanbaarn.nl ook volgen op Facebook en Twitter

Geïnspireerd geraakt door onze oud Baarn-verhalen? 

Kom in actie en deel ook uw herinneringen op Geheugenvanbaarn.nl.

1e Baarnse Politieauto

 Het is 23 oktober 1956

Belangrijke aanwinst voor het Baarnse

Politiecorps

Overdracht van een bijzonder goed uitgeruste manschappen/materieel- auto met mobilofoon.

Zaterdagmorgen is de nieuwe belangrijke aanwinst van het Baarnse politiecorps — een manschappen/materieel-auto met mobilofoon — in gebruik genomen. Hieraan was een officiële overdracht van de wagen door de leveranciers aan het hoofd van het Gemeentebestuur en het politiecorps — burgemeester mr. F. J. van Beeck Calkoen — vooraf gegaan op het terrein voor de politiegarage. De overdracht geschiedde door de heer J. J. Lange laan, directeur van Automobielbedrijf J. C. P. Legemaat, Official Ford Dealer, alhier.

De eerste Baarnse Politieauto in 1956

De heer Langelaan sprak er zijn genoegen over uit, dat de politieautoriteiten na lang wikken en wegen hun keuze hebben laten vallen op een Ford Taunus, basic type en dat de wagen op aanwijzingen van de hoofdinspecteur zo uitgerust is, dat hij als model kan dienen voor politiecorpsen, die in de nabije toekomst eveneens met een manschappen/materieel-auto uitgerust zullen worden. De wagen is echter niet alleen bijzonder goed uitgerust, doch ook zeer snel en zal dan ook ongetwijfeld voldoen aan alle eisen, die de politieautoriteiten aan een dergelijke wagen kunnen stellen.

Na de burgemeester en de hoofdinspecteur de verzekering te hebben gegeven, dat steeds op een snelle en accurate service van de Baarnse Ford Dealer gerekend kan worden, bood de heer Langelaan de burgemeester het kentekenbewijs en het contactsleuteltje van de wagen aan, waarmee de overdracht een feit werd. De heer J. Corsmit, die als chef van de afdeling Overheidsinstellingen en Militaire Zaken van de N.V. Nederlandse Fordfabrieken, bij de overdracht aanwezig was, zei dat het Baarnse politiecorps met deze wagen een raspaardje rijker geworden is, waarop het corps en Ford trots mogen zijn. De uitrusting van deze wagen is zo ingenieus en zo perfect, dat gerust geconstateerd mag worden, dat er zo geen tweede in Nederland rijdt. Spreker zei er zeker van te zijn, dat deze politieauto de aandacht zal trekken van de politieautoriteiten in andere gemeenten.

Het embleem van de politie in Nederland

De burgemeester, die de speeches van de heren Langelaan en Corsmit beantwoordde, zei er van overtuigd te zijn, dat deze politiewagen in alle opzichten aan zijn doel zal beantwoorden en dat hij een exempel zal worden voor andere corpsen.

Naast de hoofdinspecteur, de heer G. J. Backer, de inspecteur, de heer J. C. Schuerveld Schrijver erf de adjudant, de heer J. A. M. Bekking, waren alle agenten die op het bureau dienst deden, van de overdracht getuige, evenals de heer Joh. v. d. Deijssel uit Soestdijk, die voor het praktische interieur van de wagen zorg droeg.

 Een model politiewagen

Tijdens de proefrit, die na de overdracht plaats vond, demonstreerde de bestuurder, verkeersagent K. de Wit, die de wagen ook ingereden heeft, de werking van de mobilofoon. Door middel van dit ingenieuze apparaat, dat uit een zender en een ontvanger bestaat, kan de bestuurder binnen een straal van minstens 25 km (dus ook als de wagen b.v. in Utrecht rijdt) het Baarnse politiecorps oproepen en met de agent van de wacht een gesprek voeren. Omgekeerd kan het bureau te allen tijde de bestuurder oproepen en spreken als deze met de wagen op controle is.

De hoofdinspecteur wees de burgemeester en de genodigden, die de proefrit meemaakten, op het vele materiaal, dat zich in de wagen bevindt en dat zo ingenieus is opgeborgen, dat het hoegenaamd geen plaats inneemt. Zo zijn onder de zittingen grote bergruimten voor het mee te voeren materiaal. Zelfs de zender en de ontvanger van de mobilofoon zijn onder een zitting weggewerkt. Tegen de wanden van de auto zijn enige kastjes gebouwd, waarin papieren, breekgerei en ander materiaal geborgen zijn. De wagen is uitgerust met een brancard, schuimblusapparaat, looplamp met 20 m snoer, obstakellichten, een klaptafeltje (voor het opmaken van processen-verbaal) en met 8 geriefelijke zitplaatsen voor de manschappen en eventuele arrestanten. Onder de wagen is een aluminium ladder van 3 m aangebracht en op het dak bevindt zich naast de luidspreker die ook als sirene dienst kan doen — een stellage, die de dienstdoende agent niet alleen in staat stelt alles in wijde omtrek te overzien, doch ook om foto’s te maken van bepaalde situaties. Praktisch is verder het valluikje met het opschrift: „Halt, politie!”, dat de bestuurder met het overhalen van een handle voor de achterruit kan laten neerklappen.

De maximum snelheid van de auto bedraagt 125 km, de constante snelheid 105 km per uur. Deze manschappen/materieel-auto mag werkelijk een belangrijke aanwinst voor het Baarnse politiecorps genoemd worden. Hij zal in een reeds jaren gevoelde behoefte gaan voorzien, want Baant heeft met zijn drukke verkeerswegen, zijn Koninklijk paleis en zijn grote oppervlakte, voor een goede politiecontrole een dergelijke wagen nodig.

De Eemweg rond 1946 en 1968.

 Het is 1968

Hierbij twee foto’s over de weg naar de Eem. Hierbij behoeven wij niet veel te vertellen: het plaatje uit rond 1946 spreekt voor zichzelf. De smalle, bochtige weg slingert zich door de weilanden naar onze rivier. Een sloot aan de rechterkant en een greppel aan de linkerzijde van de weg. Een prachtige stoffering zijn de drie eiken in de tweede bocht.

De Eemweg rond 1946

Onze oudere lezers zullen zich deze drie bomen nog wel herinneren. Toen later het grote riool naar de Eem werd aangelegd, stond bij deze drie eiken nog een bank. Aan het einde de boerderij van Molenaar aan de Eem en links daarvan - omringd door geboomte – het café en het bedrijf van de heren Kuyer. Als u goed kijkt, ziet u links van de drie eiken, rechts van het pad naar de boerderij van de heer Molenaar, nog een klein wit huisje staan. Een plaatje dat van rust spreekt.

Eemweg met gezicht op het BP-tankstation

En de foto is van rond 1968. U ziet het: ook hier is de Eemweg aangepast aan de behoefte van het huidige verkeer, het kan nu eenmaal niet anders. Links vooraan het begin van de Geerenweg, rechts komt straks daar tegenover de Van Ghentweg, die aansluiting zal vinden op de Maatkampweg. Ziet u de bergen zand aan weerszijden van de weg iets verderop? Daar komt een benzinestation van de B.P. De moderne verlichting completeert het geheel. (Tussen twee haakjes: reken maar dat het vroeger 's avonds aardedonker was op de Eemweg... )

Wat het beeld aan de einde betreft: de hooiberg bij Molenaar staat er nog. Alleen het witte huisje is wegens bouwvalligheld afgebroken. Het werd jarenlang bewoond door de weduwe Metz. En verderop bij Kuyer zijn de panden gemoderniseerd. Om een en ander te weten te komen, maakten we onlangs een praatje met de heer P. Molenaar (71), op de bank voor het huis waar hij geboren is, welk huis dateert uit 1890, zoals de ankers In de muur vertellen. Aan de zijde van de rivier staat de naam van het huis: ,,'t Buerhuys" heet het. De heer Molenaar deelt het thans met een jong gezin, dat de boerderij beheert. Veel weet de vroegere boer, tevens zand- en grindhandelaar, ons te vertellen over al de veranderingen, welke rond zijn ouderlijk huis in de loop der jaren plaatsvonden. Over de verontreiniging van de Eem - vroeger kon men het water drinken – Over de overstromingen welke vroeger - vooral in 1916 - aIles rondom onder water zetten... Maar gebleven is (nog) het vergezicht in de polder. En bij ons bezoek aan de heer Kuyer bewonderden wij een schilderij van wijlen de heer Prinsen, de bekende Baarnse schilder, het café voorstellend met de vroegere open waranda, de kleedhokjes voor de zwemmers in de Eem en het schip van beurtschipper van IJken op de rivier. Alles zal in de toekomst weer veranderen, als juist achter het geboomte links op de foto van 1968 de nieuwe-autoweg wordt aangelegd recht door de weilanden naar het Eemviaduct en verderop naar de ophaalbrug over de Eem. Dan zal de oude weg eindelijk eens begaanbaar worden voor wandelaars, die er altijd maar bekaaid zijn afgekomen, als zij een bezoek aan onze rivier wilden brengen.

Antwoord vorige week

-  Zandvoortweg 82 

- en Frank Franken

Frank is begonnen als knecht bij zijn vader, Jan Franken, op de boerderij gelegen aan Zandvoortweg nr: 82. Later heeft Frank het bedrijf overgenomen van zijn vader Jan. Daar hielden ze koeien, pinken, varkens, slachtkuikens en er is ook een tijd geweest dat zij 350 kalkoenen hadden. Frank werkte ook nog als arbeider in de kop van de provincie Noord–Holland waar hij grasmaaide en veel met de schep aan het werk was. Dit deed hij om nog wat extra geld bij te verdienen. Frank is in 1951 overleden. Zijn beide zoons Evert en Jan hebben het bedrijf voorgezet. 

Frank Franken 40 jaar getrouwd in 1946

Het bedrijf was inmiddels ook een melk- boter- en eierenhandel geworden. Evert had als melkventer een vaste wijk nl het “het Rode Dorp” en de Jan Steenlaan. In die tijd waren de wijken in Baarn verdeeld onder de vaste melkventers. Ook had je in die tijd “vrije” melkventers zoals Natter, van de Vuurst en Henk van Wegen. Zij hadden hun “eigen klantjes” in Baarn. De gepasteuriseerde melk kwam vanuit de fabriek in Hilversum via de groothandel van Brei in de Turfstraat bij de melkventers terecht om uit te venten. Foto hierboven Frank 40 jaar getrouwd - 1946. Foto hier onder de boerderij met schuren.

De boerderij met zijn schuren

Evert Franken 

Evert, zoon van Frank Franken, wilde altijd slager worden. Evert is geboren op Zuidereind nr 1 net voor de betonfabriek van de Fa. Hop. Op zijn 16e ging hij als leerling slager werken bij diverse slagers in Baarn waaronder slager Jacob Blokker in de Brinkstraat. Slager Blokker vertelde dat Evert er voor maximaal 2 jaar zou mogen werken. De reden hiervoor was dat Jacob Blokker van mening was dat je om de 2 jaar bij een andere werkgever moest gaan werken. Dit om zo het slagersvak goed onder de knie te kunnen krijgen. Want bij de ene slager leer je hoe je worst moet maken en bij de andere slager leer je zure zult te maken. Uiteindelijk is Evert rond 1930 toch op de boerderij bij zijn vader gaan werken als melkventer. Evert is tijdens de tweede wereldoorlog ondergedoken geweest in Nijkerk. Daar heeft hij Jannetje leren kennen. 

Evert kreeg in 1966 een brief van de gemeente, net als bij diverse veehouders op de Zandvoortweg, waarin werd aangegeven dat de gemeente over zou gaan tot onteigening van de boerderij. Dit voor de aanleg van de nieuwbouwwijk van de professorenbuurt. Op zich geen grote verrassing, maar de vergoeding die de gemeente wilde betalen voor één vierkante meter grond was bijzonder laag, namelijk fl. 1,25 per vierkante meter. Evert heeft een advocaat in de hand genomen en heeft middels onderhandelingen uiteindelijk fl. 2,50 per vierkante meter gekregen. Daarnaast heeft hij erbij bedongen dat hij een winkel mocht bouwen achter Nolenslaan nr 14 wat nu de Talmalaan is. In 1968 was de opening van de buurtwinkel genaamd “VIVO”. Evert en zijn gezin zijn toen boven de winkel gaan wonen (Talmalaan nr 21). Jan, de broer van Evert, is verhuisd naar de gemeente Kolhorn.

In 1980 besloot Evert, toen 72 jaar oud, de winkel te verkopen aan de fa. Kraaij. 

Winnaar deze week is: Gijs en Wil v.d. Bunt.

Wilt u uw herinneringen delen, stuur een e-mail naar: bakker.groenegraf@gmail.com. 

Of een briefje aan: Baarnsch Geheugen Marisstraat 4, 3741 SK Baarn