Het verhaal over de Oranjeboom lang geleden

Nu men momenteel aan de Oranjeboom druk bezig is op het kruispunt Amsterdamsestraatweg-Hilversumsestraatweg-Luitenant Generaal van Heutszlaan een modern verkeersplein te maken ten dienste van het steeds maar drukker wordend verkeer aldaar, plaatsen wij een oude foto van dit bekende kruispunt uit het begin van deze eeuw.

Wat het eerste opvalt is de volkomen rust, welke van dit plaatsje uitgaat. Totaal geen verkeer is er te zien; je zou tegenwoordig eenvoudig geen kans krijgen zo'n foto te maken. Het tweede wat opvalt, is dat de Luitenant Generaal van Heutszlaan precies tegenover de Hilversumse straatweg lag. Waarom men dit later veranderd heeft, hetgeen zeker geen verbetering was te noemen, konden wij niet te weten komen. Thans is de situatie weer veranderd

Ook op dit 'plaatje links een vertrouwd beeld in die dagen: de gaslantaarn. Moet u eens gaan kijken welk een enorme verlichting men met neonlampen op hoge masten daar thans heeft aangebracht. 

Op de boom op de hoek zit een verkeersbord uit die tijd. Hoewel op de foto moeilijk te lezen, staat er op: 'Verboden voor rijwielen en auto's'. Bedoeld zal zijn, dat het pad langs de bomen uitsluitend voor wandelaars is bestemd, fietsen moest men op de hoofdweg, hetgeen in die tijd gemakkelijk kon. En met de wandelaars werd in het begin van deze eeuw terdege rekening gehouden, hoewel ook vandaag de dag langs de Amsterdamse straatweg een wandelpad is te vinden. 

Tenslotte: op de hoek de bekende fraaie villa 'de Roosterhoeck', nog in z'n volle glorie. (Dit jaar pas afgebroken). De naam blijft ook in de toekomst evenwel behouden, want de aldaar te bouwen verzorgingsflat gaat dezelfde naam dragen.

Wie er toentertijd woonde? Wij maakten dezer dagen 'n praatje met mevr. Kotten, die al bijna 50 jaar in het vriendelijke witte huisje aan de overkant - op de foto niet zichtbaar - woont. (Eigendom van H.M. de Koningin). Ook zij wist niet precies of het nu de familie Cankrien of Pleines was. 

Later werd de villa aangekocht door de vereniging 'Trein 8.28' die er een kindertehuis vestigde en na nog enkele malen van eigenaar verwisseld te zijn, werd het grote huis de laatste jaren vóór de afbraak bewoond door enkele gezinnen met elkaar.

Dat is mu allemaal verleden tijd, evenals de kiosk op de hoek en de samenkomsten van bet Leger des Heils 's zondagsmiddags. Alleen 'het verkeer' is thans oppermachtig aan de Oranjeboom.

Wilt u uw herinneringen delen? U kunt hierop reageren via internet stuur een e-mail naar: bakker.groenegraf@gmail.com. 

Heeft u geen internet? Stuur een briefje aan:

Stichting Groenegraf.nl
T.a.v. Baarnsch Geheugen
Marisstraat 4

3741 SK BAARN

 Antwoord zoekplaatje vorige week: Stationsplein

Een artikel van rond 1966: 

Een idyllisch plaatje, vindt u niet? Alles spreekt van gemoedelijkheid en rust: de wachtende koetsier met z'n hoge hoed op en het wachtende paard met z'n dek om op ons Stationsplein. Waarop ze wachten? Misschien is het rijtuig besteld door een familie die straks met de trein meekomt en een dagje in Baarn komt doorbrengen bij kennissen of zomaar om van de schone natuur te genieten. Het is ook mogelijk, dat de 'snorder' niet tevoren is besteld en op hoop van zegen staat te wachten om een passagier op te snorren.

Op de bok van het koetsje zit onze zegsman, de heer J.D. Broerze thans 61 (en wonende te Laren). Volgens hem dateert de foto uit omstreeks 1925, dus ruim 40 jaar geleden. Tussen twee haakjes: je zou niet zeggen, dat daar een jongen van 19 jaar op de bok zit, dat komt natuurlijk door die hoge hoed en de lange zwarte jas. Ten slotte, wij lieten de originele foto zien. Als u goed kijkt, ziet u net onder de zweep van koetsier Broerze, (die in dienst was bij de Gebr. v. d. Heiden) nog een snorder staan. Dat is Jan Verhoef uit de Weteringstraat.

Wat in die tijd een dorpsritje kostte? Drie kwartjes, een heel bedrag voor toen. Wilde men een tochtje maken in de omgeving van Baarn, dan betaalde men 3 gulden. De koetsier reed je dan naar de Hoge en Lage Vuursche of de kant van Laren op als men dat liever wilde. Alles rustig aan. ,,Maar ik had altijd méér vrachtjes dan Jan, want ik reed op gummi en hij op ijzer..." vertelde Broerze, nóg met enige trots.

Ons station is nog niet veel veranderd in die jaren, tenminste van buiten niet. Alleen de lampen, die u op het plaatje aan de gevel ziet hangen. zijn verdwenen. Ook het rustieke huisje op de achtergrond, juist boven de kop van het paard (mag je niet zeggen, een paard heeft een hoofd...) is afgebroken. Dat was de retirade van het station (sleutel aan het loket). Het witte hekje er omheen hield ongenode gasten op een afstand. Het gebouwtje rechts ervan staat er vandaag de dag nog precies zo. Alleen: in 1925 stond er op te lezen: Groenhuizen's Woningbureau, thans staat er op: Groenhuizen's Brandstoffenhandel. Een trottoir voor ons station kende men toen nog niet, zoals u ziet.

Op de foto zien we de taxichauffeur, die thans bij ons station staat te snorren op hoop van zegen. Zij vonden, dat gerekend naar de drie kwartjes van 1925, thans een dorpsritje van f 1.75 (exclusief hoor!) géén geld is. Daarom blijven taxichauffeurs altijd arme jongens, weet u. Maar ze dragen dan ook geen hoge hoed meer, stel je voor!

Het toerisme in Baarn kwam na de aanleg van de spoorlijn al snel op gang. Grote drommen toeristen kwamen uit de grote steden naar Baarn om te genieten van de prachtige bossen en uitgestrekte polderlandschappen. Eén van de grote trekpleisters was in die tijd ook het prachtige Badhotel. Aan het begin van de vorige eeuw werden de eerste initiatieven ontplooid voor een toeristisch centrum om nog meer toeristen naar Baarn te lokken. Het eerste verkeersbureau dat Baarn kreeg was oorspronkelijk in gebruik als politiebureau. Foto links: het koetsje en rechts: het oude Verkeersbureau op het Stationsplein.

De winnaar deze week is Hans Wester uit Baarn.

Het oude politiebureau later VVV-kantoor