ZO HEERLIJK
RUSTIG, JA JA .....
Anderhalve eeuw
gemeentepolitie. Historisch gezien juist, maar wat zijn er verschillen in die
tijdvakken aan te wijzen. Begonnen in de gezapige negentiende eeuw, terwijl ook
na de eeuwwisseling de problematiek eerst zoveel overzichtelijker bleef.
Ondanks dat de
mobiliteit geleidelijk groter werd, lag het tempo zoveel lager vergeleken met
de jaren na de Tweede Wereldoorlog. En zelfs toen sloeg de mens in steeds
korter tijd de vleugels steeds verder en sneller uit.
In verhouding
tot de huidige tijd was de Hollander tot die oorlogsjaren ongelooflijk naïever.
Een onnozelheid waarvoor de latere generatie veelal geen begrip kan opbrengen,
maar 't is zonder meer een feit dat men er bijvoorbeeld volop in geloofde, dat
de ingenomen neutraliteit door andere landen gerespecteerd zou worden. En mocht
men ons land binnenvallen, dan zou de Waterlinie heus wel een halt toeroepen
aan al te opdringerige soldaten.
Baarn maakte
daarop geen uitzondering. Integendeel, er werd wel eens beweerd dat alles wat
elders in ons land gebeurde hier dagen later pas aan de orde kwam.
'Waar het
rustig is, moet het rustig blijven', vond de naoorlogse burgemeester Mr F.J.
van Beeck Calkoen nogal eens. Nieuw aangestelde agenten, zo uit de drukke binnenstad,
konden dat wel met hem eens zijn. Voor hen leek Baarn een 'makkie'. De
werkelijkheid bleek vaak anders.
De Baarnse
moordzaak in 1961 bijvoorbeeld werd misschien wel de meest geruchtmakende
Nederlandse moord van na de oorlog. Niet dat dit de enige rechtszaak op dit terrein
in deze gemeente zou blijven, waarin de verdachte van moord beschuldigd moest
worden. Integendeel, de Baarnse politie kreeg later nog soortgelijke zaken op
te lossen met lijken in de Doormanlaan, Zandvoortweg, Eemweg en Sonnevelt
(waarbij zelfs een lichaam in stukjes gehakt was).
Fantastisch
natuurlijk dat al deze misdrijven in korte tijd door de eigen medewerkers
opgelost konden worden. Maar die ene moordzaak, waaraan om onbegrijpelijke
redenen snel de toevoeging 'De Baarnse' werd gehangen, kreeg een ongelooflijke
belangstelling. Uit het hele land en er verscheen zelfs een boek over. Zelfs 25
jaar na datum leverde dit nog stof voor reportages op.
Wat werd er
veel en lang over gepubliceerd, kennelijk deed het velen mateloos genoegen
tegen dat 'rijke Baarn' te kunnen schoppen. Want al was er na de oorlog reeds
kentering in gekomen, het imago van een rijk villadorp is lang, heel lang aan
Baarn blijven kleven.
Na al dat
geschrijf, soms naar waarheid, maar ook volgens geruchten en geroddel, kunnen
we hier beknopt blijven. Eigenlijk betreft het een volledig uit de hand gelopen
jongensspel. Uiterst luguber, want het heeft het leven gekost aan een 14-jarige
scholier uit Soest. Waarmee de politie overigens al eens in contact geweest
was.
Twee van de
drie verdachten hadden rijke ouders en woonden in een grote villa. De
beschuldigingen als klasse-justitie waren slechts voor een klein deel daarop
gestoeld, maar werden door allerlei voorvallen gevoed. Bij een verhoor kon een
van dat tweetal op gemakkelijke wijze ontsnappen. Eenmaal veroordeeld leken
studiemogelijkheden nieuwe stof voor die aantijgingen te leveren.
Het
Baarnse politie-voetbalelftal omstreeks 1948149. V.l.n.r.: Pot, Engel, Vedder,
Dragt, Oskam, Koppert, Bekking, Maass, de Gier, Dijs, de Jong.
Doorgestoken
kaart of hand-boven-het-hoofd houden waren wat mildere aanklachten. Gelukkig
dat het juist twee Baarnse rechercheurs waren - hun namen Smit en Pit zouden zo
uit een stripverhaal afkomstig kunnen zijn - die een doorslaggevende en
positieve rol gespeeld hebben.
Want eerst
dreigde de mening van een landelijke (en zeker niet geringste) deskundige het
spoor naar een slachtoffer uit de oorlogstijd te leiden. Wat ontzenuwd werd
door knap speurwerk van de toenmalige plaatselijke recherche en op 4 november
1961 tot de arrestatie van drie Baarnse teenagers aanleiding gaf.
De drie
verdachten hadden een vierde jongen eerst gegijzeld - thuis dacht men dat hij
weggelopen was-, waarna het 'spel' steeds gruwelijker vormen aan ging nemen.
Tot de dood erop volgde. Het stoffelijk overschot werd in een put naast het
huis gedropt, samen met materiaal dat de identiteit moest verbergen.
Wat dus bijna
gelukt was, tot geruime tijd later gevonden werd waarom die put niet goed meer
functioneerde. Een lapje spijkerstof maakte de recherche duidelijk, dat hier
onmogelijk sprake kon zijn van een slachtoffer uit de oorlogstijd. Een bont
stukje shirt leidde naar een vermiste jongen uit Soest. De zelf de Baarnse
rechercheur had hem kort daarvoor immers verhoord voor een geheel andere zaak
en toen droeg die knul dat opvallende shirt.
Er waren genoeg
onderwerpen voor de dorpsroddel. Milieu en gezin in een van de grootste villa's
van Baarn. Een officier van justitie, die een (rechten)studievriend van de
vader van twee verdachten bleek te zijn. Een strooptocht door Baarn en omgeving
om de voortvluchtige arrestant te vinden. En bovenal, tot hoever kunnen
spelletjes niet gaan om de jeugd voldoende prikkels op te leveren.
* * *
Dergelijke
allesbeheersende gevallen kwamen gelukkig niet al te vaak voor. Hoewel de
politie naast het vele routinewerk met vreemdelingen, bijzondere wetten en hoe
al die taken ook mogen heten, veel meer om handen heeft dan alleen de verwachte
orde handhaven en toezicht houden. Met name de sociale kanten eisen alle tact
en overleg.
Dagelijkse
beslommeringen zijn er met fietsen die verdwijnen, diefstal van en uit auto's,
inbraken in huizen en bedrijven, winkeldiefstallen en wat voor overlast,
misdrijven en baldadigheid al niet meer. Het percentage opgeloste zaken is
zeker niet teleurstellend.
Op het moment van de Baarnse Moordzaak verbleef Karel Appel op Kasteel Groeneveld, waarbij hij geïnspireerd werd tot dit schilderij, dat in het Stedelijk Museum van Amsterdam aanwezig is.
Wonderlijke
voorvallen blijven als anekdotes en sterke verhalen veel beter in herinnering. Ook
bij de recherche, waar men zich een arrestant herinnert, die bij een verhoor
via een raam en dakgoot naar beneden sprong! Daar kon hij evenwel direct weer
ingerekend worden, omdat hij zijn enkel brak. Of die arrestant, die in de
winter '73-'74 op een geheel andere wijze probeerde te ontsnappen.
Hij werd tijdig
ontdekt door de dienstdoende wachtcommandant, toen hij in het plafond van de
verhoorkamer was gekropen. En wat te zeggen van de inbraak in de garage van het
politiebureau zelf, waar de oorspronkelijke 'eigenaar' zijn in beslag genomen
goederen terug kwam halen.
Overlast en
baldadigheden zijn ook van die steeds terugkerende meldingen, met het centrum
van Baarn en het uitgaansleven als koplopers. Het blijven grote punten van
ergernis voor de burger, vooral in de nachtelijke uren. Vergeleken met diverse
grote steden baart het drugsprobleem hier weinig zorgen, hoewel andere zaken
daar indirect mee te maken hebben.
In Baarn kwam
ook het vinden van (oorlogs)munitie nog wel eens aan de orde. Er is een geval
geweest van kindersexbemiddeling en ook met ontvoeringen van minderjarige
kinderen had men hier de nodige beslommeringen.
Enige tijd
heeft in Baarn een zeer populaire popster gewoond, die in 1984 zijn 33ste
verjaardag met een Braziliaans feestje vierde. Zijn talrijke gasten kwamen
kennelijk in een echt Zuid-Amerikaans sfeertje, want na de nodige buurtoverlast
raakte men verwikkeld in een flinke vechtpartij met de politie.
Een door de
zanger na afloop ingediende klacht tegen de politie werd door de rijksrecherche
onderzocht en vervolgens afgewezen. Het politieoptreden werd volledig
rechtmatig en niet buiten het boekje bevonden. 'Ik heb nooit getwijfeld aan de
uitslag van het onderzoek', verklaarde de toenmalige korpschef tegen de pers.
Bij hoeveel
burenruzies zal de Baarnse politie betrokken zijn geweest? Met als hoogtepunt
in 1976 een steeds terugkerende rivaliteit in de Kapelstraat en omgeving.
Geluidsoverlast in de zomermaanden was ook zo'n veelgehoorde klacht.
Het
korps gemeentepolitie Baarn in 1970/71.
In
burgerkleding v.l.n.r.:
G.L. Blank, H.
Pit, F. v. Dam, v. Wijk, G. Smit, W.G. Maass, A.B. v. Sermondt: aansluitend in
uniform v.l.n.r.: K.F. de Witt, F. v.d. Zee, J. Adelerhof, S. Bouma, A. Mol,
J.P. Stoltz; G. v. Beest, F. Hanenberg (tussen v. Beest en Hanenberg: N.
Brandsen), J. Leeflang, J. Mol, (tussen J. Leeflang en J. Mol,?), B. Engel, L.
Dijkman, G.M. Klomp, A. Maling, H. Pot, W.A.B. Lodenstijn, R. Rienstra, Jac.
Mommers, (tussen Stolt; en v. Beest, ?). achter v. Beest: G. v. Anrooy, naast
v. Anrooy: Bisschop. bovenste tussen Leeflang en J. Mol: G.L. Born: Voorste rij
zittend: v.l.n.r. G.E.R. Amelung, G.L. Backer, mej. S.M. Vermey, J.A .M.
Bekking
Voor het grote
publiek is een ontdekking van een wapen- en munitiedepot van de RAF in de
Vuursche bossen natuurlijk meer aansprekend. Of wat dacht u van apen vangen
door de politie in de buurt van de Ringlaan, waar die uit een circus in Soest
gevluchte dieren uiteindelijk terecht gekomen waren.
Bemoeienissen
van de politie met huisvestingsproblemen passen ook in dit rijtje; met zelfs
een demonstratie met tenten in de tuin van een wethouder aan de Kettingweg. En
dan de ervaring met heuse, onheuse en vermoedelijk vals alarm met bommen!
In het eigen
politiebureau werd op dinsdag 19 februari 1974 's morgens heel vroeg (nog voor
kwart voor zes) een benzinebom in de administratiekamer gegooid. Drie aanwezige
agenten gingen de vlammen met brandblussers te lijf. Later ontdekte men opnieuw
zware rookontwikkeling, nu op de eerste verdieping boven de administratie.
Tussen vloer en plafond was 't blijven smeulen en daarom moest de brandweer er
zelfs aan te pas komen.
Een 29-jarige
'jeugdleider' (hij telde in zijn honk een klein aantal jongeren) bleek de dader
te zijn en hoorde 5 maanden tegen zich eisen. Bovendien besloot de gemeente de
volgende dag al te beginnen met de (toch al voorgenomen) sloop van dat
'Sentrum', schuin tegenover het bureau in een voormalig café gevestigd.
Veel drukte en
werk leverde een nepbom op, welke bij de 'Muisjesfabriek' geplaatst was. Wat
later nog eens dunnetjes overgedaan werd bij het kasteelhotel aan de Hilversumsestraatweg.
Dat muisje kreeg nog een staartje, omdat een landelijk ochtendblad op de
voorpagina er een rel van maakte. Door verband te leggen met een joodse
bruiloft, waarop een helse machine zou zijn afgegaan, verborgen in een
bloemstuk.
Een bommelding
zeer onlangs bij een Baarnse supermarkt zorgde ook nog voor (onnodige)
opschudding. In oktober 1989 was deze zaak al eens in het nieuws gekomen, omdat
er een gewapende overval op gepleegd werd.
In samenwerking
met de politie in Beverwijk werd in 1975 na maandenlang speurwerk een
zwendelzaak opgelost, waarbij grammofoonplaten voorzien werden van valse
(overigens wel bekende) labels verkocht werden.
Enkele malen
haakte de Baarnse politie in op het Tv-programma 'Opsporing verzocht' van de
AVRO. In 1982 ging het om een geraffineerde oplichter, die tal van winkeliers -
niet alleen in Baarn, maar in het gehele land - met dezelfde smoes om de
(kostbare) tuin leidde. Eind 1986 gevolgd door een gewelddadige overval op twee
Baarnse broers (59 en 52 jaar oud).
* * *
Verkeersongevallen
(2). De aanrijding met de meeste gewonden: achttien bij een nachtelijk bus
ongeval bij 'de Roskam' aan de Hilversumsestraatweg.
Na de Baarnse
Moordzaak dreigde in Baarn een andere kwestie landelijke bekendheid te krijgen,
namelijk de bemoeienissen, welke men had in de zeventiger jaren met een groepje
Baarnaars, dat in verzet kwam tegen bepaalde structuren in onze maatschappij.
Hoewel dus niet
zelf partij, kreeg de politie als ordebewaarders er veel mee te maken. Wat
begon met een in december 1970 in Baarn ten onrechte en op onzorgvuldige wijze
afgegeven krankzinnigheidsverklaring.
Er werd een
dossier gestolen, en ook papieren uit een afvalcontainer naast het
gemeentehuis. In 1973 kwam de zaak voor bij de Arrondissementsrechtbank te
Utrecht, gevolgd door een hoger beroep bij het Amsterdams Gerechtshof. Zelf
organiseerde de werkgroep op de Brink een tribunaal, waarvoor de particuliere
belangstelling overigens vrijwel nihil was.
Geëist
eerherstel en een oproep tot verwijdering van de toenmalige Baarnse
burgemeester leidde vervolgens weer tot de oprichting van de actiegroep WOB
(Wets Overtreders Belangengroepering, al spoedig verbasterd tot Werkgroep
Opblazen Burgemeester), waaraan de plaatselijke politie de handen vol kreeg.
Ondermeer bij
het huis van de burgemeester, dat meer en meer het karakter van een vesting
kreeg. Het 'eikeltje' op de voorgevel van de toenmalige ambtswoning van de
burgemeester, werd later in steen uitgereikt aan de politieambtenaren, die daar
de wacht betrokken hadden. Ook andere acties - soms met een ludiek tintje -
werden door het Gerecht niet alleen onrechtmatig, maar ook lichtvaardig en
ongegrond genoemd.
Gesproken werd over energie, welke in de verkeerde richting
verspeeld was.
Het woord brand
is in dit verband nog niet eens gevallen. Toch had de politie ook in die
gevallen reden genoeg op te treden. Uiteraard ook bij de grootste brand in
Baarn bij een doe-het-zelf zaak op het industrieterrein, waar de schade de 14
miljoen gulden nog overschreed. De politie trachtte orde te scheppen in de
enorme chaos, welke toen optrad. Tot op de rijksweg toe, waar door de dichte
rookontwikkeling stapvoets gereden moest worden.
* * *
Hulp voor de
politie, niet iets van de laatste tijd. Met name in de dagen direct na de
oorlog zag men nogal eens zo'n bijstandsverlener met een band om de arm, waarop
het woord 'politie' indruk moest maken. Vooral handelingen, die als 't ware een
gevolg waren van die oorlogstijd, werden door die vrijwilligers uitgevoerd.
Zoals het arresteren
en opbrengen
van personen, die in die oorlogsjaren fout geweest waren.
Was er in die
oorlogstijd geen sprake geweest van een beloofde 'bijltjesdag'? Wat ondermeer
tot minder fraaie tonelen leidde als het kaalknippen van vrouwen, die de Duitse
bezetters welgevallig geweest waren. Kort na de oorlog werd het Korps
Gezagstroepen opgericht, niet alleen tot handhaving van orde en rust, alsmede
bewaking van bepaalde objecten. Algemeen gezegd tot bijstandsverlening aan de
politie. Onze plaatsgenoot H.G. Jurriaans werd districtsformateur.
Assistentie kwam van de Baarnse reservepolitie. Helaas was het gezien de werkzaamheden van diverse personeelsleden nooit mogelijk deze groep volledig bijeen te krijgen.
In 1948 werd in
ons land de reserve-politie opgericht. Eerst in de grote steden, maar ook Baarn
kreeg geüniformeerde, die hier ingezet werden bij Koninginnedag,
Dodenherdenking, wielerronden, avondvierdaagsen, St. Nicolaasintochten en
dergelijke. Gelukkig zijn calamiteiten in onze gemeente niet voorgekomen. De
mankracht aan de Stationsweg was gering. Het Baarnse wagenpark in 1948 bestond
bijvoorbeeld uit één Ford Sedan en één Harley Davidson met zijspan.
Een keer per
week werd voor de reservepolitie een oefenavond gehouden, waar op maandag nog
een cursusavond bijkwam. Ook wat schieten betreft onder leiding van Klomp boven
het PTT-kantoor in de Teding van Berkhoutstraat. Op eigen initiatief wilden
sommige reservisten nog wel eens optreden in samenwerking met de post Lage
Vuursche. Om stropers en andere ongewenste personen uit de bossen te weren.
Werden er in de
begintijd vanuit het politiebureau bij gevaarlijke opdrachten nog wel eens
vuurwapens aan de reservepolitie verstrekt, later beschikte de reservist alleen
over een gummistok. Wel droeg men een uniform, welke eveneens door het bureau
beschikbaar werd gesteld. Voor de vergoedingen behoefde niemand mee te doen,
die zijn nooit hoger dan f 1, 10 per uur geweest. Zuiver idealisme dus.
Begonnen werd
met 2 strepen van agent (adspiranten kende men niet), waarbij bevordering tot
hoofdagent (3 strepen) in Baarn mogelijk was. In grote steden gingen die rangen
soms nog verder. Er mocht niet geverbaliseerd worden, uitsluitend regelend
opgetreden.
Om welke
redenen dan ook werden de oefenavonden steeds slechter bezocht. Dat maakte dat
steeds minder geoefende mensen ter beschikking stonden. Net als een ander
initiatief na die oorlogstijd (de BB, die voor de binnenlandse veiligheid bij
oorlogshandelingen diende te zorgen) zou ook de reservepolitie in Baarn
stoppen. Hield de BB landelijk op, bij de reservepolitie was dit plaatselijk. In
de omgeving bestaat deze activiteit bijvoorbeeld nog wel in Bunschoten, Soest
en Amersfoort.
Totaal iets
anders is uiteraard de ME (Mobiele Eenheid), welke in iedere provincie uit de
politie zelf 'geleverd' moest worden. Baarn en Soest zorgden voor een groep,
die in een peloton opgenomen werd. Een paar keer per jaar werd geoefend
(Harskamp), het optreden trekt zoveel publiciteit, dat die wel bekend geacht
mag worden. Een ME-busje was zelfs in Baarn gestationeerd.
Voor de komst
van de ME werd ook hier nog wel eens gebruik gemaakt van een eigen
karabijn-brigade. Plaatselijk door jonge agenten ad hoc gevormd en eigenlijk
alleen op oudejaarsavonden nog wel eens ingezet - alle beschikbare manschappen
moesten dan trouwens opkomen - om de orde te handhaven.
Achteraf een
wat amateuristisch gedoe, met onvoldoende spullen en training. Geen kogelvrije
vesten, veel te weinig schilden (in Baarn twee voor wel acht man) en zelfs
onvoldoende lange wapenstokken voor iedereen. Voor het vervoer werd een
particulier busje ingeschakeld, dat ook door jagers gebruikt werd om geschoten
wild in te vervoeren!
Baarnse
ME-ers tijdens een oefening in oktober 1972 in Otterlo.
SPORT EN
GEZELLIGHEID
Een aparte
personeelsvereniging heeft het korps gemeentepolitie Baarn niet gekend. Die
overkoepeling gold het voltallige gemeentepersoneel. Wellicht daardoor neemt de
Baarnse PSV, of volledig gezegd de Politie Sportvereniging, zo'n bijzondere
plaats in. Vrijwel alle korpsleden zijn lid, complete gezinnen helpen mee te
organiseren, niet in de laatste plaats omdat het gezelligheidselement altijd
een grote plaats heeft ingenomen.
Door de Baarnse
politieagenten werd in mei 1916 een vereniging opgericht. De naam 'Helpt
Elkander' geeft al aan, dat hier meer een sociale taak nagestreefd werd. Als
doel werd aangegeven elkaar te steunen, achteraf bleek vooral in die oorlogstijd.
Van het bestuur werd L. ten Harkel voorzitter, A.G.M. Westendorp beheerde de
penningen en het secretariaat behartigde ene de Lange.
In latere tijd
namen de afdelingen van de vakbonden die sociale rol over. Toen begin 1938
enkele jonge agenten in het Baarnse politiekorps benoemd werden, kwam een
geheel ander facet aan de orde. Binnen het toen ongeveer twintig man sterke
korps ontstond meer interesse voor sportbeoefening. Eerst in bescheiden vorm,
maar het nam toch zo'n omvang aan dat op 1 februari 1938 de Politie Sport
Vereniging Baarn werd opgericht.
Nu ja,
vereniging. Een echt bestuur was nog niet gekozen. Met een man voor het geld
(Bekking) en een soort wedstrijdsecretaris (Boekhoudt) kon worden volstaan.
Hoofdzaak was dat men kon gaan voetballen, eerst vriendschappelijke wedstrijden
zoals tegen een elftal van gemeenteambtenaren uit Laren. Maar eenmaal over
sport gesproken, werd toch ook activiteit op het gebied van de wandelsport,
zwemmen en gymnastiek getoond.
Een nieuwe
verjonging van het plaatselijke korps in 1940 betekende onmiddellijk een
stimulans voor de sportvereniging, want er kwamen niet alleen meer activiteiten,
er werd tevens een heus bestuur gevormd. Met hoofdinspecteur Ch.J .Dragt als
voorzitter, R. Boekhoudt als secretaris, J. Bekking als penningmeester en A.C.
H. de Wolf als algemeen adjunct. Een jaar later volgde aansluiting bij de
Nederlandse Politie Sport Bond (NPSB) en ging men ook meedoen aan de voetbalcompetitie
van deze organisatie. Om elf man binnen de lijnen te krijgen viel wel eens
moeilijk, maar mogelijkheden tot aanvulling waren altijd aanwezig.
Overigens moest
ook deze sportvereniging tol betalen aan de oorlogstijd '40-'45, met 1943 wel
als somberste jaar. Secretaris de Wolf en voorzitter Dragt vielen toen uit. Wel
werd een nieuw bestuur gekozen, Bekking bleef penningmeester, voorzitter werd
G. Smit en van Doorn nam het secretariaat voor zijn rekening.
Laatstgenoemde
werd nog voor de bevrijding wegens overplaatsing vervangen door Bos, terwijl
kort er na Bekking om dezelfde redenen opgevolgd moest worden door Koppert.
Opmerkelijk werd een grote actie om donateurs te werven. De PSV werd zelfs de
eerste vereniging in Baarn met het grootste aantal donateurs. Er kwam een eigen
clubblad en erevoorzitter werd burgemeester Mr F. J. van Beeck Calkoen.
Linksboven:
De ploeg van de Baarnse gemeentepolitie, welke deelnam aan de Superteamwedstrijden
van de plaatselijke Sportstichting.
Rechtsboven:
Een van de vele georganiseerde sportdagen. Onder: Deelnemers aan de
Korpsviswedstrijd in de zomer 1969.
Het drietal
Smit-Engel-Lodenstijn vormde in de naoorlogse tijd de motor van deze activiteit,
die zich naast voetbal uitbreidde met schaatsen, schieten, atletiek, hengelen,
zwemmen en volleybal. Maar bovenal ook het gezelligheidsleven, waarvan
jaarlijkse feestavonden, sinterklaasmiddagen, kaartavonden,
kerstschietwedstrijden en korpsviswedstrijden getuigden.
Natuurlijk
kwamen ook bestuurswisselingen, hoewel met name Born als secretaris, Ploeg als
penningmeester en vanaf september 1977 Herms als voorzitter geruime tijd
aanbleven. Al was het misschien niet op het hoogste niveau, de activiteiten
liegen er niet om. Met een terugval in de zestiger jaren en een duidelijke
opleving daarna. Waarbij niet alleen binnen, maar zelfs buiten de politie (ook
over de gemeentegrenzen) de PSV-kleuren verdedigd werden.
Vooral in die
eerste tijd was de voetbalsport hoofdzaak, met uitwedstrijden waarbij trein en
bus ingeschakeld moesten worden. Befaamd waren voorts de nederlaagwedstrijden
tegen de sportvereniging van het Paleis-personeel, waarbij ZKH Prins Bernhard
de prijzen uitreikte.
In 1948 werd
zelfs in competitieverband een kampioenschap voetbal gehaald, terwijl het
zaalvoetbal van recenter tijd is. In combinatie met de plaatselijke brandweer
ontstond ook nog een jaarlijkse gekostumeerde voetbalwedstrijd tegen de
bewoners van Eemeroord en Nieuwenoord.
Bij de
wandelsport werd vele malen meegelopen in de avondvierdaagse in Baarn, maar ook
de grotere evenementen als Airborne en Nijmeegse Vierdaagse. Schieten is
traditioneel geworden en ook de hengelsport is niet meer weg te denken bij de
PSV. Met de jaarlijkse korpsviswedstrijd sinds 1957 als hoogtepunt.
Rond de jaren
vijftig, nadat het eerste volleybaltoernooi hier gehouden was in het
Oranjepark, is ook die tak van sport regelmatig bedreven. Ook in bondsverband
(competitie). In 1951 werd in Baarn het landelijk kampioenschap van de NPSB
georganiseerd. Jaarlijkse wedstrijden tussen jong en oud in het korps
veranderden in ontmoetingen tussen teams gevormd door echtparen.
De atletiekafdeling
is zeker niet onbelangrijk gebleven, met enthousiaste en succesvolle lopers op
5 en 10 m cross en veldloop. Maar ook bij de paleizen-estafetteloop en zelfs
bij technische nummers sloeg de Baarnse politiesportvereniging geen slecht
figuur.
Schaatswedstrijden
voor het korps op de Baarnse ijsbaan waren natuurlijk volledig van het weer
afhankelijk. Deelname aan lange afstands- en toertochten op het ijs mag evenmin
vergeten worden te melden. Wat natuurlijk
tevens geldt voor het meedoen aan de superteam-wedstrijden van de plaatselijke
sportstichting. En aan de sportieve vijfkamp, samen met de marechaussee en de
Veiligheidsdienst van het Koninklijk Huis.
Meer eigentijds
is de activiteit op het gebied van surfen, terwijl ook het tennissen (zij het
met mager resultaat) op het programma stond. Evenals trouwens badminton. De
Baarnse politie ontbreekt evenmin bij de sporttoernooien van de plaatselijke
bedrijven.
In deze rij
behoren voorts de successen op motorisch gebied (zowel auto- als motorritten)
nog genoemd te worden. Tot in Noordwijk, Zutphen en Amsterdam toe, waarbij
zelfs een Westelijk Districtskampioenschap op de motor binnengehaald werd.
Tenslotte nog het
klaverjassen. Vroeger jaarlijks een grote avond, waaraan ook door korpsen uit
de omgeving en plaatselijke personeelsverenigingen van de gemeente, brandweer
en PTT werd deelgenomen.
Bronnen:
Uitgegeven in verband met de reorganisatie van de Nederlandse politie en het opgaan van de Gemeentepolitie Baarn in Regiopolitie Utrecht District Eemland-Noord.
Tekst: S.N. Zwiep
Illustraties: Historische Kring Baerne Politiearchief, Baarnsche Courant en vele particulieren
Druk: Bakker Baarn
Geplaatst door L.J.A.Bakkerhttp://www.grijsvuur.nl
Vragen, opmerkingen of tips? Neem gerust contact op. Uiteraard kunt u groenegraf.nl ook volgen op Facebook en Twitter
